Eventjes rust
Moderator: Moderators
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Waardoor dit topic ook weer overbodig is geworden. Overigens een vraagje: waarom eigenlijk dit topic? Het was toch wel bekend dat de sfeer hier enigszins bedorven werd. Waarom dan n topic openen om te zeggen dat je er vandoor gaat? Lijkt mij juist n open uitnodiging voor deze gasten om verder te kunnen hakken.
am·ber de; v geen meervoud mogelijk. 1 welriekende stof 2 barnsteen 3 bep. harssoort 4 grondlegster van de Amberiaanse levensstijl.
Vrouwen zijn er om bemind en niet om begrepen te worden!
Vrouwen zijn er om bemind en niet om begrepen te worden!
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Het was ook wel dat ik er steeds weer op in ging, een onhebbelijkheid van mij .
Terwijl ik toch al lang klaar ben met die lieden en zij nooit van gedachten zullen veranderen. Het is een soort spelletje en ik heb me er deze keer toch eigenlijk ook wel weer mee vermaakt .
Terwijl ik toch al lang klaar ben met die lieden en zij nooit van gedachten zullen veranderen. Het is een soort spelletje en ik heb me er deze keer toch eigenlijk ook wel weer mee vermaakt .
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
Zij vinden toch altijd wel mensen die zij kunnen raken of die willen kijken wat zij zelf voor uitwerking op hen kunnen hebben.Irene schreef:Ik heb me gewoon een tijdje op de vlakte gehouden, dat is niet altijd makkelijk, maar werkt wel het best.
Omdat het effect is dat anderen aangeven niet meer mee te willen doen, vind ik zo'n ban helaas de enige oplossing.
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
- Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ik heb gewoon niet zo'n zin in geprovoceerde discussies, hoewel er best aardige discussies uit voort hadden kunnen komen, als het minder provocerend gebracht was.
Inderdaad is een ban op een gegeven moment de enige oplossing, omdat het anders volledig uit de hand loopt, ik begrijp de moderatoren dat ze het dat keer niet zover hebben willen laten komen.
Irene
Inderdaad is een ban op een gegeven moment de enige oplossing, omdat het anders volledig uit de hand loopt, ik begrijp de moderatoren dat ze het dat keer niet zover hebben willen laten komen.
Irene
Kleine stapjes
-
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 164
- Lid geworden op: vr jul 30, 2004 2:25
- Locatie: heemstede
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Maar ook ikzelf, of de anderen, of de moderatoren hebben geen manieren gevonden om dit patroon te doorbreken. De discussies zijn hier al eerder en vaker gepasseerd. De argumenten blijven dezelfde. De doelwitten van de lust tot beledigen en de instrumenten zijn niet veranderd.Anna. schreef:Het was van het begin af aan duidelijk wie het waren. Een ban is een ban, die mensen veranderen toch niet is voor de zoveelste keer gebleken.
Ik hoop dat ik mij niet over 18 jaar nog altijd met dit soort dingen bezighoud .
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Ik weet niet in hoeverre het mij nog bezig houd. Het verleden kun je niet veranderen, maar ik kom vnl op fora om ook te proberen te helpen waar ik kan. En ook voor wat afleiding hoor, laat dat duidelijk zijn. Spijt heb ik niet van alles. En ja, ik ben wie ik ben en hoe ik ben, net zoals iedereen, uniekJaniek_ schreef:Ik hoop dat ik mij niet over 18 jaar nog altijd met dit soort dingen bezighoud .
-
- ff weer wat posten
- Berichten: 38
- Lid geworden op: zo okt 22, 2006 3:21
- Contacteer:
Ik zal dit wel niet hardop mogen zeggen/schrijven op dit forum, maar ik vind de opmerkingen van Snoopy zoals deze bijvoorbeeld, kritisch, geestig en leuk.snoopy schreef:Is Isis niet dat forum waar men elkaars fantasiewereld ijverig in stand probeer te houden?
Dat is indd een veiliger plek dan hier waar je af en toe ook eens een kritisch geluid hoort. En ik ben het met je eens, als je door je omgeving als 100% vrouw wordt erkend kun je beter geen slapende honden wakker gaan maken...
Misschien een leuk idee om elkaar as mei in transfusion te ontmoeten, daar is iedereen 100% vrouw...en zijn er ook geen discussies over dit soort onderwerpen... daar kunnen we dan gewoon samen 100% vrouw zijn zonder dat de boze buitenwereld daar iets over te zeggen heeft.
Ik schrijf hier onder mijn eigen naam. Eén van de laatste keren dat ik dat deed (al weer een hele tijd geleden) werd ik daarna vrij openlijk bedreigd en ben ik daarom veiligheidshalve gestopt met reageren.
Dus voor alle duidelijkheid. Ik geef alleen mijn mening, daar hoef je het niet mee eens te zijn, maar ik vind wel dat ik het recht heb mijn mening te geven.
-
- ff weer wat posten
- Berichten: 38
- Lid geworden op: zo okt 22, 2006 3:21
- Contacteer:
Ik wil aan mijn voorgaande reactie wel toevoegen dat de discussie daarna wel wat uit de hand loopt en op veel plekken niet meer leuk is.
Het onderwerp van de discussie vind ik belangwekkend: ben je vooral vrouw in je eigen binnenwereld of ben je vrouw in die harde buitenwereld. Maar tegelijkertijd ligt dat voor de betrokkenen heel gevoelig. En dat maakt dat mensen zich heel erg geraakt voelen door bepaalde opmerkingen en daar pissig op reageren. De ene pissigheid lokt dan de andere uit.
Ik denk ook dat er onder transgenders twee totaal verschillende ´stromingen´ bestaan die de wereld fundamenteel verschillend zien en voortdurend met elkaar overhoop liggen. En dat merk je ook aan deze discussie.
De ene groep wil dolgraag vrouw zijn, voelt zich vrouw en beschouwt zichzelf als vrouw en wil dat de buitenwereld hen als vrouw erkent en beschouwt, De andere (kleine) groep vindt hoe je qua uiterlijk in de buitenwereld overkomt het belangrijkste (omdat dat in die buitenwereld voor de reacties op de korte termijn inderdaad het belangrijkste is) en en ziet het uiterlijk zoals de buitenwereld dat ziet als het criterium waar het allemaal om draait.
Zelf behoor ik tot die laatste categorie. Het is dan verleidelijk om van jezelf te denken, dat jij het goed ziet en dat de anderen het fout zien.
Maar als je de moeite neemt, je wat te verdiepen in beide groepen, zul je zien dat beide groepen hun eigen problemen hebben en dat de eerste groep in de praktijk misschien vaak nog wel beter af is, dan de tweede.
Het is jammer dat die twee groepen samen maar moeilijk door dezelfde deur kunnen, want voor de buitenwereld zijn we allemaal geen echte man, maar ook geen echte vrouw en worden we uiteindelijk allemaal nooit volledig geaccepteerd, hoewel we dat natuurlijk allemaal graag geloven en hopen dat men ons wel zal accepteren.
Dit is het forum van travestie.org. Je zou dan denken dat het een forum is voor travestieten en transen (want ruwweg de helft van alle travestieten voelt zich in meer of mindere mate vrouw, weten we van Vennix). Of je wel of niet een GAB hebt gehad, doet er voor mij in dat verband niet zoveel toe. Je kunt uiteindelijk ook als je echt voor dat vrouwelijke uiterlijk gaat, wel een GAB krijgen met wat handig praten.
Maar in de praktijk lees ik de laatste tijd hier eigenlijk alleen maar de reacties van een kleine groep transen. Gezellig onder elkaar, iedereen praat met elkaar mee. Heerlijk. En iedereen die kritische vragen stelt of kritische opmerkingen maakt, is vervelend, want die opmerkingen verstoren dat met veel moeite zelf geschapen wereldje. OK, dat begrijp ik.
Ik heb zelf als transgender ook heel lang in die binnenwereld doorgebracht en eigenlijk was dat heerlijk. Nu leef ik als transgender alleen nog maar in die buitenwereld en dat is dus heel vaak niet leuk en niet heerlijk, maar vooral moeilijk. Ik beklaag me niet, het is zoals het is en je moet blij zijn met wat je hebt.
Soms verlang ik wel eens stiekem terug naar die veilige binnenwereld. Maar als je eenmaal als transgender echt openlijk die buitenwereld bent ingestapt, is er geen weg terug.
Ik denk dat heel veel van de mensen die hier schrijven en reageren nog in die veilige binnenwereld zitten en daar eigenlijk ook niet uit willen. Het is er fijn, het is er heerlijk. En het is een vlucht uit de harde realiteit.
Uiteindelijk mislukt die vlucht. Want dat scheppen van je eigen droomwereldje in je huis, in je gedachten en als je naar buiten gaat, houdt vroeg of laat een keer op. En dan is de confrontatie met de buitenwereld hard en genadeloos.
Zelf heb ik er in totaal een 40 jaar over gedaan om me te verzoenen met die buitenwereld en ik heb er nog wel eens problemen mee. En ik ben al jong openlijk naar buiten gegaan. Van binnenwereld naar buitenwereld is een gigantische overgang.
Als je daar pas op je veertigste of later mee begint, zal het nooit meer lukken die overstap volledig te maken. Het enige wat je dan kunt doen, is die binnenwereld zo lang en zo goed mogelijk in stand te houden, denk ik.
En dan zit je dus niet te wachten op Snoopy die als een grote olifant met een slurf dat heerlijke binnenwereldje in één keer kapot blaast. Maar mijn binnenwereldje is al jaren geleden kapot geschoten en dan herken je veel in haar opmerkingen.
Het onderwerp van de discussie vind ik belangwekkend: ben je vooral vrouw in je eigen binnenwereld of ben je vrouw in die harde buitenwereld. Maar tegelijkertijd ligt dat voor de betrokkenen heel gevoelig. En dat maakt dat mensen zich heel erg geraakt voelen door bepaalde opmerkingen en daar pissig op reageren. De ene pissigheid lokt dan de andere uit.
Ik denk ook dat er onder transgenders twee totaal verschillende ´stromingen´ bestaan die de wereld fundamenteel verschillend zien en voortdurend met elkaar overhoop liggen. En dat merk je ook aan deze discussie.
De ene groep wil dolgraag vrouw zijn, voelt zich vrouw en beschouwt zichzelf als vrouw en wil dat de buitenwereld hen als vrouw erkent en beschouwt, De andere (kleine) groep vindt hoe je qua uiterlijk in de buitenwereld overkomt het belangrijkste (omdat dat in die buitenwereld voor de reacties op de korte termijn inderdaad het belangrijkste is) en en ziet het uiterlijk zoals de buitenwereld dat ziet als het criterium waar het allemaal om draait.
Zelf behoor ik tot die laatste categorie. Het is dan verleidelijk om van jezelf te denken, dat jij het goed ziet en dat de anderen het fout zien.
Maar als je de moeite neemt, je wat te verdiepen in beide groepen, zul je zien dat beide groepen hun eigen problemen hebben en dat de eerste groep in de praktijk misschien vaak nog wel beter af is, dan de tweede.
Het is jammer dat die twee groepen samen maar moeilijk door dezelfde deur kunnen, want voor de buitenwereld zijn we allemaal geen echte man, maar ook geen echte vrouw en worden we uiteindelijk allemaal nooit volledig geaccepteerd, hoewel we dat natuurlijk allemaal graag geloven en hopen dat men ons wel zal accepteren.
Dit is het forum van travestie.org. Je zou dan denken dat het een forum is voor travestieten en transen (want ruwweg de helft van alle travestieten voelt zich in meer of mindere mate vrouw, weten we van Vennix). Of je wel of niet een GAB hebt gehad, doet er voor mij in dat verband niet zoveel toe. Je kunt uiteindelijk ook als je echt voor dat vrouwelijke uiterlijk gaat, wel een GAB krijgen met wat handig praten.
Maar in de praktijk lees ik de laatste tijd hier eigenlijk alleen maar de reacties van een kleine groep transen. Gezellig onder elkaar, iedereen praat met elkaar mee. Heerlijk. En iedereen die kritische vragen stelt of kritische opmerkingen maakt, is vervelend, want die opmerkingen verstoren dat met veel moeite zelf geschapen wereldje. OK, dat begrijp ik.
Ik heb zelf als transgender ook heel lang in die binnenwereld doorgebracht en eigenlijk was dat heerlijk. Nu leef ik als transgender alleen nog maar in die buitenwereld en dat is dus heel vaak niet leuk en niet heerlijk, maar vooral moeilijk. Ik beklaag me niet, het is zoals het is en je moet blij zijn met wat je hebt.
Soms verlang ik wel eens stiekem terug naar die veilige binnenwereld. Maar als je eenmaal als transgender echt openlijk die buitenwereld bent ingestapt, is er geen weg terug.
Ik denk dat heel veel van de mensen die hier schrijven en reageren nog in die veilige binnenwereld zitten en daar eigenlijk ook niet uit willen. Het is er fijn, het is er heerlijk. En het is een vlucht uit de harde realiteit.
Uiteindelijk mislukt die vlucht. Want dat scheppen van je eigen droomwereldje in je huis, in je gedachten en als je naar buiten gaat, houdt vroeg of laat een keer op. En dan is de confrontatie met de buitenwereld hard en genadeloos.
Zelf heb ik er in totaal een 40 jaar over gedaan om me te verzoenen met die buitenwereld en ik heb er nog wel eens problemen mee. En ik ben al jong openlijk naar buiten gegaan. Van binnenwereld naar buitenwereld is een gigantische overgang.
Als je daar pas op je veertigste of later mee begint, zal het nooit meer lukken die overstap volledig te maken. Het enige wat je dan kunt doen, is die binnenwereld zo lang en zo goed mogelijk in stand te houden, denk ik.
En dan zit je dus niet te wachten op Snoopy die als een grote olifant met een slurf dat heerlijke binnenwereldje in één keer kapot blaast. Maar mijn binnenwereldje is al jaren geleden kapot geschoten en dan herken je veel in haar opmerkingen.