Wat is dat ? Hoe voelt Dat ? Wat voel je dan ? Dit zijn zo maar een paar korte vragen die wel eens door mijn vrouw gesteld zijn. Ik kon en kan daar geen antwoord op geven. Is dat dan zo moeilijk ? Blijkbaar wel want ik weet echt niet hoe vrouwen zich voelen. Laat staan wat het mannelijke gevoel dan is.
Als je ‘vrouw voelen’ googled krijg je 8.670.000 resultaten waar je één twee drie niet direct het antwoord vindt. Wel vind je veel teksten van vrouwen die zich weer eens echt vrouw willen voelen. Maar dat voelen heeft te maken met kleding die echt het vrouwelijke benadrukt. Hoge hakken, sexy jurkjes en mooie lingerie. Dat is nou niet direct wat ik nodig heb om mij vrouw te voelen. Met de drie genoemde zaken heb ik niet veel. Wat dan wel ? Het is tijdens persoonlijk contact maar ook per mail altijd een hele leuke conversatie. Je hoeft elkaar eigenlijk niks uit te leggen. Gesprekstof genoeg.
Ik heb een T-vriendin die zich met een vlotte spijkerbroek en een heerlijke trui al helemaal in haar element voelt. Heb dat zelf al eens geprobeerd maar kon Vivian hier niet in erkennen. Ook het dragen van dames kleding zonder make-up en de uiteindelijk pruik was niet het geen ik voor ogen had. Het voelde bij mij niet echt vrouwelijk. Toch bijzonder dat ik dit zo formuleer nu ik een blog schrijf over dat vrouwelijk voelen. Compleet moet bij Vivian het plaatje zijn. Alles erop en eraan, tot in de kleinste details. Als dat dan is gerealiseerd en de pruik gaat uiteindelijk op, pas dan komt er een ontspannen gevoel van geluk over mij heen. Rust. Is dit dan dat gevoel ? Nou, nee. Want ik voel me dan niet anders dan mijn mannelijke kant.
Is er wel een vrouwelijk en mannelijke gevoel ? Ik denk dat het niet te maken heeft met gevoel maar in bevestiging van hetgeen wie je BENT. Een vrouw die zich echt vrouwelijk wil voelen doet eigenlijk precies hetzelfde als wij. Mooi willen zijn en waardering krijgen in het vrouw zijn. Het gene wat je dus van binnen voelt, ik kan beter zeggen BENT, wil je ZIEN en laten zien.
Iedereen heeft een eigen beleving. Dat deze enorm kunnen verschillen heb ik de afgelopen periode wel gemerkt. De één wil een ultiem uitdagende vrouw neer zetten en ook begeert worden op die manier, de ander heeft aan het dragen van lingerie al genoeg, weer een ander wil gewoon mooi wezen en zo zijn er duizenden belevingsvormen. Ik denk dat daardoor iedereen een andere vorm van gevoel heeft bij zijn vrouw zijn.
Ik vindt het nog steeds een interessante materie. Dus ben ik op zoek gegaan naar een antwoord op wetenschappelijk gebied. Nou dan kom je in een heel groot bos terecht waar je door de bomen jezelf niet eens meer ziet staan. Wel kwam ik een interessante redenering tegen van een Nederlandse wetenschapper. De bewering hierin is dat er nauwelijks verschillen zijn tussen mannen en vrouwen, qua gevoel dan. Het uiterlijk wordt hierin niet benoemd. Ik ben dus na veel lezen weer terug bij af.
Nou niet helemaal. Ik heb het boek gelezen van Dokter Swaab: 'we zijn ons brein'. Hierin wordt duidelijk gesteld dat binnen een bepaald hersen gebied verschillen zijn te vinden. Wij beschikken dus over een stukje (is het wel een stukje) vrouwelijk brein. Het mannelijke kwabje is dus iets groter dan het vrouwelijke ? Wetenschappers spreken elkaar dus tegen. Interessant, want dat betekend dat het een moeilijk materie is. Ik heb echter een interessante uitzending gevonden die het bekijken meer dan waard is: http://beta.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1...
Concluderend mag ik wel stellen dat het geen gevoel is maar een ‘ZIJN’, bij de één zichtbaar en bij de andere verborgen. De één doet er wat mee de ander niet. De één moet er wat mee en de ander kan er niks mee. Dat er meer tussen de man en de vrouw is hoef ik als Transgender niet uit te leggen. Maar wat dat allemaal is verbaast me nog steeds. We zijn toch bijzonder. Alleen wij kunnen uitleggen wie we zijn en wat we voelen. Hoe je dit tot uiting brengt is voor iedereen anders. Laat bovenaan staan dat je je eigen geluk moet nastreven. Je gevoel passend maken bij diegene die je echt wilt zijn. Dat kunnen en durven is al een prachtige stap.
Heb deze blog natuurlijk niet voor niks geschreven. Ben benieuwd naar hoe jij het voelt en beleeft. Wat gaat er in je om. Kun jij dat vrouwelijke gevoel wel beschrijven. Ben benieuwd.
Vrouw voelen ?
Moderator: Moderators
-
Vivian_van_Reijmersdal
- ff weer wat posten
- Berichten: 33
- Lid geworden op: za mei 11, 2002 11:32
- Contacteer:
Ik weet niet hoe een vrouw zich voelt, want ik ben gewoon een man. Dus kan ik daar niets over zeggen.
Ik weet alleen dat het anders voelt, als ik mij presenteer als vrouw en ook behandeld wordt als vrouw en aangesproken wordt met mevrouw. Dus niet alleen kleding en makeup, maar ook het spelen van een vrouwenrol en bezigheden, die ik als man niet snel ga doen, geven mij dus, wat je kan noemen, een vrouwgevoel.
Dat gevoel neemt toe naarmate de periode, dat ik mij als vrouw presenteer, langer duurt. Tegenwoordig probeer ik minimaal drie dagen achter elkaar te leven "als vrouw". Zoals nu tijdens de kerstdagen van zaterdagmorgen tot dinsdagmorgen.
Dit is een ontwikkeling van de laatste tien-vijftien jaar. Voorheen was ik gewoon een avondje travestiet in de kast. Dat gaf niet het gevoel, dat ik nu ervaar.
Ik weet alleen dat het anders voelt, als ik mij presenteer als vrouw en ook behandeld wordt als vrouw en aangesproken wordt met mevrouw. Dus niet alleen kleding en makeup, maar ook het spelen van een vrouwenrol en bezigheden, die ik als man niet snel ga doen, geven mij dus, wat je kan noemen, een vrouwgevoel.
Dat gevoel neemt toe naarmate de periode, dat ik mij als vrouw presenteer, langer duurt. Tegenwoordig probeer ik minimaal drie dagen achter elkaar te leven "als vrouw". Zoals nu tijdens de kerstdagen van zaterdagmorgen tot dinsdagmorgen.
Dit is een ontwikkeling van de laatste tien-vijftien jaar. Voorheen was ik gewoon een avondje travestiet in de kast. Dat gaf niet het gevoel, dat ik nu ervaar.
A candle loses nothing by lighting another candle.
ik voel me gewoon vrouw. Helaas heb ik een mannenlichaam. Als van kindsbeen af, wilde ik een meisje zijn, met poppen spelen en huismoedertje spelen ipv van vadertje. Als compensatie deed ik echte jongensdingen zoals bomenklimmen en voetballen om mijn omgeving te overtuigen dat ik echt een jongen was omdat ik uiteraard uitgelachen werd wanneer ik ging hinkelen of touwtje springen met de meisjes.
Die zelfbegoocheling heeft inmiddels meer de 25 jaren geduurd. Het is hard om te aanvaarden dat je eigenlijk een vrouw bent, vooral omdat het verwachtingspatroon niet overeenkomt met wat je jarenlang bent geindoctrineerd. Nu weet ik wat ik ben, nl. een vrouw in een mannenlichaam. Indien mogelijk zou ik beiden in overeenstemming willen brengen, nl een vrouwenlichaam, zodat ik me kan uiten wie ik innerlijk ben
Die zelfbegoocheling heeft inmiddels meer de 25 jaren geduurd. Het is hard om te aanvaarden dat je eigenlijk een vrouw bent, vooral omdat het verwachtingspatroon niet overeenkomt met wat je jarenlang bent geindoctrineerd. Nu weet ik wat ik ben, nl. een vrouw in een mannenlichaam. Indien mogelijk zou ik beiden in overeenstemming willen brengen, nl een vrouwenlichaam, zodat ik me kan uiten wie ik innerlijk ben
Ik wil geen hakken dragen om me vrouw te voelen.
Ik wil geen dames lingerie dragen om me vrouw te voelen.
Ik wil geen lippestift op doen als ik er niet van hou.
Ik wil geen bostprotheses om er vrouwelijk uit te zien.
Ik wil geen kale kop, ik wil geen haren op mijn benen.
Ik wil gewoon, lekker aantrekken waar ik me goed in voel.
Ik hou van naturel, ik hou van een lange broek, ik hou van mijn vrouw.
God wat ik ik graag vrouw zijn.
Willy
Ik wil geen dames lingerie dragen om me vrouw te voelen.
Ik wil geen lippestift op doen als ik er niet van hou.
Ik wil geen bostprotheses om er vrouwelijk uit te zien.
Ik wil geen kale kop, ik wil geen haren op mijn benen.
Ik wil gewoon, lekker aantrekken waar ik me goed in voel.
Ik hou van naturel, ik hou van een lange broek, ik hou van mijn vrouw.
God wat ik ik graag vrouw zijn.
Willy
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Tsja, 't is volgens mij de € 100.000-vraag: wat maakt een transgender tot transgender? Wat is dat vrouw-gevoel? Wanneer zien mensen je als vrouw en wanneer niet?
Ik ben er veel naar op zoek geweest (en nog steeds, trouwens). Ik merk dat ik door de buitenwereld meer-en-meer als vrouw gezien wordt. Dat komt voor mijn gevoel door zowel het uiterlijk als door mijn innerlijk. Mijn uiterlijk, doordat ik in mijn kleding meer-en-meer een "normale vrouw" geworden ben. Mijn innerlijk, doordat ik door anderen als vrouw gezien word en daardoor ook meer-en-meer kan accepteren dat die vrouwelijke kant toch wel heel erg groot is.
Toch kom ik qua innerlijk nog steeds niet op het punt dat ik mijzelf vrouw-in-(oorspronkelijk)-mannenlichaam kan noemen. Ik heb het gevoel dat ik (nog steeds) geen vrouw ben, ook niet als ik door anderen wel als vrouw gezien word. Toch voel ik me zeker ook geen man. Deels omdat mannen mij ook niet (meer) als man zien, deels ook omdat mijn "verwandschap" met mannen minder groot is als die met vrouwen.
't Klinkt misschien wollig en abstract. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
En ik hoop dat mensen als Schwaab (en de genderteams) eens ophouden met het absoluteren van gevoel. Ze kunnen niet voelen wat wij voelen. De kans op fouten door medisch onderzoek is groot: het genderteam heeft meerdere keren uitspraken over gevoelens van mensen-zoals-mij gedaan waar ik me helemaal niet in herken. Ik heb op basis van Schwaab zijn onderzoek eerder al eens geschreven dat ik erg bang ben dat diagnostiek zich in de toekomst beperkt tot het zwart-of-wit-zijn van een bepaald plekje in de hersenen en dat het basis-idee van transgender-zijn (nl: niet het uiterlijk of lichaam hebben dat bij je psyche past) en op basis daarvan actie ondernemen (epilatie, logopedie, make-up, kleding, hormonen, SRS) het belangrijkste criterium is voor behandeling...
Groetjes,
Frederique
Ik ben er veel naar op zoek geweest (en nog steeds, trouwens). Ik merk dat ik door de buitenwereld meer-en-meer als vrouw gezien wordt. Dat komt voor mijn gevoel door zowel het uiterlijk als door mijn innerlijk. Mijn uiterlijk, doordat ik in mijn kleding meer-en-meer een "normale vrouw" geworden ben. Mijn innerlijk, doordat ik door anderen als vrouw gezien word en daardoor ook meer-en-meer kan accepteren dat die vrouwelijke kant toch wel heel erg groot is.
Toch kom ik qua innerlijk nog steeds niet op het punt dat ik mijzelf vrouw-in-(oorspronkelijk)-mannenlichaam kan noemen. Ik heb het gevoel dat ik (nog steeds) geen vrouw ben, ook niet als ik door anderen wel als vrouw gezien word. Toch voel ik me zeker ook geen man. Deels omdat mannen mij ook niet (meer) als man zien, deels ook omdat mijn "verwandschap" met mannen minder groot is als die met vrouwen.
't Klinkt misschien wollig en abstract. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
En ik hoop dat mensen als Schwaab (en de genderteams) eens ophouden met het absoluteren van gevoel. Ze kunnen niet voelen wat wij voelen. De kans op fouten door medisch onderzoek is groot: het genderteam heeft meerdere keren uitspraken over gevoelens van mensen-zoals-mij gedaan waar ik me helemaal niet in herken. Ik heb op basis van Schwaab zijn onderzoek eerder al eens geschreven dat ik erg bang ben dat diagnostiek zich in de toekomst beperkt tot het zwart-of-wit-zijn van een bepaald plekje in de hersenen en dat het basis-idee van transgender-zijn (nl: niet het uiterlijk of lichaam hebben dat bij je psyche past) en op basis daarvan actie ondernemen (epilatie, logopedie, make-up, kleding, hormonen, SRS) het belangrijkste criterium is voor behandeling...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Alles heeft met perceptie te maken. Je bent een vrouw of man omdat je zo ervaren wordt. Wat innerlijk in je afspeelt, daarom heeft de buitenwereld geen boodschap aan. Uiteraard werkt de algemene perceptie volgens conformistische regels.
Wat maakt dat iemand als vrouw wordt gepercipieerd? Omdat ze volgens onze culturele maatstaven er zo uit zien. Het vrouw zijn en voelen wordt daarom voor een groot gedeelte bepaald hoe je jezelf presenteert aan de buitenwerled. Daarom draag ik vrouwelijke kledij omdat ik probeer mijn uiterlijk af te stemmem op mijn innerlijk om zo aanvaardbaar te zijn voor de maatschappij.
Wat maakt dat iemand als vrouw wordt gepercipieerd? Omdat ze volgens onze culturele maatstaven er zo uit zien. Het vrouw zijn en voelen wordt daarom voor een groot gedeelte bepaald hoe je jezelf presenteert aan de buitenwerled. Daarom draag ik vrouwelijke kledij omdat ik probeer mijn uiterlijk af te stemmem op mijn innerlijk om zo aanvaardbaar te zijn voor de maatschappij.
Ik ben ook gestopt met zoeken.
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Ik krijg het dagelijks te horen in mijn omgeving, dat ze mij als vrouw zien....en als ik bij mun vriend ben, dan kan ik het op een heel speciale manier voelen, wat alleen een vrouw hoort te voelen....
....ik vind het iig geweldig, dat ik zo ver ben gekomen in dit traject....het heeft bloed zweet en tranen gekost, maar het was het allemaal waard....ik weet donders goed, dat dit de enige manier van verder leven was....
groetjes iedereen uit Varedo
Mara
....ik vind het iig geweldig, dat ik zo ver ben gekomen in dit traject....het heeft bloed zweet en tranen gekost, maar het was het allemaal waard....ik weet donders goed, dat dit de enige manier van verder leven was....
groetjes iedereen uit Varedo
Mara
--> 
Die vraag heeft in het begin heel vaak door mijn hoofd gespeeld. Maar ergens moet er een knop omgegaan zijn en toen ik inzag dat zodra ik mezelf maar zag als vrouw ik me dan ook zo uitte. Dat gedrag reflecteerde dan weer op de buitenwereld en werd daardoor meer met 'mevrouw' aangesproken. Waardoor ik meer erkenning kreeg en me beter in mijn vel voelde. Voor mij geldt dat 'je vrouw voelen' vanuit jezelf komt.
Ehm, maar dat impliceert toch het omgekeerde? Geen enkele vrouw krijgt dagelijks vanuit haar omgeving te horen dat ze als vrouw gezien wordt omdat ze het gewoon is en zonder bijzondere 'vermelding' ook als zodanig gezien en behandeld wordt.Mara schreef:Ik krijg het dagelijks te horen in mijn omgeving, dat ze mij als vrouw zien....,
Mara
En een vrouw die dat wél te horen zou krijgen zou zich ws achter de oren krabben en zich afvragen waarom dat dan gezegd wordt. Niet vrouw of vrouwelijk genoeg of zo?
Het klinkt meer als of ze mee gaan in 'je wens' om als vrouw gezien te worden.
"A person starts to live when he can live outside himself."
Albert Einstein
Albert Einstein
Hallo Pipa,
Ik denk niet dat een vrouw zich zelf afvraagt of ze wel een vrouw is, zij weet het.
Ze kan er wel door gedrag, kleding, make-up er minder vrouwelijk uitzien (wat ze zelf ook wel aanvoelt).
Pipa,
Sorry dat ik wat creatief gekipt heb in je posting, ik wilde het algemeen houden..
Je hebt een punt, het is zo.pipa schreef: Ehm, Geen enkele vrouw krijgt dagelijks vanuit haar omgeving te horen dat ze als vrouw gezien wordt omdat ze het gewoon is en zonder bijzondere 'vermelding' ook als zodanig gezien en behandeld wordt. En een vrouw die dat wél te horen zou krijgen zou zich ws achter de oren krabben en zich afvragen waarom dat dan gezegd wordt.
Niet vrouw of vrouwelijk genoeg of zo?
Ik denk niet dat een vrouw zich zelf afvraagt of ze wel een vrouw is, zij weet het.
Ze kan er wel door gedrag, kleding, make-up er minder vrouwelijk uitzien (wat ze zelf ook wel aanvoelt).
Pipa,
Sorry dat ik wat creatief gekipt heb in je posting, ik wilde het algemeen houden..
Ook Wij houden van U
Suzette
Suzette
Volkomen helder én volkomen realistisch. Én niet totaal ego-centrisch/realiteitsgestoord.LauraTG schreef:Alles heeft met perceptie te maken. Je bent een vrouw of man omdat je zo ervaren wordt. Wat innerlijk in je afspeelt, daarom heeft de buitenwereld geen boodschap aan. Uiteraard werkt de algemene perceptie volgens conformistische regels.
Wat maakt dat iemand als vrouw wordt gepercipieerd? Omdat ze volgens onze culturele maatstaven er zo uit zien. Het vrouw zijn en voelen wordt daarom voor een groot gedeelte bepaald hoe je jezelf presenteert aan de buitenwerled. Daarom draag ik vrouwelijke kledij omdat ik probeer mijn uiterlijk af te stemmem op mijn innerlijk om zo aanvaardbaar te zijn voor de maatschappij.
Chapeau!
"A person starts to live when he can live outside himself."
Albert Einstein
Albert Einstein
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Nou Pipa, ik ga me echt niet achter de oren krabben als ik een buon giorno seniora te horen krijg....misschien heb je mij zover nie goed begrepen....pipa schreef:Ehm, maar dat impliceert toch het omgekeerde? Geen enkele vrouw krijgt dagelijks vanuit haar omgeving te horen dat ze als vrouw gezien wordt omdat ze het gewoon is en zonder bijzondere 'vermelding' ook als zodanig gezien en behandeld wordt.
En een vrouw die dat wél te horen zou krijgen zou zich ws achter de oren krabben en zich afvragen waarom dat dan gezegd wordt. Niet vrouw of vrouwelijk genoeg of zo?
Het klinkt meer als of ze mee gaan in 'je wens' om als vrouw gezien te worden.
....en ik doe er ja ook niks extras speciaals om te benadrukken dat ik een vrouw ben....kijk, ik zit op een truck, loop beslist nie *vrouwelijk* rond qua kleren en zo....maar toch merk ik, dat men me als vrouw ziet....en ja, dan kun je je daarbij prima vrouw voelen...toch...
...nou, zo bedoelde ik het dus....
Maar wat jij zegt, klopt dus ook bij mensen, die er bij gemis het overdreven proberen te compenseren met overvrouwelijke attributen te gebruiken....bij hun kun je als tegenover de neiging krijgen haar een plezier te doen om haar extra een complimentje te geven of zo....ik gegrijp dus wat je wil zeggen....
groetjes
Mara
Je vrouw voelen?
Toch zeker niet alleen omdat anderen je prijzen om je vrouwelijkheid? Dan zou ik me nog nooit vrouw gevoeld hebben, want ik ben nog niet zover dat ik mij als vrouw uit.
Ik voel mij steeds vaker vrouw. Alleen is het jammer dat met dat besef meteen ook de magie van het me vrouw voelen verdwijnt.
Het begint bij het mij bewust als vrouw gedragen; ongeacht of ik daarbij als vrouw gekleed ben of niet. Ik doe gewoon mijn alledaagse bezigheden en laat daarbij Barbara de overhand nemen.
Na een tijdje 'vergeet' ik mij bewust als vrouw te gedragen. Om dan plots te beseffen dat ik iets doe, of gedaan heb, op een manier dat ik als man zijnde anders zou gedaan hebben. Het zit 'm dan vaak in kleine dingetjes zoals:
- elegant staan met de voeten bij elkaar en niet zo lomp wijdbeens
- snel nog alles wat ordenen of klaarleggen voor de volgende dag; terwijl ik als man een echte sloddervos ben
- heupwiegen op het ritme van een leuk muziekje; terwijl ik als man een houten hark ben
- traantjes bij een emotioneel filmfragment; als man? Niet flauw doen hé!
- ...
Wel dan ... dan voel ik me echt vrouw. En als dat besef er pas komt wanneer ik in bed lig en de avond nog eens overdenk ... dan moet ik wel eens op mijn lippen bijten om de ontroering te onderdrukken. Dan moet ik ook zo snel mogelijk gaan slapen om niet te gaan piekeren over waarom ik Barbara zovele jaren heb onderdrukt.
Nu denk ik ook wel dat het 'vrouwgevoel' voor elk van ons verschillend is. Vraag eens aan tien mannen hoe het voelt een man te zijn? Je zal al verschillende antwoorden krijgen.
Nu vragen wij ons af hoe mannen, met een overwegend vrouwelijke persoonlijkheid, zich vrouw voelen. Dit is zo'n complex gegeven dat onze antwoorden zeker heel divers zullen zijn.
Ik hoop alleen maar dat we allemaal, ongeacht hoe we het 'vrouwgevoel' definiëren, oprecht voor onszelf kunnen zeggen: "Ja, ik voel mij vrouw."
Misschien denk ik over een paar jaar: "Hé, nu voel ik me pas echt vrouw." Dan is het toch mooi dat ik me vandaag ook al vrouw voel; zij het dan volgens iets andere, minder strenge, criteria?
Barbara
Toch zeker niet alleen omdat anderen je prijzen om je vrouwelijkheid? Dan zou ik me nog nooit vrouw gevoeld hebben, want ik ben nog niet zover dat ik mij als vrouw uit.
Ik voel mij steeds vaker vrouw. Alleen is het jammer dat met dat besef meteen ook de magie van het me vrouw voelen verdwijnt.
Het begint bij het mij bewust als vrouw gedragen; ongeacht of ik daarbij als vrouw gekleed ben of niet. Ik doe gewoon mijn alledaagse bezigheden en laat daarbij Barbara de overhand nemen.
Na een tijdje 'vergeet' ik mij bewust als vrouw te gedragen. Om dan plots te beseffen dat ik iets doe, of gedaan heb, op een manier dat ik als man zijnde anders zou gedaan hebben. Het zit 'm dan vaak in kleine dingetjes zoals:
- elegant staan met de voeten bij elkaar en niet zo lomp wijdbeens
- snel nog alles wat ordenen of klaarleggen voor de volgende dag; terwijl ik als man een echte sloddervos ben
- heupwiegen op het ritme van een leuk muziekje; terwijl ik als man een houten hark ben
- traantjes bij een emotioneel filmfragment; als man? Niet flauw doen hé!
- ...
Wel dan ... dan voel ik me echt vrouw. En als dat besef er pas komt wanneer ik in bed lig en de avond nog eens overdenk ... dan moet ik wel eens op mijn lippen bijten om de ontroering te onderdrukken. Dan moet ik ook zo snel mogelijk gaan slapen om niet te gaan piekeren over waarom ik Barbara zovele jaren heb onderdrukt.
Nu denk ik ook wel dat het 'vrouwgevoel' voor elk van ons verschillend is. Vraag eens aan tien mannen hoe het voelt een man te zijn? Je zal al verschillende antwoorden krijgen.
Nu vragen wij ons af hoe mannen, met een overwegend vrouwelijke persoonlijkheid, zich vrouw voelen. Dit is zo'n complex gegeven dat onze antwoorden zeker heel divers zullen zijn.
Ik hoop alleen maar dat we allemaal, ongeacht hoe we het 'vrouwgevoel' definiëren, oprecht voor onszelf kunnen zeggen: "Ja, ik voel mij vrouw."
Misschien denk ik over een paar jaar: "Hé, nu voel ik me pas echt vrouw." Dan is het toch mooi dat ik me vandaag ook al vrouw voel; zij het dan volgens iets andere, minder strenge, criteria?
Barbara