Voor het eerst onder ogen van mijn vader...

[Leanne]

Over een aantal weken reist mijn vader naar hier (ik woon niet in NL). Ik ben in 2006 begonnen met mijn transitie en ben overtime nogal veranderd. Nu ben ik nogal zenuwachtig over hoe hij gaat reageren hij heeft me sinds die tijd niet meer gezien. Hij blijft maar kort (hij is in de tachtig) en al ga ik al lange tijd gewoon als vrouw door het leven, ik vraag me toch af of ik me gender neutraal moet kleden, om hem te ontzien. Ergens ben ik dus bang dat hij zich voor mij schaamt. Aan de andere kant: mijn kinderen noemen me gewoon Leanne en 'zij' en ik vraag me af of ik dat voor hem zou tegenhouden of veranderen, ik ben toch nog steeds gewoon mezelf.

[*Barbara*]

Als ik goed begrijp, heb je altijd het contact met je vader behouden, maar heb je nooit over je transitie gesproken. En nu komt je vader op bezoek ...
Amaai, dat wordt schrikken.

Je vader kijkt er nu wellicht al naar uit om zijn zoon na ruim 5 jaar nog eens te zien. Op 80 jarige leeftijd moet dit zowat de ultieme droom zijn die werkelijkheid wordt. Als dan dat heuglijke moment overschaduwd wordt door de verrassing dat zijn zoon een vrouw wordt of geworden is ...
Ik durf niet te voorspellen wat de reactie van je vader zal zijn op 1° je transitie en 2° het feit dat je hem er nooit iets over verteld hebt.

Ik hoop dat je je vader voldoende kan inschatten om te bepalen hoe je met deze situatie moet omgaan.

Sterkte,
Barbara

[Leanne]

Nee sorry, hij weet wel dat ik aan mijn transitie begonnen ben, dus hij weet er wel van. Maar hij heeft me nooit gezien en daar ben ik een beetje zenuwachtig over want ik ben vergeleken met die 'zoon' die ooit was wel heel erg veranderd en ben eigenlijk een beetje bang voor zijn (mogelijke) negatieve reactie.

[*Barbara*]

Oef, dat is een pak van mijn hart. Ik zag al de meest verschrikkelijke rampscenario's voor mijn ogen.
Dat je vader op zijn leeftijd, en wetende van je transitie-plannen, de moeite doet om naar je toe te reizen, doet me geloven dat je heel veel voor hem betekend. Het zoon/dochter-gegeven zal wellicht wat verwarrend zijn, maar uiteindelijk ben je nog steeds zijn kind.

Wat ik zou doen (waarbij ik niet wil zeggen wat jij moet doen ... 't is maar een ideetje)
Ik zou mijn vader een briefje / e-mail / (wat dan ook) sturen waarin ik vertel hoe blij ik ben dat we binnenkort weer eens wat leuke dingen samen kunnen doen. Verder zou ik nog vertellen hoe goed ik me voel omdat ik ondertussen duidelijk vrouwelijker ben geworden. En om elkaar op de luchthaven* niet te mislopen, voeg ik er nog een recente foto bij van mij met de kinderen.

Groetjes,
Barbara

* luchthaven, station, kade, ... waar je je vader zal ontvangen

[Leanne]

[kleine update] Mijn vader reisde met mijn tante (zijn zus) omdat hij al zo oud is dat hij met geen mogelijkheid op een normale manier door een internationale luchthaven zou komen in zijn eentje. Het weerzien was een beetje vreemd. Hij herkende mij niet in het begin. Ik kon natuurlijk toch niet mijn kinderlijke verlangen om hen te omhelzen voor me houden en liep op hen af en toen riep mijn tante "hee jou ken ik ergens van" en pas toen ik zei "Ja, ik ben Leanne!" zagen ze wie ik was. Het eerste was mijn vader tegen mijn tante zei was "Wat is ze mooi he!" maar ik was gewoon blij om hem te zien, dus ik had geen echte zenuwen omwille van wat hij van mij als trangendere persoon zou vinden. Verder ging het eigenlijk toch wel normaal. Ze zijn 9 dagen gebleven en hebben me verder normaal behandeld. Natuurlijk hadden ze het wel over 'hij' en vloog mijn oude naam door het huis maar ja ik moet natuurlijk niet de hoofdprijs verwachten met mensen achterin de zeventig. Ze zijn nu alweer een weekje weg en om eerlijk te zijn mis ik mijn ouwe heer toch best wel. Het was net alsof ik thuis was net zoals bij ons vroeger thuis. Maar goed, het is goed gegaan.

[gerdaatje]

Mooi gegaan dus.
Fijn voor je.
Zenuwen weer op de plek waar ze horen?

[Suzette]

Prachtig dat het zo goed gegaan is.

Het is aan jou om er aan te wennen dat het nog lang kan duren voordat je directe familieleden (moeder, vader, broer zus) je bij je nieuwe naam gaan aanspreken. Het is geen onwil van hun maar ze zijn je oude naam gewoon, jij bent veranderd niet zij.