Geen relatie ivm travestie.

[Berdine]

Hoi Laura
Het is belangrijk dat je je eigen geluk en authenticiteit blijft nastreven. Het is geweldig om te horen dat je kinderen en vriendinnen je steunen. Blijf die relaties koesteren en blijf openstaan voor nieuwe ervaringen en mogelijkheden. Wie weet wat de toekomst brengt, en inderdaad, waarom zou je niet iemand tegenkomen die je volledig accepteert zoals je bent? Jij gaat erop uit met je vriendinnen , zelf ben ik een binnenhuis travestiet. Ik loop 24 op 24 uur in vrouwenkleding en lingerie rond. Houd je positieve houding vast en blijf trouw aan jezelf. Wat er ook gebeurt, ik wens je alle sterkte, geluk en vreugde toe in je reis. Om te eindigen met jouw woorden. Whatever Will Be, Will Be!"
Liefs Berdine

[tonia]

Hallo Laura,

hoelang ben je je al bewust van jouw travestiegevoelens, en heb je hier in het verleden al eens aan toegegeven?

Wat zielig voor je dat je vrouw jouw travestie niet accepteert, gelukkig staan je kinderen en vriendinnen hier positiever tegenover. De gedachtegang van je vriendinnen is naar mijn mening ook wel begrijpelijk, het is onmogelijk om te weten wat je reactie zou zijn op zoiets, tenzij het jezelf overkomt. Denk je dat, als je vrouw de scheiding doorzet, je je vaker dan een paar keer per maand zou willen hullen in dameskleding?

Jammer, maar helaas is jouw vrouw niet de enige vrouw die niet kan omgaan met deze situatie. Dit is voor mij altijd een struikelblok geweest in de liefde voor een vrouw, waardoor ik menige relatie heb laten stuklopen, omdat ik bang was dat als mijn "geheim" uit zou komen ik hierdoor afgewezen zou worden. Een relatie beginnen met een leugen is nooit goed, zelfs al lijkt die leugen nog zo onschuldig, op den duur gaat het toch wringen en schuren.

Ook ik heb de deur naar romantiek op een kier laten staan, want je weet maar nooit.

Groetjes en sterkte toegewenst, Tony.

[laura.sparkle]

Hoi Berdine en Tony,

Dankjewel voor de lieve woorden. Dat geeft toch weer wat extra steun. Respect dat jullie ook zo actief zijn op dit forum.

Berdine: Vind je het leuker thuis? Zou jij het ook wel eens buitenshuis willen doen? Ik merk bij mezelf dat het bekeken worden een positieve versterkende factor is, zolang het anoniem is dus niet in mijn woonplaats. Of heb jij daar slechte ervaring mee?

Tony: Ik kwam een jaar geleden toevallig met travestie in aanraking en terugkijkend snap ik nu allerlei dingetjes van vroeger wel beter. Gezien mijn werk denk ik dat ik niet meer aan travestie ga doen dan nu, ik wil dat niet mixen, dat lijkt me te ingewikkeld. Misschien wanneer ik met pensioen ben, dat ik het dan iets vaker wil doen, maar elke dag weet ik niet. Dat zijn allemaal nog dingen die ik nog ga ontdekken. Haha. Ja ik denk dat de waarheid er toch maar beter uit kan komen, en ook ik laat de deur naar romantiek open staan! Misschien ook wel naar meerdere personen als dat zo uitkomt.

Liefs, Laura.

[Berdine]

Hoi Laura
Buitenshuis heb ik ooit gedaan maar dan voel ik me niet op mijn gemak, Ik heb alles bij de hand we zijn zelfstandig geweest en kleding verkocht ook heel veel aan travestieten. In de winkel aan huis liep ik vaak rond in dameskleding en met name rokken en nylonkousen zonder pruik en make-up klanten keken daar niet zo raar van op, ze wisten op voorhand wat ze konden verwachten. Mannen met rokken kwamen regelmatig in de winkel. Dan kregen ze altijd een duimpje omhoog. Travestieten geholpen met aankleden en tips geven. Dat wereldje is voor mij heel normaal. Ben er al vanaf mij 14de mee bezig dus bijna 45 jaar. Ik heb me altijd goed gevoeld in vrouwen kleding het is aanvulling op mij meer compleet te maken. Vaak doe ik combinatie mannenkleding met vrouwenkleding. Lingerie heeft echt mijn voorkeur

[tonia]

Hoi Tony
Zouden wij niet eens moeten uitzoeken waarom vrouwen zo slecht met travestie om kunnen gaan? En waarom zijn er vrouwen zoals mijn huidige vriendin er wel mee om kunnen gaan?
Mijn huwelijk is erdoor kapot gegaan?
We spreken over acceptatie is dat wel zo geaccepteerd?
Lange tijd gedacht dat travestie niet normaal is Je wordt ermee geboren. Het is wel normaal.
Degene die dit niet accepteert vind de lgbtq ook niet ok toch?
Je bent een half wijf zeiden de onbegrijpende ipv te zeggen wow je laat als man je vrouwelijke kant zien.
Veni Vidi Vici
Wil je mijn verhaal eens willen weten?

Hoi Laura
Het is belangrijk dat je je eigen geluk en authenticiteit blijft nastreven. Het is geweldig om te horen dat je kinderen en vriendinnen je steunen. Blijf die relaties koesteren en blijf openstaan voor nieuwe ervaringen en mogelijkheden. Wie weet wat de toekomst brengt, en inderdaad, waarom zou je niet iemand tegenkomen die je volledig accepteert zoals je bent? Jij gaat erop uit met je vriendinnen , zelf ben ik een binnenhuis travestiet. Ik loop 24 op 24 uur in vrouwenkleding en lingerie rond. Houd je positieve houding vast en blijf trouw aan jezelf. Wat er ook gebeurt, ik wens je alle sterkte, geluk en vreugde toe in je reis. Om te eindigen met jouw woorden. Whatever Will Be, Will Be!"
Liefs Berdine

Hoi Berdine,

volgens mij is het uitzoeken waarom de ene vrouw ons wel, en de andere ons niet accepteert zoals wij zijn een zeer moeilijke, zo niet onmogelijke, opgave. Uit ervaring weet ik wel dat vrouwen nieuwsgieriger zijn dan mannen, wanneer ze met deze materie geconfronteerd worden. Vrouwen zijn meer geneigd om te willen weten waarom een man vrouwenkleding wil dragen (Ben je homoseksueel? Zou je dan liever als meisje geboren willen zijn?), terwijl je aan de reactie van mannen kunt zien dat ze op dat moment vaak niet met deze situatie kunnen omgaan.

Maar de belangrijkste vraag die niemand stelt is de simpele vraag: Waarom? Wellicht zouden zowel vrouwen als mannen die in het begin afwijzend tegenover travestie staan dan pas begrijpen wat onze gevoelens hierin zijn, en dat dit niets zou veranderen in de relatie tussen ons. Naar mijn mening is de aversie tegen mensen zoals wij te wijten aan de opvoeding, de omgeving waarin zij zijn opgegroeid, en het rotsvaste geloof van mensen dat iedereen die niet door het leven gaat, zoals zij vinden dat je door het leven moet gaan niet normaal kan zijn.

Net als jij ben ik, indien ik niet naar buiten hoef te gaan, 24 uur per dag gehuld in vrouwenkleding en lingerie. En ik doe dit ook alleen maar binnenshuis, niet omdat ik dit zelf zo wil, maar omdat mensen in de mijn woonomgeving niet zo onbevooroordeeld zijn ten opzichte van het kleedgedrag van andere mensen. Als ik terugkijk naar mijn jeugd is het voor mij nog steeds een raadsel waarom ik andere mensen altijd geaccepteerd heb om wie ze zijn, en niet om wat ze doen, terwijl in mijn omgeving mensen zoals ik werden bestempeld als zijnde abnormaal of pervers.

Groetjes, Tony.

[Berdine]

Hoi Tony
Ik hoef me niet te tonen aan andere mensen ik doe dit puur voor mezelf ik voel me er goed bij en dit werkt heel positief bij mijn vriendin.
Gelijk bij onze eerste ontmoeting voeld ik de klik met haar. Bij de 2 de ontmoeting heb ik haar verteld dat ik vrouwenkleding en lingerie draag.
Ze schrok natuurlijk en vroeg of ik homo was, Heb haar toen gezegd dat de meeste travestieten hetero sexueel zijn, Ook eerlijk verteld aan haar dat ik bisexueel ben, en een uitzondering ben.
Ik ben toen ik nog getrouwd was op aandrang met mijn ex naar een psychiator geweest. Want ze vond dat heel ziekelijk abnormaal smerig en weet ik al niet wat.
De psychiator zei iedere man heeft vrouwelijke kanten en wil dan de vrouwelijke kanten echt tot een uiting willen laten komen, door zich te kleden als vrouwm er zijn er ook die doen om dat ze er opgewonden van raken.Ik ben eerlijk bij mij is het allebei. Dus toendertijd kreeg ik al de bevestiging dat het volledig normaal is. Ik heb het geluk dat ze mij accepteert en dat ik af en toe sex heb met een man maar altijd waar zij dan bij is of er van af weet of een triootje.
Veel mannen en vrouwen verwachten de traditionele levensrollen (tunnelvisie). Mensen die ons niet begrijpen kunnen zich ongemakkelijk voelen wanneer ze weten dat je een travestiet bent. En vaak wordt je dan uitgekotst en bespot. Travestie, kan als afwijkend” worden beschouwd. Mensen zijn vaak bang voor wat ze niet begrijpen. Travestie is voor veel mensen onbekend terrein, en die onbekendheid kan leiden tot afwijzing.
Gebrek aan kennis over travestie kan leiden tot vooroordelen en negatieve reacties. De travestiet zelf kan zich bedreigd voelen door het idee dat het abnormaal is en daardoor hun eigen overtuigingen en zelfbeeld in twijfel trekken.
Mensen die zich sterk identificeren met traditionele genderrollen kunnen moeite hebben met het accepteren van travestie. Verandering kan eng zijn. Travestie confronteert mensen met een andere kijk op gender en identiteit, wat soms als bedreigend wordt ervaren.
Travestie wordt soms geassocieerd met negatieve opvattingen, zoals grappig of ongepast en smerig.
Dit kan leiden tot afwijzing. We leven in 2024 en de maatschappij is nog steeds bekrompen. Kleding maken de man luidt het spreekwoord dus dames zullen we allemaal een rok dragen en met zijn allen zo de straat op gaan.
Trots op wie ik ben!!!!

[laura.sparkle]

Hoi Berdine,

Goed van jou dat je al zoveel decennia een formule hebt die voor jou gevoel klopt. Dat geeft rust. Je kunt er dan van genieten. Er energie uit halen. Toppie!

Wat ik mooi vind op dit forum is dat we allemaal een eigen formule hebben ontwikkeld. Het is prachtig om die van anderen te lezen. Ze zijn allemaal goed. Wij zijn allemaal goed.

Je mag trots zijn op jezelf. Wij allemaal.


Hoi Tony,

Rottig he als mensen ons niet accepteren? Ik vind dat ook niet fijn. Dat overkomt mij gelukkig niet zo vaak. Als het gebeurt zijn het meestal jongens die gaan schelden of mannen die gaan lachen.

Mijn ervaring met vrouwen is eigenlijk best positief. Op het station kwamen meiden naar me toe: "Wat goed dat u dat doet. Hoop dat u het blijft doen, want het is echt goed hoor." Laatst zei een mevrouw: "Wat een mooie kleur nagellak heeft u". Bij de een of twee vriendinnen die het heb verteld, krijg ik meteen een uitnodiging voor een leuk dagje stappen. En dat zijn ook echt leuke dagjes, waarna we meteen weer een keer afspreken. Soms krijg ik kleding die ze niet meer willen of ze gaan mee een bh kopen. Behalve mijn eigen vrouw..., maar dat had ik al verteld.

Liefs, Laura.

[Berdine]

Denk goed na!!!
Liefs Berdy

[laura.sparkle]

Hoi Berdy,

Lief van je. Ja ik denk heel goed na. Jouw verhaal heeft me wel wat gedaan.

Want mijn situatie lijkt in meerdere opzichten op die van jou. Mijn vrouw vroeg zich ook af of ik homosexueel ben en of ik niet naar de psychiater moet enzovoort. Mijn vrouw en ik zijn opgevoed met het idee dat homosexualiteit raar is en travestie een soort van vies is, misschien is dat wel een generatieding, vandaag de dag is alles veel meer normaal. Ze is ook bang dat ik transsexueel ben en dat travestie het begin is.

Mijn vrouw wil zelfs scheiden. Ik heb gevraagd om een denkpauze van een jaar of wat, totdat we allebei zeker weten of we ons huwelijk willen opgeven. Bovendien is, zelfs als we gaan scheiden, toch nog heel veel tijd nodig voor praktische zaken, zoals bijvoorbeeld het vinden van twee woningen.

Qua travestie ben ik er al een beetje uit. Ik heb geprobeerd een paar maanden niets te doen, maar dat hou ik niet vol. Mijn zoon zei vorige week nog dat hij zijn moeder in zoverre niet begrijpt dat je niet gaat scheiden "om een jurk". Dus ik vind dat ik aan travestie moet blijven doen. Wel probeer ik zoveel mogelijk rekening te houden dat zij er nauwelijks mee geconfronteerd wordt. Kijken of dat de oplossing is. Work in progress...

Liefs, Laura.

[tonia]

Hoi Laura,

ik ben ook opgegroeid in een tijd en omgeving dat homoseksualiteit en travestie beschouwd werd als pervers en onnatuurlijk. Wat ook meespeelde in deze gedachtegang van de mensen om mij heen, was het feit dat de katholieke kerk een grote invloed uitoefende op de denkwijze van veel mensen.

In deze omgeving, en in die tijd, was het dan ook normaal dat het onderwijs gestoeld was op de katholieke leer, sterker nog, het was voor ons niet eens mogelijk om naar een niet-katholieke school te gaan, deze waren er gewoonweg niet. Al zolang als ik mij kan herinneren voelde ik mij in die omgeving een vreemde eend in de bijt, omdat ik altijd iedereen accepteerde, en niemand wegzette als zijnde abnormaal of gestoord.

Een goed voorbeeld hiervan is, dat toen ik op de basisschool zat (jaren '60), een kapelaan (zeg maar een onderpastoor) katechismusles gaf en algemeen bekend was dat deze priester een vriendin had. Iedereen sprak hier schande over, want een priester hoorde celibatair te leven, terwijl ik het gewoon accepteerde en zelfs wel interessant vond.

Toen ik in de brugklas van de middelbare school zat (jaren '70) was er een voorval, waar mijn klasgenoten met hun verstand niet bij konden. Tijdens de muziekles liet de leraar ons stukken uit de musical "Jesus Christ Superstar" horen, waardoor het onderwerp geloof ter sprake kwam. Iedereen, behalve ik, was verbijsterd toen één meisje zei atheïst te zijn. Mensen die anders waren, en dachten, dan anderen vond ik altijd al interessanter.

Enkele jaren later kwam ik erachter waarom; Ik was zelf zo'n persoon die anders was, en dacht, dan anderen. En naar mijn mening geven ons soort mensen dan ook meer kleur aan het leven, dan degene die zo kortzichtig zijn dat ze anderen niet kunnen accepteren omwille hun van hun gedrag, of leefwijze. Het spreekwoord zegt toch: "Leven en laten leven", waarom kunnen dan sommige personen ons niet accepteren voor wat we zijn?

Proberen te stoppen met travestie hebben velen van ons geprobeerd, maar zijn er dan weer achter gekomen dat ons gevoel ons verteld dat wij dit nodig hebben.

Liefs, Tony.

[laura.sparkle]

Hoi Tony,

Fijn dat je het ook herkent! Tja, zo was het vroeger. Ik vind dat je een mooi verhaal hebt verteld, dankjewel.

Trouwens, mijn vrouw is inderdaad ook katholiek.

Liefs, Laura.

[Berdine]

Hoi Berdy,

Lief van je. Ja ik denk heel goed na. Jouw verhaal heeft me wel wat gedaan.

Want mijn situatie lijkt in meerdere opzichten op die van jou. Mijn vrouw vroeg zich ook af of ik homosexueel ben en of ik niet naar de psychiater moet enzovoort. Mijn vrouw en ik zijn opgevoed met het idee dat homosexualiteit raar is en travestie een soort van vies is, misschien is dat wel een generatieding, vandaag de dag is alles veel meer normaal. Ze is ook bang dat ik transsexueel ben en dat travestie het begin is.

Mijn vrouw wil zelfs scheiden. Ik heb gevraagd om een denkpauze van een jaar of wat, totdat we allebei zeker weten of we ons huwelijk willen opgeven. Bovendien is, zelfs als we gaan scheiden, toch nog heel veel tijd nodig voor praktische zaken, zoals bijvoorbeeld het vinden van twee woningen.

Qua travestie ben ik er al een beetje uit. Ik heb geprobeerd een paar maanden niets te doen, maar dat hou ik niet vol. Mijn zoon zei vorige week nog dat hij zijn moeder in zoverre niet begrijpt dat je niet gaat scheiden "om een jurk". Dus ik vind dat ik aan travestie moet blijven doen. Wel probeer ik zoveel mogelijk rekening te houden dat zij er nauwelijks mee geconfronteerd wordt. Kijken of dat de oplossing is. Work in progress...

Liefs, Laura.

Lieve Lieve Laura
Travestie heeft geen aan uit knop heb ik al gezegd ik heb het ook heel lang weggeduwd. Maar uiteindelijk wint het toch.
Heb je het gevoel dat je in een verkeerd lichaam zit aan de hand van de opmerking van je vrouw,? Ik doe niet aan travestie ik ben gewoon travestiet de kleding de lingerie vult mij aan en geeft me een warm gevoel en maakt me rustig. Ook op erotisch vlak is de travestie een geweldige bij mij althans aanvulling daar ben ik eerlijk in.
Dus ik vind dat ik aan travestie moet blijven doen zeg je?Het is er gewoon het hoort bij je, je kunt er niks aan doen zo ben je en ja en de reactie van je zoon daar ben ik het wel mee eens,
Kun je niet bij iemand terecht waar je jezelf kunt zijn op zin tijd?
Ik ben er voor je.
Liefs Berdy

[laura.sparkle]

Hoi Berdy,

Wat een fijne reactie! Fijn dat je er voor me bent.

Ja, ik dóe niet aan travestie, ik bén een travestiet. Het is allemaal nog relatief nieuw voor mij, nu een jaar. Maar dat is wel wat ik tegen mezelf moet zeggen. Je hebt gelijk. Het "is".

Nee, ik voel me ok in mijn mannenlijf. Wel jammer dat ik niet meer zo veel haar op mijn hoofd heb, maar qua geslacht geen dysforie ofzo.

Ja, ik kan gelukkig prima terecht om het te doen. (Zeg ik het weer, haha. Daar komt het door, omdat het niet aldoor kán.) Ik ga meestal naar een leuk stadje of naar een vriendin. Dus dat is opgelost. Maar het omkleden is wel een gedoe, omdat ik dat niet thuis kan/wil doen.

Liefs, Laura.

[tonia]

Hoi Laura,

bedankt voor je compliment.
Opschrijven van de dingen die ik in mijn leven meegemaakt heb, was in het begin een soort therapie voor mij, om alle nare dingen die in mijn leven speelden van mij af te schrijven, en zodoende deze misschien een plaats te kunnen geven. Het is altijd mijn droomwens geweest om deze verhalen in boekvorm uit te geven. Maar toen ik, na het lezen van deze verhalen, erachter kwam dat dit weleens het meest deprimerende boek zou kunnen worden dat ik ooit gelezen heb, besloot ik om ook de leuke en alledaagse dingen die ik meegemaakt heb hierin te verwerken.

Hier ben ik nu al zo'n 30 jaar mee bezig, en ik denk dat het nog wel vijf á tien jaar zal duren alvorens ik hier klaar mee ben. Gelukkig ben ik, zoals ze in christelijke termen zouden zeggen, 'gezegend' met een fotografisch geheugen, waardoor het voor mij makkelijk is om alle gebeurtenissen in mijn leven voor de geest te halen. Tijdens het schrijven van mijn memoires ben ik erachter gekomen dat ik dit heel fijn vond, en heeft het zich dan ook ontwikkeld tot een rustgevende hobby. Omdat ik een groot liefhebber ben van literaire boeken wil ik deze verhalen dan ook in een literaire vorm gieten (een zogeheten literaire autobiografie).

Liefs, Tony.