Is travestie een uitvlucht of zit het dieper

[Berdine]

En wat als je ze allebei hebt???
1. Travestie als fetisj, dat het motief voortkomt uit de behoefte aan masturbatie.
2. Travestie als expressie, dat het motief voortkomt uit het gevoel van authenticiteit.

[laura.sparkle]

Hallo Berdine,

Dat is toch prima? Geniet er van!

Liefs, Laura.

[laura.sparkle]

Ik ben er nog niet helemaal uit: fetisj en uitvlucht. Klinkt een beetje alsof men niet goed bezig is, terwijl ik het helemaal prima vind.

Zijn heel veel dingen die we vroeger fetisj noemen niet gewoon sex? Alsof we allemaal missionaris doen. Masturberen is zo oud als de weg naar Rome. En als je daarbij dameskleding aan wil, prima. Deden ze in Rome trouwens ook, haha.

En uitvlucht, tja, ben je dan niet meer reëel ofzo? Voor mij is het soms wel een escape uit de sleur en stress. Laura helpt mij daarbij, ze durft meer, is socialer, mooier, impulsiever, maakt zich minder druk. Maar ik ben nog wel mezelf, die dingen zitten in mij, ik ben dan een andere versie van mezelf.

Ik weet het nog steeds niet Berdine, haha. Sorry.

Liefs, Laura.

[tonia]

Hoi Laura,

voor mij is het zeker geen fetisj, maar meer een, zoals jij het beschrijft, escape uit de sleur en stress van alledag. Toen ik de eerste keer de kans kreeg om mij te hullen in dameskleding, voelde ik daar geen seksuele opwinding bij, het was meer een gevoel van tot rust komen.

Helaas moest ik nog zo'n 20 jaar wachten voordat ik kon gaan toegeven aan mijn wens om mij vaker te kunnen kleden in dameskleding. Dit, en mijn keuze voor het soort dameskleding die ik toen kocht (sexy lingerie en uitdagende sexy dameskleding), zorgden ervoor dat ik een zekere seksuele opwinding ervoer bij het dragen van deze kleding, maar na verloop van tijd gingen deze gevoelens een veel mindere rol spelen.

Het gevoel van 'mezelf te kunnen en mogen zijn in deze kleding' kreeg langzamerhand de overhand. En door de realisatie hiervan kwam ik tot de conclusie dat het, vanaf de eerste keer dat ik dameskleding droeg, voor mij de enige logische manier was om mijn leven te leiden zoals ik dat nu doe. Gehuld in mooie dameskleding!

Liefs, Tony.

[tonia]

Alles in ogenschouw genomen is travestie voor mij meer een hunkering naar de zachtere vrouwelijke kant van mijn persoonlijkheid, alle gevoelens die ik ervaar bij het dragen van dameskleding en de gedachten die ik heb als ik mij omkleed zijn tegenwoordig behoorlijk tegenstrijdig, waardoor ik nu dan ook behoorlijk met mezelf in de knoop zit en dat geeft mij een zeer rot gevoel.

Liefs, Tony.

[Evelien#]

Alles in ogenschouw genomen is travestie voor mij meer een hunkering naar de zachtere vrouwelijke kant van mijn persoonlijkheid, alle gevoelens die ik ervaar bij het dragen van dameskleding en de gedachten die ik heb als ik mij omkleed zijn tegenwoordig behoorlijk tegenstrijdig, waardoor ik nu dan ook behoorlijk met mezelf in de knoop zit en dat geeft mij een zeer rot gevoel.

Liefs, Tony.

Tony, hoe lang ben jij je al bewust van je travestie zijn?
Eigenlijk bedoel ik, wanneer heb je voor het eerst wat damesspullen geprobeerd?
Het zou kunnen dat je jezelf niet meer herkent .
Of heb je recent iets tegengekomen waar door je het allemaal even niet meer weet?
Gun je zelf wat tijd meisje.
Na regen kom altijd weer de zon schijnen.

Liefs
Evelien.

[tonia]

Hoi Evelien,

al bijna 50 jaar ben ik mij bewust van mijn travestie gevoelens (al wist ik toen niet dat wat ik deed travestie heette), en ik heb lange tijd gedacht dat het niet normaal was dat ik mij aangetrokken voelde tot dameskleding, maar toch kon ik geen weerstand bieden aan deze aantrekkingskracht. In gesprekken met mijn therapeut over mijn gevoelens omtrent het dragen van dameskleding merkte ik dat hij (zelfs al accepteert hij dit van mij) niet echt een idee had wat deze gevoelens met mij deden. Het enige dat hij tegen mij zei was dat er bij de plaatselijke tennisclub een man werkte die ook gekleed ging in dames- kleding en dat mijn kleedgedrag daarom dus niet verkeerd was.

Vorig jaar begon ik te twijfelen over waarom ik het nodig heb om mij om te kleden, en of er niet meer met mij aan de hand is dan ik nu denk, vandaar dat ik dan ook een doorverwijzing heb aangevraagd voor een seksuoloog alwaar ik misschien een antwoord krijg aangaande mijn conflicterende gevoelens.

Liefs, Tony.

[Evelien#]

Hoi Evelien,

al bijna 50 jaar ben ik mij bewust van mijn travestie gevoelens (al wist ik toen niet dat wat ik deed travestie heette), en ik heb lange tijd gedacht dat het niet normaal was dat ik mij aangetrokken voelde tot dameskleding, maar toch kon ik geen weerstand bieden aan deze aantrekkingskracht. In gesprekken met mijn therapeut over mijn gevoelens omtrent het dragen van dameskleding merkte ik dat hij (zelfs al accepteert hij dit van mij) niet echt een idee had wat deze gevoelens met mij deden. Het enige dat hij tegen mij zei was dat er bij de plaatselijke tennisclub een man werkte die ook gekleed ging in dames- kleding en dat mijn kleedgedrag daarom dus niet verkeerd was.

Vorig jaar begon ik te twijfelen over waarom ik het nodig heb om mij om te kleden, en of er niet meer met mij aan de hand is dan ik nu denk, vandaar dat ik dan ook een doorverwijzing heb aangevraagd voor een seksuoloog alwaar ik misschien een antwoord krijg aangaande mijn conflicterende gevoelens.

Liefs, Tony.

T' ja... een therapeut, een seksuoloog....
Je zit echt wel in de knoop met jezelf als ik dit allemaal lees.
Ikzelf ben op 13 a 14 jaar begonnen , ik weet nog goed hoe het is gegaan.
Mijn ouders waren werken en plots stond ik voor de kast van mijn moeder met een slipje en een bh in mijn handen.
Bevend van extase heb ik deze aangedaan en dat gevoel zal ik nooit meer vergeten... ik voelde een gigantische schok van gelukzaligheid door me heengaan.
Telkens als ik alleen thuis was ging ik een stapje verder, een rok, een topje een panty..... en ja ook seksuele opwinding.
Ook later als ik een vriendin had en nu nog steeds met mijn vrouw ben ik stiekem een travestie die zich verscholen houd ( niemand weet er van).
Ook al wil ik gewoon als vrouw over straat kunnen lopen ( maar dat gaat dus niet zomaar) heb ik voor mezelf aanvaard dat het is wat het is.
Misschien wordt mijn geduld ooit beloond... miss. Ook niet .
Hopelijk heb je er iets aan.
Liefs
Evelien

[tonia]

Beste Marjan,

op dit moment kan mij de afkeuring of mening van mijn omgeving omtrent mijn kleedgedrag helemaal niets schelen. Het enige wat er voor mij nu toe doet is dat ik wil uitzoeken of mijn hunkering naar het dragen van dameskleding misschien dieper gaat dan mij gewoon prettig te voelen in deze kleren. Vandaar dat ik hierover dan ook met een seksuoloog wil praten om zo hopelijk antwoorden te vinden op de vragen waar ik nu mee zit.

Liefs, Tony.

[EvaLvanE]

Ik weet niet of een seksuoloog in dit geval de beste keuze is. Een gesprek met een genderpsycholoog aangaan is ook lastig omdat daar in feite drie jaren wachttijd voor staan, maar misschien kan juist die seksuoloog je verder helpen in de richting van een genderpsycholoog. Temeer omdat je (in elk geval nu) geen transitie lijkt te overwegen.

[tonia]

Beste Eva,

ook al overweeg ik nu nog geen transitie, zoals je goed hebt opgemerkt, sluit ik dit de door gevoelens die ik nu ervaar voor de toekomst niet uit. In een eerdere post van jou schreef je het volgende: 'Vroeg of laat die vrouw zich niet meer tegenhouden.' En volgens mij is bij mij dat moment aangebroken, ik wil het liefst 24 uur per dag dameskleding dragen en heb er dan ook een hekel aan om mannenkleding te moeten dragen als ik naar buiten moet gaan.

Momenteel voel ik mij niet geheel vrouw, en daarentegen voel ik mij helemaal geen echte man meer, alleen zitten mijn hersenen en mijn gevoel hierover niet op één lijn, waardoor ik niet weet wat het beste voor mij zou zijn. Ik heb in het verleden ook al eens overwogen om een gedeeltelijke transitie te ondergaan (wel borsten, maar verder geen geslachtsverandering), misschien zou dat al voldoende zijn om mij beter te doen voelen dan ik nu doe.

Liefs, Tony.

[EvaLvanE]

Je hebt een PB, Tony

[tonia]

Gelukkig ben ik weer een beetje over mijn dip heen. Het opschrijven van mijn gevoelens heeft mij daarbij goed geholpen, ook heb ik veel steun gehad van mijn therapeut. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om voor nu gewoon verder te gaan op de manier zoals ik altijd al gedaan heb. Ik zie het nut er niet van in om mij zorgen te maken over wat de toekomst nog allemaal voor mij in petto heeft. Pas wanneer ik met een seksuoloog kan praten zal er hopelijk voor mij een nieuwe tijd aanbreken.

Liefs, Tony.

[jose6]

Hoi tonia
Je verhaal klinkt bekend, heb jaren al er mee geworsteld en werd zo erg dat ik mij en door mijn alter ego in depressie kwam , toen ben ik bij mijzelf te raden gegaan, wil ik zo door leven of wil ik mij beter voelen , dus heb eerst mijzelf moeten accepteren wie en wat ik ben ,. En daarna langzaam het gaan vertellen aan mensen die ik denk te vertrouwen zijn . Was een hele spannende tijd , eerst mijn moeder en rest van familie en daarna mensen die mij aan het hart liggen , en was blij met alle fijne reacties en werdt ook gesteund en geholpen door vriendinnen
Dat heeft mij heel veel rust gebracht en daardoor beter in mij vel komen te zitten , hierdoor is een grote last van mijn schouders gevallen ,
Hoop dat je hier iets aan heb dat er ook nog steeds vele mensen zijn die het accepteren en respecteren en vele zeiden dat ze het erg voor mij vonden dat ik jaren niet mijzelf heb kunnen zijn
Gr José