Seksuoloog

[laura.sparkle]

Hallo Tony.
Alles gaat zoals het gaat. Een dooddoener. Ik weet het, maar toch is het vaak wel zo.
We plannen, bedenken en willen, en dan komt dat universum welke alles anders in de planning heeft en loopt en voelt het allemaal anders.
Ik herken je verhaal over de dip. Gek genoeg heb ik dat ook.
Ik heb me de afgelopen maand maar één keer en femme gekleed. Geen zin in maar ook niet goed wetend wat ik met mezelf aan moet.
Soms wil ik "all the way" en soms helemaal niet.
Ik had dat totaal niet verwacht. Was erg blij met de afspraken die ik met vrouwlief had gemaakt, maar kon het gewoon even niet opbrengen allemaal.
Ik hoop dat je er uit komt en weer balans vind want dat is zo belangrijk.
Liefs Roos

Hoi Roos,

Ja inderdaad alles gaat zoals het gaat. Misschien een dooddoener, maar soms vergeet ik het en dan is het toch fijn om te lezen. Soms gaat het niet zoals het moet en dan moet het maar zoals het gaat.

Rottig die dip, dat je niet weet wat je moet doen, dat je dat niet verwacht, dat je het soms niet kan opbrengen. Ik vind dat allemaal wel dingen hoor, ik heb dat namelijk ook regelmatig, maar ik weet niet zo goed hoe dat komt en wat ik er aan moet doen.

Wil je er misschien iets meer over vertellen? Misschien helpt dat, en ik luister graag.

Doe ik het ook: want een paar dingen weet ik wel. Omdat ik tussen man thuis en Laura in een ander stadje nogal wat hordes moet nemen is bij mij de drempel heel groot. Soms zie ik daar zooo tegenop. Maar dan weet ik dat ik het uiteindelijk wel fijn vind hoewel het vooraf helemaal niet zo voelt en dan wil ik het niet meer. En iets anders is dat ik niet veel dagen Laura kan zijn, dus dan plan ik een vaste dag vooruit, maar op de dag zelf heb ik soms geen zin en dan doe ik het niet. Maar dan heb ik later toch behoefte en heb ik spijt, en moet ik lang wachten op de volgende kans.

Liefs, Laura.

[Gerdi]

Hallo Laura.
Ik herken je verhaal wel enigszins. Soms wil ik overdag wel en leg ik vast alles klaar.
Maar als het dan zover is dat ik tijd heb wil ik niet meer.
Soms wil ik totaal "en femme" en soms loop ik met een stoppelbaard van een paar dagen rond en voel ik me helemaal man, wat dat dan ook mag zijn.
Dat heen en weer geslingerd worden tussen die gevoelens vind ik het ergste.
Het kost veel energie en ik kan het niet altijd een plekje geven.
Dan voel je je leeg van al dat geworstel in jezelf en wil je dat het weggaat.
Mar als ik me dan om heb gekleed en Roos ben, dan voel ik me compleet, gelukkig en slaap ik ook nog eens beter.
En ik kan me gelukkig vrij gemakkelijk transformeren/omkleden, want mijn vrouw is er ok mee en dat maakt het een stuk makkelijker.
Ik ben ook in therapie want dat was nodig maar ik heb een therapeute die er begrip voor heeft en goed kan luisteren.
Het komt goed.
En er is geen Roos zonder doornen zullen we maar zeggen.
Groetjes Roos