Ik weet niet of ik dit hier kan posten!

[Natashja]

Hallo Girls!!


Ik ga me hier niet meer voorstellen, dat heb ik gedaan in het forum Hallo Allemaal

Maar er zijn een paar dingen waar ik mee zit! Ik zal proberen ze hier goed onder woorden te brengen, of het lukt weet ik niet.

He, dit is moeilijker te omschrijven dan ik dacht, maar ik probeer het.

Op 5 jarige leeftijd begon et gevoel te komen dat ik liever een meisje zou willen zijn
Op ongeveer 7 jarige leeftijd zag ik een vallende ster en wenste een meisje te worden.
Nu ben ik 28 en ik weet niet wat of wie ik ben, man of vrouw en dan over gevoelens daar zal iedereen wel mee liggen te stoeien: wat is een mannelijk en wat is een vrouwelijk gevoel???

Wat ik wel weet is; dat als ik alleen maar in mannenkleding loop, ik onrustig word, beetje depri. ( ik draag dus heel vaak dameslingerie onder mijn werkkleding, om me toch maar goed te voelen op het werk)
En thuis zit ik (op mijn kamer) steeds meer in dames kleding
Ik ben dan rustiger minder opvliegend ( of de PC moet kuren hebben ) en is het net of het zo hoort dat ik in meidenkleding hoor te lopen.
Ik vergelijk me ook wel eens met een meisje die op een poster aan mijn muur hangt...... dan wou ik dat ik haar was... een vrouw.

De gevoelens om vrouw te worden/zijn, zijn momenteel niet erg sterk aanwezig. Kan dit komen omdat ik me als maar meer in meidenkleding ga kleden??? Of is het acceptatie???

Van mij mogen de gevoelens wel wat heftiger worden, zodat ik duidelijk heid krijg in de persoon die ik ben. Een poos terug heb ik een echt erge huilbui gehad en heb op het punt gestaan om zelfmoord te plegen, nadat ik mijn afscheidsbrief nog een keer gelezen had begon ik te huilen en zag ik GELUKKIG van die zelfmoord af.

Ik heb eens met de VU gebeld voor een intake gesprek, maar na een aantal vragen bijvoorbeeld wie mijn huisarts is werd ik bang. Ik dacht wat als ze mijn huisarts bellen en hij naar ons toe belt ( ik weet het, een arts heeft zwijgplicht) Maar voor het maken van een afspraak moet ik nog steeds terug bellen.

Zoals ik al schreef de gevoelens zijn niet echt sterk aanwezig, maar zitten er wel, he hoe moet ik dit omschrijven. Heel makkelijk??
Ik wil een vrouwelijk lichaam borsten maar wil (op dit moment) mijn Penis niet missen. Ik zou dus een Shemale willen zijn.
Maar op andere momenten is man zijn toch weer veel makkelijker
Maar dan..... weer vrouw omdat ik weer rusteloos word en me weer omkleed, omdat ik me dan beter voel

Zijn er meiden die deze twijfels kennen???Mail me dan of laat hier een berichtje achter

Groetjes, Nataschja

[simone_v]

Van wat je hierboven schrijft is een (groot) deel voor mij herkenbaar. Ik wist ook al zo rond mijn vijfde dat ik anders was dan alle andere jongetjes, en dat je daar niet over moest praten. Dat heb ik dus ook nooit gedaan...

Ook ik was jaloers op meisjes, maar dan voornamelijk omdat die kleertjes aanhadden die ik niet aan kon trekken in het openbaar. Thuis in bed deed ik dat wel, stiekem. Dat is op die manier jaren voortgegaan.

Inmiddels ben ik 41, en nog steeds jaloers. Al sinds de puberteit, bij mij pas laat ingezet, heb ik zelf borsten gewild. Maar toen rond mijn negentiende mijn snor begon te groeien heb ik die laten staan, en die is er nooit afgeweest sindsdien.

Ik hang dus ook tussen man en vrouw in. Volgens mijn eigen inzicht ben ik dan transgender, een woord waarover nog veel discussie is wat het nu precies inhoudt. Bij de stichting Renee, die hebben een eigen website, is hierover meer info te vinden. Daar is ook het verhaal te lezen van een man die thuis en op (zijn eigen) kantoor vrouwelijk gekleed gaat, en alleen naar klanten nog een herenpak aantrekt. Hij ziet zichzelf als een vrouw met een penis, zijn vrouw ziet hem als een man met borsten (zijn eigen woorden).

Ik heb een mannelijk figuur, met inmiddels een (on)aardig buikje, en kan daar wel tevreden mee zijn. Alleen zou ik nog steeds graag borsten willen hebben. Dat zal er overigens niet van komen, ik ben getrouwd en mijn vrouw wil hier niet eens aan denken, en mijn huwelijk is me meer waard. Daarnaast is de maatschappelijke acceptatie zo laag dat ik er zelf ook nog niet aan wil denken. Zelfs hier, in T* kringen, wordt het als onbehoorlijk en karikaturaal beschouwd als je als man herkenbaar bent door onder andere een snor, maar toch in dameskleding wilt rondlopen.

Er zijn wel mannen die dit doen. Er is op Internet vrij veel info hierover te vinden, zoek er maar eens naar. Als je gerichtere informatie van mij wil moet je maar een mailtje sturen. Ik hoop dat je voor jezelf kunt uitvinden waar je staat als mens, daarna kun je jezelf ook accepteren als jezelf.

[Lisa met een S]

Er is veel herkenbaars in jullie verhalen. Hoe langer ik omga met T's, hoe meer ik tot de conclusie kom, dat onze onderling verschillen niet zo zeer liggen in de mate waarin wij vrouw willen worden/voelen, maar in de mate waarin wij of accepteren, of afstand willen doen, van onze 'man-zijn'. Dus als je eerst in kaart kunt brengen, waar je staat in verhouding tot je huidige gender, kan je beter bepalen waar je heen wilt gaan.

Lisa

[Natashja]

Lisa schreef: Dus als je eerst in kaart kunt brengen, waar je staat in verhouding tot je huidige gender, kan je beter bepalen waar je heen wilt gaan.

Dat is wel makkelijk gezegd, maar niet gedaan!

Want als ik denk ha ik weet het dan volgt er weer een poos(je) van ontkenning, en mannelijke dingen doen autoblaadjes lezen en dergelijke breed lopen, terwijl in de periode daarvoor ik dan net wat vrouwelijker wil worden volgt er weer zoiets Dan twijfel ik weer!
Het zal wel goed komen maar hoe lang het duurt weet ik niet!

Nataschja (die best nog wel twijfeld aan haar zelf)

[XXX]

Hoi Nataschja,

Ik herken jouw gevoelens maar al te goed. Spookt al tijden door me heen. Ik heb dan ook wel inmiddels afspraak gemaakt om mijn gezicht haarvrij te maken, deze maand eerste sessie. Jij schrijft dat je niet zo nodig vrouw wilt zijn, en ja ook na zo'n lange tijd dat ik er o.a. hier ook mee worstel, daar ben ik ook niet uit. Maar ik doe nu toch maar stapje voor stapje wat mijn gevoel mij ingeeft, je kan het in ieder geval niet van anderen laten afhangen, want dan zou je wel eens een verkeerde beslissing kunnen maken. Ach en het vu, ja, dat zal dan voor mij wel een probleem zijn, wellicht dat ik een "losse arts" kan vinden voor hormoongebruik, want in mezelf heb ik me dat allang voorgenomen, hoewel m'n vriendin daar ook niet mee zal kunnen leven denk ik, alleen dat is waar mijn grens denk ik ligt, hoewel je dat ook nooit zeker weet natuurlijk. Ja en dan zou ik ook nog liefst een neuscorrectie laten doen, lippen iets voller, wangen iets ronder, en dan....... ja dat zou wellicht voor mij ideaal zijn, maar voorlopig ben ik er niet. Ik ga eerst het resultaat van die lasertherapie afwachten, en dan weer kijken voor volgende stap.
Je krijgt ook nog wel mail van me via hotmail hoor,

Liefs,

Savannah

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hoi Nataschja,

Klinkt heel vertrouwd allemaal. Waar ik met mijn uiterlijk heen wil, ligt ook heel dicht bij hoe vandaag de dag een shemale eruit ziet. En als ik mij vaak genoeg omkleed, zakt de onvrede weg. Borsten heb ik al, en zonder hormonen, alleen plantaardig spul. Het "hebben" van borstjes brengt ook rust, en alleen al het prille begin is daarvoor voldoende. Verder let ik er ook op, dat de mix die ik slik, niet alleen maar estrogeen werkt: dat is vragen om depressie.

Het is van belang dat je het contact met je eigen gevoel terugvindt. De meesten hier die wat verder zijn, twijfelen niet meer aan wat ze willen, hoewel ze ook accepteren dat dat op termijn kan veranderen. Leer op je gevoel te vertrouwen, je iets voor te stellen bij je "vrouwelijke intuïtie", en emoties beter te duiden, te herkennen, en te beschrijven. Oefen daarmee, vooral met het onder woorden brengen van wat je voelt.

Als je echt moeite hebt om het contact met je rechter hersenhelft terug te vinden, bestaan er ook technieken voor: visualisatie en affirmatie. Visualisatie houdt in dat je, als je jezelf als vrouw in je droom ziet, elk detail levendig probeert voor te stellen, benoemt, en de tijd neemt om je alles, elk onderdeel op zijn beurt, voor de geest te halen. Je zal merken dat je dan steeds dezelfde vrouw ziet.

Affirmatie houdt in dat je een soort ochtendgebed maakt van wat je wil bereiken. Als er iets niet klopt in het beeld dat in dat "gebed" beschreven wordt, voel je dat na een paar ochtenden al.

Succes, en sterkte! We zijn daar allemaal geweest,

Isabelle

[Lisa Hart]

Hoi Nataschja,
Tsja ik kende je achtergrond hoor aangezien wij elkaar toch wel goed kennen toch??????
Maar nu ik het zo in deze context lees ja denk ik weer terug aan de tijd dat wij elkaar leerde kennen en de twijfels die ik toen had zijn er nog steeds maar dan heel anders.
Waar ik bijvoorbeeld erg bang voor ben is dat ik strax wel gelukkig ben maar geen werk meer kan of zal hebben omdat men me niet meer serieus neemt.
Dat is eigenlijk het laatste wat ik bij mij nog erg speelt.
Zeker nu de hormonen prachtig werk in me lichaam aan het doen zijn en ik toch steeds trotser wordt op me lichaam blijf ik af en toe denken van kolere meid wat doe je eigenlijk????
En je weet van mij dat ik er hetzelfde over dacht toen wij elkaar leerde kennen van ja niks geen operatie daar beneden ik wil een shemale blijven.
Inmiddels is het gevoel van binnen zo gegroeid dat ik zeg nee,als ik eenmaal aan die lange reis begint dan ook gelijk alles goed en volledig vrouw zijn.
Zo bekijk ik het nu van deze kant en met deze wetenschap in me hoofd.
Ik heb me daarom ook voor dit forum aangemeld omdat ik soms weleens vastloop.
Die lieve vriendin die ik vroeger had toen ik 15 was heb ik nu helaas niet meer in me leven.
Kortom ik vind je posting op het forum 1 om over na te denken waartoe jij me ook weer toe heb aangezet.
En heel soms hoor ontken ik ook dat eigenlijk vrouw ben dan man als ik met een tang weer eens een voeding van een computer open aan het breken ben:-))))
Het vrouwtje komt dan gelijk naar boven als ik dankzij deze aktiviteit gelijk al me nagels weer kan bijwerken omdat er 1 gebroken is.
Nou het is weer een heel verhaal geworden maar heb wel lekker me hartje kunnen luchten.
Heel veel liefs van mij;Lisa

(Je weet wel die meid die af en toe weleens op je mobiel te vinden is hihihihi,effe plagen.)

[Natashja]

Ha die Lisa,

Thanks voor je reactie

Ja, die twijfels zullen ook wel niet zo 1 2 3 weggaan, je weet vast wel dat ik een keer met de VU heb gebeld, voor een intake gesprek maar om een paar redenen heb ik niet terug-gebeld voor een afspraak. De belangrijkste is: wil ik dit, wat als ik spijt krijg. Dan heb ik dus weer wat aan mijn fiets hangen en het is geen hond die me in het been probeert te bijten, wel ff wat meer dan dat.

Als ik nu de keuze zou hebben Man of Vrouw, ik wist het wel! Maar die verrekte twijfels als die nou eens opzouten en plaats maken voor een sterk gevoel om een meisje te zijn, ja dan zou ik het Vu wel terug bellen, Als ik in mijn meiden kleding zit, dan voel ik me goed, net of het zo hoort. Meidenkleding zit ook lekkerder dan mannenkleding ( is mijn vage mening )
He Lisa, je weet toch dat als het herfst word, dat ik op de trekker zit, lekker kieper-rijden, helpen met de oogst van de gewassen die op het veld staan. Dat kan ook als mannelijke aktiviteit bestempeld worden, ik ken maar heel weinig meiden die interesse hebben in landbouw en ik zie eigenlijk nooit een meisje op de trekker.

Oja heeft de fabrikant al gereageerd op die mail van het schema je weet wel die van de voeding van de pc??
(hehe dat staat er) Ik weet daar dus niks van af ben zelf ook niet echt technisch heb er een Puch staan waar wat aan gebeuren moet, maar ik doe het zelf dus niet, ook nooit gedaan trouwens. Oja een keer maar dat ging niet goed, waarschijnlijk loopt dat ding nou nog niet maar ik ben dat sloopding kwijt:-))

De laatste twee dagen met ngellak op naar het werk geweest (blank) maar dan heb ik toch wel zoiets van: wat als mijn collegaatjes het opvalt. Nee zeggen?? of ja zeggen en dan uitgelachen worden?? Nou ja in ieder geval ik draag wel eens nagellak als ik werken moet. En mijn nagels worden ook wat langer beetje bij knippen maar niet weer zo kort als ik ze had.



He groetjes Nataschja

[Lisa Hart]

Hoi Nataschja,
kijk eens aan weer nagellak op meid je gaat met kleine sprongen vooruit hoor.
Tsja ik gaat als ik morgenavond effe de rust in die dikke kont van me kan vinden effe met me pootje in het sodawater hangen want echt ik schaam me er dood voor.
De ene kant ziet er heel frivool uit(linkerhand.)maar de rechter wordt na de ringvinger echt goor bleeehhhhh.
Dus als ik de handjes goed schoon heb ga ik er ook nagellak op doen voor bescherming.
Hebben de dames op me werk weer eens wat te bepraten.
Nou heel veel liefs en ik hoor je vast nog wel:Lisa

[Kellyanna]

Hoi lieve meiden,

Ik ben pas net met coming out begonnen. Maar op het moment voelt het aan als of ik al mijn mannelijkheid het liefst kwijt zou willen en wil afstoten. Ik ben nooit echt macho geweest en mijn hele leven al meer androgeen. Vroeger was ik heel erg verlegen (nog steeds wel eigenlijk). Het voelt nu aan als of ik nooit een tiener of twinteger ben geweest maar al die tijd meer als plant geleefd heb. Ik kan niet veel gelukkige herinneringen uit die tijd ophalen.

Ik verlang nu heel sterk naar het kwijt raken van mijn lichaamshaar, en het hebben van borsten. Het beeld van shemale zijn zie ik momenteel als mijn ideaal beeld. Alleen weet ik niet of dat realistisch is. Ik zit vooral met mijn werk in de softwaredetachering, waar ik veel met anderen werk in projecten. Familie en goede vrienden inlichten is 1 ding, maar het op mijn werk vertellen kan ik me momenteel niet echt voorstellen. Mijn behoefte als lesbische vrouw door het leven te gaan, staat loodrecht op het presentatieve beeld van de ITer die mijn zaak wil. Ik ben financieel heel sterk afhankelijk van mijn werk en doe er financieel gezien ook niet graag afstand van. Ik verdien een behoorlijk hoog salaris en zie niet in hoe ik met ander werk iets soortgelijks kan verdienen. Ik heb wel aspiratie om in de muziekwereld beter te worden als zanger (liefst zangeres, maar daar heb ik een te lage stem voor) en pianospeelster, maar daar zie ik mezelf nog geen geld mee verdienen. Hoe zien jullie je werksituatie als TG voor jezelf in?

Ik weet dat ik kleine stapje moet nemen. Mijn rationele kant weerhoudt me momenteel van het nemen van hormonen voor borstgroei, omdat dit in conflict is met mijn werksituatie. Afgezien van mijn werk zou ik pas met hormonen moeten beginnnen als ik me op straat durf te uiten als vrouw, niet?

Liefs,

Kellyanna

[Cynthia]

Hoi Kellyanna

Even reageren.

Vroeger was ik heel erg verlegen (nog steeds wel eigenlijk). Het voelt nu aan als of ik nooit een tiener of twinteger ben geweest maar al die tijd meer als plant geleefd heb. Ik kan niet veel gelukkige herinneringen uit die tijd ophalen.

Dit zou ik geschreven kunnen hebben

Ik verlang nu heel sterk naar het kwijt raken van mijn lichaamshaar, en het hebben van borsten. Het beeld van shemale zijn zie ik momenteel als mijn ideaal beeld.

Lichaamshaar kun je kwijtraken door te scheren, al moet je dat bijhouden. Maar shemale lijkt me persoonlijk lastig. Dan ben je nl. geen man en geen vrouw. Hoe moeten mensen je dan benaderen?

Alleen weet ik niet of dat realistisch is. Ik zit vooral met mijn werk in de softwaredetachering, waar ik veel met anderen werk in projecten. Familie en goede vrienden inlichten is 1 ding, maar het op mijn werk vertellen kan ik me momenteel niet echt voorstellen.
......
Hoe zien jullie je werksituatie als TG voor jezelf in?

Ik voel me TS, en heb het al voorzichtig tegen enkele mensen op mijn werk verteld. Het ziet eruit dat ik straks als vrouw gewoon verder kan in mijn huidige job (ook in de IT, maar niet meer gedetacheerd). Een job in de detachering is lastiger, omdat klanten het natuurlijk ook moeten accepteren.

Ik weet dat ik kleine stapje moet nemen. Mijn rationele kant weerhoudt me momenteel van het nemen van hormonen voor borstgroei, omdat dit in conflict is met mijn werksituatie. Afgezien van mijn werk zou ik pas met hormonen moeten beginnnen als ik me op straat durf te uiten als vrouw, niet?

Eerst moet je voor jezelf uitzoeken wat je nu precies wilt en wat je daar dan voo rover hebt. En je moet pas hormonen nemen (vind ik) wanneer je bereid bent om full-time als vrouw verder te leven. En dan nog niet zonder medisch toezicht.

[Lisa Hart]

Hallo Kellyanna,
Nog bedankt voor je goede tip trouwens echt waar,ik ben al her en der al aan het schrijven in een soort van dagboek hoe mijn gevoelens zijn op die dag en hoe ik er dan tegenover sta.
Misschien weleens een goed plan dit me moeder te laten lezen zodat ze kan lezen hoe mijn gevoelens in deze eigenlijk zijn.
Om over je vraag terug te komen over werken betreft en mijn transgenderisme geeft me inderdaad een beetje een doembeeld eerlijk gezegd.
Zeker als je bedenkt dat ik qua papieren niks voorstelt kan je wel indenken dat ik de toekomst weleens zwaar in zie.
Ben best handig met computers en dat soort zaken maar papieren kunnen laten zien indeze kan ik helaas niet.
Zeker nu over een termijn van 1,5 a 2 jaar ik me baan gewoon gaat verliezen maakt dat me extra zenuwachtig voor de toekomst en of ik niet me eigen glazen in gooi op deze wijze.
Kortom twijfel allom en toch blijft die wens van vrouw te willen worden en zijn me gdachte maar overwoekeren.
Wat betreft de muziek kan ik zeggen dat ik zo af en toe ook weleens een plaatje maak zo in me uppie en helemaal niet kan zingen maar dankzij de techniek lijkt het nog ergens naar.
Maar om daar me brood mee te verdienen zie ik eerlijk gezegd niet zitten.
Ik wilde je toch nog bedanken voor je tip alsnog enne ja ik dacht er hetzelfde over als jij van ja ik wil als Shemale door het leven gaan het liefste.
Maar zoals Cynthia ook al opmerkte:In welke catergorie ga je dan vallen???
Ik zelf heb de keuze al gezet dat ik dan al the way gaat als het eenmaal bij me moeder en vrienden bekend is.
Maar vind het heel moedig dat je zo sterk vooruit gaat dat je het je ouders verteld heb hoe de vork in de steel zit en dat je met je werk ermee zit kan ik me levendig voorstellen maar wat is veel geld en geen geluk toch?????
Maar blijft een hele lastige keuze hoor zeker weten.
Ik zit dagelijks met die strijd dus weet helemaal wat je doormaakt hoor.
Heel veel liefs en sterkte:Lisa

[Kellyanna]

Hoi Lisa,

Ik vind het fijn dat je wat aan mijn tip had. Het werkt al om gewoon dingen van je af te schrijven, maar vooral om je eigen gedachten en gevoelens helder te krijgen. Dat helpt later in gesprekken met anderen, het is dan net of je het niet voor het eerst zegt, want je hebt het al tegen je dagboek verteld.

Het beeld van Shemale is mijn ideaal ten op zichte van volledig vrouw, omdat ik dan mijn geslachtsdeel zou missen denk ik. Ik moet op dit moment, ik zit bijna mijn hele leven al zonder vriendin, toch steeds terugvallen op zelfbevrediging. Dat ben ik zo nou eenmaal gewend. Als ik all de way zou gaan lijkt me dat die zelfbevrediging misschien in gevaar komt en dan zou ik waarschijnlijk heel ongelukkig worden. Bovendien val ik alleen maar op vrouwen. Een soort van 'penis' is toch meestal wel onderdeel van vrouwelijke sex? Heel vaak worden allerlei dildo's gebruikt. Misschien is dit wel geen goede aanname van mij. Ik heb verder totaal geen behoefte aan sex mijn mannen, waarbij ik een vagina zou moeten hebben. Aan de andere kant zit mijn geslachtsdeel wel een beetje in de weg met kleding. Dat gaat wel opvallen als ik over het strand zou lopen in bikini (dat is nog erg ver weg hoor denk ik, maar wie weet?).

Veel geld en geen geluk is ook niet alles natuurlijk. Maar ik weet niet of ik in een uitkeringssituatie gelukkig zou kunnen zijn. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kan nu bijna alles kopen wat ik zou willen en dat valt dan weg. Ik weet het niet.

Hoewel ik eergisteren schreef dat ik me heel gelukkig voelde, neemt dat nu toch weer wat af. Ik besefte gisterenavond dat het dragen van vrouwenkleding wel heel prettig is en dat ik dat het liefst ook 100% van mijn tijd zou willen, maar dat dat niet voldoende is om gelukkig te worden. In mijn eentje als vrouw een filmpje op de tv bekijken is ook niet alles. Wat ik vooral toch ook mis is de sociale kant. Leuke dingen doen met een groep vriendinnen. Winkelen, uitgaan, vooral samen met anderen dingen doen. Hoe ik dat ga aanpakken weet ik toch niet goed. Daar ben ik nooit een ster in geweest.

Ik heb toch nog een lange weg te gaan bij mijn streven om gelukkig te worden. Ik zal het komende jaar proberen een eigen thuis te gaan creeren. Een plek waar ik helemaal vrouw kan zijn. Ik hoop komende jaar ook een groepje vriendinnen te krijgen, maar ik zie nog niet echt in hoe. Het zou in ieder geval fijn zijn als ik tegen die tijd niet meer bang zou hoeven te zijn voor rare reacties van eventuele buren.

Zo maar een paar gedachten...

Liefs en blijf schrijven ,

Kellyanna

[Isabelle Raulin dAymeries]

Hoi Kellyanna,

De ergste vijand is inderdaad eenzaamheid: geef prioriteit aan relaties en vriendschappen. Verder heb ik ook een mannenbaan, goed salaris, enzovoorts, en door de tijd ervoor te nemen, heb ik "het systeem" eraan laten wennen. Zelfs in de kleedkamer van de gym op het werk kijkt niemand nog raar op van mijn A-tjes en mijn gladde huid.

Je hebt overigens ruim de tijd. Of je bij plantaardig blijft of hormonen slikt, het duurt jaaaren eer je echt niet meer in een overhemd past. En het beeld van een shemale, daar went eigenlijk ook iedereen aan, en heel snel. Ik lag een keer op het strand met lang haar, een gladde huid, maar in een mannenstring, en nog niet eens AA-tjes toen. Op meer dan 10 meter afstand zaten twee jongetjes van een jaar of 9 uitvoerig aan elkaar uitleg te geven over "transsexueel".

Van shemales weet letterlijk iedereen veel meer dan zij of hij openlijk toegeeft. Mijn vrouw, kinderen, vienden en vriendinnen, familie, en collega's, ze vinden mijn uiterlijk echt de gewoonste zaak van de wereld. Eén ding is wel belangrijk: het moet er goed uit zien.

Plan het maar als een roll out,

Isabelle

[Josette]

De ergste vijand is inderdaad eenzaamheid: geef prioriteit aan relaties en vriendschappen.

Ik kan dat alleen maar beamen, vooral sinds ik alleen woon. Verder moet ik daarin eigenlijk overnieuw beginnen, ook omdat ik me in mijn oude 'circuit' niet meer thuisvoel en merk dat ik daar toneel moet spelen. Dit is een oorzaak van mijn overspannenheid. Het was de afgelopen week (vacantie) volledig weg behalve sommige nachten.

Helaas blijft het gezegde je moet voor jezelf zorgen, een ander doet 't niet behalve in zijn/haar voordeel onverminderd van kracht