Hoe zou dit komen?
Moderator: Moderators
Hoe zou dit komen?
Dat heb ik nu steeds vaker: uit de kast komen, daar heb ik niet zo'n behoefte aan, maar over mijn TV praten wil ik des te meer. Ik snak ernaar om er aan vrouwen (niét met mannen!) over te vertellen, om hun reacties te zien, om ervaringen te beschrijven... tegelijk ben ik als de dood dat mijn TV bekend zou raken. Is die tweeslachtigheid typisch?
Hoi meid,
Ik heb ook de behoefte om in real life een aantal personen in te lichten, maar dat houdt dus altijd een risico in voor mij, en vooral voor mijn gezin. Natuurlijk wil je graag over je tweeslachtigheid praten, wat mij betreft zou ik het wel van de daken willen schreeuwen.
Gelukkig vind ik hier op deze site een uitlaatklep, zodat je niet steeds je eigen gevoelens voor jezelf moet houden. Hier vind je nog steeds het meeste begrip omdat die andere mensen ook diezelfde gevoelens koesteren in meer of mindere mate.
Wat het verschil tussen mannen en vrouwen betreft: mannen hebben er doorgaans meer moeite mee om ons te accepteren zoals we zijn, vrouwen zijn wat toegankelijker om ons verhaal aan kwijt te kunnen. Maar het is geen vaste regel hoor, je weet nooit hoe iemand reageert. Je kan er alleen maar naar gissen.
Die tweeslachtigheid is bij iedereen zeer divers. Hoe meer je neigt naar het transseksuele, hoe minder tweeslachtig je je voelt. Velen onder ons zijn gewoon meiden die een verkeerde 'body' hebben meegekregen. Weer anderen transformeren zich dan weer gewoon voor de 'kick', da's ook tweeslachtig maar dan weer meer naar de andere kant. We zijn er dus in alle soorten en maten.
En dat uit de kast komen? Nou meid, volgens mij komt dat verlangen er ook nog wel eens aan, gewoon een kwestie van tijd.
Female groetjes,
Ik heb ook de behoefte om in real life een aantal personen in te lichten, maar dat houdt dus altijd een risico in voor mij, en vooral voor mijn gezin. Natuurlijk wil je graag over je tweeslachtigheid praten, wat mij betreft zou ik het wel van de daken willen schreeuwen.
Gelukkig vind ik hier op deze site een uitlaatklep, zodat je niet steeds je eigen gevoelens voor jezelf moet houden. Hier vind je nog steeds het meeste begrip omdat die andere mensen ook diezelfde gevoelens koesteren in meer of mindere mate.
Wat het verschil tussen mannen en vrouwen betreft: mannen hebben er doorgaans meer moeite mee om ons te accepteren zoals we zijn, vrouwen zijn wat toegankelijker om ons verhaal aan kwijt te kunnen. Maar het is geen vaste regel hoor, je weet nooit hoe iemand reageert. Je kan er alleen maar naar gissen.
Die tweeslachtigheid is bij iedereen zeer divers. Hoe meer je neigt naar het transseksuele, hoe minder tweeslachtig je je voelt. Velen onder ons zijn gewoon meiden die een verkeerde 'body' hebben meegekregen. Weer anderen transformeren zich dan weer gewoon voor de 'kick', da's ook tweeslachtig maar dan weer meer naar de andere kant. We zijn er dus in alle soorten en maten.
En dat uit de kast komen? Nou meid, volgens mij komt dat verlangen er ook nog wel eens aan, gewoon een kwestie van tijd.
Female groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
Hoi Tamar,
Ik ben op het moment in razende vaart uit de kast aan het komen. Iedere dag gebeurd er wel weer wat. Ik ben doodmoe ervan, maar ik kán niet anders. Ik voelde me op, werd compleet paranoia van de geheimhouding, en realiseerde me dat ik niet op een dag wakker wilde worden met het idee: shit, ik heb het niet gedaan.
Elke keer als ik een gesprek aanga, waarin ik het ter sprake wil brengen, ga ik kapot van de zenuwen. Maar ik merk wel dat het steeds makkelijker wordt. En tot mijn grote verbazing: veel postieve reacties. Ook verbazing, maar tot nu toe (knock on wood) niemand die vervelend reageert. Wellicht scheelt het ook dat de mensen die ik het verteld heb, op een manier dichtbij staan, openminded zijn etc. Ik spring niet ineens in het diepe....nog niet.
Aan de andere kant ben ik ook doodsbang voor wat er komen gaat. Op het moment lijkt alles koek en ei, ik lijk te functioneren, en veel mensen hadden het niet achter me gezocht. Dus alles was goed? Nee. Het moet eruit, en st4erker nog: Wat een opluchting.
Dus ik kan je slechts zeggen: Praat erover met een goede vriendin van wie je denkt die kan het hebben. Achteraf is het minder eng dan het van te voren lijkt. En als bonus: Je kan haar om goede tips vragen!
Succes meid,
groetjes, Anne
Ik ben op het moment in razende vaart uit de kast aan het komen. Iedere dag gebeurd er wel weer wat. Ik ben doodmoe ervan, maar ik kán niet anders. Ik voelde me op, werd compleet paranoia van de geheimhouding, en realiseerde me dat ik niet op een dag wakker wilde worden met het idee: shit, ik heb het niet gedaan.
Elke keer als ik een gesprek aanga, waarin ik het ter sprake wil brengen, ga ik kapot van de zenuwen. Maar ik merk wel dat het steeds makkelijker wordt. En tot mijn grote verbazing: veel postieve reacties. Ook verbazing, maar tot nu toe (knock on wood) niemand die vervelend reageert. Wellicht scheelt het ook dat de mensen die ik het verteld heb, op een manier dichtbij staan, openminded zijn etc. Ik spring niet ineens in het diepe....nog niet.
Aan de andere kant ben ik ook doodsbang voor wat er komen gaat. Op het moment lijkt alles koek en ei, ik lijk te functioneren, en veel mensen hadden het niet achter me gezocht. Dus alles was goed? Nee. Het moet eruit, en st4erker nog: Wat een opluchting.
Dus ik kan je slechts zeggen: Praat erover met een goede vriendin van wie je denkt die kan het hebben. Achteraf is het minder eng dan het van te voren lijkt. En als bonus: Je kan haar om goede tips vragen!
Succes meid,
groetjes, Anne
Pasgeleden heb ik het een 2e collega verteld wat er in mijn wereldje aalemaal aan de hand is en wat er allemaal staat te gebeuren. Collega is een hij en de 3e hij die ik het heb verteld. Je zult het niet zeggen, maar het tegen een man vertellen heeft iets spannenders, maar ook een grotere ontlading na het vertellen. Nu waren het alle 3 positieve reacties en ik weet dus niet hoe ik hier over dacht als dit negatief had uitgepakt, maar daar denk ik liever niet aan.
Veel succes en praat er lekker over met iedereen die je het wil vertellen... uiteindelijk heb je echt wel een keer de moed om het een man te vertellen, wie dat ook moge zijn.
Veel succes en praat er lekker over met iedereen die je het wil vertellen... uiteindelijk heb je echt wel een keer de moed om het een man te vertellen, wie dat ook moge zijn.
I'm my own special creation !! *Shirley Bassey*
Regelmatig heb ik ook zoiets van, altijd dat verstoppertje spelen, ik wil dat niet meer.
Maar dan moet ik niet vergeten dat er een gezin is die ook met de gevolgen worden geconfronteerd, daarnaast is er mijn baan die ik niet op het spel wil zetten of waar ik niet getreiterd wil worden.
Soms moet je toch even met 2 pumps op de grond blijven staan en dan maar iets minder openbaar, ik kan er goed mee leven.
Maar dan moet ik niet vergeten dat er een gezin is die ook met de gevolgen worden geconfronteerd, daarnaast is er mijn baan die ik niet op het spel wil zetten of waar ik niet getreiterd wil worden.
Soms moet je toch even met 2 pumps op de grond blijven staan en dan maar iets minder openbaar, ik kan er goed mee leven.
Omdat ik wel een vrouw wil zijn, maar het niet wil worden. (©martiene)
liefs.
liefs.
Die tweeslachtigheid herken ik heel goed. Als je omgeving van je tweede leven afweet, dan hoef je niet meer zo "verstoppertje" te spelen. Bijvoorbeeld als familie op bezoek komt, bang zijn dat er nog iets "vrouwelijks" rondslingert in huis, zonder daar een goede smoes voor te hebben als alleenwonende man. Of net doen alsof je niet thuis bent, als er onverwacht bezoek komt terwijl je 'en femme" bent.
Ik zou b.v. ook graag gaatjes in mijn oren willen hebben maar hoe verkoop je zoiets aan collega's en familie als je al 53 jaar zonder gedaan hebt.
Ik zou b.v. ook graag gaatjes in mijn oren willen hebben maar hoe verkoop je zoiets aan collega's en familie als je al 53 jaar zonder gedaan hebt.
A candle loses nothing by lighting another candle.