Niet passabel zijn naar buiten: lef,stom, of jezelf zijn
Moderator: Moderators
Evelien:
"Ga naar Albert Heijn en koop gezonde levenmiddelen.
Ga naar de bibliotheek en leen romantische boeken.
Laat zien, dat wij bestaan en dat we eigenlijk heel gewoon zijn. "
Wat klinkt dat op een leuke manier strijdlustig! Ben ik helemaal voor. Na de vrouwen-emancipatie zit iedereen al een tijd te wachten op de mannen-emancipatie. Daar kunnen we nog lang op wachten, maar als wij met de trans-emancipatie beginnen, komen zij misschien ook ooit over de brug?
Groetjes van Jeanet
"Ga naar Albert Heijn en koop gezonde levenmiddelen.
Ga naar de bibliotheek en leen romantische boeken.
Laat zien, dat wij bestaan en dat we eigenlijk heel gewoon zijn. "
Wat klinkt dat op een leuke manier strijdlustig! Ben ik helemaal voor. Na de vrouwen-emancipatie zit iedereen al een tijd te wachten op de mannen-emancipatie. Daar kunnen we nog lang op wachten, maar als wij met de trans-emancipatie beginnen, komen zij misschien ook ooit over de brug?
Groetjes van Jeanet
Absoluut geen onzinnige poll, ik laat mij zeker buiten zien op mijn hakken en ik vind het zeker verantwoordelijk dus slechts opties 1 en 3 bleef over. Het belangrijkste is dat je jezelf kan zijn en dan maakt het niets uit wat[/i ]voor T* je bent maar belangrijker is hoe je dat uit. Zodoende koos ik optie drie. Mij gaat het om opvallen zonder anderen te hinderen en het lef om jezelf boven het maaiveld uit te steken.
Wel dat is heel simpel, mannen die vrouwelijke dingen doen is maatschappelijk minder geaccepteerd dan vrouwen die mannelijke dingen doen. Nog steeds, lees maar de draden op het forum en zie de manier van kleden als voorbeeld. Het is al heel wat als jezelf over die drempel heen durft te zetten en durft toe te geven en er van te genieten.
Violet Skye schreef:Ik snap niet wat mannen emancipatie met trans emancipatie te maken heeft. Of je moet V/M'ers bedoelen, maar dat zal wel niet. Trouwens ik denk dat je als M/V trans het meest geamancipeerd bent als je gewoon vrouw bent.
Wel dat is heel simpel, mannen die vrouwelijke dingen doen is maatschappelijk minder geaccepteerd dan vrouwen die mannelijke dingen doen. Nog steeds, lees maar de draden op het forum en zie de manier van kleden als voorbeeld. Het is al heel wat als jezelf over die drempel heen durft te zetten en durft toe te geven en er van te genieten.
liefs, Josette
Dat zal best. Maar denk je niet dat door te stellen dat M/V transen goed zijn voor de mannen emancipatie, je daarmee tegelijkertijd hun vrouw zijn ontkent? Bovendien vind ik een mannen emancipatie niet nodig en is zeggen dat vrouwen het zoveel beter hebben helemaal niet waar.Josette schreef: Wel dat is heel simpel, mannen die vrouwelijke dingen doen is maatschappelijk minder geaccepteerd dan vrouwen die mannelijke dingen doen. Nog steeds, lees maar de draden op het forum en zie de manier van kleden als voorbeeld. Het is al heel wat als jezelf over die drempel heen durft te zetten en durft toe te geven en er van te genieten.
En ik denk dat trans emancipatie meer is dan als vrouw leven. Sterker nog ik denk dat je transemancipatie tegenwerkt door je als vrouw voor te doen terwijl je trans bent, maar dat moet iedereen voor zichzelf weten.
Mannenemancipatie is inderdaad heel wat anders. Je zou eerder kunnen spreken over mannenevrouwcipatie
Mannenemancipatie is inderdaad heel wat anders. Je zou eerder kunnen spreken over mannenevrouwcipatie
Door de inbreng van Violet begin ik het idee te krijgen dat deze topic raakt aan een hele oude discussie binnen de trans-wereld (en nu bedoel ik wel de "echte"): of het wel of niet raadzaam is voor een transsexueel om onzichtbaar op te gaan in het vrouwzijn. Natuurlijk moet ieder dat voor zich weten. Wat dat betreft sluit ik me helemaal bij Joanne aan.
Maar voor sommige transen zou het door de wreedheid van moedertje natuur een helse opgave worden om volledig passabel te moeten zijn. En voor weer anderen om een mannelijk verleden van soms meer dan veertig jaar ongedaan te maken. Ik voor mij denk dat trans-emancipatie zou kunnen betekenen dat die soort krachttoeren minder noodzakelijk zijn. En dat het ook voor travestieten en transgenders veel ontspannener zou zijn als openheid over hun geaardheid maatschappelijk net zo vanzelfsprekend was als het nu voor homo's en lesbiennes is.
Tenslotte: op het persoonlijke vlak betekent emancipatie volgens mij vooral dat je de ruimte krijgt/verovert om jezélf te zijn, ongeacht of je nou trans, vrouw of man bent.
Groetjes van Jeanet
Maar voor sommige transen zou het door de wreedheid van moedertje natuur een helse opgave worden om volledig passabel te moeten zijn. En voor weer anderen om een mannelijk verleden van soms meer dan veertig jaar ongedaan te maken. Ik voor mij denk dat trans-emancipatie zou kunnen betekenen dat die soort krachttoeren minder noodzakelijk zijn. En dat het ook voor travestieten en transgenders veel ontspannener zou zijn als openheid over hun geaardheid maatschappelijk net zo vanzelfsprekend was als het nu voor homo's en lesbiennes is.
Tenslotte: op het persoonlijke vlak betekent emancipatie volgens mij vooral dat je de ruimte krijgt/verovert om jezélf te zijn, ongeacht of je nou trans, vrouw of man bent.
Groetjes van Jeanet
Tsja daar kan ik het alleen maar mee eens zijn Jeanet. En ik heb gemerkt dat die oude discussie behoorlijk wat stof doet opwaaien nog steeds. Mijn vraag die bij me opkomt in deze discussie is dan waarom mag je als trans niet jezelf zijn en moet je perse een vrouwenrol aannemen. Mijns inziens gaat dat vaak gepaard met het prive houden van je trans zijn en het verbergen van je verleden. Volgens mij is dat nou juist waarom ik besloten heb die behandeling te volgen. Om geen verstoppertje meer te hoeven spelen. Als ik me als vrouw door het leven zou slaan dan ben ik volgens mij weer net zo hard verstoppertje aan het spelen als voor mijn transitie. Daar pas ik voor eerlijk gezegd.
- racine
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 199
- Lid geworden op: za jan 05, 2002 1:00
- Locatie: Kop van Drenthe
- Contacteer:
Hallo dames (en heren ook),
Eigenlijk punt 2, maar dan iets genuanceerd. (m.n. "stom en onverantwoordelijk", iets milder wat mij betreft.)
Punt 3 is in theorie wel een goede, maar m.i. is de praktijk toch anders.
Ik heb hier elders reeds uitvoerig over mijn recente ervaring geschreven.
De meeste biovrouwen kleden zich naar de situatie, ik vind dat t-girls dat ook beter wel kunnen doen. Dat draagt m.i. bij tot een beter beeld van de t-scene. Anders worden de vooroordelen weer bevestigd en daar willen we immers vanaf......................toch..................
Met vriendelijke groet,
Racine
Eigenlijk punt 2, maar dan iets genuanceerd. (m.n. "stom en onverantwoordelijk", iets milder wat mij betreft.)
Punt 3 is in theorie wel een goede, maar m.i. is de praktijk toch anders.
Ik heb hier elders reeds uitvoerig over mijn recente ervaring geschreven.
De meeste biovrouwen kleden zich naar de situatie, ik vind dat t-girls dat ook beter wel kunnen doen. Dat draagt m.i. bij tot een beter beeld van de t-scene. Anders worden de vooroordelen weer bevestigd en daar willen we immers vanaf......................toch..................
Met vriendelijke groet,
Racine
Als privacy illegaal wordt, zullen slechts illegalen privacy hebben.
Binnen de emancipatie discussie (oud of nieuw als die is) kan ik me aansluiten bij Jeanet en Joanne. Emancipatie gaat erover dat je het rècht hebt de keuzes te maken die voor jezelf noodzakelijk zijn, en daarbij niet gehindert wordt door (on)geschreven wetten.
Zoals via feministische golven vrouwen in theorie het recht hebben verworven een maatschappelijk leven te leiden met gelijke kansen als mannen, is bij de sociale kant het mannelijk recht zich even breed te uiten als vrouwen een stuk minder aanwezig.
Zo bemerk ik dat voor veel mannen het T* gebeuren ( in welke vorm dan ook) toch vaak als een bedreiging wordt gezien.
Mijn mening hierin is dat de emancipatie noodzakelijk is; ik merk dat op sommige momenten ik mijn mannelijkheid inzet, als manier van denken en handelen. Het is ook een kwestie van focussen op welk deel van mijn gender ik aanspreek. Ik zou het onzin vinden dat als ik besluit volledig als vrouw door het leven te gaan ik deze kanten zou moeten ?afstoten? of ontkennen. Behalve onpraktisch lijkt het me ook niet erg gezond, voor dit laatste spreek ik natuurlijk geheel voor mezelf.
Groetjes, Anne
@ esther: De geit vond het geweldig, alleen op het eind werd ze een beetje bokkig omdat ze moe was en naar huis wou
Zoals via feministische golven vrouwen in theorie het recht hebben verworven een maatschappelijk leven te leiden met gelijke kansen als mannen, is bij de sociale kant het mannelijk recht zich even breed te uiten als vrouwen een stuk minder aanwezig.
Zo bemerk ik dat voor veel mannen het T* gebeuren ( in welke vorm dan ook) toch vaak als een bedreiging wordt gezien.
Mijn mening hierin is dat de emancipatie noodzakelijk is; ik merk dat op sommige momenten ik mijn mannelijkheid inzet, als manier van denken en handelen. Het is ook een kwestie van focussen op welk deel van mijn gender ik aanspreek. Ik zou het onzin vinden dat als ik besluit volledig als vrouw door het leven te gaan ik deze kanten zou moeten ?afstoten? of ontkennen. Behalve onpraktisch lijkt het me ook niet erg gezond, voor dit laatste spreek ik natuurlijk geheel voor mezelf.
Groetjes, Anne
@ esther: De geit vond het geweldig, alleen op het eind werd ze een beetje bokkig omdat ze moe was en naar huis wou
Als vrouw door het leven gaan of stealth door het leven gaan zijn twee heel verschillende dingen.Joanne schreef:En ik denk dat trans emancipatie meer is dan als vrouw leven. Sterker nog ik denk dat je transemancipatie tegenwerkt door je als vrouw voor te doen terwijl je trans bent, maar dat moet iedereen voor zichzelf weten.
Mannenemancipatie is inderdaad heel wat anders. Je zou eerder kunnen spreken over mannenevrouwcipatie
Volgens mij is een van de criteria voor een geslaagde transitie toch echt om onopvallend als vrouw (of man) te kunnen leven. Dat staat los van een mannelijke vrouw of een vrouwelijke man zijn. Je kunt als (trans) vrouw best een tomboy zijn.Joanne schreef:Tsja daar kan ik het alleen maar mee eens zijn Jeanet. En ik heb gemerkt dat die oude discussie behoorlijk wat stof doet opwaaien nog steeds. Mijn vraag die bij me opkomt in deze discussie is dan waarom mag je als trans niet jezelf zijn en moet je perse een vrouwenrol aannemen. Mijns inziens gaat dat vaak gepaard met het prive houden van je trans zijn en het verbergen van je verleden. Volgens mij is dat nou juist waarom ik besloten heb die behandeling te volgen. Om geen verstoppertje meer te hoeven spelen. Als ik me als vrouw door het leven zou slaan dan ben ik volgens mij weer net zo hard verstoppertje aan het spelen als voor mijn transitie. Daar pas ik voor eerlijk gezegd.
Iedere trans wordt op een gegeven moment min of meer passabel. Tenminste als zhij zich daarvoor inzet.Jeanet schreef: Maar voor sommige transen zou het door de wreedheid van moedertje natuur een helse opgave worden om volledig passabel te moeten zijn. En voor weer anderen om een mannelijk verleden van soms meer dan veertig jaar ongedaan te maken.
Ik ken een trans (meer dan 10 jaar post-op) die nog altijd welbewust en vol overtuiging de wereld in verwarring brengt over de vraag of zhij nou man of vrouw is. Is dat bemoedigend of teleurstellend? Dat hangt vooral af van je eigen voorstellingen van wat het is om trans te zijn, in bredere of engere zin. Voor mij ziet het eruit als een sterk staaltje van levenskunst, want makkelijk zal het niet altijd zijn.
Groetjes van Jeanet
Groetjes van Jeanet