Niet passabel zijn naar buiten: lef,stom, of jezelf zijn

[Janiek]

Hoi Joanne en Cynthia,

bedankt voor jullie tips. Ik zal zeker met beide mijn voordeel doen.

En Violet,

bedankt voor de links. Erg interessant.

En om weer eens terug te keren tot de topic: waar gaat het eigenlijk om bij passabel zijn? Dat zal voor iedereen verschillend zijn, stel ik me zo voor. Sommigen zien het misschien als een uitdaging, anderen helpt het mogelijk om een zo definitief mogelijk afscheid van hun mannelijk verleden te nemen. Maar als ik nou denk aan de moeite die t-zijn voor velen van ons meebrengt, dan voel ik toch veel voor het idee dat zichtbaarheid op een positieve (en dan bedoel ik niet meteen op een extra aangepaste manier sociaal acceptabel) manier ons wellicht meer zal bevrijden dan onzichtbaarheid en onopvallendheid.
Het schijnt dat in andere delen van de wereld de trans-beweging steeds meer hand in hand gaat met de Gay-movement. Ik weet niet echt in hoeverre dat hier ook zo is, maar dat lijkt me een goed streven als het gaat om meer maatschappelijke erkenning.
Wat ik bijvoorbeeld wel heb opgevangen is dat het COC in Amsterdam met ingang van 15 april ook een maandlelijkse omtmoetingsavond voor T, T & T's organiseert. Misschien een begin?

Groetjes van Jeanet

[Joanne]

Kijk zo voel ik het nu ook. Ik vind dat we best onze eigen plek in de maatschappij mogen opeisen. We zijn ook maar mensen en door ons in de anonimiteit te begeven doen we dat niet. (mijn persoonlijke mening) Toch vind ik het ook moeilijk om me te vereenzelvigen met organisaties als het COC omdat dat draait om sexuele voorkeuren en voor mijn gevoel is dat iets heel anders dan sexuele identiteits problemen. Juist vanwege die vooroordelen dat T zijn iets met sex te maken heeft. Aan de andere kant is het samenwerken met de Gaymovement wel een goeie opstap aangezien die ook met een emancipatieslag bezig zijn. Het is dus een beetje dubbel voor mij. Aan de ene kant het vooroordeel bevestigend effect en aan de andere kant het emancipatie voordeel.
Wat in ieder geval voor mij als een paal boven water staat is dat je de anonimiteit uit moet om iets te bereiken op gebied van emancipatie. Denk dat je daar in je eigen omgeving al een heleboel aan kan doen door je gewoon op te stellen als de persoon die je bent zonder je druk te maken om wat mensen daar van denken. Dat kan best zwaar zijn in het begin maar uiteindelijk wint de aanhouder. En als je daar doorheen bent hoef je je nooit meer te verbergen althans dat is mijn ervaring en ik voel me er erg prettig bij.

[petra_]

Ik zou persoonlijk liver naar een vrouwenavond van de COC gaan, dan naar een T, T en T avond. Daar zul je me niet snel zien.

[Joanne]

Dat vind ik vrij logisch gezien het feit dat je nu als vrouw lesbienne bent zeg maar. Ik ben nu hetero hahaha (zie je wel dat homosexualiteit te genezen is:o)) en ga gewoon uit waar ik wil. Voor mij doen T avonden ook niet veel hoewel ik het soms ook leuk vind om tussen lotgenoten te zitten. Even gewoon een van de meiden zonder iets aparts te zijn. Dat vind ik tussen genetische dames niet altijd.

[Chantal C.]

Toch merk ik dat ik steeds meer naar genetische meiden toe trek. Als vriendinnen dan. Ook ik ben "hetero"

Ik merk toch dat het T-wereldje vnl draait om TV's. Geen idee, maar er zijn een hoop TV's waar ik geen band mee heb zeg maar. Misschien door de kleding stijl? Wie zal het zeggen...

Ik wil binnenkort wel een keertje naar een Virgin gaan.

[Cynthia]

Chantie,


Ik ben het wel met je eens dat de TV-wereld vaak wat geforceerd is. Ook al kan ik met een aantal best goed overweg, het is toch anders.
En weliswaar ben ik regelmatig verhinderd, maar in Mei ga ik zeker weer naar Virgin toe. April zal ik nog wel moeten sporten en het niet kunnen combineren.

[Joanne]

Je hoeft ook niet met iedereen een band te hebben omdat ze een bepaalde T groep vertegenwoordigen toch? Als ik naar Virgin ga ben ik ook niet met iedere trans vriendinnetjes omdat ze toevallig trans is. Ik pik gewoon de mensen eruit die me aanspreken en de rest blijft de rest. Of het T wereldje voornamelijk om TV draait weet ik niet ben niet zo goed in statistieken maar denk het wel. Travestiegevoelens komen veel vaker voor dan Transsexuele gevoelens. Maar ik vraag me af hoeveel van die TV's op een gegeven moment doorslaan naar TG of TS. En hoeveel TV's zouden wel compleet willen gaan maar durven het niet aan en blijven daarom TV? Allemaal variabelen. Wat ik zo prettig vind is juist die diversiteit en dan toch al die overeenkomsten. Daarbij maak ik geen onderscheidt tussen TV TG of TS.
Uiteindelijk ben ik nog steeds van mening dat er aan deze problematiek allemaal dezelfde oorzaak ten grondslag ligt. We zijn allemaal in meer of mindere mate genderdysforisch.
En toegegeven soms ga ik ook wel eens naar een groep toe om mijn ego op te vijzelen. Als ik dan sommige mensen zie denk ik: "Pfff wat ben ik blij met wie ik ben" hoe slecht het ook is om zoiets te denken en dan kan ik er weer een tijdje mee voort.

[Chantal C.]

Uiteindelijk ben ik nog steeds van mening dat er aan deze problematiek allemaal dezelfde oorzaak ten grondslag ligt. We zijn allemaal in meer of mindere mate genderdysforisch.

Dat klopt! Heb je gelijk in.

En toegegeven soms ga ik ook wel eens naar een groep toe om mijn ego op te vijzelen. Als ik dan sommige mensen zie denk ik: "Pfff wat ben ik blij met wie ik ben" hoe slecht het ook is om zoiets te denken en dan kan ik er weer een tijdje mee voort.

Tja sommige zouden zo een tippelzone op kunnen

[Lisa met een S]

Joanne heeft terecht opgemerkt, dat er veel meer TV's zijn, dan TS'en, dus dat een T-evennement voornamelijk door TV's wordt bezocht is niet vreemd. Toch vind ik dat TS'en proportioneel oververtegenwoordigt zijn bij zulke bijeenkomsten, vergeleken met hun aandeel in het totaal genderdysforisch groep, maar dat komt waarschijnlijk door het grote hoeveelheid TV's die nog steeds in de kast zijn en niet naar buiten durven te komen. Dit is trouwens een waarneming, dus berust niet op een feitelijke telling maar meer om een gevoelskwestie.

Dat je als TS (of TV) vindt, dat je makkelijker vriendschappen aangaat met vrouwen, dan met andere T's, is misschien ook te verklaren, doordat er veel meer vrouwen zijn, dan T's. Want ook onder vrouwen lopen er een aantal rond die, als ze zelf niet hebben gekozen of zijn gedwongen om in een tippelzone te werken, zo daar zou kunnen plaatsnemen. En ook met die zou je waarschijnlijk geen vriendschappen aan gaan, als je je niet verwant voelt met T's die dat doen. Maar je kiest mensen uit, die een beetje in je eigen straatje liggen. En vaak zijn ze mensen uit je eigen omgeving, want daar was je al. Want het feit dat iemand T* is, betekent niet dat er automatisch genoeg overeenkomsten zijn in karakter en weet-ik-wat, om een vriendschap aan te kunnen gaan. Maar ik denk, dat als je lang genoeg ronddwarrelt onder T's, dat je best wel een paar zullen vinden, die je een vriendin zou kunnen noemen.

Even over Joanne en dat "doorslaan naar TS" -- er zijn grotere geesten dan ik bezig met dit vraagstuk, maar ik ben van mening, dat, hoewel vele TS'en zijn begonnen met de verondestelling dat ze "maar TV" waren, er is een verschil tussen de twee verschijnselen. En niet alle TV's zullen, of kunnen, "doorslaan" naar het TG of TS-zijn. Ik vermoed dat het meer een kwestie is, van ontdekken van je ware aarde. Daarnaast, vraag ik mij af, of je iemand die, zoals je het noemt, het SRS proces niet aandurft, of niet aankan, of voor welke reden dan ook, kiest om het niet te doen (behalve, natuurlijk, omdat hij liever man wilt blijven ), in alle omstandigheden een TV kan noemen, of is dat ook weleens een TS?

Voor de rest ben ik aardig eens met de dames hier.

Lisa

[petra_]

Uiteindelijk ben ik nog steeds van mening dat er aan deze problematiek allemaal dezelfde oorzaak ten grondslag ligt. We zijn allemaal in meer of mindere mate genderdysforisch.

Dat klopt! Heb je gelijk in.

Ehm, ik denk dat er niet veel tv's werkelijk aan gender dyforie lijden. Zij hebben immers geen onoverkomelijke problemen met hun geslacht?

En toegegeven soms ga ik ook wel eens naar een groep toe om mijn ego op te vijzelen. Als ik dan sommige mensen zie denk ik: "Pfff wat ben ik blij met wie ik ben" hoe slecht het ook is om zoiets te denken en dan kan ik er weer een tijdje mee voort.

Tja sommige zouden zo een tippelzone op kunnen

Je optrekken aan mensen die minder ver zijn als jezelf is erg gemeen!

[Chantal C.]

Tja sommige zouden zo een tippelzone op kunnen

Je optrekken aan mensen die minder ver zijn als jezelf is erg gemeen!

Ik trek mezelf niet op. Sommige T's kleden zich naar mijn idee wel erg opzichtelijk. Korte strakke rokjes, extreem hoge hakken, etc. Als zij zich daar goed in voelen, geen probleem. Alleen is het niet mijn keuze.

Overigens zijn er ook zat echte vrouwen die er zo bijlopen hoor. Het zijn niet alleen T's die zich zo kleden.

[petra_]

Dat vind ik vrij logisch gezien het feit dat je nu als vrouw lesbienne bent zeg maar. Ik ben nu hetero hahaha (zie je wel dat homosexualiteit te genezen is:o)) en ga gewoon uit waar ik wil. Voor mij doen T avonden ook niet veel hoewel ik het soms ook leuk vind om tussen lotgenoten te zitten. Even gewoon een van de meiden zonder iets aparts te zijn. Dat vind ik tussen genetische dames niet altijd.

Het nadeel van T avonden vind ik dat je dan ook automatisch erg met je T zijn bezig bent. Vroeg of laat draaien de gesprekken altijd uit op hormonen, epilatie, passabiliteit etc. Tussen bio vrouwen voel ik me meestal erg op mijn plaats. Maar soms denk ik wel dat ik als bedreiging wordt gezien omdat ik op vrouwen val en de meeste van mijn vriendinnen niet.

Enneh, rare vraag misschien, maar val je vooral op hetero mannen of ook op homo mannen? En hoe zat dat dan voor de transitie? Zelf merk ik namelijk dat ik hetero's vaak aantrekkelijker vind dan lesbiënnes. Maar dat komt ook doordat ik vooral vrij mannelijke lesbo's ken. Van Bas (mijn psych) moet ik dan ook naar COC avonden. Dat zie ik vooralsnog niet echt zitten. Volgens mij word ik daar nu nog als een indringer gezien. Datzelfde had ik met een tv die op de humanitas transen avond in Leeuwarden kwam.

[petra_]

Ik trek mezelf niet op. Sommige T's kleden zich naar mijn idee wel erg opzichtelijk. Korte strakke rokjes, extreem hoge hakken, etc. Als zij zich daar goed in voelen, geen probleem. Alleen is het niet mijn keuze.

Overigens zijn er ook zat echte vrouwen die er zo bijlopen hoor. Het zijn niet alleen T's die zich zo kleden.

Eigenlijk reageerde ik ook meer op wat Joanne schreef. Als je je rot voelt en denkt dat het waarschijnlijk nooit wat zal worden, is een middagje tussen mensen die minder ver zijn als jezelf erg goed voor je zelfvertrouwen. Kleding heeft daar weinig mee te maken. Van mij mag iedereen lopen in wat zhij lekker vindt.

[petra_]

Hallo Chantal

Een heel goed idee om naar virgin te gaan , de eerste keer dat ik daar binnenkwam was het of ik in een warm bad stapte, een warme deken om mij heen kreeg, zoveel herkenning enz.

De eerste keer dat ik naar virgin ging was ongeveer een maandje voor de intake. Ik ben me toen rot geschrokken en vond bij maar een paar mensen herkenning. Zij boden me een kritisch maar luisterend oor, geen warme deken. Gelukkig maar, want ik vind de jubelstemming die er vaak ontstaat als iemand zegt trans te zijn maar gevaarlijk.

[Janiek]

[quote="Joanne"]
Wat in ieder geval voor mij als een paal boven water staat is dat je de anonimiteit uit moet om iets te bereiken op gebied van emancipatie. Denk dat je daar in je eigen omgeving al een heleboel aan kan doen door je gewoon op te stellen als de persoon die je bent zonder je druk te maken om wat mensen daar van denken. Dat kan best zwaar zijn in het begin maar uiteindelijk wint de aanhouder. En als je daar doorheen bent hoef je je nooit meer te verbergen althans dat is mijn ervaring en ik voel me er erg prettig bij.[quote]

Mijn ervaring op dit punt is nog maar beperkt, maar in mijn eigen beleving veelbelovend. Qua uiterlijk probeer ik nu "er tussenin te zitten" in het dagelijks verkeer. Daar krijg ik steeds vaker reacties op en dan vertel ik vaak wel waar het mij om te doen is, afhankelijk van de situatie. Over het algemeen reageert een normaal mens daar normaal op.
Ik denk dat de mensen die er problemen mee hebben meestal wel op een afstand blijven; aggressieve situaties heb ik (afkloppen!) nog niet gehad.

Hmm, ik moet wel lachen als een vader op de school van mijn kinderen opeens vraagt of ik soms mijn snor heb afgeschoren of zoiets, terwijl ik nooit van m'n leven een snor heb gehad. Hij ziet dat er iets niet (meer) klopt, maar weet niet wat...

Groetjes van Jeanet