Hoi Allemaal,
Ik weet niet of ik het goed kan uitleggen, maar dat hoor ik dan wel van jullie.
Soms probeer ik me voor te stellen hoe het zal zijn om dingen voor de eerste keer als post-op te doen en hoe dat dan zal aan voelen.
Zoals voor het eerst je hand op je kruis leggen en niet meer dat worstvormige aanhangsel te voelen. Voor het eerst onder de douche en het water niet meer langs je handeltje stroomt. hoe het voelt om te dilateren e.d.
Natuurlijk weet ik wel dat het niet mogelijk is om daar een goede voorstelling van te maken, maar soms ontkom ik er niet aan.
Aan de ene kant voel ik dan de blijdschap dat het bijna zo ver is maar tegelijkertijd lijkt ik het ook best wel een beetje eng te vinden. Het zelfde soort eng als wanneer je naar een horror film kijkt, je weet wel dat het goed af zal lopen maar toch....
Het lijkt nu allemaal nog erg onrealistisch, al staat het toch echt wel voor de deur en zal ik over afzienbare tijd weten hoe het voor mij is/aanvoelt.
Groetjes,
Franciska.
Vreemd of juist niet??
Moderator: Moderators
Vreemd of juist niet??
Groetjes,
There's got to be a way
To make a better day
I'm gonna find a way
To make a better day
There's got to be a way
To make a better day
I'm gonna find a way
To make a better day
Mmm kan me je gedachten zo levendig voorstellen. Was een enorme ervaring die eerste keer plassen in het VU en daarna douchen. Er stond een enorme spiegel in die badkamer zodat ik alles heel goed kon bekijken voor de eerste keer. Heb daarna nog een paar keer gehad dat ik bij het plassen bleef staan en net op tijd realiseerde dat ik moest gaan zitten en ook een paar keer dat ik bij het aantrekken van mijn onderbroek mijn penis naar achteren wilde duwen en in de lucht zat te graaien. Macht der gewoonte zeg maar hihihi.... Toch heb ik ook momenten gehad dat ik hem even miste. Vooral bij het masturberen in het begin. Masturberen als vrouw is toch nog wel wat moeilijker dan het als man was. En ik miste dat handvat. Dat gevoel is gelukkig vrij snel weer verdwenen toen ik wat meer vertrouwd raakte met mijn nieuwe geslachtsdeel. Verder heb ik natuurlijk al die eerste keren gehad met bijvoorbeeld zwemmen, naakt zonnen op het strand. Mijn eerste keer sex etc. etc. Dilateren was de eerste keer niet leuk en de tweede en derde keer ook niet maar daarna ging het langzamerhand beter. In ieder geval waren het hele aparte ervaringen stuk voor stuk.
- Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Oprekken van de neo vagina, als je het niet doet, heb je de kans dat de boel weer dicht gaat zitten. De hersteloperatie die je dan zult moeten ondergaan om de boel weer open te krijgen, wil je niet. Dan moeten ze namelijk een skingraft maken voor een nieuwe vaginawand. Dat doen ze met huid van je buik of bovenbeen. Sommige artsen gebruiken zelfs een stuk(je) van je darmen, dan loop je hele dagen te druppen...
- Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Ok duidelijk. Ik wist wel dat je dat moet doen, maar niet de officiele benaming... Nu dus wel...Violet Skye schreef:Oprekken van de neo vagina, als je het niet doet, heb je de kans dat de boel weer dicht gaat zitten. De hersteloperatie die je dan zult moeten ondergaan om de boel weer open te krijgen, wil je niet. Dan moeten ze namelijk een skingraft maken voor een nieuwe vaginawand. Dat doen ze met huid van je buik of bovenbeen. Sommige artsen gebruiken zelfs een stuk(je) van je darmen, dan loop je hele dagen te druppen...
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
Hoi Joanne,
Ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is?
Groetjes,
Franciska.
dit zijn inderdaad de gedachten die soms in mij opkomen, waarbij ik me dan afvraag hoe het zal zijn en voelen. behalve van het blijven staan bij het plassen want ik zit al sinds ik om gegaan ben. dus dat zal mij niet gebeuren. Juist omdat ik niet goed kan inschatten hoe het straks werkelijk zal voelen lijken die eerste keren best wel eng, nu nog. terwijl er toch ook een gevoel van hoopvolle blijde verwachting door zit. waardoor het best wel pretig aan voelt al voelt het ook vreemd, omdat ik dit zo nooit gevoeld heb.Joanne schreef:Mmm kan me je gedachten zo levendig voorstellen. Was een enorme ervaring die eerste keer plassen in het VU en daarna douchen. Er stond een enorme spiegel in die badkamer zodat ik alles heel goed kon bekijken voor de eerste keer. Heb daarna nog een paar keer gehad dat ik bij het plassen bleef staan en net op tijd realiseerde dat ik moest gaan zitten en ook een paar keer dat ik bij het aantrekken van mijn onderbroek mijn penis naar achteren wilde duwen en in de lucht zat te graaien. Macht der gewoonte zeg maar hihihi.... Toch heb ik ook momenten gehad dat ik hem even miste. Vooral bij het masturberen in het begin. Masturberen als vrouw is toch nog wel wat moeilijker dan het als man was. En ik miste dat handvat. Dat gevoel is gelukkig vrij snel weer verdwenen toen ik wat meer vertrouwd raakte met mijn nieuwe geslachtsdeel. Verder heb ik natuurlijk al die eerste keren gehad met bijvoorbeeld zwemmen, naakt zonnen op het strand. Mijn eerste keer sex etc. etc. Dilateren was de eerste keer niet leuk en de tweede en derde keer ook niet maar daarna ging het langzamerhand beter. In ieder geval waren het hele aparte ervaringen stuk voor stuk.
Ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is?
Groetjes,
Franciska.
Groetjes,
There's got to be a way
To make a better day
I'm gonna find a way
To make a better day
There's got to be a way
To make a better day
I'm gonna find a way
To make a better day
Hoi Franciska en Joanne,
bedankt voor je vraag, Franciska, en jij voor je openhartige antwoord, Joanne (ik ben inmiddels niet anders van je gewend!). Het is voor mij, die zich in de beslissingsfase voelt, heel bemoedigend om te weten dat al dat soort huiverige gevoelens over hoe het zal zijn na de SRS kennelijk gewoon zijn. Je gaat tenslotte iets heel onbekends tegemoet, en dat vind ik nog steeds erg eng. Maar ja, er bestaan helaas geen goede feeën, die je overnight als vrouw wakker doen worden zonder dat je er zelf de verantwoording voor moet nemen en de beslissing en die pijnlijke lichamelijke ervaringen .
Groetjes van Jeanet
bedankt voor je vraag, Franciska, en jij voor je openhartige antwoord, Joanne (ik ben inmiddels niet anders van je gewend!). Het is voor mij, die zich in de beslissingsfase voelt, heel bemoedigend om te weten dat al dat soort huiverige gevoelens over hoe het zal zijn na de SRS kennelijk gewoon zijn. Je gaat tenslotte iets heel onbekends tegemoet, en dat vind ik nog steeds erg eng. Maar ja, er bestaan helaas geen goede feeën, die je overnight als vrouw wakker doen worden zonder dat je er zelf de verantwoording voor moet nemen en de beslissing en die pijnlijke lichamelijke ervaringen .
Groetjes van Jeanet