buiten....
Moderator: Moderators
buiten....
Ik heb een vraag over het beleven van het buiten zijn. Mijn partner wil af en toe alleen naar buiten om te wandelen en femme, wanneer het donker is. Mijn vraag is dan , waarom ?? Nu hij uit de kast is kan hij met regelmaat in huis 'en femme' zijn en ook naar de T&T avonden gaan , wat voegt buiten wandelen dan toe ? Je hebt er het gevaar van herkend te worden en in andere moeilijke situatie's terecht te komen.
In mijn persoonlijke beleving is het naar buiten gaan een verdere doorbreking van geheimhouding . De een heeft er meer behoefte aan dan een ander ... Als ik 'en-femme' aan het sociale leven deelneem creeert het een enorme rust in mijn zelfbeleving ... maar zoals ik al zei, het is persoonlijk en niet alle T's hebben die behoefte (even sterk). Andere T's zullen ook wel weer eigen redenen hebben om naar buiten te gaan.
greetz Fenna
greetz Fenna
Het gevoel om buiten te zijn is niet te beschrijven , ik moet wel zeggen dat ik nog maar alleen s'avonds en s'nachts buiten ben geweest.
De kans om herkend te worden was bij mij dus vrij klein maar toch ben ik ooit tegengehouden door een man van rond de dertig die me aansprak en zei :"Ik verkleed me soms ook , kan ik met je praten ?" Ik in volle paniek weg ,in het frans stamelend dat ik hem niet verstond.
Die keer heeft me toen wel laten inzien dat ik nog veel werk voor de boeg had alvorens tijdens de daguren buiten te kunnen.Daar werk ik nu aan.
Intussen is dat een jaar geleden en de situatie is in die mate veranderd dat mijn vrouw op de hoogte is.
De grote dag komt er langzaam aan , wel tesamen met mijn partner , daar staat ze op.
groetjes
De kans om herkend te worden was bij mij dus vrij klein maar toch ben ik ooit tegengehouden door een man van rond de dertig die me aansprak en zei :"Ik verkleed me soms ook , kan ik met je praten ?" Ik in volle paniek weg ,in het frans stamelend dat ik hem niet verstond.
Die keer heeft me toen wel laten inzien dat ik nog veel werk voor de boeg had alvorens tijdens de daguren buiten te kunnen.Daar werk ik nu aan.
Intussen is dat een jaar geleden en de situatie is in die mate veranderd dat mijn vrouw op de hoogte is.
De grote dag komt er langzaam aan , wel tesamen met mijn partner , daar staat ze op.
groetjes
Na dertig jaar "in de kast" ben ik in de afgelopen paar maanden ook af en toe naar buiten gegaan. Begonnen met wat korte wandelingen naar de brievenbus en later ook T&T avonden bezoeken. Naar deze avonden ga ik ook "en femme". Het ter plekke omkleden komt in mijn optiek op hetzelfde neer als thuis omgekleed rondlopen. Het blijft dan toch een beetje "stiekum".
Deze opmerking moet echter niet opgevat worden als kritiek op diegenen, die daar wel voor kiezen. Iedereen heeft weer andere redenen voor het bezoeken van T&T avonden. Voor mij gaat het meer om de reis ernaartoe en terug. Ik ben nog niet zover om "en femme" andere plaatsen te bezoeken, maar ben daar in gedachten wel mee bezig.
Juist het feit dat het niet meer stiekum hoeft te gebeuren, is voor mij de drijfveer om "en femme" naar buiten te gaan. Ook al ben ik blij dat ik tot dusver nog niet "gesnapt" ben door de buren.
Maar als dat een keer zal gebeuren, dan moet dat maar. Ik zal het wel overleven, hoop ik
Deze opmerking moet echter niet opgevat worden als kritiek op diegenen, die daar wel voor kiezen. Iedereen heeft weer andere redenen voor het bezoeken van T&T avonden. Voor mij gaat het meer om de reis ernaartoe en terug. Ik ben nog niet zover om "en femme" andere plaatsen te bezoeken, maar ben daar in gedachten wel mee bezig.
Juist het feit dat het niet meer stiekum hoeft te gebeuren, is voor mij de drijfveer om "en femme" naar buiten te gaan. Ook al ben ik blij dat ik tot dusver nog niet "gesnapt" ben door de buren.
Maar als dat een keer zal gebeuren, dan moet dat maar. Ik zal het wel overleven, hoop ik
A candle loses nothing by lighting another candle.
Hoi Elsa,
Het verlangen om naar buiten te gaan (hoewel ik dat nog niet doe (T&T niet meegerekend) is denk ik een zoektocht naar acceptatie en een verlangen om actief te kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven. Het is een soort tonen aan de mensen van 'kijk, zo ben ik en ik schaam me er niet voor'. Ook is het een drang naar het kunnen doen wat bio vrouwen ook doen, een genieten van het vrouwzijn.
Naar die T&T-avonden ga ik s'winters heen en terug als in mijn vrouwelijke gedaante en terug steeds als vrouw. Ik geniet meestal meer van die enfemme autorit dan van de avond zelf (ahoewel ik me daar ook wel amuseer, hoor). Tot nog toe ben ik ook nog nooit door de mand gevallen. Het geeft gewoon een leuk gevoel wanneer je aan een verkeerslicht staat en de andere automobilisten je gewoon voor een vrouw aanzien.
Wanneer ik bio-dames bezig zie in hun dagdagelijkse bezigheden voel ik dan ook wel wat jaloezie opkomen omdat zij de dingen kunnen doen (zonder dat iemand daar raar over doet) die ik ook zou willen doen. Vandaar die drang om naar buiten te gaan, althans bij mij.
Wie weet kom ik er nog wel ooit aan toe. 
Groetjes,
Het verlangen om naar buiten te gaan (hoewel ik dat nog niet doe (T&T niet meegerekend) is denk ik een zoektocht naar acceptatie en een verlangen om actief te kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven. Het is een soort tonen aan de mensen van 'kijk, zo ben ik en ik schaam me er niet voor'. Ook is het een drang naar het kunnen doen wat bio vrouwen ook doen, een genieten van het vrouwzijn.
Naar die T&T-avonden ga ik s'winters heen en terug als in mijn vrouwelijke gedaante en terug steeds als vrouw. Ik geniet meestal meer van die enfemme autorit dan van de avond zelf (ahoewel ik me daar ook wel amuseer, hoor). Tot nog toe ben ik ook nog nooit door de mand gevallen. Het geeft gewoon een leuk gevoel wanneer je aan een verkeerslicht staat en de andere automobilisten je gewoon voor een vrouw aanzien.
Wanneer ik bio-dames bezig zie in hun dagdagelijkse bezigheden voel ik dan ook wel wat jaloezie opkomen omdat zij de dingen kunnen doen (zonder dat iemand daar raar over doet) die ik ook zou willen doen. Vandaar die drang om naar buiten te gaan, althans bij mij.
Wie weet kom ik er nog wel ooit aan toe.
Groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
Wanneer ik bio-dames bezig zie in hun dagdagelijkse bezigheden voel ik dan ook wel wat jaloezie opkomen omdat zij de dingen kunnen doen (zonder dat iemand daar raar over doet) die ik ook zou willen doen. Vandaar die drang om naar buiten te gaan, althans bij mij.
...... Hoe vreemd het misschien ook klinkt , ik denk dat ik je begrijp..Elsa
...... Hoe vreemd het misschien ook klinkt , ik denk dat ik je begrijp..Elsa
-
Adeline_
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 136
- Lid geworden op: ma okt 20, 2003 15:12
- Locatie: Antwerpen
buiten
Ik ga geregeld enfemme buiten,als je je normaal gedraagt zal niemand je aanstaren of nakijken.Door zenuwachtig te doen trek je de aandacht en kan je wel problems krijgen met mensen die anti T-zijn
Groetjes Adeline_
Groetjes Adeline_
Lach ni met een ander als jezelf niet in de spiegel van het leven durft kijken
Ja als je een doel hebt om naar buiten te gaan begrijp ik dat wel. Brieven posten of naar een T&T avond gaan. Maar b.v na 12 uur wanneer je denkt niemand tegen te komen, dan vraag ik mij af wat voegt het toe?...Het is dan betrekkelijk veilig, weing kans dat je iemand tegen komt. Misschien is het een logische stap om voorzichtig 'en femme' de buitenwereld te verkennen? groetjes Elsa
-
Selena Maria
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 138
- Lid geworden op: za aug 09, 2003 4:18
Als je buiten loopt en iedereen loopt gewoon langs je heen zoals ik in Amsterdam heb gemerkt Dat is nou pas echt !!Dat voelt wel zo vrij aan.Inderdaad is een T&T avond natuurlijk erg goed en erg leuk,maar,the real thing is toch als je als vrouw zijnde buiten op straat loopt!!Misschien omdat je zo!!!!lang het binnenshuis hebt moeten doen en dan toch de moed opbrengt om naar buiten te gaan.De allereerste keer 's nachts op straat vergeet ik nooit weer.JA,ik beleef ook het meeste plezier aan het in de auto en over straat gaan naar de T&T als Selena.
DAt brengt me naar de laatste keer de T&T in Grunn.Ik ging naar buiten en daar is altijd tegelijkertijd ook salsadansen.Toen ik naar buiten ging kwamen er net twee mannen naar binnen!Dus ik de deur voor hun openhouden.Zegt die ene man:"Hee bedankt".En vervolgens...lekker kontje!Hahahahahaha geweldig toch?.Maar ik heb toch ook de behoefte om meer eruit te gaan.Maar alles op z'n tijd.Ik heb hiermee misschien niet helemaal je vraag beantwoord Elsa...... 
Dat is nou pas echt !!Dat voelt wel zo vrij aan.Inderdaad is een T&T avond natuurlijk erg goed en erg leuk,maar,the real thing is toch als je als vrouw zijnde buiten op straat loopt!!Misschien omdat je zo!!!!lang het binnenshuis hebt moeten doen en dan toch de moed opbrengt om naar buiten te gaan.De allereerste keer 's nachts op straat vergeet ik nooit weer.JA,ik beleef ook het meeste plezier aan het in de auto en over straat gaan naar de T&T als Selena.DAt brengt me naar de laatste keer de T&T in Grunn.Ik ging naar buiten en daar is altijd tegelijkertijd ook salsadansen.Toen ik naar buiten ging kwamen er net twee mannen naar binnen!Dus ik de deur voor hun openhouden.Zegt die ene man:"Hee bedankt".En vervolgens...lekker kontje!Hahahahahaha geweldig toch?
.Maar ik heb toch ook de behoefte om meer eruit te gaan.Maar alles op z'n tijd.Ik heb hiermee misschien niet helemaal je vraag beantwoord Elsa...... Selena,eres el camino para mi corazon y alma
Mijn "eerste keer buiten" was ook op een donkere, regenachtige avond, even een brief posten. Je moet tenslotte ergens beginnen.
Voor mij was dat een aanloopje tot en femme naar T&T avonden. Omdat het in de loop van het voorjaar steeds later donker wordt, moest ik op den duur ook wel bij daglicht de deur uit. Zo kon ik er langzaam aan wennen.
Maar iedereen heeft zijn eigen manier en tempo om uit de kast te komen, als je er al uit wil.
Voor mij was dat een aanloopje tot en femme naar T&T avonden. Omdat het in de loop van het voorjaar steeds later donker wordt, moest ik op den duur ook wel bij daglicht de deur uit. Zo kon ik er langzaam aan wennen.
Maar iedereen heeft zijn eigen manier en tempo om uit de kast te komen, als je er al uit wil.
Laatst gewijzigd door Dorothy op do mei 13, 2004 23:12, 1 keer totaal gewijzigd.
A candle loses nothing by lighting another candle.
-
Selena Maria
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 138
- Lid geworden op: za aug 09, 2003 4:18
-
Franscien
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 153
- Lid geworden op: za okt 23, 2004 19:00
- Locatie: Friesland
Hoewel dit een onderwerp is dat al een tijdje geen aandacht heeft gekregen wil ik toch nog graag even heir op reageren.
Voor mij betekent het meer een gevoel van 'vrijheid' om me en-femme te presenteren. Dat hier risico's aan zitten om door bekenden 'gesnapt' te worden is dan ook een vervelende bijkomstigheid, die er voor zorgt dat ik me dan ook alleen 's avonds laat wanneer het wat donkerder is op straat vertoon.
Misschien is dit een proces wat je als TV moet doorlopen om op zeker moment zover met je eigen gevoelens te zijn dat je voldoende lef hebt om ook op andere tijden (overdag) je en-femme te presenteren. Ik zie het als de zelfde ervaringen die heb met winkelen (zie ook winkelen moet je leren)
Afgelopen week was ik voor m'n werk op een plaats waar men mij niet zou herkennen. Ik ben toen 's avond ook en-femme de straat op gegaan, maar had wel enorm de kriebels in m'n lijf over de mogelijke gevolgen/ reacties die ik zou kunnen krijgen wanneer ik op straat aangesproken zou worden. Het viel allemaal iets mee. Ik ben wel gezien, maar heb niks gehoord. Misschien gaat het vanaf nu af aan beter om en-femme op straat te verschijnen.
Voor mij betekent het meer een gevoel van 'vrijheid' om me en-femme te presenteren. Dat hier risico's aan zitten om door bekenden 'gesnapt' te worden is dan ook een vervelende bijkomstigheid, die er voor zorgt dat ik me dan ook alleen 's avonds laat wanneer het wat donkerder is op straat vertoon.
Misschien is dit een proces wat je als TV moet doorlopen om op zeker moment zover met je eigen gevoelens te zijn dat je voldoende lef hebt om ook op andere tijden (overdag) je en-femme te presenteren. Ik zie het als de zelfde ervaringen die heb met winkelen (zie ook winkelen moet je leren)
Afgelopen week was ik voor m'n werk op een plaats waar men mij niet zou herkennen. Ik ben toen 's avond ook en-femme de straat op gegaan, maar had wel enorm de kriebels in m'n lijf over de mogelijke gevolgen/ reacties die ik zou kunnen krijgen wanneer ik op straat aangesproken zou worden. Het viel allemaal iets mee. Ik ben wel gezien, maar heb niks gehoord. Misschien gaat het vanaf nu af aan beter om en-femme op straat te verschijnen.
Francien
Het is allemaal een kwestie van durf, ervaring en zelfvertrouwen.
De eerste heb je, maar de laatste twee moet je opbouwen.
In het begin (toen ik voor het eerst en femme naar buiten ging) durfde ik ook bijna niks, en zorgde ervoor dat ik herenkleding over mijn dames-outfit heen had zodat niemand wat zou zien. En dan onderweg ergens stoppen, dat uittrekken en wat afmaken aan de make-up.
Het wordt met de tijd steeds gemakkelijker.
En nu ik weet dat ik TS ben en straks full-time als vrouw ga leven interesseert het me helemaal niet meer. Ga rustig in het winkelcentrum op vrijdagmiddag in mannenkleren een modezaak in, snuffel tussen de kleding, kies wat uit en ga het passen. En dan het hokje uit om in de spiegel te zien hoe het staat.
Als ik zo terugkijk heb ik al een hele weg afgelegd.
Jij gaat ook een weg afleggen. Welke weg dat is, en hoever je wilt gaan bepaal je zelf. Maar achteraf zul je moeten lachen om de angsten die je in het begin had. Komt vanzelf.
Het is allemaal een kwestie van durf, ervaring en zelfvertrouwen.
De eerste heb je, maar de laatste twee moet je opbouwen.
In het begin (toen ik voor het eerst en femme naar buiten ging) durfde ik ook bijna niks, en zorgde ervoor dat ik herenkleding over mijn dames-outfit heen had zodat niemand wat zou zien. En dan onderweg ergens stoppen, dat uittrekken en wat afmaken aan de make-up.
Het wordt met de tijd steeds gemakkelijker.
En nu ik weet dat ik TS ben en straks full-time als vrouw ga leven interesseert het me helemaal niet meer. Ga rustig in het winkelcentrum op vrijdagmiddag in mannenkleren een modezaak in, snuffel tussen de kleding, kies wat uit en ga het passen. En dan het hokje uit om in de spiegel te zien hoe het staat.
Als ik zo terugkijk heb ik al een hele weg afgelegd.
Jij gaat ook een weg afleggen. Welke weg dat is, en hoever je wilt gaan bepaal je zelf. Maar achteraf zul je moeten lachen om de angsten die je in het begin had. Komt vanzelf.
Cyn.
Cynthia,
Ik ben het helemaal met je eens. Zo een stap zet je niet van vandaag op morgen. Het moet een geleidelijk proces zijn en dan komt het allemaal wel vanzelf. Vanmorgen heb ik voor de eerste keer als vrouw gewinkeld. Mijn ervaringen heb ik ook op het forum gezet.
Elsa, ik weet niet of voor iedereen de behoefte om naar buiten te gaan, zo die er is, dezelfde achtergrond heeft. Tuurlijk we willen ons presenteren zoals we ons voelen: VROUW. Er zijn echter verschillende gradaties. Het kan zijn dat het gevoel van vrouw-zijn zo sterk is dat je bevestiging voor jezelf zoekt en erkenning door je omgeving en daarom naar buiten gaat. De drang om naar buiten te gaan kan echter komen door het continue opzoeken van spanning. Het boek van Verschoor "een dubbel bestaan" geeft een paar leuke voorbeelden van deze verschillende verschijningsvormen van travestie.
Dat je partner s'nachts naar buiten gaat als niemand hem kan zien, het klinkt inderdaad wel paradoxaal, is echter wel heel begrijpelijk en volgens mij normaal. De behoefte is er (erkenning zoeken) maar de angst ontdekt te worden is op dat moment nog groter. Het zijn echter allemaal kleine stapjes die je partner moet overwinnen. Ik denk dat we in meer of mindere mate allemaal wel zo zijn (moeten) beginnen.
Liefs,
Evelienne
Ik ben het helemaal met je eens. Zo een stap zet je niet van vandaag op morgen. Het moet een geleidelijk proces zijn en dan komt het allemaal wel vanzelf. Vanmorgen heb ik voor de eerste keer als vrouw gewinkeld. Mijn ervaringen heb ik ook op het forum gezet.
Elsa, ik weet niet of voor iedereen de behoefte om naar buiten te gaan, zo die er is, dezelfde achtergrond heeft. Tuurlijk we willen ons presenteren zoals we ons voelen: VROUW. Er zijn echter verschillende gradaties. Het kan zijn dat het gevoel van vrouw-zijn zo sterk is dat je bevestiging voor jezelf zoekt en erkenning door je omgeving en daarom naar buiten gaat. De drang om naar buiten te gaan kan echter komen door het continue opzoeken van spanning. Het boek van Verschoor "een dubbel bestaan" geeft een paar leuke voorbeelden van deze verschillende verschijningsvormen van travestie.
Dat je partner s'nachts naar buiten gaat als niemand hem kan zien, het klinkt inderdaad wel paradoxaal, is echter wel heel begrijpelijk en volgens mij normaal. De behoefte is er (erkenning zoeken) maar de angst ontdekt te worden is op dat moment nog groter. Het zijn echter allemaal kleine stapjes die je partner moet overwinnen. Ik denk dat we in meer of mindere mate allemaal wel zo zijn (moeten) beginnen.
Liefs,
Evelienne
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer: