In Frankrijk was er geen houden aan.

[franci]

Hello iedereen ,
sinds gisteren uit vakantie ( 2 weken Languedoc in Frankrijk).
Wat is me daar allemaal gebeurd, een relaas.
We verbleven in een vakantiepark met alleenstaande huisjes, dat van ons stond op de zijkant vlak tegen het bos met een zandweggetje ervoor.Alle dagen buiten eten en dus vanaf de 3de dag at ik s'avonds in mijn vrouwekleren.Af en toe een voorbijganger,maar ofwel zagen ze het niet of ze moeiden zich niet,wie weet ?Op een avond gedurende de eerste week begon ik toch al meer zelfvertrouwen te krijgen en na het eten ging ik met mijn vrouw naar het dorp en terug , toch een half uurtje wandelen.
De beer was echter los in mij en ik overtuigde mijn vrouw om samen naar de dichtsbijzijnde stad te rijden en aldaar een terrasje te gaan doen,nog altijd s'avonds wel te verstaan.Zogezegd zogedaan , wij weg , ik op mijn hoge hielen achter het stuur,dat viel echter zeer goed mee.Wij een terrasje gedaan , mijn vrouw ging bestellen en de eerste vraag die ze kreeg verstond ze niet, ze zag naar mij en ik heb dan mijn stem wat vervormd en besteld.Na een uurtje of 2 naar huis,dolgelukkig was ik.Mijn vrouw ging slapen en ik bleef bij een glaasje wijn nog wat nagenieten en toen kreeg ik plotseling een tik tegen mijn kop,beseffende dat ik mij altijd zal moeten omkleden , steeds weer naar die mannenwereld.De volgende dag was mijn inzinking al te boven .Ik wilde steeds meer en meer , mijn echtgenote probeerde te volgen en dat is niet gemakkelijk geweest voor haar.Ik legde de lat hoger en we spraken af om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden , ik wandel voor de ingang en mijn vrouw houd de mensen in de gaten die me passeren.Welgeteld 1 man heeft zich omgedraaid en alle vrouwen waren waarschijnlijk te druk beig met hun boodschappen.Voor mij test geslaagd.De volgende middag ben ik er alleen op uitgestrokken,als Franci wel te verstaan ,ik wou een terrasje gaan doen,slenterde wat voorbij enkele cafes ,maar de moed ontbrak me om binnen te gaan , alleen is maar alleen.Ik ben dan naar die bewuste supermarkt gereden , ben binnen gegaan en heb daar een prachtige broek gepast en gekocht.Dan naar kassa om daar te zien dat de vrouw voor mij in de rij problemen had met haat betaling en dat de rij achter mij steeds langer werd.Toen het eindelijk aan was , betaald met de credit kaart, met natuurlijk mijn man naam erop, de verkoopster deed of ze het niet zag denk ik en toen terug naat 't vrouwtje.Was toch blij dat ik thuis was.Als klap op de vuurpijl ben ik dan naar Arles gereden waar een grote pruikenwinkel is.Ik had me helemaal opgemaakt ,met valse wimpers en mooie gekleurde nagels.Ik reed de stad binnen en wat ik als man nooit doe deed ik nu wel ,ik reed verkeerd.Zeer druk verkeer en ge beseft wat ik doormaakte.Eindelijk een parking plaats gevonden , en dan op weg naar de winkel ,ik moest zowat de halve stad door,30 minuten te voet,maar geen reactie tot ik werd aangesproken door een veertiger,ik liep door ,kalm blijven dacht ik maar hij achter mij aan.Na nog enkele pogingen liet hij me gerust.Eindelijk in de pruikenwinkel en werd aangesproken door een van de meisjes aldaar.Ik vroeg direct naar de chef , en toen heb ik gedaan wat ik al dikwijls gelezen heb , namelijk direct zeggen dat je een man bent.Dames , ik werd geholpen als nooit tevoren, pruikske op en af , helemaal prive ,onder ons getweetjes.Pruikske gekocht en inneens op het hoofdje laten staan en dan gaan winkelen in de drukste straat van Arles,het was me wat.
Ik zal dat verlof nooit vergeten,heb zaken gedaan wat ik tot enkele weken niet voor mogelijk achtte.
groetjes aan iedereen

[Adeline_]

Zo zie je maar als je je gewoon gedraagt geen mens iets opmerkt.Enkel als je zelf wilt opvallen zien de mensen het,of als je nerveus gedrag je verdacht maakt

Groetjes Adeline

[Selena Maria]

Een SUPERVERHAAL!!!Geweldig Franci!Los van het moedige en gewoon maar doen verhaal is het een zeer leuk geschreven verhaal.Gefeliciteerd!Ik ben alleen benieuwd hoe je vrouw dit allemaal ervaart...(als ik vragen mag natuurlijk)..groeten Selena

[Elsa]

Een SUPERVERHAAL!!!Geweldig Franci!Los van het moedige en gewoon maar doen verhaal is het een zeer leuk geschreven verhaal.Gefeliciteerd!Ik ben alleen benieuwd hoe je vrouw dit allemaal ervaart...(als ik vragen mag natuurlijk)..groeten Selena

Komt bij mij ook op die vraag, kon Monique je bijhouden? groetjes Elsa

[carolientje]

Onvoorstelbaar franci! Ik ben blij voor je. Het is die eerste, maar oh zo moeilijke, stap die je op een dag dient te nemen. Nadien is het veel gemakkelijker en ga je alleen nog maar openbloeien. Het is in uw geval natuurlijk eens zo gemakkelijk omdat je vrouw zich blijkbaar volledig openstelt voor uw T-zijn. Bij mij is dat het geval niet. Zij weet het wel, maar wilt er eigenlijk op dit ogenblik niets van weten. Ik doe het dus op dagen dat ik vrijaf ben en zij werkt. En dat legt natuurlijk een hoop belemmeringen. Ik hoop voor u dat de deuren openstaan naar meer. En belangrijk daarbij is, zoals het reeds hiervoor geschreven is, dat je natuurlijk doet. Het is juist door onnatuurlijke bewegingen, houdingen aan te nemen dat je gaat opvallen. Verbeter constant uw vrouwelijk uiterlijk, zorg er voor dat je je vrouwelijk gedraagt en leer met een hoge stem spreken. Voor je het weet dien je je eigenlijk op geen enkel moment meer te schamen. Ik ben fier op je en je weet als je je er rijp voor voelt, geef maar een seintje hé !

[franci]

Ze heeft in alle geval haar best gedaan.Wat ze zeker niet wou doen was meegaan naar die pruikenwinkel in Arles.Daar voelde ze zich nog niet klaar voor.
De dag van het terrasje en de supermarkt was ze wel ontzettend zenuwachtig , eigenlijk de gehele tijd van ons buitenkomen.
Toen we thuiskwamen, was ze opgelucht.
Waar ze vooral bang van is dat ik zal worden opgemerkt en uitgescholden of vernederd worden.Daar wil ze me vooral van behoeden.
Nu we terug in Antwerpen zijn hebben we alles nog eens overlopen en ze is eigenlijk in haar zienswijze niet veranderd : ze is er niet blij mee maar ze begrijpt het probleem maar al te best.Een goede zaak in dit proces was dat we juist voor het verlof gaan praten zijn met iemand van een transgender hulpgroep.Die heeft haar enorm geholpen.
Wat mezelf betreft , het gaat plots zeer snel allemaal , er komen gevoelens boven die ik echt niet kende en voor mogelijk achtte.
-->> Carolientje : ik weet het nog niet hoe het verder evolueert.
"Zou het helpen voor jou moest je echtgenote eens met de mijne contact nemen ,ik moet het haar trouwens nog eventueel vragen hoor!!"
Wat ik wel gedaan heb Carolientje , tijdens mijn eerste gesprek met mijn vrouw heb ik een heleboel info van het net aan haar gegeven(had zeer veel uitgeprint).
groetjes aan iedereen vanuit het natte Antwerpen , de stad waar Hollanders thuis zijn.xxx

[hotjoke]

Ze heeft in alle geval haar best gedaan.Wat ze zeker niet wou doen was meegaan naar die pruikenwinkel in Arles.Daar voelde ze zich nog niet klaar voor.
De dag van het terrasje en de supermarkt was ze wel ontzettend zenuwachtig , eigenlijk de gehele tijd van ons buitenkomen.
Toen we thuiskwamen, was ze opgelucht.
Waar ze vooral bang van is dat ik zal worden opgemerkt en uitgescholden of vernederd worden.Daar wil ze me vooral van behoeden.
Nu we terug in Antwerpen zijn hebben we alles nog eens overlopen en ze is eigenlijk in haar zienswijze niet veranderd : ze is er niet blij mee maar ze begrijpt het probleem maar al te best.Een goede zaak in dit proces was dat we juist voor het verlof gaan praten zijn met iemand van een transgender hulpgroep.Die heeft haar enorm geholpen.
Wat mezelf betreft , het gaat plots zeer snel allemaal , er komen gevoelens boven die ik echt niet kende en voor mogelijk achtte.
-->> Carolientje : ik weet het nog niet hoe het verder evolueert.
"Zou het helpen voor jou moest je echtgenote eens met de mijne contact nemen ,ik moet het haar trouwens nog eventueel vragen hoor!!"
Wat ik wel gedaan heb Carolientje , tijdens mijn eerste gesprek met mijn vrouw heb ik een heleboel info van het net aan haar gegeven(had zeer veel uitgeprint).
groetjes aan iedereen vanuit het natte Antwerpen , de stad waar Hollanders thuis zijn.xxx

Wat een superverhaal franci. Ik ben twe jaar terug ook naar Zuid frankrijk gewest in de languedoc. Ik ben niet verder gekomen dat massal ieder dag damesbladen te lezen bij het zwembad en mij zo proberen iin te beelden wat het zou zijn om als vrouw te zijn. Ik heb zelfs enquetes in die bladen zitten invuleen over het vrouwgevoel. Mijn vrouw begreep niets van mijn plotse intresses. Ik bewonder dat je zo naar buiten durft komen en je vrouw je dit gunt.