Mijn vrouw heeft het verteld tegen de oudste zoon

[franci]

Zaterdagavond heb ik mijn wekelijkse wandeling doorAntwerpen gemaakt,ik begin er steeds vroeger (rond 19.30uen heb steeds meer zelfvertrouwen.)
Ik denk dat de tijd niet ver meer af is dat ik in de daguren me ga buiten begeven.
Toen ik thuis kwam rond 21.30u zag ik direct aan mijn echtgenote dat er iets was.
Na lang aandringen vertelde ze dat de oudste zoon(29j) en zijn vriendin op weg naar ons waren en dat ze op de hoogte waren gebracht van mijn vrouwelijke kant.
Een serieuze klop op mijne kop ,dat kan ik wel zeggen.We hadden immers afgesproken om het nog tegen niemand te zeggen maar blijkbaar was de drang bij mijn echtgenote zo groot om er met iemand te kunnen over praten .
Toen de kinderen aankwamen heb ik alles rustig verteld en ik moet zeggen dat ze eigenlijk niet geschokeerd waren , vooral de vriendin van de zoon reageerde zeer positief en dat heeft goed gedaan voor mijn vrouw die blaakbaar toch een serieuze dip had zonder dat ik het zien aankomen heb.
De jongste zoon (25) breng ik nog niet op de hoogte , volgens mij kan hij dat nog niet aan.
Ik ben toch een beetje bevreesd voor de komende weken , kan iemand mij raad geven ?
groetjes vanuit Antwerpen , de stad waar Hollanders thuis zijn.
xxx

[Cynthia]

Hoi Franci

Zoals bij jou de drang steeds groter wordt om naar buiten te gaan en er steeds meer mee te doen, heeft je vrouw ook een drang om er niet stiekem over te moeten doen cq om haar gevoel hierover met anderen te kunnen delen. En blijkbaar was ze bang voor jouw afwijzende reactie hierin (terecht?) dus heeft ze je voor het blok menen te moeten zetten.
Overigens met de beste bedoelingen.

Het is al zo vaak gezegd hier, en je hebt nu zelf ook ervaren dat het meestal erg meevalt. Het is vaak je eigen gevoel dat het meeste in de weg staat. En waarom denk je dat je jongste zoon dit niet aan zou kunnen? Had je dat vooraf van je oudste wel verwacht?

[Elsa]

Franci kan me wel indenken dat je vrouw het graag wil delen met je zoons. Jijzelf profileert je meer en meer naar buiten toe en er zit toch ook een kans in dat iemand je zou herkennen en dan komt het via een omweg bij je zoon terecht. Het is als partner zijnde fijn om dit te delen met je kinderen, geeft meer ruimte. Mocht monique willen praten hierover, elke dinsdag is er een partner chat. groeten elsa

[Lisa met een S]

Franci,

In het partner forum, kan je lezen hoe ik mijn dochter heeft verteld, en hoe ze erop reageerde (ze heeft er ook zelf een stukje geschreven). Ook hebben wij onze zoon en andere dochter inmiddels verteld; hun reaktie was niet direkt positief, ze waren overvallen en geschokkeerd, maar binnnen een paar weken was dat weer over, en doen ze er normaal over -- inclusief leuke verrassingjes als een lippenstift of nagellak kado voor Vaderdag .

Bij ons speelde een aantal factoren. Een is hierboven al genoemd: de noodzaak om met iemand erover te praten. Heel belangrijk, ook omdat je bevestiging wilt, dat het goed is, dat er niks mis mee is. Een andere is ook gezegd: eerlijkheid. Als je, zoals wij, vindt, dat je eerlijk tegen de kinderen moet zijn (en in dit geval, volwassen kinderen, kan het afweging of eerlijk tegen hun hun meer belast, dan niet, minder spelen), dan moet het een keer gebeuren. En dan ook inderdaad, stel dat je een keer wordt betrapt. Het is beter om ervoor te zijn, ook met je kinderen.

Maar inderdaad, jij durft nu de straat op. Jij komt ervoor uit, dat je een travestiet bent. In wezen, schaam je er niet voor. Wat is er eigenlijk tegen, dat je volwassen kinderen het dan weten?

Je hoeft niet bang te zijn, dat ze minder over jou gaat denken, zelf niet dat ze anders gaan denken. Papa heeft een vreemde hobby. Of papa heeft een aparte tik. Je zult ongetwijfeld worden geplaagd. En dan weet je dat het goed zit.

Lisa

[Kimmy B]

Hoi Franci

Ik heb dit ook in de zin van meegemaakt ,alleen heb ik het aan haar kinderen verteld zonder haar er eerst over in te lichten .we zijn al 3 j samen en ik kon er niet met leven dat ze er nog niets vanaf wisten.
wel al een paar keer met mn vriendin erover gehad maar nog niet echt de stap durven nemen om het te zeggen tegen hen .tot ik besloot om het zelf te doen dus .
Ze was wel heel erg kwaad toen ik het haar vertelde dat ik hen alles verteld had en vroeg waarom ik het niet samen deed met haar erbij.
Achteraf bekeken voelde ik me een echte trut hoor want ze had wel degelijk gelijk.maar ja hoe reageert soms een mens he .
Haar ouders en broer weten momenteel nog niets ,maar dat zal dan de volgende stap zijn voor ons beiden hoor .

liefs
kimmy

[Elsa]

De jongste zoon (25) breng ik nog niet op de hoogte , volgens mij kan hij dat nog niet aan.
Ik ben toch een beetje bevreesd voor de komende weken , kan iemand mij raad geven ?

xxx

Dag Franci.. ben heel benieuwd hoe de weken voor jou zijn gegaan. Denk dat je vanzelf stappen gaat zetten naar je kinderen ..in jouw geval je zoon... om hierover te praten. Je kunt dit niet laten liggen lijkt mij, omdat je erg veel naar buiten toe treed. Waarom zou je zoon het hiermee moeilijk hebben? In onze situatie was het zo dat juist de jongste zoon er het meest volwassen mee omgaat. Terwijl ik wat bang was dat het ' vaderbeeld' zou wegvallen is dit geen enkel probleem geweest. Hoop dat deze ervaring je helpt, groeten Elsa.