Machteloos en verdrietig op zoek naar advies
Moderator: Moderators
- Marcha
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 94
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: Noord Brabant
Machteloos en verdrietig op zoek naar advies
Een aantal van jullie kent mij misschien nog wel. Ik ben Marcha en ben een tijd lang eigenaresse geweest van het bedrijfje Up Town Girl, een bedrijfje wat T's hielp bij met kleding en make-up advies en acceptatie in het algemeen.
Ik heb altijd beweerd dat wij (T's) ons niet moeten schamen voor wie en wat we zijn en heb hierin een voorbeeld rol willen vervullen (hier sta ik overigens nog steeds volledig achter!!). Om dit te doen heb ik mijn bedrijf officieel geregistreerd bij de Kamer van Koophandel, had een officiële accountant, maakte openlijk reclame en ben zelfs als vrouw gaan werken in een exclusieve damesboetiek. Altijd ben ik trots geweest op mijn inspanningen en mijn openheid naar buiten toe.
Echter,
omdat het niet mogelijk bleek om voldoende omzet te genereren om te kunnen leven van mijn bedrijf heb ik daar inmiddels, met pijn in het hart, 2 jaar geleden afscheid van genomen.
Vol goede moed ben ik toen (als man) een nieuw bedrijf begonnen samen met mijn partner. Dit bedrijf loopt zeer goed en we genieten het vertrouwen van veel mensen.
Om verder te kunnen groeien hebben wij recentelijk een financiering aangevraagd. Geen probleem denk je... helaas is niets minder waar!!
Door meerdere instanties zijn wij afgewezen in verband met mijn "verleden". Sterker nog, iemand in mijn organisatie die we vol vertrouwen hebben ingelicht over mijn persoonlijkheid, en waarvan ik altijd heb gedacht een vriend te zijn, heeft dit naar buiten gebracht waardoor ineens op schijnbaar onverklaarbare wijze klanten verdwijnen en zakenrelaties niets meer met ons te maken willen hebben. Een eerlijke verklaring krijg je niet, men laat gewoon niets meer horen en negeren je volledig, dat is extra pijnlijk. Dat hierdoor mijn bedrijf ernstig in de problemen dreigt te komen is duidelijk en dat hierdoor ook mijn relatie extra onder druk is komen te staan hoef ik niemand uit te leggen.
Ik schaam me niet voor het feit dat ik transgender ben of voor het feit dat ik geprobeerd heb om mijn deel bij te dragen in de algemene acceptatie hiervan. Ik ben wel heel erg verdrietig dat men bezig is om achter mijn rug om mijn toekomst (en die van mjn partner) kapot te maken. Ik weet dat ik mij hiervan niets moet aantrekken en met opgeheven hoofd mijn aanvallers tegemoet moet treden, maar ik begin me wel verschrikkelijk alleen te voelen...
Het is niet de bedoeling om hier te klagen over mijn leven, ik heb vaker onder vuur gelegen en geloof dat eerlijkheid uiteindelijk altijd zal overwinnen. Wel wil ik graag jullie reactie horen hierop en zoek raad van soortgenoten. Tranen van machteloosheid en verdriet heb ik niet meer, te vaak ben ik in mijn leven geconfronteerd met "domme" mensen om hen mijn tranen en energie nog te gunnen. Maar op dit moment zou ik het liefste ver onder de grond kruipen en de komende 100 jaar niet meer boven komen.
Lieve lezers, ik ben op zoek naar advies en ja.. ook een steuntje in de rug, want ik begin het vechten moe te worden en vraag me soms af of het nog wel zin heeft om die schijnbaar eeuwig durende strijd aan te blijven gaan.
Lieve groetjes en alvast bedankt voor jullie advies.
Marcha
Ik heb altijd beweerd dat wij (T's) ons niet moeten schamen voor wie en wat we zijn en heb hierin een voorbeeld rol willen vervullen (hier sta ik overigens nog steeds volledig achter!!). Om dit te doen heb ik mijn bedrijf officieel geregistreerd bij de Kamer van Koophandel, had een officiële accountant, maakte openlijk reclame en ben zelfs als vrouw gaan werken in een exclusieve damesboetiek. Altijd ben ik trots geweest op mijn inspanningen en mijn openheid naar buiten toe.
Echter,
omdat het niet mogelijk bleek om voldoende omzet te genereren om te kunnen leven van mijn bedrijf heb ik daar inmiddels, met pijn in het hart, 2 jaar geleden afscheid van genomen.
Vol goede moed ben ik toen (als man) een nieuw bedrijf begonnen samen met mijn partner. Dit bedrijf loopt zeer goed en we genieten het vertrouwen van veel mensen.
Om verder te kunnen groeien hebben wij recentelijk een financiering aangevraagd. Geen probleem denk je... helaas is niets minder waar!!
Door meerdere instanties zijn wij afgewezen in verband met mijn "verleden". Sterker nog, iemand in mijn organisatie die we vol vertrouwen hebben ingelicht over mijn persoonlijkheid, en waarvan ik altijd heb gedacht een vriend te zijn, heeft dit naar buiten gebracht waardoor ineens op schijnbaar onverklaarbare wijze klanten verdwijnen en zakenrelaties niets meer met ons te maken willen hebben. Een eerlijke verklaring krijg je niet, men laat gewoon niets meer horen en negeren je volledig, dat is extra pijnlijk. Dat hierdoor mijn bedrijf ernstig in de problemen dreigt te komen is duidelijk en dat hierdoor ook mijn relatie extra onder druk is komen te staan hoef ik niemand uit te leggen.
Ik schaam me niet voor het feit dat ik transgender ben of voor het feit dat ik geprobeerd heb om mijn deel bij te dragen in de algemene acceptatie hiervan. Ik ben wel heel erg verdrietig dat men bezig is om achter mijn rug om mijn toekomst (en die van mjn partner) kapot te maken. Ik weet dat ik mij hiervan niets moet aantrekken en met opgeheven hoofd mijn aanvallers tegemoet moet treden, maar ik begin me wel verschrikkelijk alleen te voelen...
Het is niet de bedoeling om hier te klagen over mijn leven, ik heb vaker onder vuur gelegen en geloof dat eerlijkheid uiteindelijk altijd zal overwinnen. Wel wil ik graag jullie reactie horen hierop en zoek raad van soortgenoten. Tranen van machteloosheid en verdriet heb ik niet meer, te vaak ben ik in mijn leven geconfronteerd met "domme" mensen om hen mijn tranen en energie nog te gunnen. Maar op dit moment zou ik het liefste ver onder de grond kruipen en de komende 100 jaar niet meer boven komen.
Lieve lezers, ik ben op zoek naar advies en ja.. ook een steuntje in de rug, want ik begin het vechten moe te worden en vraag me soms af of het nog wel zin heeft om die schijnbaar eeuwig durende strijd aan te blijven gaan.
Lieve groetjes en alvast bedankt voor jullie advies.
Marcha
"mezelf zijn is voor mij al 'anders' genoeg..."
Hoi Marcha
Helpen kan i ,je niet, wel proberen je wat moed in te spreken.
Want momenteel zit je in een dip, en danheb je gewoon een zetje nodig om weer op gang te komen.
Weet jj precies wat het argument was om een financiering af te wijzen?
Banken kijken altijd naar risico's; nooit of ze iemand aardig of raar vinden. Ik weet niet watzij of jij bedoelen met "jouw verleden", maar als jij samen met je partner die zaak drijft, lijkt mij het bedrijfsrisico te overzien wanneer je alsnog mocht besluiten dat je "om wilt gaan". Een ander risico kan ik hiervandaan niet zo snel zien.
En die klanten en zakenrelaties; als ik jou was zou ik die persoonlijk benaderen en proberen te achterhalen wat de werkelijke reden is dat je ze niet meer ziet. Weet jij wel wat zij precies te horen hebben gekregen? Iemand die vertrouwen beschaamt, zal er ook niet voor terugdeinzen om zaken te verzinnen of extra aan te zetten (wat heeft die er trouwens voor belang bij, heb je daar al over gedacht?).
Eventueel is een brief waarin je jouw waarheid uitlegt, evt. gekoppeld aan een speciale actie (korting, voorrang, bedenk maar wat) ook nog een mogelijkheid.
In ieder geval moet je niet de moed opgeven, maar de confrontatie zoeken. Mijn ervaringen zijn (en dat hoor je ook van veel anderen) dat er tegenwoordig veel kan. Zolang je maar eerlijk ervoor uitkomt.
Pak het op en laat je niet klein krijgen!
Want zo ben jij niet.
Helpen kan i ,je niet, wel proberen je wat moed in te spreken.
Want momenteel zit je in een dip, en danheb je gewoon een zetje nodig om weer op gang te komen.
Weet jj precies wat het argument was om een financiering af te wijzen?
Banken kijken altijd naar risico's; nooit of ze iemand aardig of raar vinden. Ik weet niet watzij of jij bedoelen met "jouw verleden", maar als jij samen met je partner die zaak drijft, lijkt mij het bedrijfsrisico te overzien wanneer je alsnog mocht besluiten dat je "om wilt gaan". Een ander risico kan ik hiervandaan niet zo snel zien.
En die klanten en zakenrelaties; als ik jou was zou ik die persoonlijk benaderen en proberen te achterhalen wat de werkelijke reden is dat je ze niet meer ziet. Weet jij wel wat zij precies te horen hebben gekregen? Iemand die vertrouwen beschaamt, zal er ook niet voor terugdeinzen om zaken te verzinnen of extra aan te zetten (wat heeft die er trouwens voor belang bij, heb je daar al over gedacht?).
Eventueel is een brief waarin je jouw waarheid uitlegt, evt. gekoppeld aan een speciale actie (korting, voorrang, bedenk maar wat) ook nog een mogelijkheid.
In ieder geval moet je niet de moed opgeven, maar de confrontatie zoeken. Mijn ervaringen zijn (en dat hoor je ook van veel anderen) dat er tegenwoordig veel kan. Zolang je maar eerlijk ervoor uitkomt.
Pak het op en laat je niet klein krijgen!
Want zo ben jij niet.
Cyn.
- Marcha
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 94
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: Noord Brabant
Hoi Cynthia,
Bedankt voor je steun en support. Ik zit inderdaad flink in een dip. Ik weet inderdaad dat banken niet naar dit soort persoonlijke onderdelen kijken, echter, de financieringsaanvraag liep via een informal investor, een particuliere investeerder dus en die kijkt op een heel andere manier naar rendement en risico.
Wat ik bedoel met mijn verleden is het feit dat ik als vrouw gewerkt heb en als vrouw een onderneming heb gehad. Ik ben overigens zeker niet van plan om "om" te gaan.
Het belang van iemand om ons (want dit treft mijn partner natuurlijk ook) op deze manier neer te zetten is dat het er op lijkt dat men bezig is met een vijandige overname. In dat geval is het belang zeker evident...
Er is geen enkele andere reden te bedenken waarom partijen ons op deze wijze in de steek zouden laten. Twee weken geleden heb ik persoonlijk nog een gesprek gehad met hen waarbij het vertrouwen wat men in ons bedrijf had nog eens extra werd onderstreept.
Daarnaast heb ik een mail ontvangen waarin er letterlijk gedreigd wordt met het beschadigen van onze naam, je kunt je voorstellen hoezeer ik daarvan geschrokken ben...
Voor je beeldvorming, we zijn inmiddels 2 jaar bezig en hebben al enkele tonnen geïnvesteerd, we werken gemiddeld 70 uur per week en ik kom door mijn bedrijfswerkzaamheden nauwelijks meer aan mijzelf toe waardoor ook privé de spanning toeneemt.
Ik weet dat ik door moet gaan en de moed niet moet verliezen. Er kan inderdaad veel tegenwoordig maar in het marktsegment waarin wij ons bewegen is men nog steeds zeer conservatief.
Geloof me als ik je zeg dat ik het nu even niet meer zie zitten. Natuurlijk komen we hier wel weer overheen maar de klappen van de laatste jaren zijn niet in de koude kleren gaan zitten en dan merk je ineens dat je het eigenlijk allemaal gewoon moe bent.
Liefs Marcha
Bedankt voor je steun en support. Ik zit inderdaad flink in een dip. Ik weet inderdaad dat banken niet naar dit soort persoonlijke onderdelen kijken, echter, de financieringsaanvraag liep via een informal investor, een particuliere investeerder dus en die kijkt op een heel andere manier naar rendement en risico.
Wat ik bedoel met mijn verleden is het feit dat ik als vrouw gewerkt heb en als vrouw een onderneming heb gehad. Ik ben overigens zeker niet van plan om "om" te gaan.
Het belang van iemand om ons (want dit treft mijn partner natuurlijk ook) op deze manier neer te zetten is dat het er op lijkt dat men bezig is met een vijandige overname. In dat geval is het belang zeker evident...
Er is geen enkele andere reden te bedenken waarom partijen ons op deze wijze in de steek zouden laten. Twee weken geleden heb ik persoonlijk nog een gesprek gehad met hen waarbij het vertrouwen wat men in ons bedrijf had nog eens extra werd onderstreept.
Daarnaast heb ik een mail ontvangen waarin er letterlijk gedreigd wordt met het beschadigen van onze naam, je kunt je voorstellen hoezeer ik daarvan geschrokken ben...
Voor je beeldvorming, we zijn inmiddels 2 jaar bezig en hebben al enkele tonnen geïnvesteerd, we werken gemiddeld 70 uur per week en ik kom door mijn bedrijfswerkzaamheden nauwelijks meer aan mijzelf toe waardoor ook privé de spanning toeneemt.
Ik weet dat ik door moet gaan en de moed niet moet verliezen. Er kan inderdaad veel tegenwoordig maar in het marktsegment waarin wij ons bewegen is men nog steeds zeer conservatief.
Geloof me als ik je zeg dat ik het nu even niet meer zie zitten. Natuurlijk komen we hier wel weer overheen maar de klappen van de laatste jaren zijn niet in de koude kleren gaan zitten en dan merk je ineens dat je het eigenlijk allemaal gewoon moe bent.
Liefs Marcha
Lieve Marcha,
Ik wil allereerst even reageren op je verhaal uit je hart geschreven, zonder met mogelijke oplossingen te komen.
Gewoon een blijk van begrip voor de gevoelens die je nu hebt. Juist jij, bijna als geen ander, die altijd klaar staat met helpende hand en/of een brede schouder voor anderen die hier in de knel zitten met gevoelens, relatie of gewoon angst voor naar buiten treden om kleding etc aan te schaffen. Jij verdient zo'n behandeling van andere mensen, zoals je die nu ondervindt, zeker niet.
Ik kan me dus ook goed voorstellen dat je je mega bedrogen voelt, dat je twijfelt aan jezelf, aan je goede vertrouwen in mensen enzo. Je hebt ook het volste recht om je kwaad te voelen op dit soort mensen.
Ik denk ook dat eerlijkheid, vertrouwen en oprechtheid uiteindelijk zegeviert, maar aan die gedachte heb je nu geen bal.
Mocht je nu een (niet meer zo) brede schouder - of een luisterend oor nodig hebben, schroom niet om me te mailen, ik sta graag voor je klaar. Je kan me bereiken via de e-mailknop bij mijn profiel hier op de site.
Mocht ik nog ideeen voor mogelijke oplossingen hebben, dan zal ik ze zeker hier posten.
Ik hoop in ieder geval dat ik met dit schrijven een beetje steun kan bieden...........
Sterkte op dit moment. En ik heb vertrouwen dat je sterk genoeg zal blijken te zijn om deze grote tegenslag te overwinnen.
En please, please, zeg me dat het moe zijn van het gevecht en het willen opgeven alleen woorden zijn, waarmee je expressie wil geven aan je gevoelens. Met andere woorden, Marcha, je bent ons dierbaar, doe geen dingen waar je spijt van krijgt.
Groetjes,
Abby
Ik wil allereerst even reageren op je verhaal uit je hart geschreven, zonder met mogelijke oplossingen te komen.
Gewoon een blijk van begrip voor de gevoelens die je nu hebt. Juist jij, bijna als geen ander, die altijd klaar staat met helpende hand en/of een brede schouder voor anderen die hier in de knel zitten met gevoelens, relatie of gewoon angst voor naar buiten treden om kleding etc aan te schaffen. Jij verdient zo'n behandeling van andere mensen, zoals je die nu ondervindt, zeker niet.
Ik kan me dus ook goed voorstellen dat je je mega bedrogen voelt, dat je twijfelt aan jezelf, aan je goede vertrouwen in mensen enzo. Je hebt ook het volste recht om je kwaad te voelen op dit soort mensen.
Ik denk ook dat eerlijkheid, vertrouwen en oprechtheid uiteindelijk zegeviert, maar aan die gedachte heb je nu geen bal.
Mocht je nu een (niet meer zo) brede schouder - of een luisterend oor nodig hebben, schroom niet om me te mailen, ik sta graag voor je klaar. Je kan me bereiken via de e-mailknop bij mijn profiel hier op de site.
Mocht ik nog ideeen voor mogelijke oplossingen hebben, dan zal ik ze zeker hier posten.
Ik hoop in ieder geval dat ik met dit schrijven een beetje steun kan bieden...........
Sterkte op dit moment. En ik heb vertrouwen dat je sterk genoeg zal blijken te zijn om deze grote tegenslag te overwinnen.
En please, please, zeg me dat het moe zijn van het gevecht en het willen opgeven alleen woorden zijn, waarmee je expressie wil geven aan je gevoelens. Met andere woorden, Marcha, je bent ons dierbaar, doe geen dingen waar je spijt van krijgt.
Groetjes,
Abby
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Marcha,
Ik ben waarschijnlijk de laatste persoon die je hierover advies moet geven -- ik weet van mijzelf, dat een ondernemers hart gewoon bij mij niet inzit. Er zijn minstens drie leden van het forum -- en nog een T* die ik ken -- die wel ondernemers zijn en dus een betere visie op jouw situatie zou hebben dan ik. Desalniettemin wil ik uit mijn beperkte mogelijkheden proberen mijn gedachtenkronkels hierover met jou te delen. Het zijn waarschijnlijk algemeenheden en/of dingen die je allang weet, maar dan beschouw het maar als mijn poging om je enige soelaas te bieden, als steun van een vriendin die in het verleden zoveel baat heeft gehad aan jouw goede raad.
Om te beginnen -- bedenk, zoals in "You've Got Mail" is geciteerd uit "The Godfather" -- It's not personal, it's business. Dus, ook al ben je ontzettend down en depri hiervan, of verschrikkelijk boos, zorg dat jouw tegenmaatregelen gespeend blijven van iedere emotie, of is het boosheid, angst, verdriet, revanchegevoelens of wat dan ook. Probeer nuchter naar de situatie te kijken en de stappen die je moet doen voor damage control, doe je gewoon. Als alles achter de rug is, kan je uithuilen, of schreeuwen, of ontspannen. Nu moet je je daadkracht tonen.
Nu heb ik gezegd, dat het zakelijk is en niet persoonlijk, maar, zoals je goed weet, is alle zaken -- en zeker de zaken in jouw branche -- afhankelijk van persoonlijk contacten en vertrouwen tussen zakelijke reacties. Dus, zal je de relaties moeten benaderen en persoonlijke gesprekken met hun voeren, waarin je ze face-to-face te woord staan, en hun vragen en twijfels beantwoorden, terwijl ze je in je ogen bekijken. Dan weten ze wat ze aan je hebben. En dat zit goed, want aan jou hebben ze veel. Ze zullen alle rare ideeen hebben gekregen over wie en wat je bent. Maar wanneer ze je in je ogen kijken, en jouw ferme handdruk voelen, gaan de twijfels weer over.
Voor wat betreft jouw investeerders -- het heeft iets weg van een huwelijk, de relatie met investeerders. En daar heb je ons altijd goede advies erover gegeven; dezelfde advies geldt hier. Eerlijkheid (tot een bepaalde hoogte) is vereisd. Maar, zoals het een goede zakenman (of vrouw) betaamt, moet je weten dat eerlijkheid in het juiste context te plaatsen. De feiten, in dit geval, spreken niet voor zich, maar hebben uitleg nodig. Dus heb je als vrouw geprobeerd een bedrijf te ontplooien voor de T* market. Is het niet gelukt? Jammer, dat is het risico van ondernemerschap. Maar heb je er veel van geleerd -- hoe je mee omgaat, wanneer het misloopt. Wat heb je over het hoofd gezien, bij het inschatten van de risico's? Deze fouten maak je geen twee keer. En voor de rest? Zo -- je bent nog af en toe vrouw. Een beetje raar misschien. Doe je iemand kwaad daarmee? Ga je dingen doen die niet door de beugel kan? Daar kan je eerlijk antwoord geven.
En dan degene die dit streek heeft uitgehaald? Daar is er tijd zat voor, nadat het je gelukt is om jouw plannen weer op de rails te krijgen. Bovendien -- Success is the best revenge. Ik weet zeker, dat als je je daadkracht kunt hervinden, dat het je gaat lukken.
Heel veel sterkte,
Lisa
Ik ben waarschijnlijk de laatste persoon die je hierover advies moet geven -- ik weet van mijzelf, dat een ondernemers hart gewoon bij mij niet inzit. Er zijn minstens drie leden van het forum -- en nog een T* die ik ken -- die wel ondernemers zijn en dus een betere visie op jouw situatie zou hebben dan ik. Desalniettemin wil ik uit mijn beperkte mogelijkheden proberen mijn gedachtenkronkels hierover met jou te delen. Het zijn waarschijnlijk algemeenheden en/of dingen die je allang weet, maar dan beschouw het maar als mijn poging om je enige soelaas te bieden, als steun van een vriendin die in het verleden zoveel baat heeft gehad aan jouw goede raad.
Om te beginnen -- bedenk, zoals in "You've Got Mail" is geciteerd uit "The Godfather" -- It's not personal, it's business. Dus, ook al ben je ontzettend down en depri hiervan, of verschrikkelijk boos, zorg dat jouw tegenmaatregelen gespeend blijven van iedere emotie, of is het boosheid, angst, verdriet, revanchegevoelens of wat dan ook. Probeer nuchter naar de situatie te kijken en de stappen die je moet doen voor damage control, doe je gewoon. Als alles achter de rug is, kan je uithuilen, of schreeuwen, of ontspannen. Nu moet je je daadkracht tonen.
Nu heb ik gezegd, dat het zakelijk is en niet persoonlijk, maar, zoals je goed weet, is alle zaken -- en zeker de zaken in jouw branche -- afhankelijk van persoonlijk contacten en vertrouwen tussen zakelijke reacties. Dus, zal je de relaties moeten benaderen en persoonlijke gesprekken met hun voeren, waarin je ze face-to-face te woord staan, en hun vragen en twijfels beantwoorden, terwijl ze je in je ogen bekijken. Dan weten ze wat ze aan je hebben. En dat zit goed, want aan jou hebben ze veel. Ze zullen alle rare ideeen hebben gekregen over wie en wat je bent. Maar wanneer ze je in je ogen kijken, en jouw ferme handdruk voelen, gaan de twijfels weer over.
Voor wat betreft jouw investeerders -- het heeft iets weg van een huwelijk, de relatie met investeerders. En daar heb je ons altijd goede advies erover gegeven; dezelfde advies geldt hier. Eerlijkheid (tot een bepaalde hoogte) is vereisd. Maar, zoals het een goede zakenman (of vrouw) betaamt, moet je weten dat eerlijkheid in het juiste context te plaatsen. De feiten, in dit geval, spreken niet voor zich, maar hebben uitleg nodig. Dus heb je als vrouw geprobeerd een bedrijf te ontplooien voor de T* market. Is het niet gelukt? Jammer, dat is het risico van ondernemerschap. Maar heb je er veel van geleerd -- hoe je mee omgaat, wanneer het misloopt. Wat heb je over het hoofd gezien, bij het inschatten van de risico's? Deze fouten maak je geen twee keer. En voor de rest? Zo -- je bent nog af en toe vrouw. Een beetje raar misschien. Doe je iemand kwaad daarmee? Ga je dingen doen die niet door de beugel kan? Daar kan je eerlijk antwoord geven.
En dan degene die dit streek heeft uitgehaald? Daar is er tijd zat voor, nadat het je gelukt is om jouw plannen weer op de rails te krijgen. Bovendien -- Success is the best revenge. Ik weet zeker, dat als je je daadkracht kunt hervinden, dat het je gaat lukken.
Heel veel sterkte,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Re: Machteloos en verdrietig op zoek naar advies
Lieve Marcha,
Geef het alsjeblieft niet op!
Jij hebt samen met je partner immers iets moois opgebouwd.
Nu lijkt het wel alsof een van je medewerkers er zelf belang bij heeft om
klanten bij je weg te halen; is hij/zij zelf iets aan het beginnen?
Gebruik jouw kracht die zit in de warmte, creativiteit en het doorzettingsvermogen die je al zover gebracht hebben.
Ik begrijp niet dat een goede bank niet zou willen financieren in iets wat gewoon goed loopt / toekomst heeft.
Nou is de ene bank de andere niet is ook mijn ervaring (de Rabo is in mijn ervaring bijvoorbeeld veel prettiger = opener voor ondernemersinitiatieven maar ook "spiritueler", dus meer lange termijn (relatie-) gericht dan de ABN AMRO, doorgaans een "harde" bank.
Heel veel sterkte in deze voor jou moeilijke tijd!
Liefs,
Ria
Geef het alsjeblieft niet op!
Jij hebt samen met je partner immers iets moois opgebouwd.
Nu lijkt het wel alsof een van je medewerkers er zelf belang bij heeft om
klanten bij je weg te halen; is hij/zij zelf iets aan het beginnen?
Gebruik jouw kracht die zit in de warmte, creativiteit en het doorzettingsvermogen die je al zover gebracht hebben.
Ik begrijp niet dat een goede bank niet zou willen financieren in iets wat gewoon goed loopt / toekomst heeft.
Nou is de ene bank de andere niet is ook mijn ervaring (de Rabo is in mijn ervaring bijvoorbeeld veel prettiger = opener voor ondernemersinitiatieven maar ook "spiritueler", dus meer lange termijn (relatie-) gericht dan de ABN AMRO, doorgaans een "harde" bank.
Heel veel sterkte in deze voor jou moeilijke tijd!
Liefs,
Ria
- Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hee Marcha,
Ik kan me aansluiten bij wat de aardige zussen hierboven geschreven hebben. Bij Abby's post werd het me even te machtig. Het zal toch niet? Verlies vooral je evenwicht niet, en denk ook aan je gezondheid. Ik merk zelf dat ik, naarmate mijn ambities hoger liggen, meer waarde hecht aan mijn therapeute.
Wat Lisa schrijft over the Godfather, zij mijn baas ook eens tegen me: "Als ik zoiets meemaak, denk ik alleen aan wat ik daar wil bereiken, aan het doel dat ik voor ogen heb. Kwaad word ik ook, maar achteraf. Jij reageert daar veel te emotioneel." Ik ging dus naar personeelszaken voor een training. Zegt zij - naast personeelsplanner een doorgewinterde GLBT-activiste - "Zo, en jij dacht dat jij de enige was? Dat hebben alle vrouwen hier!" Spiegel je aan vrouwen die in zaken zitten, en die dit al eens met succes doorgemaakt hebben. Praat met ze. Vraag hoe zij er doorheen gekomen zijn. Begin bij je partner.
Een e-mail met een rechtsreekse bedreiging met smaad, daar ga je mee naar de politie. Of rechtsbijstand. Een briefje dat voor een goede advocaat heel simpel in elkaar te zetten is, doet wonderen. Een kwaadaardige overname kan vaak niet volledig legaal. Maak duidelijk dat ze hangen als ze over de schreef gaan. Ook jij hebt rechten.
Tot slot nog even iets uit mijn eigen ervaring. Als het bovenstaande allemaal goed gaat, word ik betrokken bij steeds meer projecten, onderhandelingen, en accounts, waar ik emotioneel eigenlijk niet tegen opgewassen ben. Maar juist toen ik voelde dat het heel slecht met me ging, heb ik hiervoor de basis gelegd. Heb ook eens de moed om het om te draaien: je zakelijke ambities zijn rekbaarder dan je weerstand. Ze tijdelijk bijstellen naar wat je aankan betekent niet dat je ondertussen niet opschiet.
En hoe lang is het geleden dat je die glimlach van Marcha in de spiegel zag?
Isabelle
Ik kan me aansluiten bij wat de aardige zussen hierboven geschreven hebben. Bij Abby's post werd het me even te machtig. Het zal toch niet? Verlies vooral je evenwicht niet, en denk ook aan je gezondheid. Ik merk zelf dat ik, naarmate mijn ambities hoger liggen, meer waarde hecht aan mijn therapeute.
Wat Lisa schrijft over the Godfather, zij mijn baas ook eens tegen me: "Als ik zoiets meemaak, denk ik alleen aan wat ik daar wil bereiken, aan het doel dat ik voor ogen heb. Kwaad word ik ook, maar achteraf. Jij reageert daar veel te emotioneel." Ik ging dus naar personeelszaken voor een training. Zegt zij - naast personeelsplanner een doorgewinterde GLBT-activiste - "Zo, en jij dacht dat jij de enige was? Dat hebben alle vrouwen hier!" Spiegel je aan vrouwen die in zaken zitten, en die dit al eens met succes doorgemaakt hebben. Praat met ze. Vraag hoe zij er doorheen gekomen zijn. Begin bij je partner.
Een e-mail met een rechtsreekse bedreiging met smaad, daar ga je mee naar de politie. Of rechtsbijstand. Een briefje dat voor een goede advocaat heel simpel in elkaar te zetten is, doet wonderen. Een kwaadaardige overname kan vaak niet volledig legaal. Maak duidelijk dat ze hangen als ze over de schreef gaan. Ook jij hebt rechten.
Tot slot nog even iets uit mijn eigen ervaring. Als het bovenstaande allemaal goed gaat, word ik betrokken bij steeds meer projecten, onderhandelingen, en accounts, waar ik emotioneel eigenlijk niet tegen opgewassen ben. Maar juist toen ik voelde dat het heel slecht met me ging, heb ik hiervoor de basis gelegd. Heb ook eens de moed om het om te draaien: je zakelijke ambities zijn rekbaarder dan je weerstand. Ze tijdelijk bijstellen naar wat je aankan betekent niet dat je ondertussen niet opschiet.
En hoe lang is het geleden dat je die glimlach van Marcha in de spiegel zag?
Isabelle
Get over it.
- Marcha
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 94
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: Noord Brabant
Lieve meiden,
Allereerst ongelooflijk bedankt voor jullie goede adviezen en steun, dit heeft me meer geholpen dan ik had gehoopt!!!!
Als ik behoorlijk depri klonk... klopt ik was ook depri... Ik heb er toen ook echt eventjes aan gedacht om met mijn bedrijf te stoppen (maak jullie geen zorgen, ik ben zeker niet van plan om aan andere dingen een einde te maken hoor, dat plezier gun ik anderen niet hihihihi).
Ik heb mede na jullie reacties wel mijn conclusies getrokken en ben dit weekeinde de confrontatie aangegaan. Dit heeft me uiteindelijk meer opgeleverd dan ik had verwacht. Door iedereen de mogelijkheid te geven om zijn problemen op tafel te leggen en daar open en eerlijk op te reageren, bleek dat veel zaken op geruchten, achterdocht en roddels berusten.
Inmiddels zijn min of meer alle zaken uitgesproken en heb ik komende woensdag een afspraak met de financierder om hem voor te stellen aan Marcha en aan haar werkzaamheden. Ik bedacht mij dat als dat de reden is dat hij niet wil financieren, hij het ook niet waard is om uiteindelijk financieel te profiteren van mijn bedrijf.
Ik ben nog steeds niet erg sterk maar ben er inmiddels wel van overtuigd dat wat men denkt te ervaren als een zwakheid in feite mijn grootste kracht is, en ik heb de intentie om die kracht volledig aan te wenden!!
Dat ik even emotioneel reageerde had er dan ook vooral mee te maken dat we al 2 jaar aan het overleven zijn en net wanneer het er op begint te lijken dat we uit de problemen zijn komt er weer zoiets voorbij...
Op dit moment ben ik nog steeds erg moe (en heb ik inderdaad al veel te lang niet in de spiegel gekeken..) maar ben wel de week weer begonnen met strijdlust en de overtuiging dat ik er uit ga komen.
lieve meiden, nogmaals heel erg bedankt en ik hou jullie zeker op de hoogte.
Voor allemaal een dikke knuffel van Marcha
Allereerst ongelooflijk bedankt voor jullie goede adviezen en steun, dit heeft me meer geholpen dan ik had gehoopt!!!!
Als ik behoorlijk depri klonk... klopt ik was ook depri... Ik heb er toen ook echt eventjes aan gedacht om met mijn bedrijf te stoppen (maak jullie geen zorgen, ik ben zeker niet van plan om aan andere dingen een einde te maken hoor, dat plezier gun ik anderen niet hihihihi).
Ik heb mede na jullie reacties wel mijn conclusies getrokken en ben dit weekeinde de confrontatie aangegaan. Dit heeft me uiteindelijk meer opgeleverd dan ik had verwacht. Door iedereen de mogelijkheid te geven om zijn problemen op tafel te leggen en daar open en eerlijk op te reageren, bleek dat veel zaken op geruchten, achterdocht en roddels berusten.
Inmiddels zijn min of meer alle zaken uitgesproken en heb ik komende woensdag een afspraak met de financierder om hem voor te stellen aan Marcha en aan haar werkzaamheden. Ik bedacht mij dat als dat de reden is dat hij niet wil financieren, hij het ook niet waard is om uiteindelijk financieel te profiteren van mijn bedrijf.
Ik ben nog steeds niet erg sterk maar ben er inmiddels wel van overtuigd dat wat men denkt te ervaren als een zwakheid in feite mijn grootste kracht is, en ik heb de intentie om die kracht volledig aan te wenden!!
Dat ik even emotioneel reageerde had er dan ook vooral mee te maken dat we al 2 jaar aan het overleven zijn en net wanneer het er op begint te lijken dat we uit de problemen zijn komt er weer zoiets voorbij...
Op dit moment ben ik nog steeds erg moe (en heb ik inderdaad al veel te lang niet in de spiegel gekeken..) maar ben wel de week weer begonnen met strijdlust en de overtuiging dat ik er uit ga komen.
lieve meiden, nogmaals heel erg bedankt en ik hou jullie zeker op de hoogte.
Voor allemaal een dikke knuffel van Marcha
"mezelf zijn is voor mij al 'anders' genoeg..."
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Lieve Marcha,
Ik ben blij te lezen dat je je grootste krachten weer gevonden hebt!
Dat je intelligent, realistisch en strijdlustig bent, was voor mij al lang duidelijk.
Ik hoop zeker voor je dat er achter deze berg een stuk geluk en harmonie voor jou en je partner ligt.
AIN'T LIFE BEAUTIFUL?
Liefs,
Abby
Ik ben blij te lezen dat je je grootste krachten weer gevonden hebt!
Dat je intelligent, realistisch en strijdlustig bent, was voor mij al lang duidelijk.
Ik hoop zeker voor je dat er achter deze berg een stuk geluk en harmonie voor jou en je partner ligt.
AIN'T LIFE BEAUTIFUL?
Liefs,
Abby
Marcha,
Blij te lezen dat je weer van je af wilt en kunt bijten.
En inderdaad, probeer van een evt. zwak punt je sterke kant te maken.
Kunnen ze je daar niet meer op pakken.
En eerlijkheid werkt meestal het beste; goed om te lezen dat jij dat ook weer ervaart. Soms heb je gewoon even een ander nodig om tegen een bekende open deur aan te trappen (en om een zetje te krijgen natuurlijk).
Go for it!
Blij te lezen dat je weer van je af wilt en kunt bijten.
En inderdaad, probeer van een evt. zwak punt je sterke kant te maken.
Kunnen ze je daar niet meer op pakken.
En eerlijkheid werkt meestal het beste; goed om te lezen dat jij dat ook weer ervaart. Soms heb je gewoon even een ander nodig om tegen een bekende open deur aan te trappen (en om een zetje te krijgen natuurlijk).
Go for it!
Cyn.
- Marcha
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 94
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: Noord Brabant
Weet je... jullie hebben echt zo gelijk!!!
Ik voel me weer een flink stuk sterker en heb besloten de handschoen op te pakken die me is toegeworpen.
Het is wel vreemd hoor, altijd ben ik de gene geweest die met raad en daad heb geprobeerd iedereen te helpen met zijn/haar acceptatie. En nu ik even wat verzwakt was vergat ik naar mijn eigen raad te luisteren hihihihihi...
Dit weekeind heb ik eens goed in de spiegel gekeken en er achter gekomen dat ik goed genoeg ben voor mijzelf. Volgend daarop realiseerde ik mij dat ik een groot deel van mijn leven heb gedaan wat anderen van mij verwachten en hierdoor mijn eigen koers soms uit het oog verloor. Mijn koers en doel is duidelijk, ik ben nu eenmaal een transgender en ben in veel gevallen ambitieus. Als anderen mijn tempo en mijn manier van dingen doen niet kunnen bijhouden... jammer voor hen!!
Ik weiger om me te schamen voor wie en wat ik ben, sterker nog, door deze affaire ben ik misschien nog wel trotser geworden op wat ik heb bereikt de afgelopen jaren. Het heeft me wederom laten zien dat eerlijkheid het langste duurt, eerlijkheid naar anderen maar vooral ook eerlijkheid naar je zelf.
Bedankt dat jullie me hebben geholpen dit weer in te zien!!!!
Knuffels,
Marcha
Ik voel me weer een flink stuk sterker en heb besloten de handschoen op te pakken die me is toegeworpen.
Het is wel vreemd hoor, altijd ben ik de gene geweest die met raad en daad heb geprobeerd iedereen te helpen met zijn/haar acceptatie. En nu ik even wat verzwakt was vergat ik naar mijn eigen raad te luisteren hihihihihi...
Dit weekeind heb ik eens goed in de spiegel gekeken en er achter gekomen dat ik goed genoeg ben voor mijzelf. Volgend daarop realiseerde ik mij dat ik een groot deel van mijn leven heb gedaan wat anderen van mij verwachten en hierdoor mijn eigen koers soms uit het oog verloor. Mijn koers en doel is duidelijk, ik ben nu eenmaal een transgender en ben in veel gevallen ambitieus. Als anderen mijn tempo en mijn manier van dingen doen niet kunnen bijhouden... jammer voor hen!!
Ik weiger om me te schamen voor wie en wat ik ben, sterker nog, door deze affaire ben ik misschien nog wel trotser geworden op wat ik heb bereikt de afgelopen jaren. Het heeft me wederom laten zien dat eerlijkheid het langste duurt, eerlijkheid naar anderen maar vooral ook eerlijkheid naar je zelf.
Bedankt dat jullie me hebben geholpen dit weer in te zien!!!!
Knuffels,
Marcha
"mezelf zijn is voor mij al 'anders' genoeg..."
Lieve Marcha,
Wat fijn voor je en wat goed van jou !
Door bij jezelf te blijven en in jezelf te blijven geloven kan je bergen verzetten en krijg je van de mensen waar jij om geeft het respect dat je verdient.
En ik blijf erbij, een bank moet wel heel kortzichtig zijn om niet in jou te willen investeren!
Liefs,
Ria
Wat fijn voor je en wat goed van jou !
Door bij jezelf te blijven en in jezelf te blijven geloven kan je bergen verzetten en krijg je van de mensen waar jij om geeft het respect dat je verdient.
En ik blijf erbij, een bank moet wel heel kortzichtig zijn om niet in jou te willen investeren!
Liefs,
Ria