Elsa schreef:Wat vinden jullie ervan wanneer je partner zijn armharen zou afscheren? Ben daar benieuwd naar, helemaal met de zomer in het verschiet.
Elsa
Hallo Elsa,
Ik ben een tv en epleer mijn armen, benen en oksels. De omgeving..och die reageert daar nauwelijks op. Overigens wielrenners die scheren beroepsmatig hun benen en vaak ook hun armen. Het enige nadeel van epileren is dat ik soms last heb van ingegroeide haren, vooral bij mijn boven benen. goed scrubben voorkomt het meestal wel.
Nou, ik heb ook die vreemde vorm van haarallergie, okee beperkt op het lichaam, op de hoofd mogen ze wel lekker groeien, zo dicht en dik ze maar kunnen, de partner vond het wel leuk zo'n geepileerd lichaam, zij deed het me zelfs na........
Veel open antwoorden waarvoor dank Armen scheren is voor mij nog steeds iets wat ik niet zou willen. Wat als consequentie heeft dat er geen korte mouwtjes kunnen. Soms denk ik, ja ik kan makkelijk praten, heb daar zelf geen last mee. Maar inderdaad, juist dat mannelijke wil ik (nog) behouden. Weet precies hoe dat gaat, voor je het weet zijn dat ook blanke melkflessen. Wil hierin niet dwars zijn hoor, maar vind dat toch wel een van de zeven schoonheden. Maar goed, een mens is altijd in ontwikkeling en wie weet wat de toekomst brengt. Voor nu is het goed zoals het is, groetjes Elsa
Er wordt hier gesproken over het volledig ontharen van de armen en benen, maar uit ervaring weet ik (ik ben overigens volledig haarloos...) dat met een tondeuze je je haren op je armen flink korter kunt krijgen zonder volledig kaal te zijn. Een redelijk compromis toch?
Er is al eerder aangegeven dat ook vrouwen haar op hun armen hebben, en dat klopt. Dus dames, probeer eens de tondeuze te pakken en je haar te milimeteren (stom woord..), scheelt ook in de ontstekingen!!
Marcha waar ik dan bang voor ben is dat het zo goed bevalt dat het daarna toch geperfecioneerd gaat worden. Dus ik maar zeggen ' die truitjes met lange mouwen staan je zoooo goed'! Zolang het helpt he..
Elsa.
ik begrijp je echt heel goed hoor.
Mijn vriendin heeft er ook flinke problemen mee als ik me volledig onthaar, ze lijkt echt heeeeeeel erg gehecht aan mijn lichaamshaar. Maar volgends mij is ze gehecht aan het "mannelijke beeld" wat er ontstaan wanneer ik mijn haar laat groeien. Om je een idee te geven, in mijn dagelijks leven laat ik speciaal voor haar wel eens een stoppelbaard staan, je moet haar glimlach dan eens zien
Eigenlijk praten we over uiterlijkheden hier en hoe belangrijk die zijn voor onze partners. Wanneer ik eventjes niet als vrouw door het leven ga wil ze er dus ook niet direct mee geconfronteerd worden. Het probleem waar wij T's mee geconfronteerd worden is dat we hierdoor steeds moeten laveren tussen onze emoties en de emoties van onze partners. Er is hierin heel erg moeilijk een compromis te bereiken.
De reden dat dit vaak zo moeilijk is komt doordat wij allemaal nog steeds inhokjes blijven denken en vooral voelen. Je bent getrouwd met een man, dus verwacht je ook dat hij er als een man moet uitzien. Wanneer dat niet het geval is klopt jouw emotionele beeld niet meer en hierdoor kan er verwarring ontstaan.
Marcha schreef:Eigenlijk praten we over uiterlijkheden hier en hoe belangrijk die zijn voor onze partners. Wanneer ik eventjes niet als vrouw door het leven ga wil ze er dus ook niet direct mee geconfronteerd worden. Het probleem waar wij T's mee geconfronteerd worden is dat we hierdoor steeds moeten laveren tussen onze emoties en de emoties van onze partners...Je bent getrouwd met een man, dus verwacht je ook dat hij er als een man moet uitzien. Wanneer dat niet het geval is klopt jouw emotionele beeld niet meer en hierdoor kan er verwarring ontstaan.
Je slaat de spijker op z'n kop denk ik. De confrontatie met de vrouw in mij kan mijn vrouw wel aan. Maar de confrontatie met de vrouwelijke man is lastiger. Niet het beeld, maar juist wat het beeld weergeeft zorgt voor consternatie.
Het vervelende is dat wij (T's dus) daar eigenlijk heel erg weinig aan kunnen doen. Als we toegeven aan ons gevoel dan laten we al het haar weglaseren wat ons persoonlijk herinnerd aan het feit dat we een mannelijk lijf hebben. Maar omdat we van onze parter houden doen we dit niet en laten dan vaak alles weer groeien tot het moment waarop we er niet meer tegen kunnen en hop... weer een scheermesje verbruikt.
Zolang iedereen in de hokjes "mannelijk" / "vrouwelijk" blijft denken en gevoelsmatig hierop reageert zal dit een probleem blijven.
Ik heb wel eens aangegeven dat je van je partner houdt om wie hij/zij is, niet om wat hij/zij is, tenslotte veranderd ons lichaam en ons uiterlijk dagelijks, maar het is het innerlijk wat telt.
Vervelend genoeg heeft de emotionele relatie vaak te lijden onder het veranderende uiterlijk van de partner. Wanneer je een man als partner hebt, dan wil je ook een man zien en voelen. Mijn vriendin zegt mij regelmatig dat ze niet lesbisch is en dus het gevoel van een zijdezacht huidje eerder afstotend vindt dan aantrekkelijk. En vanuit haar oogpunt begrijp ik dat. Helaas vindt ik nu juist een zachte huid zonder haar een heerlijk gevoel. En dat betekend een voortdurende strijd tussen de gevoelens van mijn vriendin en mijn gevoelens.
Ik bedenk me echter wel steeds dat ik uit liefde voor mijn vriendin haar wensen respecteer en af en toe mijn verlangens opzij zet tot er misschien ooit een moment aanbreekt waarop we beiden krijgen wat we willen...
Ik weet niet of het gevoelsmatig is, dat er in hokjes wordt gedacht. Man...dus behaard ..vrouw .....dus geen haren. Beetje zwart wit neergezet. Ik vind het mooi en aantrekkelijk staan kom ik rond voor uit, zo heb ik hem leren kennen. Sta open voor verandering, maar realiseer me dat het met 1 stap begint en steeds verder gaat. Eerst voor 1x benen scheren en voor je het weet is het voor altijd zodat er gene haar meer op tezien is. Begrijp dat het voor het hele T* beleven best storend is wanneer je harige armen hebt. Maarja, die ' hokjes' hebben ook een reden, ze tonen het verschil. Maar zoals ik al eerder zei, wie weet kom ik toch zover dat het voor mij geen verschil zal uitmaken. Voor dit moment hecht ik er wel waarde aan. Kan me wel indenken dat je allebei zo geeft en neemt. Elsa
Maar weer eens een berichtje na enige tijd afwezigheid. (Ik was er wel gewoon hoor, alleen niet geschreven)
Heeel herkenbaar allemaal. Mijn vrouw vindt het ook niet leuk als ik mijn lichaamshaar verwijder. Het een kan dan meer dan het ander, maar liever niet. Arm en borsthaar vindt ze het ergste (als ik dat verwijder).
Ze had laatst een "geweldig" voorstel.... 's zomers met haar en 's winters zonder haar, helaas voel ik me 's zomers ook T..., en 's zomers heb je sneller korte mouwen aan!
Het is inderdaad wat Marcha zegt, laveren.
Op dit moment heb ik weer bijna overal haar, maar hoe lang dat nog duurt.... het kan er zo maar ineens af zijn!
Wat zou je denken van haren die op commando in- en uitschuiven. Scheelt je mega aan mesjes en voorkomt kaalhoofdigheid (tenzij je dit plotseling leuk gaat vinden, dan schuif je gewoon je haar weer in...)
Maar ik heb twee varianten nodig.
Uitschuiven op mijn hoofdhuid, met name de kruin en de inhammen, en inschuiven op de rest van mijn lichaam.
En dan niet meer veranderen.
Cynthia schreef:Maar ik heb twee varianten nodig.
Uitschuiven op mijn hoofdhuid, met name de kruin en de inhammen, en inschuiven op de rest van mijn lichaam.
En dan niet meer veranderen.
Misschien ideetje Cynthia: druk eens de haren in je benen en armen in de huid. Wellicht schuiven ze dan op je hoofd er weer uit... Wet van de communicerende vaten is dat geloof ik..
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
--> 
Armen scheren is voor mij nog steeds iets wat ik niet zou willen. Wat als consequentie heeft dat er geen korte mouwtjes kunnen. Soms denk ik, ja ik kan makkelijk praten, heb daar zelf geen last mee. Maar inderdaad, juist dat mannelijke wil ik (nog) behouden. Weet precies hoe dat gaat, voor je het weet zijn dat ook blanke melkflessen. Wil hierin niet dwars zijn hoor, maar vind dat toch wel een van de zeven schoonheden. Maar goed, een mens is altijd in ontwikkeling en wie weet wat de toekomst brengt. Voor nu is het goed zoals het is, groetjes Elsa 
