'ik voel mij vrouw'

Mara · Bericht door **Mara** » do sep 23, 2004 15:30

Katrijn, je had in je erdere posting het zeker un beetje verwarrend uitgedrukt, nu begrijp ik je beter, als je je zelf aanvaard, zullen het andere over kort of lang ook doen, zeker niet allen, maar dat geeft niet, hoef ook niet, als je maar dat voelt wat je bent, en zover ben je, zeg je tenminste, wens je op het verdere lange trajekt veel succes en dat je alle brokken die daar in de weg liggen aankan, je zult je een heel andere mens voelen, dat kan ik je alvast beloven

Liefs Mara

Maruscha · Bericht door **Maruscha** » do sep 23, 2004 15:37

Mara W. schreef:En als jij nu schrijft, dat een TS als verklede man gezien gaat worden, heb je het zeker over travestieten, ik iig werd tegenwordig ook al vaak als mevrouw aangesproken, en ik verkleed me niet en hoef me ook niet erg op te maken ervoor hoor, dus.......

Sommige travestieten zullen aboluut door de omgeving als vrouw worden gezien, terwijl sommige transen zullen absoluut als een verklede vent worden gezien. Het is dus geen kwestie van 'als je je vrouw voelt ziet de rest van de wereld dat ook'. Ik wordt ook regelmatig als 'mevrouw' aangesproken terwijl ik mezelf echt niet als transsexueel beschouw.

Kijk eens op deze site: http://www.transformation.co.uk/dutch1.html .. het meisje beneden (Gina) is een bekende van me, en heeft me ooit een keer verteld dat ze het erg jammer vond dat mensen haar als vrouw zagen, en niet als verklede jongen (overigens precies tegenovergesteld als wat hier stond maar dit interview is van een latere datum). Als zij erachter kwam dat een jongen 'het' niet zag, was ze gewoon teleurgesteld .. Je kunt je voorstellen dat ik behoorlijk jaloers op haar was

Ik wil best wel geloven dat jij als vrouw wordt gezien (enkel gebaseerd op je foto) maar ik heb hier ook foto's van andere transen gezien waarbij ik me serieus afvraag hoeveel succes zij daarmee zullen hebben ..

Overigens back on topic: ik voel me nooit vrouw, alleen vrouwelijk. Ik heb ook een bloedhekel aan travestieten die eenmaal opgemaakt zeggen: "en nu ben ik echt een vrouw" .. Wat dat betreft ben ik blij dat de reacties hier op meer intelligentie wijzen (vooral die van Joanne vind ik erg sterk).

Overigens voelen ook 'geboren' vrouwen zich niet altijd evenzeer vrouw .. kan te maken hebben met hoe ze eruit zien (vriendinnetje van me zei altijd dat ze zich pas echt vrouw voelde in make-up & een rok, bijna alsof ze zelf t* was), en evt. of ze iets 'missen' wat ze vrouw maakt in hun eigen beleving (bekend voorbeeld is vrouwen van wie een borst is afgezet). Let wel, voordat mensen hier weer overdreven gaan reageren, ik zeg niet dat dit geen vrouwen zijn, ik zeg dat sommige daarvan zich geen vrouw meer voelen ..

Niki · Bericht door **Niki** » do sep 23, 2004 15:42

mijn uitdrukking is zeker je dat nog niet,
tegen men 100ste post beloof ik betering .

De psych zei dinsdag dat de tijd tussen het aanvaarden en de aanmelding bij het genderteam vrij snel op elkaar volgde met als gevolg dat men gevoelens nog enorm zullen versterken (kan dat nog ?)

dus nu zitten we de eerste zes maand tot maximum 12 maand in de "diagnostische fase" , het wordt boeiend en intensief , ik zal mezelf nog verschillende keren tegen komen, vermoed ik.

lieve groetjes
Katrijn

Mara · Bericht door **Mara** » do sep 23, 2004 16:08

Maruscha, idd, ik geef je volledig gelijk, toen ik nog niet in mijn puberteit was, had ik geen enkel probleem ermee jongen te zijn, ik was androgeen als maar wat, menige meisjes waren zelf jaloers op mijn bouw, mijn lange benen en zo, toen ik echter door het ik zeg maar overmatig aanmaak van testos en alle gevolgen ervan erg vermannelijkde, begonnen mijn problemen pas goed, ik behoorde op uns niet meer bij de meisjes, toen al had ik de wens er verandering in te brengen, wist alleen niet hoe, had wel het info dat je het met hormonen kunt doen, durft het alleen niet aan, nu wel, maarja nu, ook al weer een langere tijd, ik haat het als de pest, dat mensen me zagen als kerel, kleed me of zeg maar beter, orienteerde me bij de meisjes/vrouwen qua kleren en dat al zo lang ik denken kan, mijn gedrag was sowieso vrouwelijk, kreeg het van mijn broer vaak te horen, dus neem me niet kwalijk, en hier spreek ik nu ook Katrijn mee aan, dat ik er problemen mee heb, als iemand me als verklede kerel zou zien, zoals erder in deze draad van mij gezegt, kan ik het ook niet goed uitdrukken, hoe het voelt vrouw te zijn, kan alleen zeggen dat ik een millitante, radikale afkeer tegen het feit als kerel geboren te zijn in me heb!

Misschien is het nu begrijpelijker waarom ik op de posting van Katrijn zo heb gereageerd, ik zelf zit in een scene waar menige jongens lopen waar je van zult zeggen dat het meisjes zijn, kijk er zelf met bewondering naar hun op! Misschien was ik ook niet zo ver gegaan als me het testo niet had zooo verziekt na mijn puberteit, wie weet...........

Liefs Mara

Joanne · Bericht door **Joanne** » do sep 23, 2004 16:18

Katrijn schreef:Ik zei steeds : Je bent vrouw en je zal het nooit worden , dus transeksueel vergeet het , dan ben je nog steeds geen vrouw.
Niemand zal je zien als vrouw maar als verklede man .

Vind het toch wel zaak dat je deze ideeen wel in je achterhoofd houdt. Mijn directe kennissen zien mij absoluut als vrouw en mijn familie ook. Maar voor de rest van alwetend Lelystad ben ik nog steeds een omgebouwde kerel en dat zal ik de rest van mijn leven ook blijven. Als je er van uit gaat dat je door iedereen als vrouw gezien zal worden dan steven je af op een behoorlijke teleurstelling want vaak genoeg zal je met je verleden geconfronteerd worden. Das geen reden om de behandeling niet te volgen mijns inziens maar wel goed je dat te realiseren. Tenzij je zou verhuizen en opnieuw beginnen maar ook dan is het pech als je toevallig één keer met een famililid praat en die zich in het openbaar vergist of zo. Dan gaat het natuurlijk weer als een lopend vuurtje. Beter dat je dan leert accepteren dat je nooit een echte vrouw wordt. Maar dat is mijn persoonlijke mening. En daar hoef je je niets van aan te trekken als je dat niet wil.

Niki · Bericht door **Niki** » do sep 23, 2004 16:29

natuurlijk moet ik er me niks van aantrekken
maar ik neem het zeker in beschouwing.

iedere mening , vooral van 'ervaringsdeskundigen', vind ik
interessant.

Je krijgt hier veel input, wat je ermee aanvangt ligt aan de ontvanger.

maar ik ben ook realistisch en ik vind dat je als TS toch het nodige realisme aan de dag moet leggen.
Ontgoocheling is anders heel nabij.

Joanne · Bericht door **Joanne** » do sep 23, 2004 16:34

Verstandige taal Katrijn maar dat had ik je al eens verteld.

Maruscha · Bericht door **Maruscha** » do sep 23, 2004 16:38

Joanne schreef:Tenzij je zou verhuizen en opnieuw beginnen maar ook dan is het pech als je toevallig één keer met een famililid praat en die zich in het openbaar vergist of zo. Dan gaat het natuurlijk weer als een lopend vuurtje.

Los van het feit dat er vrijwel altijd wel mensen zullen zijn die 'het' zien .. het is helaas voor slechts weinig transen weggelegd om echt 'stealth' te kunnen gaan.

Een paar jaar geleden stond ik samen met een nichtje op het balkon van mijn broers flat in Osdorp, toen een vriendin van zijn vrouw de auto uitstapte. Mijn nichtje zag meteen dat het een man was geweest, ondanks dat die vriendin de operatie al jaren achter de rug had en de meeste mensen niet beter wisten dan dat ze als vrouw was geboren.

Verder denk ik dat de meesten hier 'het' behoorlijk snel zien, omdat we er toch een beetje op ingesteld zijn (onze versie van de gaydar). Je hebt op het internet ook allemaal van die testjes (travestietofniet), haal ik altijd 100% score mee. En heb een ex-vriendinnetje ooit eens verrast toen zij met veel moeite naar boven bracht omgebouwd te zijn (haar eigen woorden overigens, voordat mensen weer over me heen vallen) en ik haar vertelde dat ik dat al vanaf het 1e moment wist

Maar mocht ik het zien, dan houd ik natuurlijk wel mijn mond dicht, tenzij ik zeker weet dat het geen probleem is. Zo is mijn broer er nl. achtergekomen dat ik aan travestie deed: diezelfde transsexuele vriendin had dat aan zijn vrouw verteld (we kenden elkaar uit de iT). Joanne, jij kent haar misschien ook wel: Jaqueline, komt oorspronkelijk uit de dominicaanse republiek? Lang, mager, donker (negerin)?

Niki · Bericht door **Niki** » do sep 23, 2004 16:41

Joanne schreef:Verstandige taal Katrijn maar dat had ik je al eens verteld.

weet ik , maar wil zo snel mogelijk aan die 100 posts raken , dan begin ik mss iets zinnigs te zeggen.

groetjes

Janiek · Bericht door **Janiek** » do sep 23, 2004 19:33

Ik vind het moeilijk om te zeggen "ik voel me vrouw", maar minstens even moeilijk om te zeggen "ik voel me man". Van allebei zit er in me en het is (alweer) moeilijk om te zeggen wat daarin van mezelf is, wat van de opvoeding en wat een reactie op heftige levensomstandigheden.

Het is bij mij ook niet altijd hetzelfde geweest, of ik heb er niet altijd hetzelfde op gereageerd. Ik weet dat ik me nooit echt thuis heb gevoeld in de jongens- en mannenwereld. Op de kleuterschool al probeerde ik als ik helemaal alleen was stiekum hoe het zou zijn om een meisje te zijn en speelde ik liever met meisjes. Later werd dat weer minder, maar toen de puberteit naderde, kwam het heel heftig terug: ik spiegelde me aan meisjes en verlangde vaak hevig naar te voelen hoe dat nu is om zo een lichaam te hebben in plaats van het mijne. Maar dat communiceerde ik nooit met iemand en de enige keren dat ik dat in mijn latere leven deed, is me dat slecht bekomen. Dus dan schoof ik maar weer wat duidelijker in mannelijke richting op.
Ik bleef het altijd moeilijk vinden een bevredigende invulling aan mijn mannelijke rol te geven en ik bleef merken dat ik me meer en vooral liever met vrouwen identificeerde.
Twintig jaar geleden vond ik ergens een gedicht, ik weet niet van wie het is, waarin de volgende regels me erg aanspraken:

Soms, al gij uit het venster schouwt,
grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan;
een wanhoop met geen troost te blussen,
niet door te spreken, niet door te kussen.

en dit:

dat ik u zien moet en u niet kan zijn
het doet als een geboorte pijn

Een verlangen dat pijn doet, dus, en ik zoek nu eindelijk wel naar manieren om die pijn kwijt te komen of in ieder geval draaglijker te maken.
Als ik nu een vrouw zie, voel ik dat ik -ondanks de geheel verschillende wordingsgeschiedenis en het andere lichaam- meer met haar gemeen heb dan met die wereld vol mannen waar ik er eigenlijk één van zou moeten zijn, redelijkerwijs.

Groetjes van Jeanet

Sjaleesha · Bericht door **Sjaleesha** » do sep 23, 2004 23:14

Hoi allemaal,

Veel is er al gezegd en sommige uitspraken lijken wel rechtstreeks uit mijn profiel te zijn overgeschreven.
Ik wil het eigenlijk anders zeggen voor mij is het niet "ik voel mij vrouw" maar ik voel mij meer thuis in de gevoelswereld zoals een vrouw die naar mijn idee moet beleven.
Het is al gezegd en ik schreef het ook in mijn profiel dat ik mij pas op mijn plaats voel als ik kan denken en voelen zoals (naar mijn idee) een vrouw denkt en voelt.
Om het wat duidelijker te benoemen ik voel mij niet thuishoren bij macho of haantjes gedrag, het niet tonen van je gevoelens en al die andere zaken die mede bepalen dat de buitenwereld je wel als MAN moet zien.
Omdat ik daar, voor mijn gevoel, dus helemaal niet thuishoor is het voor mij dus bijna vanzelfsprekend dat ik ervoor kies om zo te zijn als ik denk dat een vrouw voelt, denkt enz.
Voor mij valt alles in ieder geval op zijn plaats als ik gewoon kan leven, denken en voelen zoals ik denk dat vrouwen het leven leven.

Als ik het zo terug lees dan vind ik het van jullie in ieder geval knap als je snapt wat ik bedoel.
Maar ja, gevoelens he, breng die nou eens goed over!!

Veel liefs van...........................Sjaleesha

petra_ · Bericht door **petra_** » vr sep 24, 2004 0:06

Jeanet schreef:ik weet niet van wie het is

Maria Vasalis

http://www.schrijversnet.nl/vasalis.htm

Joanne · Bericht door **Joanne** » vr sep 24, 2004 1:16

Maruscha schreef:Maar mocht ik het zien, dan houd ik natuurlijk wel mijn mond dicht, tenzij ik zeker weet dat het geen probleem is. Zo is mijn broer er nl. achtergekomen dat ik aan travestie deed: diezelfde transsexuele vriendin had dat aan zijn vrouw verteld (we kenden elkaar uit de iT). Joanne, jij kent haar misschien ook wel: Jaqueline, komt oorspronkelijk uit de dominicaanse republiek? Lang, mager, donker (negerin)?

Yep ken haar, alleen geen idee of ze mij nog kent laat staan dat ze weet dat ik nu vrouw ben. Zij was indertijd ook één van de dames die ik mateloos interessant vond vanwege haar TS. Zag haar laatst (ongeveer anderhalf jaar geleden op TV met Sylvana Simons die ik ook nog vanuit de IT ken in het programma over die koophuizen. En daarna zag ik haar nog een keer in Amsterdam met een hele leuke man samen. Leuk he en wat een klein wereldje eigenlijk.

Janiek · Bericht door **Janiek** » vr sep 24, 2004 10:52

Violet Skye schreef:
Jeanet schreef:ik weet niet van wie het is
Maria Vasalis

http://www.schrijversnet.nl/vasalis.htm

Violet, heel veel dank! Ik ben blij dat ik het (weer) weet en het verbaast me niets, dat het van haar is. Zij weet mij ook met andere gedichten diep te raken.

Groetjes, Jeanet

Elsa · Bericht door **Elsa** » vr sep 24, 2004 12:08

Over kleine wereld gesproken, ik heb Maria Vasalis vaak gesproken. Zij heeft hier in ons dorp gewoond en wij kwamen regelmatig aan de praat met elkaar wanneer wij onze honden uitlieten in het bos. Zij had een klein oud hondje en ik een wilde labrador die soms te enthousiast wilde spelen .. Elsa