Violet, het wordt me allemaal wat te veel, al die verschillende termen voor (in mijn ogen) vrijwel hetzelfde. Ik heb ook een hekel aan discussies over definities (dat zal komen door mijn automatiseringsachtergrond waarbij ik als ontwerper meerdere discussies van uren heb gevoerd over de vraag "mag dit verschijnsel wel dit naampje hebben" -> zeker als die discussies in rondjes cirkelen en het in de overgrote meerderheid van de gevallen gewoon een kwestie van smaak blijkt te zijn).violet schreef:Verwonderde, enigzins geïrriteerde vraag. Wat jij TG noemt, noem ik genderqueer.Annegreet schreef: Ik reageerde vooral op de wat dreigende vraag van Violet waarom ik een TG met vrouwelijke termen aansprak waar Violet zoiemand blijkbaar liever als vreer ziet.
Ik interpreteer dat anders. Ik interpreteer dat als: iemand die (misschien wel: nog?) zoekend is tussen de geslachten mannelijk en vrouwelijk en die niet per definitie voor volledig vrouwelijk wil gaan. En die dat uit wil dragen door al-dan-niet continue al-dan-niet volledig als vrouw over straat te gaan. Dat past ook prima binnen de definitie zoals die bij informatief staat.violet schreef:Onder het kopje informatief vind je de volgende omschrijving van de term TG: Transgenderisten zijn mensen die structureel leven als lid van het tegengestelde geslacht, volledig dan wel parttime. Sommigen van hen behouden hun oorspronkelijke identiteit op hun werk of bij formele gelegenheden; anderen vertonen zich in hun nieuwe identiteit in heel het dagelijks leven. Transgenderisten zijn uniek omdat voor hen het handhaven van zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken van belang is om een gevoel van evenwicht te hebben.
Ik interpreteer dat als soms een mannelijke presentatie een soms een vrouwelijke presentatie.
Waar leg jij daarbij de grens?violet schreef:Als iemand zich als vrouw presenteert, dan spreek ik die persoon ook aan als vrouw, of ze nou passabel is of niet doet er niet toe. Jij kiest voor een presentatie met mannelijke en vrouwelijke kenmerken, daar ben je vrij in maar dan moet je wel de consequenties accepteren dat als je je niet als lid van van het vrouwelijke geslacht presenteert, je ook niet als vrouw gezien en behandelt wordt.
Als ik, zoals 2 weken geleden, in een rok buitenloop waarbij wel mijn baardschaduw zichtbaar is, spreek je me dan aan als vrouwelijk (want: draagt een rok en heeft op het eerste gezicht borstjes en presenteert zich dus als vrouw), of spreek je me aan als man (want: heeft een baardschaduw en presenteert zich dus als man)? En waarom is het ene voor jou dan belangrijker dan het andere? Zie overigens ook mijn eerdere antwoorden in deze thread: mij zal het een zorg zijn als je me in zo'n geval als man aanspreekt, binnen deze threads vind ik dat om de al genoemde redenen anders.
Ik voel mij deels man, deels vrouw. Dan is mijn gender dus ook deels man, deels vrouw. Right?violet schreef:Daarom blijft het mij ook verwonderen waarom je zonodig een genderlabel wilt als je wars bent van gender.
Ik ga ze op een rustig moment allemaal lezen, mijn waardering voor jou stijgt per dag: gister was'ie al beter dan donderdag, vandaag beter dan gister. Chapeau!violet schreef:Dat staat haaks op elkaar. In de hoop je een plezier te doen en om aan te tonen dat ik hier niet post om jou kwaad te maken, heb ik een stapel leuke links voor je opgezocht. Misschien heb je er wat aan.
Ik zie sommige kassameisjes en -jongens schrikken als ze kijken naar een plek zo'n 30 centimeter onder mijn kin. Als ik ze vervolgens vriendelijk en glimlachend aankijk dan gaan ze rustig verder met waar ze mee bezig waren. Ook toen ik later in dezelfde winkel terugkwam had ik niet het gevoel alsof er naar mij gewezen werd of dat ik uitgelachen werd.violet schreef:Men ziet het waarschijnlijk niet eens.Da's misschien wel een pleidooi voor maatje luchtballon... Het kassameisje wat meneer tegen een beginnende T zegt, doet dat niet om te pesten maar omdat meneer is wat ze ziet.
Tja. Ik weet niet wat ik hier nu nog op moet zeggen. Violet, ik accepteer je helemaal als vrouw, net als ieder ander die in dit forum onder een vrouwennaam schrijft.violet schreef:Toch blijf ik het als een gunst ervaren zoals jij het brengt en dat terwijl mijn presentatie alleen maar valt te associëren met het hokje vrouw.Annegreet schreef: Begrijp me ook goed: van mij mag jij (en ook Violet) zich rustig vrouw noemen. Heb ik niets op tegen. Ik zal ook keurig de vrouwelijke aanspreektermen (haar, zij, enz) bij jullie gebruiken.
Ik wil in een hokje waar ik voor jouw gevoel niet in pas.violet schreef:Je wilt in een hokje waar je niet inpast...Annegreet schreef: Hier op het forum vind ik dat anders, hier zijn mensen die het vakje "vrouw" zo eng inrichten dat alleen hun eigen verschijning daarin lijkt te passen. En dat zo eenzijdig toe-eigenen van een vakje vind ik niet goed voor mensen die beter zouden moeten weten.
Ik vind een deel van mijn gedrag in het hokje vrouw passen. Soms zie ik in korte tijd zoveel vrouwelijke zaken van mijzelf dat ook ik er van overtuigd ben dat ik een vrouw ben. Die vrouwelijke kant wil ik onderzoeken, een kans geven. Daarom schrijf ik op dit forum ook onder een vrouwelijke naam. Ik zie niet in wat daar op tegen is en ik snap ook niet waarom het jouw zo moeilijk valt om dat gewoon te accepteren.
Ik snap heel goed dat een GAB voor jou (en alle andere transen) een heel erg grote stap is. Ik zie de GAB ook absoluut niet als een stap die je van vandaag op morgen zomaar kunt nemen (ik weet echt wel beter want ook ik lees boeken en internetartikelen op dat gebied).violet schreef:Daar gaan we weer, je baggetaliseert de gab. Je laat het overkomen alsof het een spelletje is. Goh, laat ik vandaag eens van geslacht veranderen. Het is geen kwestie van verder willen gaan, maar van niet verder kunnen als man.Annegreet schreef: Ik vind die toe-eigening vervelend: stel dat ik wel verder wil, mag ik dan van de forum-diva's op dit forum met mijn 1.97m, schoenmaat 48 en vagina en make-up en alles-erop-en-eraan dan wel vrouw heten?
Ik denk wel dat je een belangrijk verschil noemt tussen een TS en een TG. Ik zal proberen dat uit te leggen op basis van meerdere artikelen en boeken die ik hierover gelezen heb, mocht ik iemand tekort doen omdat hij/zij dat anders voelt dan bij voorbaat mijn excuses.
Een (primaire, want daar praten we hier over) TS ziet inderdaad haar mannenlichaam als iets wat volledig, 100%, strijdig is met haar gevoel. En heeft dus een gruwelijke pest aan alles wat daar mannelijk aan is, heeft dat altijd al gehad, het is in het gedrag ook altijd al min-of-meer duidelijk geweest dat de TS een vrouw geweest is.
Een TG voelt dat anders. Een TG heeft jarenlang zijn vrouwelijke gevoelens weggedrukt als "niet passend bij de rol die hij op dat moment speelt". De gevoelens kwamen soms op, maar werden direkt weggedrukt omdat die gevoelens er niet mochten zijn. Soms niet van de omgeving, soms ook niet van de TG zels. Op het moment dat de TG zijn vrouwelijker gevoelens accepteert komen die weggedrukte gevoelens langzaam op. Het is niet, zoals bij TS-en, altijd al zo geweest dat het eigen lichaam verachtelijk is, dat gaat (als het al komt!) veel langzamer. Het is ook niet zo dat een TG zijn gedrag altijd al vrouwelijk was of van de ene op de andere dag vrouwelijk is, ook die verschuiving gaat langzaam.
Concreet voorbeeld: gevalletje Annegreet: toen ik hier begon te schrijven had ik net mijn eerste rokje gekocht en had bij borstjes nog het gevoel: misschien past het wel bij mij, maar het kan ook heel goed zijn van niet. Ik heb ze wel gekocht (wist dat ik eventueel een paar honderd euro pleite zou zijn als het een miskoop zou blijken te zijn), maar was bereid die gok te nemen. Toen ik ze een keer had en die dingen droeg, wist ik heel erg zeker dat ik dat die borstjes 100% zeker bij mijn vrouwelijkheid pasten. Ik kan me nu geen voorstelling van "mijn echte ik" voorstellen zonder borstjes.
Een ander voorbeeld: mijn baardschaduw. Ik heb er over gedacht om die baardgroei weg te laten laseren. Mijn gevoel zei me echter dat het best wel eng is om zo'n ingrijpende, niet terug te draaien, ingreep te doen zonder dat ik er 100% zeker van ben dat dat ook bij mij past. Die onzekerheid zorgt ervoor dat ik nog niet begonnen ben met het weghalen van mijn baardgroei. Wel ben ik begonnen om die baardgroei weg te make-uppen, maar dat resultaat valt tot dusver tegen en ik heb een gruwelijke hekel aan geklieder. Mijn conclusie: ik weet wel dat als ik in de spiegel kijk dat die baardgroei mij (gedeeltelijk) stoort. Ik weet ook wel dat daar oplossingen voor bestaan. Maar de mate waarin het me stoort weegt (nog?) niet op tegen geklieder (make-up) en zeker (nog?) niet tegen ge-laser. Mijn gevoel gaat ook (nog?) niet zo ver dat ik mijzelf veracht als ik wel met een rok, maar ook met baardschaduw. Nogmaals: het gaat niet om vrijblijvendheid waarbij je dagelijks iets anders kiest, nee, het gaat om gevoelens die langzaam opkomen. En waarbij de mogelijkheid open gehouden wordt dat sommige gevoelens misschien wel nooit zullen opkomen.
Een GAB is voor mij uiterst ver toekomstgeluid. Geluid, geen muziek, want ik kan nu onmogelijk inschatten of ik mijn mannelijke geslachtsdelen waar ik nu nog best aan hecht en waar ik dus op vrijwel geen enkele manier een hekel aan heb (uitzonderingen: 1 broek die best wel strak zit, 1 badpak en 1 bikinibroekje waarin die piemel best wel prominent naar voren komt) op termijn ook werkelijk wil laten vervangen door een vagina. En, voor alle duidelijkheid, een GAB zie ik als een belangrijke ingreep in iemands lichaan. Die ingreep is voor mij net zo belangrijk (en niet belangrijker of minder belangrijk) als het weglaseren van baardgroei, het slikken van hormonen, enz.
Overigens nog even terugkomend op "langzaam": ik merk ook dat ik soms te snel wil. Dat zorgt bij mij voor een intense stress. Die stress wordt veroorzaakt doordat mijn vrouwelijke kant heel erg snel vooruit wil maar mijn mannelijke kant tegenstrubbelt. Bij mij leidt dat tot enorme passiviteit en een enorme twijfel of mijn gevoelens wel echt zijn, waarbij ik soms een ander nodig heb om mij daar weer uit te halen. Ik merk dat jouw berichten, waarin je heel sterk aanstuurt om mensen uitsluitend als 100% vrouw te laten uiten, dezelfde soort stress veroorzaakt. Mede daarom ook is jouw oplossing misschien heel erg goed geschikt voor TS-en, maar in mijn situatie als TG werkt die contra-produktief.
We zijn het hier niet eens: er wordt maatschappelijk veel meer geaccepteerd dan jij lijkt te denken. Het is maar net naar welk deel van de maatschappij je kijkt...violet schreef:Daar wordt niet moeilijk over gedaan. Er zijn alleen algemeen maatschappelijk geaccepteerde voorwaarden om lid te zijn van het hokje vrouw.
Groetjes,
Annegreet
--> 