Dit is voor M/V en V/M transen. Wel of niet geopareed.
Passabel betekent o.a. in de vandale = zo dat het ermee door kan,draaglijk,redelijk.
Als ik onder transen ben soms wordt er vaak over passabel gesproken.
Hoe belangrijk is dat voor jullie en hoe bepalen jullie dat. Wanneer ben je passabel. Vergelijk je dan met een bio vrouw of man. Doe je de dingen die door de maatschappij je op leggen.Als ik maar aangesproken wordt als man of vrouw in de maatschappij . Dus niet zo als je zelf bent dan.
Of dan maar afwijken kun je daar mee leven.
Hoe belangrijk is dat voor jullie.
Saskia
P.S. mischien hoord dit in andere rubriek maar daar heb ik geen toegang toe.
Om toegelaten te worden op het ts of tg gedeelten moet je groen licht van travestie.org team hebben.
Bevalt het hun niet dan krijg je geen toegang.
Treur niet je bent niet de enigste.
Even terug komen op je vraag.
Voor mij is passabel zijn dat de omgeving je als een vrouw of man ziet.
Dat je als vrouw/man ongemerkt het leven door kan.
Het belangrijkste is dat je jezelf goed voel hoe je bent.
Ik denk ook dat het heel moeilijk is als je niet passabel bent.
Ik zou er heel veel moeite mee hebben.
Ik trek mij heel veel aan van wat andere over mij denken en vinden.
Ik heb ook een paar keer gehad dat ze dachten dat ik een vrouw was terwijl ik gewoon gekleed was. (spijkerbroek trui)
Het gebeurd veel vaker als mijn haar langer is.
Het vreemde is dat als ik in Turkije ben, het veel meer voor komt.
Hoe spijtig is het dat we dit woord niet echt kennen als ook meestal verkeerd interpreteren.
Opgesplitst betekent het “zelf respect”, het “zichzelf” respecteren, het geen inhoudt dat “het zelf” in feite je gehele wezen en “het zijn” is.
Een buitenstaander oordeelt aan de hand van waarnemingen, bij een ongetraind persoon zal er meestal een subjectief beeld gevormd worden, waarbij deze persoon vooral refereert naar zichzelf (zijn eigen beleving en leefwereld). Zelfs bij personen die beroepsmatig zich een beeld dienen te vormen van hun cliënt, bestaat het gevaar van een misvormd oordeel. Een cultuurverschil bijvoorbeeld kan daartoe aanleiding geven, ook een andere maatschappelijke achtergrond, zelfs sexe en taalgroep kan leiden tot een verkeerd beeld van de persoon.
Een zelfbeeld kent men zich meestal toe aan de hand van het oordeel van derden. Vooral wanneer deze persoon zich op een hoger maatschappelijk niveau bevindt. Zoals een kind dat opkijkt tegen zijn ouders, zijn oudere broer of zuster, een leerling tegenover zijn leraars.
Of die meningen terecht zijn of niet, het blijven uiteindelijk meningen die niets te maken hebben met ons eigenlijke “zijn”. Dit werkt eveneens in de tegenovergestelde richting, ons oordeel over iemand heeft evenmin iets te maken met die persoon zijn “eigen zelf”.
Als we dan het respect van een ander najagen, jagen we eigenlijk onszelf weg omdat die mening van die ander bepalend is voor je gedrag, wat evenwel dan niet je eigen gedrag meer
is, maar geconditioneerd door die andere.
Het beeld dat we voor anderen willen zijn om hun respect te bekomen is op zich een vals beeld omdat er zoveel dat in werkelijkheid in je zit moet zwijgen of zich niet kan of mag manifesteren als zijnde bij je horend.
Hoe vaak is er een leegte in ons te bemerken, het overvalt je plots, je bent angstig om die gevoelens te ervaren en verdringt ze snel naar de achtergrond, maar telkens opnieuw als het de kans ziet dan is dat gevoel daar, het wil zich aan je tonen en laten horen.
Ook het nu speelt daar een voorname rol in, omdat we door te denken hoe anderen ons zien of zeggen ons te zien zo belangrijk vaak is, dat het nu dan ook verdringt., en toch komt dat innerlijk stemmetje geregeld dit alles verstoren en eist zijn plaats op, gewoonlijk zonder verwittiging.
Ik durf hier bijna in te stellen dat vele depressieve vormen hierdoor ontstaan zijn of in leven worden gehouden erdoor, omdat het “het zelf” zo verdrongen heeft dat de innerlijke weg geblokkeerd is en werd. Toch ben ik overtuigd dat er steeds een opening te vinden is met geduld, met onvoorwaardelijke acceptatie van onszelf ,van daaruit kan men terug het innerlijke leven dan voelen op een natuurlijke wijze.
Een depressie is in principe bijna altijd een gevoel van “onwel “voelend of in situaties zich bevinden waarin men zich niet goed( meer) in voelt
Het onwel voelen om er puur om statuten te zijn en waaraan niet beantwoord kan worden naar zowel de omgeving als evenwel aan zichzelf.,kan verlammend gaan werken wat zich op den duur lichamelijk gaat manifesteren met psychische kwalen als symptoom.
Dit alles ontstaat door dat toedoen van meningen die te ernstig worden opgenomen of aangevoeld of als men geforceerd tracht deze meningen na te leven of net het tegendeel het willen bewijzen dat het niet zo is.
“het zelf” heeft alles wat het nodig heeft diep in zichzelf verborgen dat altijd zichzelf hierin kan voeden als er naar de eigenheid zelf wordt geluisterd.
Talenten, karaktereigenschappen, uitingsvormen zijn er in evenveel aantallen als dat er mensen zijn. Onuitputtelijke mogelijkheden zijn er in de wereld aanwezig als ook in onszelf.
Bijna elk natuurelement doet het geen hij voor is ontstaan en geëvolueerd. Elke diersoort volgt de wijze waarop hij voorbestemd als ook gemaakt voor is en daarin veranderd het dier op zich niets. In het plantenrijkdom is het eveneens zo. Door genetische manipulatie van de mens kunnen soorten in hun zijn veranderen maar of dit gunstig daarom is heeft zich al menigmaal tegengesteld bewezen.
Ons echte “ zelf” kent geen verschil in rang en stand, in huidskleur, in de proporties van het lichamelijke, in de hoeveelheid nu als liefde wordt genoemd.
Het universum is zo ver als we zien kunnen onbegrensd, de ene nova na de andere, zwarte gaten die overgaan in weer een sterrennevel.
Als ik dit bekijk en me daar vragen rond stel waar is het begin en waar het einde is daar geen enkel antwoord of bewijs van te geven want uiteindelijk is het oneindig, geen begin en geen einde.
Zo ook met onze “zelf”.
Iets ontstaat uit het niets, maar waar is het als het nog niets zou zijn?
Bekijk de procedure van een eicel die bevrucht wordt door een spermacel, beide cellen zijn levend , verenigen zich en het delingsproces kan beginnen.
Indien dat bevruchte eitje wordt bewaard in een soort diepvriezer van – 120 graden , wordt alles stilgelegd, en toch na enkele weken of maanden als het terug ontdooit zet het zijn proces gewoon verder. Waar is dus in die tijdspanne “het leven” . er is geen bewijs voor waar het zich dan intussen tijd bevind maar er is dus wel een bewijs dat het zich ergens moet bevinden omdat het gewoon doorgaat daar waar mee het begonnen was. Is dat nu niet het wonderbaarlijkste wat zichtbaar gemaakt wordt door deze procedure.
Buitenstaanders zien zoals het woord op zich al aangeeft, de buitenkant die zich laat zien naar op dat moment gedragingen .
De binnenkant is nooit gelijk aan de buitenkant tenzij we het geheel van onszelf accepteren waar in principe geen kwaad huist. Het kwade ontstaat met de tijd en misschien niet eens in dit huidige leven,want als het zijn er is en onbegrensd is dan is alsook deze opvatting onbegrensd.
Het “ zelf “ vraagt eigenlijk niets als alleen zichzelf kunnen zijn en manifesteren, al het andere zijn benodigdheden om het stoffelijke te laten overleven of leven.
Men kan het zelf heel goed voelen ,het is een kracht en een warmte die onmiddellijk vervuld, die onbeschrijfelijk van diep vanbinnen naar boven ebt waardoor je elke vezel doordrenkt voelt van dit gevoel ,indien dit gerespecteerd word in zichzelf voelt men uiteindelijk dat wat eigenlijke pure liefde is.
Al de meningen van buitenstaanders, van familieleden als intieme vrienden die gezegd worden omdat zij het beter weten of omdat zij het ook zo deden geven vaak schuldgevoelens uit verplichting . het tegendeel “afzetting” is evenwel in dezelfde mate aanwezig en nog meer zullen er combinaties van beide zijn.
Als iets een strijd wordt is het sowieso een negatieve invloed alsook krachten die wegvloeien.
De zoektocht naar en in onszelf is de meest complexe maar op zich eenvoudigste die er maar kan zijn.
Waarom dit tegenstrijdig nu geschreven is ,om te laten zien dat het zo dus ook met “ onszelf” is.
We praten vaak over intuïtie, luisteren we daar ook wel echt naar?
Gedeeltelijk kan ik zeggen, ik heb het ook meer en meer geleerd daar naar te luisteren, de diepte van die intuïtie die is niet constant en vaak ook al vervormd door al het voorgaande.
Hoe oprechter iets van binnen in aanvoelt, hoe warmer het voelt,als het je een gevoel geeft dat zo intens is en toch niet verklaarbaar is dan zit je op dat spoor,en dat spoor is altijd de juiste weg voor jezelf.
Dat die weg niet voor een ander zo hoeft te zijn kan ik al met zekerheid zeggen, omdat er andere interesse, andere gelukkig makende dingen zijn ,andere karakters maar op zich is de ziel voor eenieder gelijk alleen de gebruiksaanwijzing alsook de ingrediënten kunnen verschillen, maar altijd is het voedzaam, is het creatief, is het leven.
Dat er voor de één grasmaaien als zijnde het zich uitmuntend voelen en graag doen hoort, en voor een ander is dat vensters poetsen, en weer een ander voelt zich in de muziek thuis, als het uit het hart aangedreven wordt dan is het goed . het doel van het zijn is eigenlijk nooit te stoppen en de drijfveer kan al eens even door omstandigheden niet ten volle benut worden maar de lokroep zal zich steeds opnieuw melden.
Elk “ zelf” is van oorsprong schoonheid, de benamingen van schoonheid worden materieel en aards door de mensen zelf gegeven als wat zijnde schoon is. Dit is weer puur individueel,soms cultureel,soms weer vervormd uit eigen motieven en gronden of die van anderen.
Alles wat de natuur geleverd heeft is perfect voor dat waar het voor geworden is, het is perfect in de staat waarin het zich bevind.
Natuurlijk bestaan er mutaties, maar zelf die mutaties zijn er omdat ze er moeten en moesten zijn. Niets is ongegrond en bewijst dit enigszins door de functies die ze verrichten en door te leven en te zijn.
Saskia-pinocchio schreef:(...)
Passabel betekent o.a. in de vandale = zo dat het ermee door kan,draaglijk,redelijk.
Als ik onder transen ben soms wordt er vaak over passabel gesproken.
Hoe belangrijk is dat voor jullie en hoe bepalen jullie dat. Wanneer ben je passabel. Vergelijk je dan met een bio vrouw of man. Doe je de dingen die door de maatschappij je op leggen.Als ik maar aangesproken wordt als man of vrouw in de maatschappij . Dus niet zo als je zelf bent dan.
Of dan maar afwijken kun je daar mee leven.
Hoe belangrijk is dat voor jullie.
(...)
Voor mij is het heel erg simpel: ik ben een vrouw en wens ook dat de hele wereld mij op die manier ziet en zo behandelt; altijd en overal. Dat gaat dus zelfs een paar stapjes verder dan alleen het aangesproken worden als 'vrouw', want dat kan nog puur een handeling van beleefdheid zijn van de zijde van de spreker. Aangezien we in een reële wereld leven en niet in de één of andere fantasiewereld, moet je dan rekening houden met wat mensen als verwachtingspatronen hebben. Dus in mijn geval rekening houden met wat men verwacht van een geboren vrouw, it's that simple.
Uiteraard moet je altijd "true to self" blijven, maar binnen die gendergrenzen is er nog altijd een hele grote diversiteit mogelijk en dat wordt soms zo snel vergeten.
Laatst gewijzigd door jenni_b op vr jan 28, 2005 13:33, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik werd constant als meneer benadert, het hangt me de kont uit, ook door kennissen, maar ik ben nu zover dat ik die mensen die het doen, daar niet meer op aanspreek, nee ik laat ze dus links liggen, ze mogen dus doodvallen, echt wel.....
Carola-Voorvelt schreef:(...)
Alles wat de natuur geleverd heeft is perfect voor dat waar het voor geworden is, het is perfect in de staat waarin het zich bevind.
Natuurlijk bestaan er mutaties, maar zelf die mutaties zijn er omdat ze er moeten en moesten zijn. Niets is ongegrond en bewijst dit enigszins door de functies die ze verrichten en door te leven en te zijn.
Pff ik dwaal weer teveel af
Een leuke poëtische afdwaling
Alleen zoals Darwin ons al leerde: niet alles is "perfect". Sommige dingen hebben waarde als experiment van Moeder Natuur, maar overleven de "survival of the fittest" niet, juist omdat ze imperfect zijn...
Harde werkelijkheid versus de poëtische fictie is onplezierig, ik weet het...
jenni_b schreef:Voor mij is het heel erg simpel: ik ben een vrouw en wens ook dat de hele wereld mij op die manier ziet en zo behandelt; altijd en overal.
[...]
Uiteraard moet je altijd "true to self" blijven, maar binnen die gendergrenzen is er nog altijd een hele grote diversiteit mogelijk en dat wordt soms zo snel vergeten.
Ik ben zelf een voorbeeld van het tegenovergestelde: ik word (met borsten en rok/broek) tot dusver altijd als meneer aangesproken en eerlijk gezegd doet me dat niet zoveel. Voor mij is het ook heel simpel: mevrouw zou net zo goed niet kloppen als meneer, laat de aanspreker mij dan maar aanspreken op de manier waarop hij/zij dat het prettigst vindt...
jenni_b schreef:Voor mij is het heel erg simpel: ik ben een vrouw en wens ook dat de hele wereld mij op die manier ziet en zo behandelt; altijd en overal.
[...]
Uiteraard moet je altijd "true to self" blijven, maar binnen die gendergrenzen is er nog altijd een hele grote diversiteit mogelijk en dat wordt soms zo snel vergeten.
Ik ben zelf een voorbeeld van het tegenovergestelde: ik word (met borsten en rok/broek) tot dusver altijd als meneer aangesproken en eerlijk gezegd doet me dat niet zoveel. Voor mij is het ook heel simpel: mevrouw zou net zo goed niet kloppen als meneer, laat de aanspreker mij dan maar aanspreken op de manier waarop hij/zij dat het prettigst vindt...
Ja, maar Frederique als ik me niet vergis ben jij dan ook TG en ik TS. Dat verklaart het verschil in onze benadering/instelling wel helemaal denk ik
jenni_b schreef:Ja, maar Frederique als ik me niet vergis ben jij dan ook TG en ik TS. Dat verklaart het verschil in onze benadering/instelling wel helemaal denk ik
Deels wel. Voor het andere deels ken ik namelijk ook transgendere mensen die het heel vervelend vinden om met de mannelijke vorm aangesproken te worden als ze er als vrouw uitzien.
Ik kan me dat gedeeltelijk ook voorstellen: als je er heel erg veel moeite voor gedaan hebt om er vooral vrouwelijk uit te zien en een ander noemt je dan zo maar man, dan snap ik dat dat heel frustrerend kan zijn. Aan de andere kant snap ik ook dat mensen die een man-in-vrouwenkleren zien iemand met mannelijke aanspreekwoorden aanspreekt (en laten we eerlijk zijn: het is meestal echt geen onwil van die mensen).
Frederique_ schreef:(...)Aan de andere kant snap ik ook dat mensen die een man-in-vrouwenkleren zien iemand met mannelijke aanspreekwoorden aanspreekt (en laten we eerlijk zijn: het is meestal echt geen onwil van die mensen).
(...)
Eens! In die gevallen ga ik ook absoluut er niet van uit dat er onwil in het spel is. Het is dan heel simpel: iemand ziet een man-in-vrouwenkleren (kijkt waarschijnlijk even verbluft op) en kiest voor de logische manier van aanspreken... de mannelijke. Heel erg jammer voor de betrokken TV, TG of TS die graag iets anders gehoord had, maar vanuit het perspectief van de waarnemer het logische om te doen. Moet je denk ook nooit al te veel mee zitten (zolang er tenminste geen onwil in het spel is). Voor iemand die dat wil voorkomen geldt heel simpel: zorg dat je passabel wordt or deal with it.
Het is leuk om te lezen hoe jullie er over denken en schrijven.
Ik ben 100 % passabel maar honderd 100% bestaat niet.
Heb het ooit eens met een bio-vrouw over gehad wat is dat voor iets.Uitgelegt ze vind het raar dat personen daar mee bezich zijn. Zij heeft gelijk. Het gaat namelijk om wil je, je zelf accepteren. ln wie je bent. Zelf respect voor je zelf. Jullie en ik zijn uniek op deze wereld. Dat is ieder mens dat durft te leven. Je eigen leven, leven. De massa doet iets wat mij niet aanstaat niet je zelf zijn om maar niet op te vallen. Maar leef je dan nog. Denk van niet.
Ik had drie bouwstenen nodig hormonen,SRS,borst implantaten. Mij adamsappel en stem is nog steed iets van ja of nee.Oke.Ik weet ben voor de maatschappij anders maar dat is in hun ogen maar voor mij ben ik net zo normaal als andere. Een mens is en bijft iets bijzonders. Zo is de mens. De massa wordt gestuurt door de media en dat moeten we zijn. Onzin. Ik wordt er niet moe van hoe ze over mij denken en mij zien. Vindt het soms leuk hoe bekrompen mensen leven. Zo wil ik niet zijn. Weet dat ik niet in het rol patroon vrouw/man pas ( ben namelik vrouw/man in evenwicht) en de hetero cultuur waar wij in leven. Soms denk ik.Zien de mensen niet met hoeveel gebreken ze leven. Nee, willen zij perfect zijn of streven er naar.
Mijn mening is vrouw zijn zit van binnen en niet van buiten. Maar de status vrouw hebben we bepaald eeuwen geleden. Het had ook man kunnen heten. Naar mij mening is het niet belangrijk wat iemand is het blijft een persoon met eigen karakter en bijzonder uiterlijkheden.
Dit vindt je ook terug in het verhaal van Carola als ik haar verhaal goed begrepen heb. Dit staat ook op een ander forum transcommunity.
Saskia-pinocchio schreef:(...)
Heb het ooit eens met een bio-vrouw over gehad wat is dat voor iets.Uitgelegt ze vind het raar dat personen daar mee bezich zijn. Zij heeft gelijk. Het gaat namelijk om wil je, je zelf accepteren. ln wie je bent. Zelf respect voor je zelf. Jullie en ik zijn uniek op deze wereld. Dat is ieder mens dat durft te leven. Je eigen leven, leven. De massa doet iets wat mij niet aanstaat niet je zelf zijn om maar niet op te vallen. Maar leef je dan nog. Denk van niet.
Eerlijk gezegd zo lust ik er nog wel een paar. Dat gaat over 'jezelf zijn' en over geestelijk goed in je vel zitten. Dat is allebei heel belangrijk, alleen dat is wel iets heel anders dan wat de oorspronkelijk vraagstelling over passabiliteit impliceerde. Waarbij overigens ik genoeg vriendinnen heb die probleemloos begrijpen dat iets als passabiliteit voor een trans juist wel heel erg belangrijk is.
Ik had drie bouwstenen nodig hormonen,SRS,borst implantaten. Mij adamsappel en stem is nog steed iets van ja of nee.Oke.Ik weet ben voor de maatschappij anders maar dat is in hun ogen maar voor mij ben ik net zo normaal als andere. (...) Weet dat ik niet in het rol patroon vrouw/man pas ( ben namelik vrouw/man in evenwicht) en de hetero cultuur waar wij in leven.
Uhm... ik lees srs dus denk ts, maar ik zie ook je opmerking over evenwicht en dat is iets wat iig niet strookt met mijn persoonlijke beleven van TS. Er is weinig mannelijks te bekennen in waar ik me mee associeer, dat is toch echt vrouw.
--> 
