buiten....

Viquel · Bericht door **Viquel** » za mar 12, 2005 22:53

Ooit nog naar buiten geweest maar 't is mij vooral te doen om de spanning, het avontuur, de belevenis ....
Dus doe ik zoiets maar waar niemand mij kent of in 't donker

.
Een T&T-avond zegt me helemaal niks omdat ik weet dat het "mannen" zijn .... LOL
groetjes .... V.

Janiek · Bericht door **Janiek** » zo mar 13, 2005 12:15

Hoi Elsa,

ik kan natuurlijk niet voor je man spreken, maar verder sluit ik me bij Fenna aan: ik denk dat het meestal om het verder doorbreken van de geheimhouding gaat. Bij mij tenminste ook.
Wat mij betreft zou voor veel travestieten veel leed bespaard blijven als het als iets volstrekt gewoons werd gezien door de buitenwereld. Wat het feitelijk ook is.
Maar dat is dan weer jammer voor degenen die het om de spanning te doen is...

<<groetjes

Elsa · Bericht door **Elsa** » zo mar 13, 2005 12:58

Hoi Janiek, was een posting van Mei vorig jaar, wat leert een mens veel in een jaar

Ik merk aan mijzelf dat ik hier nu makkelijker mee om kan gaan, bij een evt. herkenning is dat niet mijn probleem ben ik nu achter gekomen. Ik ben er ook niet bij wanneer een eventuele 'buur' Denise zou herkennen. Wanneer men mij hierover iets zou vragen dan geef ik eerlijk antwoord.

Janiek · Bericht door **Janiek** » zo mar 13, 2005 14:09

Hoi Elsa,

Ik had niet naar de datums gekeken

. Fijn om te horen dat je merkt dat dingen zich bij jou ontwikkelen. Ik kan natuurlijk niet voor de situatie in een dorp spreken, maar sinds ik zelf uit de kast ben en anderen hier in Amsterdam ken die dat ook zijn, merk ik dat "gewone" mensen zelden of nooit problemen met andermans t-zijn hebben. Een eerlijk antwoord in de trant van 'dat is iets wat bij mij hoort' en verder heel duidelijk laten zien dat je net zo een sociaal wezen bent als degene die je tegenover je hebt, dan is er verder niets aan de hand.

<<groetjes

Franscien · Bericht door **Franscien** » ma mar 14, 2005 20:11

Wat mij betreft zou voor veel travestieten veel leed bespaard blijven als het als iets volstrekt gewoons werd gezien door de buitenwereld. Wat het feitelijk ook is.

Tja dat zou mooi zijn! Helaas berusten deze beelden niet op de werkelijkheid......

Ik heb eerst geworsteld met m'n zelfbeeld, de situatie vervolgens geaccepteerd, maar de buitenwereld blijft het helaas nog altijd als iets ongewoons zien.

marjan · Bericht door **marjan** » ma mar 14, 2005 21:27

franscien schreef:Ik heb eerst geworsteld met m'n zelfbeeld, de situatie vervolgens geaccepteerd, maar de buitenwereld blijft het helaas nog altijd als iets ongewoons zien.

Dat is het toch ook?

Groetjes,
Marjan

Franscien · Bericht door **Franscien** » za apr 23, 2005 17:33

Tja, een beetje vreemd........ is het wel, maar de buitenwereld kan soms ook heel erg hard reageren op een beetje vreemd zijn. Dat heb je misschien ook al in de berichten gelezen die Marjolein heeft gepost over haar ervaringen toen ze voor het eerst met vrienden in Groningen uitging.
Toch zal dit voor de meeste T* die graag naar buiten willen geen onoverkomelijke hindernis zijn. Het duurt misschien wel wat langer, maar de drang om naar buiten te gaan is sterker en dus gaan ze naar buiten.

Ik heb voor me zelf gemerkt dat de grens steeds een klein beetje verder wordt opgeschoven. Bij de eerste keer ga je er schichtig vandoor als er mensen naderen, maar hoe vaker je naar buiten gaat hoe meer zelfvertrouwen je krijgt en hoe gemakkelijker het wordt.

Wanneer ik in den vreemde ben, ga ik me meestal uitgebreid opmaken en ga dan naar buiten als het wat rustiger is. De afgelopen keren bemerkte ik dat ik al behoorlijk (innerlijk) rustiger was geworden en dat de mensen die ik (onbedoeld) tegen kwam op straat er niet zo mee zaten. Ik heb ten minste geen enkele opmerking o.i.d. gehoord. Een andere vrouw die ik op de gang tegen kwam lachte vriendelijk naar mij en liep gewoon door.

zo, al weer een stapje verder......

Franscien

gast · Bericht door **gast** » di apr 26, 2005 20:52

Hoihoi,

Zoals ik her en der lees blijkt dat voor velen het "naar buiten gaan" de ultieme belevenis, hoewel er een lange tijd aan vooraf gaat eer die drempel overwonnen is.
Ikzelf heb die lange periode uiteraard ook meegemaakt. Tenslotte heb ik alles alleen uit moeten (lees: willen) dokteren en het zelf ondervinden. Ooit ben ik gevraagd om naar een T&T avond te gaan, maar op de een of andere manier voelde ik mij er niet thuis. Het is immers nog niet 'gewoon' buiten, ik zou dan nog afhankelijk zijn van die avonden. Langzaam aan heb ik zelf die drempel overwonnen om buiten te zijn. Het is inderdaad een kwestie van zelfvertrouwen, en dus zijn wie je echt bent. Als androgyn heb ik het misschien wel wat makkelijker - tenslotte ben ik niet overdreven vrouwelijk, en hoef ik qua gedrag en kleding weinig aan te passen. Mijn kledingstijl komt dan ook redelijk overeen met wat nu een beetje in de mode is, en ik val dan ook niet op.
Er zijn slchts twee dingen wat ik echt verafschuw, en dat is winkelen en mensenmassa's. Aan beide heb ik altijd al een hekel gehad, en is dus niet omdat ik als androgyn er niet tussen durf te lopen. De durf is er wel, maar ik voel mij zo opgesloten.

Liefs, Kitty.

Bea-Smit. · Bericht door **Bea-Smit.** » di apr 26, 2005 21:47

Kitty Mermaid schreef:Hoihoi,

Er zijn slchts twee dingen wat ik echt verafschuw, en dat is winkelen en mensenmassa's. Aan beide heb ik altijd al een hekel gehad, en is dus niet omdat ik als androgyn er niet tussen durf te lopen. De durf is er wel, maar ik voel mij zo opgesloten.

Liefs, Kitty.

Lieve Kitty,

wel als man zijnde heb ik ook een grote hekel aan winkelen. Maar zodra ik mij als vrouw kleedt dan lijkt het of er een knop word omgezet en dan kan ik gerust een aantal uren gaan winkelen. Ik heb dan wel dat sals ik iets mooi vindt en het opast ook goed ik dat wel direct koop en niet denk: ik ga nog even verder kijken of er nog iets mooier is en dan later terug kom en datgene wat ik mooi vond is net uitverkocht.

Groetjes Bea.

gast · Bericht door **gast** » wo apr 27, 2005 4:39

Het verschil tussen man en vrouw is in mijn geval slechts gering. Er gaat dus niet echt een knop om. Ik blijf dezelfde ik, dus mijn afschuw t.o.v. winklen en mensenmassa's blijft gewoon bestaan.
Ik heb er ook niet zo'n moeite mee, ik ontwijk zulk soort situaties gewoon.

Maar het is wel een hele opluching als je die drempel "buiten zijn" hebt overwonnen. Geen stiekum gedoe meer, nooit meer op je qui vive zijn, en nooit meer s-'nachts de straat op...

Groetjes, Kitty.

Elsa · Bericht door **Elsa** » wo apr 27, 2005 14:01

Bijna een jaar verder na deze posting van mij. Begrijpen doe ik het nogsteeds niet, dat s'avonds naar buiten gaan. Ik bedoel dan na 12 uur in het donker een rondje fietsen, lopen is nu fietsen geworden

Denk dat ik bezorgd was wat er eventueel mis zou kunnen gaan. Nu heb ik zoiets van, dat los je dan zelf maar op. Begrijp dat de spanning een onderdeel is en buiten 'voelt' het toch heel anders. Blijft voor mij een wonderlijk iets.

MarjoleinJ · Bericht door **MarjoleinJ** » wo apr 27, 2005 14:22

hoi Elsa,

natuurlijk verschilt de beleving van 't T* gebeuren van persoon tot persoon, laten we dat voorop stellen....

Voor mij geldt niet dat 't de spanning is waar 't me om te doen is - zoals ik al schreef: ik vond 't helemaal niet spannend. Kijk, voor mij is 't feit dat ik Marjolein ben/zou willen zijn eigenlijk al lang geen issue meer. 'k zou gewoon graag door willen gaan met dingen die echt belangrijk zijn.... daar hoort dus bij "het gewone leven oppakken" (voor zover ik 't neergegooid zou hebben tuurlijk) en gewoon de dingen doen die ik wil doen zoals werken, uitgaan, winkelen, ik noem er maar een paar.

Voor mij is 't dus niet zozeer de behoefte om naar buiten te gaan vanwege 't naar buiten gaan maar meer 't feit dat de dingen die ik zou willen doen gewoon buiten plaats hebben....

Unfortunately, is 't voor de partners wel degelijk (nog) een issue is....

groetjes,

marjolein