"En femme" erop uit? .............naar een museum!

[Kim Femme]

De topics “Buiten… “ en “Mijn eerste keer” plus de reacties daarop heb ik met belangstelling gelezen en graag voeg ik daar mijn ervaringen van j.l. vrijdag aan toe toen ik mij voor het eerst en femme ècht naar buiten waagde. En met “ècht naar buiten” bedoel ik het moeten stellen zonder de veilige omgeving van een T&T-avond of de vriendelijke ambiance van Fun4Two. Omgekleed er op uit…..…. Een lang gekoesterde wens, maar ik heb nooit eerder de moed op kunnen brengen. Toen ik daar tijdens de feestavond “35 jaar T&T Amsterdam” met Linda, die ik kende van een eerdere T&T-avond, over sprak vertelde zij mij over haar positieve ervaringen op dit punt. Regelmatig gaat zij er en femme opuit en kiest dan, heel bewust, voor het bezoeken van musea. Belangrijke criteria bij de selectie zijn o.a. situering (bij voorkeur niet in het centrum van een stad) en goede, dichtbijgelegen parkeermogelijkheid Van de vele musea die Nederland telt zijn er meestal wel een paar op redelijke afstand die aan deze voorwaarden voldoen. Als belangrijkste reden om juist voor een museum te kiezen voerde zij aan: “Het soort mensen dat wij als T niet graag op ons pad zien…………. zie je er gewoonlijk niet.” Ik kon me daar wel wat bij voor stellen maar het was niet eerder bij mij opgekomen. Ik zag dit als kans en stelde toen voor om eens gezamenlijk te gaan. Linda samen met een vriend en mijn vrouw zou mij vergezellen. Zo met z’n vieren zou ik mij me waarschijnlijk zekerder voelen (lees: minder ongemakkelijk). De keuze viel op het Museum voor Moderne Kunsten in Arnhem (http://www.mmkarnhem.nl/) waar Linda al eerder was geweest.
Vrijdag een vakantiedag genomen en op naar Arnhem. De auto op 100 meter van het museum, in een klein zijstraatje, geparkeerd en toen gezamenlijk naar binnen. Heel moedig (niet dus) ging ik als laatste van ons vieren bij de kassa staan en keek toe hoe de kaartjes gekocht werden. Vriendelijk werden we aan de entreebiljetten geholpen waarna wij vervolgens doorliepen via de garderobe, voor het ophangen van onze jas, naar het aangrenzende kleine restaurant waar we achterin plaats namen aan het raam alwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Rijn. Verspreid in het restaurant zaten nog zo’n 10 personen aan een consumptie. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn ogen schoten schichtig alle kanten uit. Een enkeling keek even op, wat niet ongebruikelijk is wanneer iemand ergens binnentreedt, maar men schonk ons geen bijzondere aandacht en de aanwezigen vervolgden zonder hapering en op een heel natuurlijke manier hun gesprek of lieten hun ogen weer zakken om door te gaan met lezen. “Ziet niemand dan dat ik omgekleed ben?” schoot het door mij heen. Blijkbaar niet (?). En ”Ben ik dan de enige die zich bewust is van deze ongemakkelijke situatie?” Kennelijk wel dus.
Terwijl ik strak naar buiten keek en nadrukkelijk het uitzicht begon te bestuderen, hoorde ik dat één van ons 4 koffie bestelde bij de vriendelijke serveerster. Na deze ouverture gingen we weer terug langs de kassa in de richting van de verschillende zalen. Ook hier vonden we een rustig beeld van bezoekers die ontspannen rondliepen, her en der een suppoost en ook hier weer niemand die ging staren of met een vette grijns zijn metgezel aanstootte. Terwijl ik de kunstwerken bekeek gebruikte ik het glas waar veel schilderijen mee beschermd worden als spiegel om te zien of de kunstliefhebbers achter mij zich nu misschien buiten mijn waarneming waanden en zich nu vrij zouden voelen om mij nauwlettend te bekijken. Ook dat gebeurde niet, ongelooflijk! En ik moet toch echt opgevallen zijn; keurig gekleed weliswaar (minirok netjes 10 cm boven de knie) maar toch 186 cm. lang + 8 cm. hakken en met gelaatstrekken die, ondanks de zorgvuldig aangebrachte make-up, niet bij een ieder als ècht vrouwelijk zullen overkomen. Mijn echtgenote heeft ons ook nog in de verschillende ruimtes gefotografeerd; het kon niet op. Het vertrouwen groeide en daarmee het fantastische gevoel. Toen we ons rondje gemaakt hadden en de pumps gingen knellen zijn we teruggekeerd naar het restaurant waar we, dit keer aan de centrale tafel, plaatsnamen voor een smakelijk hapje en een glaasje wijn. Bij het vertrek vroegen wij aan de aimabele caissière in de hal of ze een groepsfoto van ons viertjes wilde maken. Spontaan kwam ze achter haar balie vandaan en schoot bedreven met mijn digitale camera een aantal foto’s achterelkaar. “Dan kunnen jullie de leukste eruit zoeken” zei ze toen ze de camera teruggaf.
Met een fantastisch gevoel zijn we vrijdagmiddag terug naar huis gereden; het weekend had niet beter kunnen beginnen! Dit was mijn eerste museumbezoek en femme, maar zeker niet mijn laatste.
Mijn eerste maar o zo positieve ervaringen heb ik hierbij uitgebreid neergezet om een hart onder de riem te steken van degenen, die net als ik, zo graag en femme erop uit zouden willen en, die wederom net als ik, een zetje nodig hebben. Ik was erg blij met de tip van museumbezoek en geef ‘m hierbij graag door.
Groetjes,
Kim Femme.

[Frederique_]

Gefliciteerd! Leuk ook om te zien dat er meer museumliefhebbers onder de T*'s zijn!

Groetjes,

Frederique

[Evelienne]

Beste Kim,

Hartstikke goed van je.......... Het lijkt me dat jouw verhaal ook weer een bevestiging is dat de angst vooraf veel groter is dan op het moment dat je echt "publiek" gaat. Echt heel goed dat je het hebt gedurfd. Overigens ben je misschien ook wel een stuk verstandiger dan mij geweest om niet alleen de straat op te gaan.

Wat een goed idee trouwens om naar een museum te gaan..... Inderdaad is het over het algemeen een publiek waarbij je relatief weinig problemen hoeft te verwachten.

Liefs en veel succes met je uitstapjes,

Evelienne

[Dorothy]

Door deze draad ge-inspireerd, had ik mij op 1ste Pinksterdag voorgenomen om ook eens een museum te gaan bezoeken.
Mijn keuze viel op het Van Gogh museum in Amsterdam. Een gewaagde keuze, maar ik had vorige week al zoveel zelfvertrouwen opgebouwd door "en femme" te winkelen in Utrecht (maandag) en Amsterdam (donderdag) dat ik het wel aandurfde.

Bij het museum aangekomen (niks parkeren in achteraf straatjes, gewoon in de parkeergarage onder het Museumplein), bleek er een lange rij toeristen bij de ingang te staan.
Aangezien ik een hekel heb aan in de rij staan, heb ik het museum maar even gelaten, voor wat het is.
Ik voelde mij wel een beetje als de uitdrukking "all dressed up and no place to go". Ben dus eerst eens even op een bankje op het Museumplein mijn andere opties gaan overdenken.
Aan de andere kant van het plein zag ik een restaurantje met een terras. Ik had wel zin in een kop koffie. En aangezien het donderdag in het restaurant in de Bijenkorf ook goed was verlopen, vond ik dat maar een klein stapje verder. Dus eerst daar een lekkere cappucino genomen met een wat minder stukje appelgebak. Allemaal no problem, ook het bezoek aan het damestoilet daarna om mijn lippen wat bij te stiften en mijn neus te poederen.
Op het terras gezeten, had ik inmiddels het plan opgevat om naar Artis te gaan. Ik was daar al twintig jaar niet geweest en had gehoord dat er veel vernieuwd was. Dus zo gedacht en gedaan.

Ook in Artis geen enkele onwelgevallige reactie gemerkt. En dat ondanks het feit dat ik voor de dierentuin wel wat "overdressed" was, omdat ik mij had ingesteld op museumbezoek. Wel had ik mijn oorbellen uitgedaan, want die waren wel erg sjiek voor een dierentuin.

Naderhand wilde ik eigenlijk nog gaan eten in restaurant 't Sluisje vlak bij de Dam. Dit restaurant wordt aanbevolen op de T&T Amsterdam site.
Ik kon de Torensteeg echter niet vinden en omdat ik voor het restaurantbezoek mijn platte schoenen had vervangen door hoge hakken kreeg ik een beetje last van mijn voeten na een poosje te hebben rondgelopen. Op straat met hoge hakken lopen is toch wel wat anders dan een beetje thuis of op een T&T avond ermee rondhangen.

Dus het restaurant heb ik maar even laten zitten. Ook begon ik mij een beetje zorgen te maken over de weg terug. Want Amsterdam bij avond komt toch wat grimmiger over dan op de middag.
Ik ondervond toen ook de enige minder prettige reactie van al mijn uitstapjes in die week, toen een medelander bij het passeren vroeg of ik een kerel was. Beetje domme vraag natuurlijk, maar ja, wat wil je.
Ook de leukste reactie ondervond ik, toen een meisje tegen haar vriendin zei: "Kijk eens wat een lekker ding". Maar dat zal ze wel niet hebben gemeend

De rest van de reacties in alle drie de dagen bleef beperkt tot af en toe wat gegniffel achter mijn rug en een enkeling die nog eens extra goed keek, naar wat hij of zij zag.
Voor de rest lijkt het erop dat de mensen wel zien dat er een verklede kerel rondloopt, maar het ze geen barst interesseert. Of ze zien het niet eens omdat men te druk is met zichzelf of hun gezelschap, dan wel hun mobieltje of ander speelgoed.
Ook het winkelpersoneel blijft zeer correct. Met name het vrouwelijk personeel is erg vriendelijk. Bij P&C Utrecht werd ik nadrukkelijk uitgenodigd om nog eens terugtekomen.
Passen van kleding in de paskamers voor vrouwen is (voor zover mijn ervaringen nu strekken) geen enkel probleem.
Zelfs de kassier van het pompstation gaf geen krimp, toen ik daar op 1ste Pinksterdag na het tanken op de terugweg kwam afrekenen.

Alles bij elkaar een geweldige leuke week geweest en voor herhaling vatbaar. En er zijn nog heel veel dierentuinen en musea te bezoeken.
Ik bedenk me nu ook, dat ik al lange tijd niet meer in Madurodam geweest ben. Zouden de mensen in Den Haag net zo tolerant (of blind ) zijn als in Amsterdam?

Ook ik schrijf dit verhaal niet zozeer in de trant van "Kijk mij eens dapper zijn", alhoewel ik best een beetje trots ben op mijzelf. Het is vooral ook bedoeld om de koudwatervrees weg te nemen van hen, die eigenlijk wel "naar buiten" willen, maar het niet durven.
Ik geef toe dat ik er zelf lang over heb gedaan om die stap te nemen. Iets waar ik nu ook flink van baal. Laat dit voor de jongeren (voor zover nodig) een wijze les zijn.

Het enige waar ik nu nog mee zit, zijn de buren. Maar daar kom ik in een andere draad nog wel eens op terug.

[antoinette41]

hi
Ja lachen is dat he met dat gekoekeloer , hier in Heemstede is het net even erger , die mensen hier zijn niks gewend , afgelopen morgen nog in een dekamrkt een kerel zijn ogen rolden er zowat uit , dan heeft ie thuis zeker iets ernsigs zitten
ik ben in dit permanente leven gekropen sinds afgelopen 1 december , ik moet zeggen over de hele linie gezien valt eht 100% mee en ik doe dat ook 24 uur 7 dagen in de week ook op mijn beide banen.
gr van toni

[Kim Femme]

Gefeliciteerd Dorothy met het goede resultaat en je moedige gedrag.
Dat moet prima aanvoelen zo'n weekje!
Succes verder.
mvrgr.
Kim Femme.

[Frederique_]

Ook ik schrijf dit verhaal niet zozeer in de trant van "Kijk mij eens dapper zijn", alhoewel ik best een beetje trots ben op mijzelf. Het is vooral ook bedoeld om de koudwatervrees weg te nemen van hen, die eigenlijk wel "naar buiten" willen, maar het niet durven.
Ik geef toe dat ik er zelf lang over heb gedaan om die stap te nemen. Iets waar ik nu ook flink van baal.

Van harte gefeliciteerd met deze grote stap en veel geluk bij de overige activiteiten die je vast nog gaat ondernemen! En ik ben het met je eens: een mens lijdt vaak het meest door het lijden dat'ie vreest, dat geldt ook hier...

Groetjes,

Frederique

[Tara]

Bij P&C Utrecht werd ik nadrukkelijk uitgenodigd om nog eens terug te komen.

Wat een geweldige reactie.
Ik zal daar zeker eens gaan winkelen.
Misschien is het het een goed idee om op deze site een plek te creëren waar alle T-vriendelijke adressen op diverse gebieden verzameld en bijgehouden kunnen worden.
Zoiets heb ik ooit wel eens ergens gevonden, maar dat betrof oude informatie en daar ging het hoofdzakelijk om winkels.
Is dit iets voor de moderators om op te starten of kan iedereen dat doen?

Groetjes van Tara.

[Cynthia]

Misschien is het het een goed idee om op deze site een plek te creëren waar alle T-vriendelijke adressen op diverse gebieden verzameld en bijgehouden kunnen worden.

Hoi Tara

Ik heb even gezocht maar kon het niet vinden. Er staat me bij dat er zo'n lijst zou moeten zijn. Overigens wordt er tegenwoordig bijna nergens meer een probleem van gemaakt. ALs jij je als vrouw presenteert, en je best doet om geloofwaardig over te komen, kun je bijna overal heen gaan tegenwoordig. ALs je twijfelt kun je vooraf even bellen en de situatie uitleggen. Dat heb ik vroeger ook wel eens gedaan (is nog lekker anoniem). Maar nergens een probleem ondervonden.

Dus ik zou zeggen: gewoon doen.

[Frederique_]

Ik heb even gezocht maar kon het niet vinden. Er staat me bij dat er zo'n lijst zou moeten zijn.

Je bedoelt vermoedelijk deze (shoppen) en deze (uitgaan).

Verder ben ik het met je eens: ik zou eerder een lijst aan willen leggen met T-onvriendelijke gelegenheden, gelukkig ben ik er nog geen tegengekomen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je, als je je serieus gedraagd, overal terecht kunt; zelfs als je je niet volledig vrouw/man kleedt en ergens tussen de seksen inleeft.

Groetjes,

Frederique

[Coco]

Behalve als de nood hoog wordt. Toch?

[Frederique_]

Als de nood hoog is neem ik tegenwoordig een herentoilet, geen enkel probleem. Misschien probeer ik in de toekomst wel weer een damestoilet en ben ik voorzichtiger (zie hier voor als je vergeten bent wat ik bedoel), dan verwacht ik ook geen probleem.

Groetjes,

Frederique

[Cynthia]

Hangt er helemaal vanaf hoe jij jezelf presenteert en hoe overtuigend je bent.
Toen ik mezelf nog "omkleedde" nam ik en femme altijd het damestoilet, en heb daar nooit ook maar 1 opmerking over gekregen.

[Frederique_]

Hangt er helemaal vanaf hoe jij jezelf presenteert en hoe overtuigend je bent.

Met alle respect, maar het probleem dat ik met dit soort antwoorden heb zit 'm erin dat je jezelf afhankelijk maakt van je omgeving: "...en hoe overtuigend je bent". En daar geloof ik dus niet in.

Ik denk dat als je jezelf goed onderzocht hebt (je angsten, woede, pijn, verdriet) en je weet goed te onderkennen wat het verschil tussen je emotie en gevoel is dat je dan, met vallen en opstaan, altijd het goede voor jezelf weet te vinden. Onafhankelijk van wat een ander van je vindt en hoe een ander tegen je aankijkt. Ik denk dus dat het er vooral vanaf hangt hoe dicht je bij je Zijn, je Zelf, je Ik leeft.

Bedenk hoe het begon: iedereen zag een man in jou (en mij), toch accepteerde jij (en ik) dat niet. Wij vinden beide ons gevoel belangrijker dan wat de omgeving wel/niet in ons ziet en van daaruit zijn we aan het veranderen. Waarom zou dat niet ook bij andere dingen gelden? Waarom zoek je een beeld in je omgeving waar je naar wilt leven ("hoe je je presenteert") en waarom zoek je dat beeld waar je naar wilt leven niet in jezelf?

Groetjes,

Frederique

[Cynthia]

Wij vinden beide ons gevoel belangrijker dan wat de omgeving wel/niet in ons ziet en van daaruit zijn we aan het veranderen. Waarom zou dat niet ook bij andere dingen gelden? Waarom zoek je een beeld in je omgeving waar je naar wilt leven ("hoe je je presenteert") en waarom zoek je dat beeld waar je naar wilt leven niet in jezelf?

Nu haal je twee zaken door elkaar Frederique.
Waar ik het over had was niet over hoe ik mij het beste voel, of wat ik het liefst wil zijn. Waar ik op doelde is dat je probleemloos van het damestoilet gebruik kunt maken wanneer je je best doet om er als een vrouw uit te zien. Wanneer je vindt dat je "man met een rok" moet kunnen zijn, loop je (m.i. terecht) de kans het damestoilet te worden uitgestuurd. In die zin ben je wel degelijk afhankelijk van je omgeving.
Hoe spijtig dat ook kan zijn voor je.