2 personen of een?

[Elsa]

Iemand stelde mij de vraag of mijn partner een gespleten persoonlijkheid heeft omdat hij een T* is. En daarbij " maakt dat niet dat je zelf ook een soort gespleten persoonlijkheid moet krijgen? Zo van als hij van persoonlijkheid wisselt dat jij dan moet mee wisselen?" Als partner 'van' ben ik benieuwd hoe andere partners dit zien. Natuurlijk is elke reaktie interessant.

[Cynthia]

Elsa,

Ik zie het T-zijn niet als een gespleten persoonlijkheid, maar als een uiterlijke variatie van dezelfde persoon.

Ik heb gisteren mijn a.s omschakeling aangekondigd op mijn werk. Een van mijn collega's zei het toen heel treffend. De buitenkant verandert, maar de persoon die erin zit blijft hetzelfde.

[Janiek]

De buitenkant verandert, maar de persoon die erin zit blijft hetzelfde.

En straks gaan mensen ook nog zeggen dat het nu veel beter klopt .

<<groetjes

[Cynthia]

En straks gaan mensen ook nog zeggen dat het nu veel beter klopt .

Dat heb ik al meerdere malen gehoord. En zo is het ook echt.

En één collega schreef in zijn mailtje dat ik de laatste tjd zoveel zachter ben geworden (als persoon). Dat viel hem veel meer op dan mijn uiterlijk

[Janiek]

En straks gaan mensen ook nog zeggen dat het nu veel beter klopt .

Dat heb ik al meerdere malen gehoord. En zo is het ook echt.

En één collega schreef in zijn mailtje dat ik de laatste tjd zoveel zachter ben geworden (als persoon). Dat viel hem veel meer op dan mijn uiterlijk

Met de wind in de rug zeilt het beter, hè?

[esther1]

En straks gaan mensen ook nog zeggen dat het nu veel beter klopt .

Dat heb ik al meerdere malen gehoord. En zo is het ook echt.

En één collega schreef in zijn mailtje dat ik de laatste tjd zoveel zachter ben geworden (als persoon). Dat viel hem veel meer op dan mijn uiterlijk

Met de wind in de rug zeilt het beter, hè?

Mee eens Janiek.
De echte zeilers tonen zich toch pas met wind tegen en slecht weer?

Esther (geen verstand van zeilen)

[Janiek]

Mee eens Janiek.
De echte zeilers tonen zich toch pas met wind tegen en slecht weer?

Esther (geen verstand van zeilen)

Goh, Esther, ik heb tegenwoordig meestal wel het gevoel dat ik de ironie in je antwoorden snap, maar deze keer?

Of is het echt wat ik denk?

<<groetjes

[esther1]

Goh, Esther, ik heb tegenwoordig meestal wel het gevoel dat ik de ironie in je antwoorden snap, maar deze keer?

Of is het echt wat ik denk?

<<groetjes

Zou best kunnen dat jij denkt wat ik bedoel. Maar, denk ik dan, ik weet niet wat jij denkt. Dus denk even verder.
Verder denk ik, dat dit weer behoorlijk offtopic gaat. Wat denk jij daarvan?

[Janiek]

Verder denk ik, dat dit weer behoorlijk offtopic gaat. Wat denk jij daarvan?

Dat denk ik ook. En ik denk ook dat ik nu maar even stop met denken, want het is tijd om onder zeil te gaan.

<<welterusten

[Nicole MacKay]

Even terug naar het topic, ik vind het een heel goed onderwerp namelijk.
Als ik kijk naar mijn relatie en de invloed van mijn alter ego daarop dan valt mij het volgende op:
1. Ik zie er anders uit dan mij mannelijke kant (direct opvallend maar nog geen tweede identiteit)
2. Ik praat anders (niet alleen is mijn stem anders maar ik communiceer ook vrouwelijker)
3. Ik beweeg anders
4. Mijn handschrift is anders (dit komt van binnenuit net als mijn manier van praten en mijn manier van bewegen, vaak ziet of hoort mijn omgeving nog eerder dat Nicole er is dan ik er zelf bewust van ben...)
5. Ik heb een andere smaak (eten en drinken )
6. Volgens mijn vriendin en familie heb ik een ander aura als vrouw (niet meetbaar maar wel merkbaar)

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Is mijn alter ego nu een separate persoonlijkheid? Ik weet het niet, het is echter wel zo dat mijn partner zich onherroepelijk aanpast, of dit nu bewust of onbewust gebeurd.

Doordat mijn partner mij volledig als vrouw ziet, ben ik degene die haar vriendje verdrukt en daarom heeft ze het moeilijk met me, en das begrijpelijk.
Dat wil niet zeggen dat ze een hekel heeft aan Nicole als persoon maar wel moeite heeft met haar rol en de positie die ze inneemt in de relatie.

Stel dat je partner nu eens niet je partner was maar een goede vriend, hoeveel moeite zou je er dan mee hebben en welke invloed zou dat hebben op jullie relatie en op jouw persoonlijk?

Een paar jaar geleden woonden wij op een recreatiepark waar dehuisje redelijk dicht bij elkar stonden, ik werkte overdag als vrouw in een winkel en had toen nog mijn bedrijfje. De buren dachten dat mijn vriendin lesbisch was en met een vrouw samenwoonde. Leuk compliment voor mij maar wel erg vervelend voor mijn vriendin. Haar antipathie tegen mijn alteregootje werd mede hierdoor geboren. Aan de ene kant wilde ze graag dat ik gelukkig was maar had zij moeite met de vorm waarbinnen ik gelukkig wilde zijn. Kiezen voor het één is dan afscheid nemen van het ander, en dat was voor ons beiden geen oplossing. Uiteindelijk hebben we een modus gevonden waarin wij beiden redelijk kunnen samenleven, maar het blijft steeds weer schipperen. Verander ik, dan veranderd zij ook en die veranderingen hebben wel degelijk een effect op je relatie.
Misschien zie ik het wel als een emotionele splitsing van persoonlijkheden die vorm gegeven wordt in een bepaalde identiteit, in mijn geval een vrouwelijke, een leuk voorbeeld hiervan is dat ik twee keer dezelfde jankfilm heb gezien, één keer als man en één keer als Nicole. Als man viel ik in slaap na 15 minuten en als vrouw propte ik mij vol met chocola (iets wat is als man zelfs vies vind ) en jankte mijn ogen eruit.

Weer een hele brief en ik weet niet of ik mijn punt wel duidelijk heb kunnen maken maar vooruit maar weer..

Lieve groetjes,

Nicole

[Elsa]

1. Ik zie er anders uit dan mij mannelijke kant (direct opvallend maar nog geen tweede identiteit)
2. Ik praat anders (niet alleen is mijn stem anders maar ik communiceer ook vrouwelijker)
3. Ik beweeg anders
4. Mijn handschrift is anders (dit komt van binnenuit net als mijn manier van praten en mijn manier van bewegen, vaak ziet of hoort mijn omgeving nog eerder dat Nicole er is dan ik er zelf bewust van ben...)

Nicole

Tjonge Nicole, dit is toch heel herkenbaar wat je schrijft. Die veranderingen merk ik ook op bij mijn partner. Vind het interessant dit te lezen. Als ' partner van' is het inderdaad ook een proces hiermee om te gaan.

[Nicole MacKay]

Hoi Elsa,

we kennen elkaar nog wel, ik was Marcha van Up Town Girl ooit...

Maar dit terzijde. Wat mij is opgevallen is dat mijn partner vaak geforceerd geprobeert heeft om zichzelf te blijven, hiermee bedoel ik dat ze net deed alsof het haar niet raakte dat haar man ineens weg was en zij er plotseling een vrouw voor in de plaats kreeg. Maar niets is minder waar, het is een hele impact op je persoonlijke relatie en op jou als partner van een T.
Mijn veranderingen zijn voor mij vaak niet eens herkenbaar, ik merk niet dat ik anders praat of beweeg, en dit gebeurt ook zonder dat ik ben omgekleed (hoezo lastig soms .

Mijn vriendin vertelde me eens dat ze het voorheen nooit begreep waarom ze het ene moment helemaal verliefd was op me en zich helemaal op haar gemak kon voelen terwijl ze het volgende moment het gevoel had met en vreemde in de kamer te zitten, iemand waar ze niets bij voelde...
Die emotie straalde dan vervolgens weer af op mij waardoor er een hele vreemde afstand tussen ons kwam. We spraken nog gewoon met elkaar maar de intimiteit was verdwenen zonder dat we daar bewust voor kozen.
Hierdoor werden de meest normale dingen ineens beladen, iets wat je normaal tegen elkaar kon zeggen kreeg nu een lading mee of werd door de ander volledig anders uitgelegt. Bijvoorbeeld, ik kan haar als Nicole niet eventjes vastpaken om te knuffelen of tegen haar zeggen dat ik van haar houd, tenslotte ziet ze mij niet als haar vriend maar als een vreemde vrouw die verplicht in haar relatie wordt geplaatst, en je door een min of meer vreemde vrouw te laten knuffelen is al niet gemakkelijk laat staan dat die andere vrouw ook nog eens gevoelens voor je heeft...

Complex, ja, maar niet onoverkomelijk. Nu we beiden weten waarom het gevoel soms zo in de weg zit wordt het al makkelijker om met elkaar om te gan en samen te leven.
Vriendinnen worden? Ach, misschien ooit nog eens, maar voorlopig zijn we al blij als we ons onafhankelijk van elkaar prettig kunnen voelen bij elkaar, en vriendinnen wordt je niet zomaar, dat kost heel veel tijd, moeite en vertrouwen... van beide kanten.

Groetjes,

Nicole

[Bea-Smit.]

1. Ik zie er anders uit dan mij mannelijke kant (direct opvallend maar nog geen tweede identiteit)
2. Ik praat anders (niet alleen is mijn stem anders maar ik communiceer ook vrouwelijker)
3. Ik beweeg anders
4. Mijn handschrift is anders (dit komt van binnenuit net als mijn manier van praten en mijn manier van bewegen, vaak ziet of hoort mijn omgeving nog eerder dat Nicole er is dan ik er zelf bewust van ben...)

Nicole

Tjonge Nicole, dit is toch heel herkenbaar wat je schrijft. Die veranderingen merk ik ook op bij mijn partner. Vind het interessant dit te lezen. Als ' partner van' is het inderdaad ook een proces hiermee om te gaan.

Elsa en Nicole, Ik kan mij ook vinden in dit verhaal. Ik had een vriendin (dus geen partner) die soms tegen mij zei ga je maar verkleden dan ben je gezelliger dan je nu bent. Blijkbaar heb ik ook een andere gevoel/beweging/uitspraak enzovoort als vrouw zijnde dan als man.
Ik heb dat zelf nooit zo gezien voordat ik haar leerde kennen maar door haar heb ik dat wel ontdekt.
Wat ook zo raar is:: als ik als vrouw gekleed ben moet ik vaker naar het toilet dan dat ik als man gekleed ben.
Er zijn dus wel degelijk verschillen in het uiterlijk dat ik aanneem.

Groetjes Bea.

[Poky]

Iemand stelde mij de vraag of mijn partner een gespleten persoonlijkheid heeft omdat hij een T* is. En daarbij " maakt dat niet dat je zelf ook een soort gespleten persoonlijkheid moet krijgen? Zo van als hij van persoonlijkheid wisselt dat jij dan moet mee wisselen?" Als partner 'van' ben ik benieuwd hoe andere partners dit zien. Natuurlijk is elke reaktie interessant.

Ik zie het meer als een soort "siamese tweeling". De een is niet los te krijgen van de ander en samen vormen ze 1 geheel. En steeds zijn ze allebei aanwezig. In mijn vriend in zijn alledaagse, mannelijke verschijning is Trinny onderhuids ook aanwezig en vice versa. Dus nee, ik heb, als partner van, geen andere persoonlijkheid ten opzichte van de mannelijke of vrouwelijke verschijning van mijn vriend. Het valt me alleen op dat ik "bezorgder" ben over Trinny dan over mijn vriend als man...
Ik hoop dat jullie kunnen begrijpen wat ik bedoel, het lijkt nogal complex...

[Natashja]

Hoi,

Ik wilde hier gisteren al een reactie neer zetten.
Maar ik kon niet de juiste woorden vinden... weer een baaldag zoals de laatste tijd veel vaker...

Zoals Poky het omschrijft daar kan ik wel in meegaan.
De een is niet los te krijgen van de ander en allebeide zijn ze steeds aanwezig.
Ja klopt tenminste bij mij is het wel zo
De ene keer zal Nataschja wat duidelijker aanwezig zijn dan de andere keer maar ze is er altijd.

De laatste dagen veel meer dan anders, ik werd wakker met een verdrietig gevoel en een heel sterk verlangen om een meisje te zijn.
Dit gevoel zakte in de loop van de dag wel weer weg, maar gistermorgen weer hetzelfde...

Maar goed... weinig aan te doen (behalve dan omkleden )

Groetjes,

Nataschja