Elsa, ik ben het helemaal eens als je zegt dat die persoon er ineens is wanneer je hem met haar naam aanspreekt. Dat klinkt vanzelf al complex! Ik heb ook al eens gedacht als ik het niet doe, dan blijft het gewoon mijn man die al eens graag in vrouwenkleding rondloopt. Als ik het wel zou doen dat ga ik mee in zijn 'fantasie' en dat is het net. Is het werkelijk dan een gefantaseerde persoonlijkheid of is het een stuk van zijn persoonlijkheid dat als man niet aan bod komt??? Dat weet ik niet.Ik zou denken dat er genoeg zaken zijn waarin die aan bod kunnen komen. Koken, wassen, strijken, voor de kinderen zorgen, poetsen,....
[/list][/list][/quote]
vicky schreef:Als ik het wel zou doen dat ga ik mee in zijn 'fantasie' en dat is het net. Is het werkelijk dan een gefantaseerde persoonlijkheid of is het een stuk van zijn persoonlijkheid dat als man niet aan bod komt??? Dat weet ik niet.Ik zou denken dat er genoeg zaken zijn waarin die aan bod kunnen komen. Koken, wassen, strijken, voor de kinderen zorgen, poetsen,....
[/list][/list]
[/quote]
Ik denk dat huishoudelijke taken voor hun niet hetzelfde is. Juist het dragen van de kleding maakt voor hun het innerlijke verlangen compleet. Wat je zegt over meegaan in een gefantaseerde persoonlijkheid moet ik nogeens over nadenken. Voor ons is misschien zo, weet niet of zij dat ook zo zien. De naam die mijn partner gebruikt, is de naam van een ex-vriendin en dat vind ik extra moeilijk. Er zit voor hem geen lading of binding achter( hij vindt het gewoon een mooie naam) maar is toch wel vreemd voor mij. Ik merk dat ik de afstand tussen deze 2 personen (hij-zij)gescheiden wil houden. Wie weet groei je daar in mee en verandert dat nogeens, maar nu is dit belangrijk voor mij.
Ik spreek mijn vriend niet graag met zijn vrouwennaam aan, om de eenvoudige reden dat de naam mij niet bevalt. Die is veel te lellebellerig.
Als het nou gewoon een Hollandse naam was, lag het al een stuk makkelijker. Maar dan nog is het niet makkelijk om je vriend ook zo aan te spreken (terwijl ik verder goed kan leven met zijn 2e ik).
Suus schreef:Ik spreek mijn vriend niet graag met zijn vrouwennaam aan, om de eenvoudige reden dat de naam mij niet bevalt. Die is veel te lellebellerig.
Als het nou gewoon een Hollandse naam was, lag het al een stuk makkelijker. Maar dan nog is het niet makkelijk om je vriend ook zo aan te spreken (terwijl ik verder goed kan leven met zijn 2e ik).
groetjes,
Suus
Is een goed gesprek en een naamswijziging dan geen mogelijkheid?
Een naamwijziging lijkt mij moeilijk, een naam heb je toch gekozen om een bepaalde reden? Het is niet zomaar even een andere jas aandoen, als je begrijpt wat ik bedoel. Als partner maak je in korte tijd toch veel mee, denk dat het gewoon tijd nodig heeft, zelfs met een lellebelerige naam
groetjes elsa
Ik heb ook al eens gedacht als ik het niet doe, dan blijft het gewoon mijn man die al eens graag in vrouwenkleding rondloopt. Als ik het wel zou doen dat ga ik mee in zijn 'fantasie' en dat is het net. Is het werkelijk dan een gefantaseerde persoonlijkheid of is het een stuk van zijn persoonlijkheid dat als man niet aan bod komt??? Dat weet ik niet.Ik zou denken dat er genoeg zaken zijn waarin die aan bod kunnen komen. Koken, wassen, strijken, voor de kinderen zorgen, poetsen,.... 
