Outing tegenover de dokter

[Frederique_]

Hmmm...

Uit eigen ervaring kan ik schrijven dat het meeschrijven op een forum heel heilzaam kan zijn. Ik denk voor mijzelf dan met name aan www.vlaamsegenderkring.be dat, in tegenstelling tot dit forum, veel voorzichtiger is in de omgang met wat je schrijft. Zie ook mijn bericht hier: op travestie.org wordt (met de beste bedoelingen overigens) m.i. teveel gedacht dat wij op afstand mensen wel even kunnen vertellen wat voor een ander de beste oplossing is. Op "dat andere forum" <g> krijg je minder feedback dan hier en bestaat de feedback meer uit wat een ander vanuit zichzelf meemaakt. Dat maakt het mogelijk om aan de ene kant jezelf te spiegelen, maar aan de andere kant ook om een weg te kiezen die die ander niet gekozen heeft - men laat je daarin volledig vrij.

Toch heeft het "life" met iemand praten (en met name: life met iemand praten die ervaring heeft met het begeleiden van psychologische worstelingen van anderen) in mijn ogen wel degelijk zin naast het schrijven op een forum. Allereerst zijn T*'s (buiten Kim dan ) geen psychologen. Dat houdt in dat ze, alle goede bedoelingen ten spijt, soms de plank volledig kunnen misslaan. Ook zullen ze (in tegenstelling tot een "echte" psycholoog) veel meer vanuit hun eigen beleving beantwoorden en vaak dus veel minder inlevingsvermogen hebben in jouw situatie. Die kans wordt alleen maar groter bij T*'s die zelf nog zoekend zijn (en die dus dermate "zwaar" in hun eigen proces zitten dat er gewoon geen aandacht kan zijn om zich diepgaand voor jou te interesseren - hoewel men dan heel geinteresseerd een vraag stelt merk je aan het antwoord dat men nauwelijks geluisterd heeft). Een psycholoog zal ook aan de manier waarop je dingen vertelt herkennen dat er emoties in het spel zijn en kan je helpen om uit te zoeken waar die emoties vandaan komen. Dat lukt op een forum per definitie niet.

Ik zou zelf niet zonder mijn coach (met psych. achtergrond) kunnen en willen. Marloes, misschien kun je voor dit soort hulp ook bij Humanitas terecht? Ik heb zelf een heel prettig gesprek gehad met Hariët in Amsterdam, misschien kan Humanitas bieden wat je zoekt.

Groetjes,

Frederique

[Carla van Eibergen]

Hoi

Het "life met iemand" praten geeft idd een bepaalde drang om die dingen te zeggen die je soms eigenlijk voor jezelf verstopt.
Natuurlijk is het makkelijk om eerlijk te zijn ten opzichte van jezelf.
Maar gerichte vragen kunnen je soms erg raken, en als je naderhand er over nadenkt werpt het soms toch een ander licht op de zaak.
Ik heb het als positief arvaren, maar zeer zeker ook confronterend.
Kus, Carla

[Loesje]

Ik verwacht geenzins dat de psycholoog mijn problemen zal oplossen. Ik ga er ook niet heen met een einddoel (bijvoorbeeld een geslachtsverandering ofzo). Het gaat er mij voornamelijk om dat ik gewoon met iemand kan praten die er wat verstand van heeft, om te achterhalen of het voor mij een juiste keuze zou zijn om in de toekomst als vrouw te leven, of dat dat misschien toch een geromantiseerd iets van mij blijkt te zijn. Het lijkt allemaal zo duidelijk op het moment, maar het laatste wat ik wil is iets doen waar ik later spijt van kan krijgen (en daaronder valt ook dat ik absoluut niet iets -niet- wil doen, en dan later spijt krijgen en roepen "Oh god had ik dat maar eerder gedaan, nu heb ik zoveel gemist").

Daarnaast ben ik ook vooral op zoek naar hulp om te bepalen hoe ik het beste met een coming out naar mijn omgeving moet om gaan. Ik verwacht dat zo'n psycholoog al vaker dergelijke situaties heeft meegemaakt, en mij misschien een goede methode kan vertellen, mij kan behoeden voor bepaalde dingen en mij kan voorbereiden op wat voor reacties ik kan verwachten. Ik verwacht overigens niet al te veel hulp op dit gebied, aangezien ik qua omgeving/familie/vrienden in een beetje vreemde situatie zit.

Wat betreft het plaatsen van berichten op forums, dat kan mij in sommige situaties helpen en in andere niet. Ik hou het vooral op informatieve vragen en voel er niets voor om mijn gevoel op internet te zetten. Mijn ervaring is dat daar vooral oordelend op wordt gereageerd, en dat er erg veel hokjes denken en onbegrip bij te pas komt. Men denkt het allemaal wel te weten, zoals Frederique ook zegt, hoe ik het het beste kan aanpakken. Het eindresultaat is dat ik er gefrustreerd van wordt en geen stap verder ben.

En daarnaast heeft het RL contact met een psycholoog denk ik een heleboel meerwaarde over internet contact. Ik durf al sinds mijn 17e op internet te roepen dat ik liever meisje ben, maar toen ik twee weken geleden naar de dokter stapte om precies datzelfde te zeggen kreeg ik een brok in mijn keel en sprongen de tranen in mijn ogen.
Internet is leuk en aardig, met zijn anonimiteit, maar het is dan ook wel verdomd makkelijk om een grote mond te hebben als je toch anoniem bent.

[Lisa met een S]

Ik denk voor mijzelf dan met name aan www.vlaamsegenderkring.be dat, in tegenstelling tot dit forum, veel voorzichtiger is in de omgang met wat je schrijft. Zie ook mijn bericht hier: op travestie.org wordt (met de beste bedoelingen overigens) m.i. teveel gedacht dat wij op afstand mensen wel even kunnen vertellen wat voor een ander de beste oplossing is. Op "dat andere forum" <g> krijg je minder feedback dan hier en bestaat de feedback meer uit wat een ander vanuit zichzelf meemaakt. Dat maakt het mogelijk om aan de ene kant jezelf te spiegelen, maar aan de andere kant ook om een weg te kiezen die die ander niet gekozen heeft - men laat je daarin volledig vrij.

Frederique,

Ik -- als een van de vrijwilligsters die Travestie.org onderhouden -- wordt wel een beetje moe van jouw herhaalde vergelijkingen tussen hoe wij het hier doen en hoe het elders gaat. Je hebt hier een paar slechte ervaringen gehad, en daar wil je ons op afrekenen. Ook met mij heb je het aan het stok gehad. O.a. hier -- maar in dit geval was jij het die dacht dat jij een betere oplossing voor mijn situatie had, maar -- naar mijn bescheiden mening -- totaal de plank missloeg. Het sfeer die toen heerste, daar zijn wij allemaal een beetje debet aan. De team heeft toen met zijn allen geluisterd naar de kritiek en ingegrepen. Er is sindsdien veel gebeurd hier op het forum, o.a., zijn de ergste recalcitranten gebannd. Niet al onze beslissingen zijn met gejuich ontmoet, maar in het algemeen durf ik wel te zeggen dat de sfeer hier sterk verbeterd is. De laatste tijd worden de gesprekken toch wel in mijn ogen op een positieve manier gevoerd, en ik vind jou herhaaldelijke opmerkingen over de sfeer hier soms misplaatst. Ik begrijp wel dat je, na jouw aanvaringen hier, voorzichtig bent geworden, maar ik hoop dat je je niet door enige rancune tov ons laat leiden. Probeer maar de vooroordelen die je over ons hebt vanwegens wat vroeger is gebeurt opzij te zetten, en beoordeel ons op hoe het nu gaat, en zal je zien dat er veel verbeterd is.

Groetjes,
Lisa

[Frederique_]

Hoi Lisa,

Ik ben 't helemaal met je eens dat de sfeer sterk verbeterd is. Dat is zeker ook aan jou en de andere forumbeheerders te danken. En ik heb ook absoluut niet de bedoeling om jou of de andere beheerders van dit forum aan te vallen met mijn vergelijkingen. En ja, ik weet dat mijn berichten ook niet altijd de schoonheidsprijs verdien(d)en. Het streelt wel mijn ego dat je een bericht van januari 2005 (en niet later in de tijd) gevonden hebt om dat aan te tonen

Dit forum leent zich, door de vaak hele scherpe formulering van berichten van een aantal schrijvers, niet voor gevoelszaken. Hier wordt vaak geschreven alsof er maar één mening de juiste is (en dat dat die van de schrijver is). Op dat andere forum schrijft men meer vanuit zichzelf en laat men conclusies meer over aan de lezer. De vraag of het wel/niet gewenst is om hier geen gevoelszaken kwijt te kunnen laat ik aan de beheerders van dit forum, op dit moment is dat voor mij gewoon een feit. Ik merk aan mijzelf dat ik heel erg veel heb aan de mogelijkheid om wel over dat soort onderwerpen te schrijven. Voor mij werkt dat therapeutisch: door dingen op te schrijven helpt mij dat om verder na te denken en dieper te "voelen". En dat mensen mijn verhalen meelezen (ook als ze niet reageren) geeft mij het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. De reden dat ik andere mensen regelmatig naar dat forum verwijs moet je dan ook net zo zien als dat mensen elkaar naar de VU, Korpos, een psychiater enz. verwijzen: ik denk dat veel mensen er baat bij kunnen hebben om in een, voor die onderwerpen (!), prettiger sfeer, daar wel over te kunnen schrijven. Een mogelijkheid die daar wel (en hier niet) bestaat om dagboeken aan te maken waar de auteur van dat dagboek zelf de regie voert over dat dagboek draagt daar zeker aan bij. Het is erg interessant en leerzaam om van meerdere mensen hun eigen levensverhaal in eigen vorm te lezen.

Nogmaals: het is geen kritiek aan de forumbeheerders van dit forum dat dat hier niet kan. Het is een keuze en jullie zullen ongetwijfeld redenen hebben om dat hier anders, of niet, te doen. Travestie.org heeft ook niet alleen nadelen t.o.v. dat andere forum maar ook voordelen: zo schrijven hier ook TV's mee (daar niet) en juist het feit dat meningen hier soms veel extremer zijn heeft mij ook veel doen nadenken over die meningen. Juist doordat de sfeer hier soms veel aanvallender is (en ik mij aangevallen voel) heeft mij veel over mijzelf geleerd: waarom voel ik me dan aangevallen? Waarom heb ik de neiging om voor de ...-e keer hetzelfde verhaal te typen? Ook wordt hier (veel) meer over uiterlijkheden geschreven als daar. Vragen daarover kun je hier weer beter kwijt dan daar.

Als ik op dit moment travestie.org een cijfer zou moeten geven zouden jullie een 7 krijgen. Dat andere forum zou dan een 9 krijgen. De forums vullen elkaar verder goed aan. Dat is best positief, toch? En waarom zou ik niet naar dat andere forum verwijzen? Ik ben zelf toch het beste voorbeeld van iemand die op dat andere forum meeschrijft zonder hier weg te trekken?

Groetjes,

Frederique

[Lisa met een S]

Frederique,

Dat je naar het VGK verwijst vind ik, en de anderen in de team, helemaal niet erg. Waar het omgaat is een tendens die je hebt om ons met het VGK te vergelijken. In tegenstelling tot jouw laatste posting, waarbij je een uitgebalanceerde vergelijking trok tussen de twee sites, met zowel hun voordelen als nadelen tov elkaar, is in de posting daarvoor, een vergelijking getrokken waar alleen de voordelen van het VGK tov ons zijn genoemd. Was dit de eerste keer dat je dat deed, dan had ik mijn mond gehouden. Maar dit soort opmerkingen maak je nog vaker (en ik heb tot nu toe niet erop gereageerd). Het is mogelijk men te wijzen op de sterke punten van het VGK (of andere sites) op andere manieren dan telkens met ons te vergelijken.

Lisa

[kim dietrich]

Ik -- als een van de vrijwilligsters die Travestie.org onderhouden -- wordt wel een beetje moe van jouw herhaalde vergelijkingen tussen hoe wij het hier doen en hoe het elders gaat. Je hebt hier een paar slechte ervaringen gehad, en daar wil je ons op afrekenen. Ook met mij heb je het aan het stok gehad. O.a. hier -- maar in dit geval was jij het die dacht dat jij een betere oplossing voor mijn situatie had, maar -- naar mijn bescheiden mening -- totaal de plank missloeg. Het sfeer die toen heerste, daar zijn wij allemaal een beetje debet aan. De team heeft toen met zijn allen geluisterd naar de kritiek en ingegrepen. Er is sindsdien veel gebeurd hier op het forum, o.a., zijn de ergste recalcitranten gebannd.

Ik moest dus zonodig even onder die link hierboven kijken naar die oude discussie waarin het er nog al stevig aantoeging. Kom ik in een stuk van Lisa met een S over kinderen en T. Wat een goed stuk! Het raakt me diep!

Maar was die posting ook gedaan zonder dat stukje van Frederique? Ik denk van niet. Juist doordat de een de plank missloeg volgens de ander, moest de ander in de pen klimmen. Met dit prachtige gevolg.

Ja, ik vind het een mooi stuk. Maar het is ook iets heel emotioneels, dat je diep raakt. En dan laaien de emoties snel op en komen dingen snel anders over dan bedoeld. Ja, dat is zo. We praten op deze site soms over onbenulligheden, maar gelukkig niet altijd. En dan kan iedereen dus snel wat gepikeerd raken.

Wanneer is een reactie goed? Negatieve reacties vindt vrijwel niemand leuk. Positieve reacties wel. Wat is het resultaat? De mensen die te veel negatieve reacties krijgen lopen weg, ze zoeken wat anders. De mensen die positieve reacties krijgen voelen zich gesterkt. Uiteindelijk blijven er mensen over die op de belangrijke punten gelijk denken. Dat is fijn, want daardoor voelen ze zich gesterkt in hun standpunten. Maar betekent dat nu dat die standpunten ook echt kloppen met hoe het feitelijk toegaat in de wereld? Dat hoeft helemaal niet.

Het gevaar van een forum als dit is dus dat je bevestigd wordt in je foute denkbeelden (het effect van de positieve reacties). Het mooie van een forum als dit (als er tenminste niet allemaal gelijkgestemden zitten en ze ook inderdaad bereid zijn hun bek open te doen) is dat je leert dat andere mensen er soms totaal anders over denken. Dat hoeft niet te betekenen dat je zelf verkeerd denkt, maar het noodzaakt je in ieder geval nog eens goed bij jezelf te rade te gaan. Maar dat kun je dus alleen bereiken met die vervelende, negatieve reacties. Wees er dus maar zuinig op.

Op het moment dat je op dit forum dus geen negatieve reacties meer krijgt, laat je je sussen en in slaap wiegen. Het is de botsing met de mening van iemand anders die je op prijs moet stellen, hoe moeilijk dat ook is.

Groet, Kim.

[Frederique_]

Hoi Kim,

Ik denk dat er meer bestaat dan de extremen positief of negatief. Ik ben ook niet tegen kritiek of tegen andere meningen, sterker nog, ik denk dat het de kracht van een forum is dat er andere meningen zijn en dat we het regelmatig niet eens zijn.

Toch is er een verschil tussen "het niet eens zijn/kritiek hebben/vragen stellen bij" en "elkaar geen ruimte geven".

Er zit een (m.i. groot) verschil tussen "met een ander meedenken" en "een probleem voor een ander willen oplossen"
Er zit een (m.i. groot) verschil tussen "een ander vertellen hoe jij iets aan zou pakken" en "een ander vertellen hoe een ander iets moet aanpakken".

Met een paar simpele trucs is dit al te bereiken:
* als mensen vanuit zichzelf schrijven ("ik vind", "ik denk"),
* als ze vragen ("zou het geen idee zijn om ..."),
* als schrijvers accepteren dat een ander soms een andere aanpak kiest dan de schrijver zou doen als die in de schoenen van die ander zou staan (waardoor je veel minder vaak een herhaling van zetten zou krijgen)
* als schrijvers het trekken van conclusies over een ander bij die ander laten (niet meer "jij bent te sterk gefocussed op ...", ook niet "jij bent geen TV/TG/TS maar een TV/TG/TS")
...dan zou er m.i. veel gewonnen zijn ten opzichte van "doe ... en je probleem is opgelost".

Overigens ben ik van mening dat het door Lisa aangehaalde bericht Lisa genoeg ruimte gaf om anders over mijn mening te denken. Ik heb dan ook geen spijt van dat bericht en/of de manier waarop ik dat bericht schreef. Er zijn andere berichten waar ik wel spijt van heb (ik denk dan met name aan threads met Petra/Violet ergens vorig jaar).

Groetjes,

Frederique

[kim dietrich]

Hallo Frederique,

ja, het is de toon die de muziek maakt. En bij zaken die ons diep raken, klinkt die toon snel vals. Dan moeten we dus voorzichtig muziek maken.

Groet,

Kim D.

[gast]

Goed, weer even terug naar de draad: outing naar de huisarts.

Dat is voor mij nu een half jaar geleden. Ik heb de beste man eerst een brief geschreven en alles uitgelegd. Een brief kon ik zelf nalezen, en eventueel corrigeren. Vrij snel daarna een eerste gesprek. Door mijn brief was hij wat voorbereid, en hoefde ik niet alles vanaf het begin uit te leggen. Mijn huisarts was gelukkig bereid mij te helpen, maar gaf toe dat zijn kennis niet toereikend was om mij hormonen voor te schrijven. Dat vind ik een eerlijke uitspraak. Ik heb hem mijn hele map over HRT bij transgenders meegegeven zodat hij dat kon bestuderen. Na een maand een tweede gesprek. Conclusie: je bent genderdysforisch en ik verwijs je direct door naar een endocrinoloog. Dat ik genderdysforisch zou zijn is geen verassing, wel dat ik binnen 6 weken kon beginnen met de behandeling. Omdat mijn endo extra informatie inwint bij het genderteam, zit er voor mij wel een bezoekje aan een psych vast (heeft ook jaren bij het genderteam gewerkt) Eigenlijk meer voor de formaliteit zeg maar.

Groetjes, Kitty.

[Loesje]

Hoi meiden, hier een korte update over mijn gesprek bij het GGZ wat voor vandaag geplanned stond.

Nou, dat ging dus niet door. Ik werd om 9:15 gebeld dat die man van het GGZ zich ziek had gemeld. Ik flink balen, want ik had de hele dag vrij gehouden, en ik zat al twee maanden op mijn gesprek te wachten.
Nu is de afspraak verschoven naar 29 november. Dus nóg een maand later. Ik vind het wel een beetje belachelijk inmiddels. Ik had al niet zo veel vertrouwen in het GGZ, maar nu is dat nog minder (hoewel dat een beetje onterecht is tegenover die man, maar ja).

Ik laat de afspraak wel staan, maar denk dat ik toch maar eens bij Humanitas ga aankloppen. Hopelijk kunnen ze me daar verder helpen.

[Sjosjana]

Toch maar even reageren.

Week 45 donderdag mijn eerste gesprek met een psychiater.
Dit bij eleos, deze organisatie benaderd het t. zijn met een christelijke
blik. Ook worden de kosten door de zorgverzekeraar vergoedt.
Alhoewel soms toch negatief wordt gedaan over deze vorm van hulpverlening.
Toch mijn waardering voor deze man, ja een man. Echter wel heel vriendelijk, rustig en zonder vooroordeel (ben daar heen gegaan in vrouwenkleding, geen make up etc.)
Zo'n spychiater zal echt niet jouw problemen oplossen. Hij helpt je om orde in chaos te scheppen. Door je aan te zetten na te denken. Wat wil je nou echt.
En ik ik ben tevreden over hoe het nu gaat

[Loesje]

Weer een update... vandaag zou ik dan eindelijk na 3 maanden mijn intake gesprek hebben. Drie keer raden? Wordt ik weer 's ochtends vroeg gebeld dat die man met wie ik de afspraak heb wéér ziek is. Ik heb nu een telefoonnummer gekregen van de assistente van de huisarts wat ik morgen moet bellen. Via dat nummer kan ik een afspraak maken met een psycholoog. Ik ben alleen vergeten te vragen of dat ook via het GGZ is of niet. Nu twijfel ik een beetje omdat ik denk dat ik bij een 'gewone' psycholoog terecht kom. Op zich niet zo'n ramp, maar volgens mij kan ik beter naar iemand toe die verstand heeft van T* zaken en genderdysforie. Of valt dat wel mee?

[Frederique_]

Hoi Marloes,

Zelf denk ik dat het best mee kan vallen: ik heb een coach die geen kennis van genderdysforie heeft, maar mij wel heel goed helpt. Doordat ik zelf de kennis van genderdysforie aandraag (en zij die weegt in combinatie met haar gevoel bij mijn verhalen) werkt dit in de praktijk heel goed.

Ik denk zelf dat het belangrijker is om een coach (of psycholoog, of whatever) te hebben die een aanpak heeft die goed bij je past, dan of die coach wel/geen achtergrond van genderdysforie heeft. Ik zou 't eerst gewoon proberen, bevalt 't niet dan kun je er altijd alsnog vanaf...

Groetjes,

Frederique

[Loesje]

Aangezien een paar mensen me vroegen om af en toe een update te plaatsen, bij deze!

Vandaag heb ik dan eindelijk mijn intake gesprek gehad. Het duurde een uurtje, was een stuk minder eng dan ik bang voor was. Uiteindelijk kom ik er met een dubbel gevoel uit. Aan de ene kant was het een aardige man, maar aan de andere kant kreeg ik erg het gevoel dat hij me in de categorie travestiet wilde plaatsen. Hij bleef voor mijn gevoel steeds mijn seksualiteit in verband brengen met mijn gender-identiteit. Ik was daar ook wel bang voor, gezien ik een tamelijk hoog libido heb en daar niet over wilde liegen als het ter sprake kwam. Specialisten/instanties denken vaak dan op een of andere manier dan automatisch dat je gender verwarring iets te maken heeft met je libido. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Ik wordt nu waarschijnlijk eerst doorverwezen naar een psychotherapeut. Dus eigenlijk wel wat ik wilde. Hoop alleen niet dat ik nu de classificatie 'travestiet' mee krijg en dat die constant aan me blijft plakken. Niet omdat ik zo tegen travestieten ben, maar ik pas simpelweg niet in de categorie zoals die vaak omschreven wordt.