Travestie en computers/wiskunde

[Monique-M]

Hallo,

Ik ben nieuw hier en heb niet veel oude berichten gelezen. Ik zal me in het kort voorstellen en dan doe ik het later wel uitgebreider. Ik ben Monique, ex-transseksueel (met de nadruk op ex), 28 jaar oud. Ik was 19 toen ik met de real-life fase begon en op mijn 22e was alles achter de rug. Ik denk dat het op zich goed is om vroeg te beginnen, maar ik heb wel gemerkt dat de hulpverlening dan een stuk expertise mist. Ik wilde antwoordden op het onderwerp (daarvoor schrijf ik hier tenslotte).

Ik heb eens gehoord (volgens mij via discovery) dat het verschil tussen mannen en vrouwen, dat mannen technischer zijn en vrouwen taliger, een verschil is dat door de hormonen wordt bepaald: het vrouwelijk hormoon zorgt voor een slechter ruimtelijk inzicht. Weet iemand of dat waar is?

Een betamens is toch niet hetzelfde als iemand die van computers houdt? Een bioloog is ook een betamens maar heeft in principe niets met computers te maken.

Ik denk dat ik wel een betamens ben. Ik kan me vrij makkelijk verdiepen in wetenschappelijke materie. Maar aan de andere kant ben ik ook wel erg talig: ik lees veel. Echt goed met computers vind ik mezelf niet. Een paar jaar terug echter haalde ik me in het hoofd dat ik intelligent was. En daar ik ook een idealist ben vond ik dat ik moest leren Unix te gebruiken (anti Windows idealisme). Onder het mom van: ``als je het kunt moet je het doen.'' Ik kan het inmiddels gebruiken maar ik heb het met veel frustraties moeten leren.

Bij ons thuis waren we een van de eersten met een home computer. Ik weet nog wel dat ik graag wilde leren hoe je daarmee moet werken maar mijn vader stond het me niet toe. Hij zei (tenminste daar kwam het op neer) dat je maar even op een verkeerd knopje hoefde te drukken en de hele santekraam ontplofte. Ik durfde erg weinig met de computer te doen, behalve dan een spelletje opstarten of een tekstverwerker. Mijn broer mocht veel meer terwijl hij helemaal niet geinterresseerd was. Nu vraag ik me af of dat niet typisch iets is voor meisjes. Worden meisjes nu niet gewoon geleerd dat ze van technische dingen geen verstand hebben? Als ik een electro winkel binnenloop dan krijg ik de indruk dat dit zo is. Als ik een stereo intallatie zoek dan zegt de verkoper dingen als: ``het oog wil ook wat, hier moet de cd in, twee jaar garantie,'' maar als ik vraag hoeveel Watt het is dan krijg ik gewoon geen antwoord. Het maakt niet uit hoe vaak ik de vraag herhaal. Ik denk dat nu ik zonder twijfel vrouw ben dat het erger is geworden. Er wordt gewoon vanuit gegaan dat je er niets van weet.

Een vriendin van me, ook ex-transseksueel, kan programmeren. Ik heb trouwens nooit de indruk gehad dat zij beta-mens is (nog los van wat dat dan zijn mag). Volgens mij heeft zij lange perioden veel thuis gezeten en heeft ze leren programmeren om de tijd te doden. Misschien hebben velen van ons wel perioden gehad dat we veel thuis zitten. Dan ligt het wel wat meer voor de hand dat je gaat computeren.

Ik denk dat er wat verwarring was over beta en IT. Ik schreef al dat een bioloog geen verstand van computers hoeft te hebben, en andersom hoeft iemand met verstand van computers ook geen beta te zijn maar dat is mijn persoonlijke indruk. Ik denk dat er ook gezocht kan worden naar beta interresse in verband met intelligentie. Zijn intelligente mensen vaker beta gericht? Het is misschien een rotvraag maar ik denk dat het een vraag is dat zich toch opdringt.

Volgens mij willen we weten waarom T*'s vaker van computeren houden. is dat niet strijdig met vrouw zijn? Ik denk het niet. Het is om te beginnen erg raar om je hobby's, ideeen e.d. af te zweren louter en alleen omdat het er niet bij hoort. Zo zou een onderzoek uit kunnen wijzen dat vrouwen minder vaak ultra-links zijn, maar het is bizar als een vrouw louter en alleen daarom van mening veranderd. In het andere geval zouden we wel graag een unicum zijn. Het is wel zeer zeldzaam om zo mooi te zijn als Claudia Schiffer. Toch zouden heel weinig vrouwen moeite hebben om dan een unicum te zijn.
Het is belangrijk om dicht bij jezelf te blijven. Bij jezelf blijven betekend dat je voor jezelf kiest. Dat stukje van jezelf zorgt ervoor dat je kunt worden wie je bent. Het is raar als je dat vervolgens weer zou loochenen.

Dat neemt niet weg dat je met een vraag blijft zitten. Ik denk dat we zoeken naar een bewijs. Een bewijs dat laat zien dat je - ondanks dat je van computeren houd - toch van binnen 100 procent vrouw kunt zijn. Daar heb ik helaas niet zoiets als een ulltiem bewijsje voor. Ik kan wel zeggen dat ik het niet zo raar vind. Dat ik het niet zo moeilijk vind om oorzaken te vinden die het allemaal begrijpelijk maken.

Het houdt ons allemaal bezig hoe we ons aan moeten passen als vrouw. In mijn tijd dacht ik dat alleen T*'s bezig waren met vragen als: doe ik het wel goed; als ik het leren moet dan gaan gaat het dus niet vanzelf; zou willekeurig welke vrouw dan ook die in een verkeerd lichaam wordt geboren zich kunnen ontwikkelen als ik deed? Ik heb intussen gemerkt dat alle vrouwen zich dit soort vragen stellen. Dat zijzelf zich ook aanpassen aan de verwachtingspatronenen die mensen hebben. Met andere woorden: alle vrouwen oefenen met vrouw zijn. Elke vrouw zal zichzelf de vraag stellen: zou het wel vrouwelijk zijn als ik computer? De maatschappij geeft hierop het antwoord: nee. Elk vierjarig meisje weet dat.

Alle relativisme ten spijt steldde ik mezelf die vraag ook. Ik geloof niet dat als ik heel sterk het gevoel had dat ik van computeren hield dat ik dan - om maar vrouwelijk te zijn - iets anders had gekozen. Maar als ik kon kiezen uit meerdere dingen die ik leuk vond, bijvoorbeeld computeren en pedagogiek, gesteld dat beide me even leuk leken, dan zou ik kiezen voor pedagogiek louter en alleen omdat het vrouwelijker is.

Na de operatie moest ik weer gaan studeren en omdat ik nog jong was kon ik kiezen voor `meisjesstudies' en dat heb ik ook gedaan.

Tijdens de real-life fase en een jaar daarvoor leefde ik van een uitkering. Daarvoor zat ik op het middelbaar onderwijs maar daar heb ik veel gespijbeld. De overgang was erg groot en het studeren in falikant mislukt. Ik schreef niet voor niets dat de hulpverling voor jonge T*'s nogal wat te wensen overlaat omdat ze er geen ervaring mee hebben. Ik heb me niet goed kunnen voorbereiden op een studie, ik had niet verwacht dat de opleiding geen respect zou tonen voor mijn wat hogere leeftijd en ik voelde me daardoor gekrenkt. Op zich had ik heel leuk contact met mijn klasgenootjes, voor het eerst had ik leuk contact met klasgenootjes en niemand wist van mijn geschiedenis. Het is erg mooi om te weten dat je als vrouw geaccepteerd wordt. Maar we moesten ook in werkgroepjes werken. Al was ik wat chaotisch, ik had altijd alles op tijd af en het was ook altijd uitstekend verzorgd, maar de werkgroep trok mijn manier van aanpak niet en daar ging het goed mis. Het contact met docenten was ook erg slecht. MIjn leeftijd was ongeveer 5 jaar hoger dan de gemiddelde leeftijd (ik was 23, zij 17/18). Docenten zeiden me dat als ik op latere leeftijd ging studeren dat ik dan ook wel een natuurlijke achterstand zou hebben. Dat vond ik nogal beledigend en ik voelde me niet begrepen.

Met de studie ben ik gestopt, daarna heb ik nog iets anders geprobeerd maar dat vond ik niet leuk. Volgend jaar ga ik weer studeren en ik ben nu wel van plan te vertellen over mijn geschiedenis. Ik weet inmiddels wel dat mensen me als vrouw zien, dat hoef ik mezelf niet meer te bewijzen. Ik heb ook gemerkt dat ik toch weer bang geworden ben. Niet om betrapt te worden, maar voor de waanideeen die mensen soms over ons hebben. Er zijn bijvoorbeeld mensen die zichzelf tolererant vinden omdat ze naar jerry springer kijken, of mensen gebruiken het woord `ombouwen'. Verder valt het me op dat bijna niemand beseft dat het `echt' is. Mensen verwachten iemand met veel kapsones, een extreem nichterige houding dat erg gemaakt is en iemand die oppervlakkig is. Ik ben bang om aangezien te worden voor iemand waarmee ik mezelf niet identificeer. Ik ben bang dat als ik het vertel dat iemand gaat denken dat ik haar op mijn borst heb (wat niet waar is), dat ik voor de operatie sexuele ervaringen heb gehad (wat ook niet waar is) en ook al zal niemand mij voor kunnen stellen in de jerry springer show, toch zal iemand mij ineens in zo'n soort hokje plaatsen. Het is helemaal niet leuk om bang te zijn. De angst bestaat door de bizare denkbeelden die mensen erop nahouden. De enige manier om eraan bij te dragen dat soort denkbeelden op te helderen is door ervoor uit te komen en ik denk dat ik daar zo langzamerhand aan toe ben.

Ik ga volgend jaar beginnen aan een wetenschappelijke opleiding. Het zal wel moeilijk worden want ik mag nog maar 4,5 jaar studeren. Voor de studie staat 5 jaar en wat dat laatste half jaartje betreft: dat zie ik dan wel weer. Ik heb nog steeds niet geleerd om een goed dagritme te onderhouden. Ik heb tot september de tijd om me op dat soort zaken voor te bereiden. Als ik niet meer ga studeren kom ik in een fabriek terecht en daar zal ik heel ongelukkig van worden. Ik schrijf wel graag en als ik studeer zal ik me meteen aanbieden om in de universiteitskrant te schrijven. Dan wil ik over mijn geschiedenis schrijven. Of ik laat me interviewen (als ze van mening zijn dat ik niet schrijven kan tenminste. vis vis).

Wens me geluk.

Monique

[Kosh]

Hoe zit het met een Technisch Logisticus? Telt dat ook mee? Zo ja, dan ben ik ook een van de weinige techneuten hier. Ik heb zelfs een scriptie over planningssystemen geschreven... Maar ik val zoiezo buiten de boot; rechtshandig en creatief. Dat kan niet kloppen

[kim dietrich]

Hallo Monique-M,

welkom op de site dan. Ik lees toevallig je berichtje. Waarom ben je ex-transseksueel? Wat bedoel je daar precies mee?

Wat ontbrak er precies in de hulpverlening in jouw geval?

Mannen hebben een beter ruimtelijk inzicht dan vrouwen, tenminste gemiddeld dus door de bank genomen. Het kan dus best zijn dat een bepaalde vrouw een veel beter ruimtelijk inzicht heeft dan een bepaalde man. Waar dat precies van komt, is volgens mij niet echt bekend, maar mogelijk spelen vrouwelijke en mannelijke hormonen tijdens het opgroeien daarbij een rol omdat die soms bepalen hoe de hersenen zich precies ontwikkelen.

Of vrouwen echt taliger zijn, weet ik niet. Wel gaan ze vaker talen studeren e.d. Verder zijn vrouwen ijveriger dan mannen. Ze werken harder bij studeren e.d.

Jongens zijn doorgaans wat agressiever dan meisjes. Ze zijn wat onaangepaster, minder sociaal etc. Omdat vrouwen wat minder agressief zijn en wat aangepaster, is het voor vrouwen vaak erg belangrijk in hun sociale rol te passen. Dat kan dus inderdaad invloed hebben op b.v. hun studiekeuze.

Ik weet niet of het verstandig is dat je je geschiedenis gaat vertellen. Maar ik durf ook niet te zeggen dat je het niet moet doen. Zelf ben ik TV maar het publiek naar buiten treden heeft toch best wel heel veel losgemaakt. Ik zou het duidelijk hier op de site voorleggen aan de andere TS'en door zelf een draadje te beginnen b.v. in de TS afdeling. Natuurlijk moet je je daar ook weer niet te veel van aantrekken, maar dan heb je in ieder geval eens kunnen horen wat zij er over zeggen. Vermoedelijk weet je dan toch weer iets beter wat je moet verwachten.

Jouw idee dat je nu 100% vrouw bent, wordt door veel gewone mensen niet geaccepteerd. Zodra ze het weten, zullen ze je op zijn gunstigst als een T-vrouw zien. Daar valt misschien wel mee te leven (hoewel onderschat dat niet), maar het bezorgt je in ieder geval wel snel een andere positie dan een echte vrouw.

Ik ben geneigd te denken dat als je overloopt van zelfvertrouwen, je het gerust kunt vertellen. Maar als je je echt wat angstig voelt, weet ik zo nog niet. Wat je ook beslist, in ieder geval succes.

Groetjes, Kim D.

[Ingezz]

Hoi Monique,

Interessante onderwerpen die je oppert in je verhaal.

Mijn Wiskunde leraar op het Atheneum verkondigde stellig dat biologie geen echt betavak was, maar meer tussen alpha en betawetenschappen in hangt.
Een vriendin van me vertelde ze had gelezen dat bij vrouwen het ruimtelijke inzicht het best is in de beginfase van menstruatie(geloof ik) maar iig als de vrouwelijke hormoon concentratie op zijn laagst is. Dus er is een soort verband(negatief) tussen vrouwelijke hormonen en ruimtelijk inzicht. Dat maakt waarschijnlijk ook dat vrouwen gemiddelde genomen hier minder goed in zijn.
Wat je zei over betawetenschap en intelligentie is niet helemaal waar. Het is niet zo dat intelligente mensen beter zijn in betawetenschappen, omdat intelligentie niet zo'n vaststaan begrip is als wij het gebruiken. Er zijn heel veel soorten intelligentie, je kent het rijtje; iq, sociale intelligentie en zo zijn er nog veel meer vormen van.
Mannen zijn idd vaker beter in de betawetenschappen, onder andere vanwege die "hogere"ruimtelijk inzicht, maar het werkt natuurlijk ook als een self fulffilling prophecie. Van jonge jongens word er gedacht dat ze er goed in zijn en zelfs hun speelgoed word daarop aangepast. Denk maar aan Technisch Lego, hamertje tik of scheikunde dozen. Als een kind daarmee opgevoed wordt, ontwikkeld het dan ook die beta-intelligenties beter.
De meeste transjes hebben wel enige tijd als jongen/man geleefd, dus hebben ook die self fullfulling prophecie meegemaakt.
Dat jij zowel in beta als alpha goed bent, zegt iets over de breedte van je intelligentie. De alpha beta tegenstelling is ook niet zo zwart wit als dat het soms wordt afgespiegeld. Ik ken veel meer mensen die daar allebei wel goed in zijn.

In ieder geval heel veel succes met je nieuwe studie! Wat ga je eigenlijk studeren?

Groetjes
Inge

[Monique-M]

Hallo Kim,

Ik begin toch maar met te zeggen dat ik niet erg veel tijd heb. Ik wil graag reageren op je reactie en ook op die van Inge. Nu heb wel wat tijd om in elk geval iets te beantwoorden.

Met ex-transsekseksueel bedoel ik dat ik de real-life fase heb afgerond . Behalve dat ik van binnen vrouw ben ben ik dat nu ook van buiten en zo ga ik dan ook door het leven. Nu ben ik niet langer `iets ergens ertussenin' (als dat al zo was). Vandaar ex.

Wat bedoel je met: ``Zelf ben ik TV [...].''

Groetjes,

Monique

[kim dietrich]

Hallo Monique,

daarmee bedoel ik dat ik een man ben die (soms) vrouwenkleren draagt.

Groetjes,

Kim D.

[Monique-M]

Wat er mis ging in de hulpverlening vind ik wel moeilijk te zeggen. Ik vraag me af of ik kan zeggen dat de hulpverlening gefaald heeft. Dat is een beetje hetzelfde als zeggen dat de hulpverlening iets nagelaten heeft, iets verkeerds heeft gedaan. Maar kan ik ook niet zeggen. Ik denk nu vooral aan mijn bezoeken bij de maatschappelijk werkster van het gender team. Als ik op die gesprekken terug kijk denk ik dat ze het niet verkeerd deed. Er komen echter wel specifieke dingen kijken wanneer je nog jeugdig bent.

Bij mijn bezoeken aan haar vertelde ze me dat het met mij allemaal wel eens goed kon komen (in tegenstelling tot wat ze gewoon was). Ik leerde alles heel snel, ik was goed in me aan te passen en ik had een positieve insteek (dat vond zij, ik niet). Dat waren op zich allemaal mooie woorden en ik was er apetrots op.

Op T&T waren wel eens travestieten die me zeiden dat ze een geslachtsaanpassing overwogen maar dit niet deden omdat ze bang waren werkloos te worden. Dat soort argumenten heb ik nooit begrepen. (Tenzij het smoesjes zijn.) Ik was anders. Ik was bezig met de geslachtsaanpassing ongeacht de toekomst. In het ergste geval zou ik werkloos worden, of op straat belandden. Maar dat was allemaal beter dan in een verkeerd lichaam zitten. Dat vertelde ik ook aan mijn maatschappelijk werkster en zij begreep mijn redenatie. Ook achteraf denk ik dat ik gelijk had. Dat neemt niet weg dat er over mijn toekomst nagedacht moest worden. We hebben het er helaas nooit uitgebreid over gehad. Telkens weer kwam ik tot de conclusie dat ik het beste een opleiding kon volgen maar ik wist niet wat. Ik was maar een meisje van de mavo en eigenlijk wilde ik altijd al bioloog worden of schrijfster. Maar dat zijn wel zeer intellectuele interresses, veel te hoog gegrepen voor iemand met mijn achtergrond.

Het zou gescheeld hebben als zij samen met mij had uitgezocht wat mijn capaciteiten zijn. Ik gaf het duidelijk aan: het niveau wat ik heb komt totaal niet overeen met wat ik graag wil. Misschien ligt het wel voor de hand dat als je op de lagere school gepest wordt door voornamelijk je meester, dat je geen hoge cijfers zult halen. Ik wou dat ze daarover had nagedacht.

Mijn ouders hadden het geaccepteerd en wilden eigenlijk niet praten op meetings voor familie van transseksuelen. Ze waren bang dat ze gepsrekken zouden voeren met mensen die het o-zo moeilijk vinden om hun kind te accepteren. Daar hadden ze geen zin in. Ze zijn eenmaal naar mijn maatschappelijk werkster geweest. Zij was laaiend enthousiast geweest over mijn ouders. Achteraf gezien vind ik het wel jammer dat ze niet door mijn ouders heen kon prikken. Maar kwalijk nemen: nee.

Wat ik heel erg vond was dat de real life fase perse anderhalf jaar moest duren. Ik wilde veel sneller. Daar kwam bij dat mijn bezoeken aan de algemene psych. en de gespecialiseerde psych. steeds een maand tussenpoos hadden, waardoor ik een half jaar heb verspild.

Vlak voordat ik aan de real life fase begon woonde ik nog thuis. Ik wachtte totdat ik een huurwoninkje toegewezen kreeg. Mijn moeder probeerde me over te halen om thuis te blijven. Ze was bang dat het slechter met mij zou gaan als ik alleen was, maar ik heb niet geluisterd. Wel bleef ik behoorlijk bij haar onder de plak en ik bleef in de buurt wonen. Ik was niet in staat (vanwege mijn jeugdige leeftijd) om van mijn ouders te zeggen dat ze wel wat arrogant waren om te zeggen dat zij het allemaal zo goed deden (en andere ouders niet). Dat is wel een taak geweest van mijn maatschappelijk werkster.

Mensen zien het niet aan me. In de vorige mail schreef ik dat ik toch overweeg om opnieuw uit de kast te komen. Ditmaal niet voor wat ik wil (in de toekomst), maar voor mijn verleden. Ik denk niet dat je moet overlopen van zelfvertrouwen. Volgens mij loopt niemand over van zelfvertrouwen en als iemand die schijn wekt dan denk ik dat iemand een farce opwerpt. Niet erg, soms zelfs nodig, maar toch. Ik heb het nodig om dicht bij mijn gevoelens te kunnen blijven. Totnogtoe is het me altijd weer gelukt om tegenslagen zo te overwinnen dat ik weer bij mezelf, bij mijn gevoel uitkwam. Als ik dat maar kan. Eenerzijds maakt het je kwetsbaar, maar aan de andere kant maakt het je ook levend en flexibel. Zo functioneer ik in elk geval op mijn best. Ik ben niet iemand die ondoordacht mijn levensverhaal de wereld in zal roepen.

Ik heb de tijd om me voor te bereiden en dat zal ik ook doen.

[kim dietrich]

Hallo Monique,

ik lees dit nu pas. Het is een tijd erg druk geweest en nog wel. Je verhaal vind ik heel duidelijk. Dat de hulpverlening in jouw geval echt dingen verkeerd gedaan heeft, kan ik er niet uithalen. Je moet er ook niet al te veel van verwachten. Het is jouw leven. Jij moet het leiden. En als het verkeerd gaat, zit jij op de blaren. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar.

Dat mensen het niet aan je zien, is al heel bijzonder. Wees daar maar blij mee! Maar dat geeft dus ook een stuk zelfvertrouwen. Ik zeg niet dat je overloopt van zelfvertrouwen.

Dat je het wilt vertellen, begrijp ik nu wel. Als je het niet vertelt, ben je als het ware oneerlijk. Je sjouwt een geheim mee. Ook Joanne huldigt zo'n standpunt in het draadje Sekseregistratie. Lees het maar eens na. In ieder geval sta je niet alleen in dit standpunt en is het misschien wel een heel eerlijk en verstandig standpunt. Ik geloof echt dat T's geleidelijk aan steeds brutaler worden!

Groetjes,

Kim D.

[Monique-M]

Ik denk beslist niet dat ik een soort `leugen' verspreid door het niet aan mensen te vertellen. Misschien dat andere mensen die het maar raar vinden, dat zij het een leugen vinden maar dan ben ik kort: dan hebben ze het mis.
Het gaat me er om dat ik de misverstanden niet uit de weg kan ruimen als ik mijn mond dichthou en in de kast blijf. Op een indirecte mnaier blijf ik toch last houden van alle mythen over ons en er is een soort schuldgevoel omdat ik best kwaliteiten heb om anderen te overtuigen. In mijn real life fase ben ik niet voor niets meermalen gevraagd om in Katherine Kijl te gaan zitten en in andere programma's, maar toen oordeelde ikzelf dat ik er niet klaar voor was.

groetjes,

Monique

[Monique-M]

Dat schreef ik: het is moeilijk te zeggen dat de hulpverlening iets verkeerd deed.

Monique

[Monique-M]

Hoi Kim,

Dat je het wilt vertellen, begrijp ik nu wel. Als je het niet vertelt, ben je als het ware oneerlijk. Je sjouwt een geheim mee. Ook Joanne huldigt zo'n standpunt in het draadje Sekseregistratie. Lees het maar eens na. In ieder geval sta je niet alleen in dit standpunt en is het misschien wel een heel eerlijk en verstandig standpunt. Ik geloof echt dat T's geleidelijk aan steeds brutaler worden!

Ik heb het berichtje van Joanne gelezen. Ik lees er heel iets anders in dan jij hoor.

Monique

[kim dietrich]

Joanne schreef:

Vind het ook nog steeds onbegrijpelijk dat je nadat je uit de kast gekomen bent dat je trans bent er vervolgens aan de andere kant weer induikt door je als vrouw voor te doen terwijl je eigenlijk een Trotse Trans zou kunnen zijn die met trots al haar specifiek eigenschappen koesterd

.

Groet,

Kim D.

[dhiamara]

En ik maar denken dat verzorging een vrouwelijke kenmerk was van mij Ben dus echt werkzaam in de gehandicaptenzorg. Heb een broertje dood aan techniek of auto's,motoren etc. Tuintje, crea e.d komen meer op de voorgrond. Computers qua software redelijk als er maar een handleiding bijzit. Hardware etc heb ik mijn buurman voor.