Beste mensen,
jullie reageren altijd zo snel en zo veel, dat valt bijna niet bij te houden. Dat maakt het ook erg leuk, hier.
Mijn eigen ervaring is dat je met gewone mensen niet of maar heel beperkt over travestie kunt praten. Heel veel mensen hier weten het wel, maar het lijkt altijd een wat moeilijk onderwerp kennelijk. Het leuke van deze site is dat jullie daar eindeloos over door kunnen zeuren net als ikzelf en dat maak je dus echt nergens anders mee.
Ik heb de term drag-queen gebruikt en het nog even nagezocht in de Engelse wikipedia. Een drag queen wordt verondersteld meestal homo te zijn, verder vrouwen uit te beelden en verder dat op een overdreven manier te doen. Wat Esther doet en wat ik ook probeerde, is iets heel anders. Wij proberen een mooie, leuke vrouw neer te zetten. En als dat je enige doel is, ben je dus showgirl. En dat is inderdaad iets dat TV's eerder als doel zien, dan drag queens. Verder bedoel ik niets negatiefs met die term. Maar een showgirl ziet het uitbeelden van een mooie vrouw als het einde, terwijl een dragqueen het juist leuk vindt er een beetje een grapje van te maken.
Lisa met een S schreef:Mijn postings hierover zijn meer gericht aan wat ik beschouw als een kunstmatige scheiding dat Kim probeert te maken nav jou:
kim dietrich schreef:Maar als je de drang niet hebt, en ik bedoel dit niet negatief of zo, integendeel, ben je eigenlijk geen echte TV. Je bent showgirl.
Voor mij is een showgirl een vorm van travestie dat niet afhankelijk is van de redenen waarom je het doet maar de manier dat je het doet. Zoals ik in een andere draad heb geschreven, voor mij is de criteria voor wat je bent hoe je handelt en niet jouw motieven daarvoor. Niet omdat de redenen mij niet interesseren maar juist omdat op basis van dezelfde redenen andere mensen toch vaak anders van elkaar handelen.
Ik maak een onderscheid in showgirls en in echte TV's die een drang hebben. Is dat terecht?
Om te beginnen het gaat me niet om het woord TV. Als jij vindt dat je ook zonder die drang toch TV bent, vind ik dat prima. Maar heel vaak wordt travestie gedefinieerd als het dragen van vrouwenkleren door mannen uit een soort drang. TV's zelf melden dat ook en je kunt het soms ook uit hun verhalen halen. Op een gegeven moment had ik er b.v. schoon genoeg van en deed ik al mijn prachtige dameskleren bij het oud vuil. Een behoorlijk vermogen verdween zo. Een tijd ging dat goed, maar toen... Nou, dit soort verhalen heb ik niet alleen, maar die hoor je heel vaak. Die drang kan er dus in ieder geval zijn en die knap sterk zijn.
Stel nu dat je acteur bent en je moet als man een vrouwenrol spelen. Travestie dus. Heb je dan die drang. Nee, dus. Als je dus puur voor je werk zo iets doet, hoeft die drang er (nog) niet te zijn.
Verder is het, dat werd in de postings hiervoor ook al opgemerkt, heel opvallend dat je travestieten eigenlijk nooit hoort over die drang. Als je ze hoort, hebben ze het over het uitleven van hun vrouw zijn, het toegeven aan hun vrouwelijke gevoelens, tot rust komen door zich (als vrouw) te verkleden, etc. Het is een beetje een taboe onderwerp op travestie.org. En niet alleen daar. Ook Maartje Hart zegt b.v. zich wel als vrouw te verkleden, maar eigenlijk niet die drang meer te hebben. Maar Maartje, waarom verkleed je je dan? En zelf zeg ik dus ook al zo iets.
Nu heb ik de laatste tijd verschillende verhalen gehoord van mensen die geen travestiet waren. Maar in het kader van een feest of uitgaan ontstaat de situatie dat ze zich op eens als vrouw moeten verkleden. Die mensen zijn dus nog niet gehooked, hebben de drang nog niet. Heel vaak ontdekken ze dan dat het erg leuk kan zijn om een mooie of leuke vrouw te spelen. Lijkt me niets mis mee. En nog steeds hebben ze (naar ik aanneem) de drang niet. In ieder geval dat is wat ze zelf rapporteren. En als T's denken we wel beter te weten en staan we nog al kritisch tegenover dat soort verhalen. Maar ik denk misschien ten onrechte.
Laten we nu eens naar de uiterlijkheden kijken. Op deze site en op foto-sites kun je soms foto's vinden van beginnende travestieten waar de sex bijna van afdruipt. Wij hier op deze site vinden dat wat genant en ongepast. Je ziet b.v. een kort rokje met daaronder een panty waarin het haar op het mannenbeen nog goed te zien valt. We hebben daar natuurlijk wel kritiek op, maar we herkennen het ook wel. Want lang geleden hebben we zelf ook wel eens zulke dingen gedaan.
En kijk dan nog eens verder. Op TenT avonden zie je altijd weer mannen die op een of andere manier net verkeerd gekleed lijken. En zelf heb ik me daar ook we aan schuldig gemaakt, geef ik toe.
En neem dan eens de discussie in dit draadje. Iemand die kennelijk erg goed is in dat verkleden als vrouw, merkt iets heel voor de hand liggends op (dat je het altijd zo goed mogelijk moet doen en anders maar niet) en onmiddellijk komt daar verwoed commentaar op.
En neem nu vrouwen. Je hebt goed geklede vrouwen, je hebt slecht geklede vrouwen. Maar je hebt nooit vrouwen die gekleed zijn zoals een TV soms gekleed kan zijn. Hoe valt dat allemaal te begrijpen?
Waarom verkleed je je eigenlijk? Wat hoop je ermee te bereiken? Dat is een heel normale vraag, maar bij TV's krijg je uiteindelijk altijd nogal vage antwoorden. Anders worden ze gek. Ze zijn transgender. Het voelt zo fijn. Het is rustgevend. Ze zijn zichzelf aan het ontdekken. Ze uiten hun vrouwelijke kant.
Wat mij dan opvalt in al die antwoorden van mannen die vrouwenkleren dragen, is dat ze het bijna altijd over hun gevoelens hebben. Door het dragen van vrouwenkleren krijgen ze bepaalde gevoelens. (En ik ken dat zelf natuurlijk ook.)
Maar Esther en andere showgirls geven openlijk toe en maken dat ook via hun gedrag duidelijk, dat hun gevoelens er eigenlijk niet toe doen. Ze streven een bepaald doel na en om dat doel te bereiken zijn ze bereid een hoop ongemak op de koop toe te nemen. Zij krijgen dus in eerste instantie soms een hoop negatieve gevoelens maar nemen die op de koop toe.
Tegenover de moeite, het gedoe, de kou, etc. staat een duidelijk doel: er een avondje als een plaatje uitzien. En of dat plaatje echt geslaagd is, bepaalt bij een showgirl uiteindelijk het publiek. Je bent acteur en het gaat om het publiek. Het applaus, de aandacht is je beloning, je kick. En als je dat weet, is het allemaal heel simpel, precies zo als Esther stelt.
En zo lang Esther haar optreden clean weet te houden, is er geen probleem. Wat ze doet, is tegenwoordig sociaal acceptabel, lijkt me. Veel mensen in ons land zullen dat weten te waarderen.
Maar voor een echte TV heeft die kleding een heel andere functie. En dan krijg je dus heel snel van die typsiche travestie outfits. Heel herkenbaar voor ons, maar sociaal natuurlijk niet echt geaccepteerd en nogal moeilijk liggend.
Hoogste tijd om te stoppen. Groetjes,
Kim D.
--> 
en het is ook erg cool dat mannen soms over elkaar struikelen om me een dranbkje aan te bieden hihi. 
