Hoi,
Ik ben genderdysfoor en weet dit sinds mn 5e jaar,
6 jaar lang heb ik een relatie gehad met een vrouw maar dat is stukgegaan omdat ze vreemdging met een man.
Ik heb haar nooit over mijn transekssualiteit durven vertellen omdat ik bang was dat ze de relatie anders zou verbreken,
En ik probeerde immers als man te leven en dacht dat ik t wel overgroeid was en vond t dus beter niks daarover te vertellen
maar vreemd genoeg kreeg ik een droom, dit was tijdens de periode dat ze al vreemdging en ik nog van niks wist.
t was een droom die ik eerder gehad had maar voor onze relatie, in die droom leef ik fulltime als vrouw.
telkens als ik die droom heb en wakker word baal ik enorm als blijkt dat t maar een droom was.
Toen ik bij haar weg was voelde ik me diepongelukkig, zo ongelukkig dat ik t niet meer zag zitten, na 2 maanden ik begon ik steeds meer te
denken aan die droom en dat ik eigenlijk vrouw wilde zijn en niet verder als man wilde leven en had zoiets van: ik heb nu niks meer te verliezen.
Ik heb me toen aangemeld bij het VU (voor de 2e keer...1e keer was in 1997).
Ook heb ik het 5 maanden geleden aan mijn familie verteld, dit was natuurlijk moeilijk maar ik ben blij dat ik het verteld heb.
Ondertussen gebruik ik al 6 maanden hormonen en ik krijg steeds meer blikken en reacties van mensen (twijfelen..fluiten) en dat terwijl ik nog steeds
in herenkleding over straat ga.
Ik zou zo graag kleding aan willen doen die ik zelf leuk vind, ik kan nog steeds niet helemaal mezelf zijn
en vind het steeds moeilijker om geduld te blijven hebben maar ik wil ook mn familie niet voor t blok zetten in vrouwenkleding te
lopen al weet iedereen nu dat ik ts ben.
Maar t moeilijkste is voor mij hoe ik t mn zoontje van 4 (bijna 5..uit mn relatie) vertel en of ik t wel moet vertellen
Ik zie hem om de week in het weekend en ben echt heel gelukkig dat ik hem nog kan zien.
Maanden geleden heb ik t ook aan mijn ex verteld vanwege hem zodat ze mischien begeleiding zoekt maar ze onderneemt niet veel.
ze heeft t wel aan het consultatieburo verteld voor mogelijk advies ..,
die vroegen "hoe erg is t al?......" ik wist niet wat ik hoorde.. hoe erg is t al..zoiets zeg je toch niet!!
Ikzelf heb 1 1/2 maand met humanitas een intake gesprek gehad maar ik heb nog steeds geen bevestiging dat ik gesprekken ga krijgen
vandaag heb ik maar weer eens gebeld maar er was nog niks bekend... lijkt t VU wel:(
Ik vertelde dat ik echt hulp en advies nodig heb ook wat betreft mn zoontje, er werd gevraagd hoe oud ie is waarop ik antwoorde "bijna 5.."
ik kreeg t advies om m niks te vertellen tot zn 7e ongeveer en me als papa te gedragen voor hem tot die tijd omdat hij t verschil
tussen papa en mama moet kennen... ik kan t me wel een beetje voorstellen maar mn ex woont samen met diegene met wie ze vreemdging
en mn zoontje noemt hem nu ook papa F m.a.w. hij ziet t verschil tussen man en vrouw in t gezin zoiezo wel.
dus ik vraag me af of dit wel een goed advies van Humanitas is want ik beb borstgroei die alleen nog te verbergen is met een dikke trui
(lekker een trui zometeen in de zomer) en ik wil mn huis anders inrichten en heb meer spullen en makeup etc en wil me eigenlijk anders kleden
en heb eens in de 4 weken een laserbehandeling waarvan ik er al een aantal achter de rug heb
en krijg nu al blikken en reacties op straat etc dus wat nou als ik straks mevr genoemd word? zou dat geen probleem zijn voor hem dan?..
Mijn zus heeft ook kinderen, een jongen van 6 en een meisje van 4.
Tegen die van 6 heeft ze verteld dat ik eigenlijk een meisje ben maar t zelf niet wist en mn haar daarom eerst kort had en nu langer laat groeien.
Hij zegt nu zelf dat ik een meisje ben want ik heb lang haar, waarop die van 4 zegt: ja want hij heeft ook oorbellen.
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties,
Liefs.
Wel of niet?
Moderator: Moderators
-
Geen Lid meer
- daar ben ik weer
- Berichten: 14
- Lid geworden op: do okt 20, 2005 18:06
- Contacteer:
Jasmine
Delen van je verhaal zou ik geschreven kunnen hebben. Ik denk dat ik je best een en ander aan advies zou kunnen geven. Maar daar is dit medium niet goed geschikt voor.
Stuur mij maar een mailtje, dan geef ik je mijn MSN adres wel.
EN troost je: een heleboel komt met de tijd best in orde.
Delen van je verhaal zou ik geschreven kunnen hebben. Ik denk dat ik je best een en ander aan advies zou kunnen geven. Maar daar is dit medium niet goed geschikt voor.
Stuur mij maar een mailtje, dan geef ik je mijn MSN adres wel.
EN troost je: een heleboel komt met de tijd best in orde.
Cyn.
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Lieve Jasmine ik weet niet of je wat aan mijn verhaal hebt omdat ik niet in jouw schoenen staat.Maar ik heb ook een dochter van 12,zij heefd mij nog nooit in volle travestie gezien.Wat zij wel ziet is mijn androchine zijn,ik heb dan lijntjes onder mijn ogen.Wat snel tekend omdat ik een man/vrouw gezicht heb van nature.Dan draag ik spijkerbroeken met wijde pijpen waarop een vlinder of bloemen motief staat.Daarboven draag ik felgekleurde tuniks,of hemden,maar ook hele strakke felgekleurde truitjes.Ik heb afwisselend kort of langer haar.En heb ook altijd dames jasjes ofjacks aan.
Mijn dochter is het gewend van mij,maar maakt soms opmerkingen als;"Pa je lijkt wel een meisje"of"Je bent net een rockster".Mijn moeder zei een keer tegen mijn dochter, :"Neeee,je vader is een hippie".
Dan zeg ik ijskoud ,als ik het niet weet ,hoe kunnen jullie het dan weten??
Ik heb veel vriendinnen(zoals de meeste homo's),Allemaal vinden ze dat het androchine bij me hoort,dat het klopt als ze me zo zien.
Dit is ook de uitstraling van mij naar het kind,en wat het belaqngerijkste is ik luister naar haar,ik praat met haar,ik ben er helemaal voor haar ,en ik hou van haar als vader en als moeder.Ik geef haar die ik ben,en dat is ook wat ze verwacht.
Het gaat er om wat je een kind kan geven,en niet wat volgens de maatschappij of een ex of familie tekort kan doen.
Ga voor jezelf staan als die vrouw,de toekomst zal leren wat jou dat brengt,maar veraad nooit jezelf,want daar krijg je pas echt verdriet van.
Ik voel verschrikelijk met je mee en krijg op dit moment tranen in mijn ogen.Want kinderen is een kostbaar geschenk.
Wat kan een gelukkige Moeder,(tegenover een ongelukkige vader)voor haar kind betekenen.Ikl weet het antwoord al,maar jij gaat er ook achterkomen.
Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe de komende periode.
Robin
Mijn dochter is het gewend van mij,maar maakt soms opmerkingen als;"Pa je lijkt wel een meisje"of"Je bent net een rockster".Mijn moeder zei een keer tegen mijn dochter, :"Neeee,je vader is een hippie".
Dan zeg ik ijskoud ,als ik het niet weet ,hoe kunnen jullie het dan weten??
Ik heb veel vriendinnen(zoals de meeste homo's),Allemaal vinden ze dat het androchine bij me hoort,dat het klopt als ze me zo zien.
Dit is ook de uitstraling van mij naar het kind,en wat het belaqngerijkste is ik luister naar haar,ik praat met haar,ik ben er helemaal voor haar ,en ik hou van haar als vader en als moeder.Ik geef haar die ik ben,en dat is ook wat ze verwacht.
Het gaat er om wat je een kind kan geven,en niet wat volgens de maatschappij of een ex of familie tekort kan doen.
Ga voor jezelf staan als die vrouw,de toekomst zal leren wat jou dat brengt,maar veraad nooit jezelf,want daar krijg je pas echt verdriet van.
Ik voel verschrikelijk met je mee en krijg op dit moment tranen in mijn ogen.Want kinderen is een kostbaar geschenk.
Wat kan een gelukkige Moeder,(tegenover een ongelukkige vader)voor haar kind betekenen.Ikl weet het antwoord al,maar jij gaat er ook achterkomen.
Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe de komende periode.
Robin
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
-
Geen Lid meer
- daar ben ik weer
- Berichten: 14
- Lid geworden op: do okt 20, 2005 18:06
- Contacteer:
Nou gisteren werd ik gebeld door mijn ex dat mn zoontje vragen begon te stellen aan haar over mij,
hij had al maanden geleden gezien dat ik oorbellen droeg maar er nog niet eerder wat over gezegd tegen mn ex
maar nu wel, denk dat t te maken heeft met bepaalde dingen die ie merkt als ie bij mij is,
zo springt ie wel eens op me om te stoeien maar t gebeurde dat ik auw riep en met mn hand richting mn borst ging waarop ie vroeg
"mamas hebben borsten en papas niet...toch?...papa?"
en had ie een keer een pasje van mij bij zich wat nog bij haar lag, toen ik zei das papa op de foto he toen zei ie na lang kijken
"eh dat weet ik niet", hij had t niet losgelaten want toen ik gedouched had en mn haar achterover had gedaan zei ie
"nu zit je haar achterover als op de foto", Mischien dat ie t verschil ook steeds duidelijker ziet tussen mij en haar nieuwe vriend want
vorig weekend bij mij had ie t voor t eerst over papa F ipv F terwijl ze nu meer dan een half jaar samen zijn.
uitgerekend nu ie ook met vragen kwam, ik zie mezelf iedere dag valt het me niet op zo op of ik anders doe, mischien onbewust of
dat het komt omdat ik meer mezelf kan zijn en me dus niet meer als man hoef te bewijzen/gedragen voor mijn gevoel.
Dit zou wel kunnen verklaren dat hij t verschil ook daarin merkt omdat F man is en zich ook zo gedraagt en ook mischien omdat hij mij
om de week ziet dat dit eerder gaat opvallen.. ik weet het niet.
Mn ex had t nu aan m uit proberen te leggen omdat hij met vragen kwam, hij leek t wel goed op te vatten in t begin maar vroeg later
"Hoe moet ik papa dan noemen?" en ook vroeg hij "gaat papa dan ook andere kleren aandoen?" en zei
"als papa dat gaat doen wil ik niet naar hem toe" ik schrok daar heel erg van, nooit heb ik spijt gehad van mijn transitie maar toen ik dat hoorde schoot ik in tranen en had ik een moment spijt niet voor mezelf maar voor hem. ik doe juist mijn uiterste best om te zorgen dat hij t er zo min mogelijk moeilijk mee heeft.
Aankomend weekend zie ik hem weer, ik hoop dat het allemaal meevalt nu hij het weet.
hij had al maanden geleden gezien dat ik oorbellen droeg maar er nog niet eerder wat over gezegd tegen mn ex
maar nu wel, denk dat t te maken heeft met bepaalde dingen die ie merkt als ie bij mij is,
zo springt ie wel eens op me om te stoeien maar t gebeurde dat ik auw riep en met mn hand richting mn borst ging waarop ie vroeg
"mamas hebben borsten en papas niet...toch?...papa?"
en had ie een keer een pasje van mij bij zich wat nog bij haar lag, toen ik zei das papa op de foto he toen zei ie na lang kijken
"eh dat weet ik niet", hij had t niet losgelaten want toen ik gedouched had en mn haar achterover had gedaan zei ie
"nu zit je haar achterover als op de foto", Mischien dat ie t verschil ook steeds duidelijker ziet tussen mij en haar nieuwe vriend want
vorig weekend bij mij had ie t voor t eerst over papa F ipv F terwijl ze nu meer dan een half jaar samen zijn.
uitgerekend nu ie ook met vragen kwam, ik zie mezelf iedere dag valt het me niet op zo op of ik anders doe, mischien onbewust of
dat het komt omdat ik meer mezelf kan zijn en me dus niet meer als man hoef te bewijzen/gedragen voor mijn gevoel.
Dit zou wel kunnen verklaren dat hij t verschil ook daarin merkt omdat F man is en zich ook zo gedraagt en ook mischien omdat hij mij
om de week ziet dat dit eerder gaat opvallen.. ik weet het niet.
Mn ex had t nu aan m uit proberen te leggen omdat hij met vragen kwam, hij leek t wel goed op te vatten in t begin maar vroeg later
"Hoe moet ik papa dan noemen?" en ook vroeg hij "gaat papa dan ook andere kleren aandoen?" en zei
"als papa dat gaat doen wil ik niet naar hem toe" ik schrok daar heel erg van, nooit heb ik spijt gehad van mijn transitie maar toen ik dat hoorde schoot ik in tranen en had ik een moment spijt niet voor mezelf maar voor hem. ik doe juist mijn uiterste best om te zorgen dat hij t er zo min mogelijk moeilijk mee heeft.
Aankomend weekend zie ik hem weer, ik hoop dat het allemaal meevalt nu hij het weet.
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Lieve Jasmine,je situatie lijkt op dit moment misschien uitzichtloos.Maar vele zijn je voorgegaan.De meesten zijn er op hun eigen manier bovenop gekomen,en hebben hun leven zo ingericht dat ze hun kinderen blijven zien of zelfs opvoeden.
Wanneer jij en je ex goede afspraken maken,dan kan jou zoon dit gebeuren als een deel van zijn opvoeding ervaren.Natuurlijk is het nu vreemd voor hem,maar als jij en je ex diudelijkheid scheppen,en hem een kans geven daarin mee te groeien,dan zal hij ermee leren omgaan.
Eigenlijk hebben jullie drieen geen andere keus.
Volgens de wet kan een kind pas vanaf zijn 12e jaar beslissen of het een van de ouders wel of niet wil zien.Tot die tijd horen zowel je ex als jij voor zijn opvoeding te zorgenDus blijf alert op jouw rechten.
Laat je niet teveel door kleine situaties leiden,probeer het geheel te zien.Kijk vooruit en probeer nu al je leven in te richten naar de toekomst zoals jij het ziet,het zal niet altijd lukken maar het geeft wel de hoop en kracht die jij op dit moment nodig heb.
Ikben zelf geen trans,maar de rest van je situatie komt bekend voor.Daarom vind ik het jammer dat jij zo weinig reacties krijgt,op deze zo belangrijke en delicate kwestie.Ik weet zeker dat er trans-mannen en vrouwen zijn op dit forum die jou verder kunnen helpen.
Het enigste wat ik kan zeggen is.Ga naar je huisarts en verplicht hem jou te helpen zoeken naar geestelijke bijstand D.M.V.contactgroepen speciaal bestemd voor trans met kinderen.
Nou ik hoop dat ik je een klein beetje van dienst heb kunnen zijn.
Ik wens jeveel sterkte,geluk en liefde toe,Robin
Wanneer jij en je ex goede afspraken maken,dan kan jou zoon dit gebeuren als een deel van zijn opvoeding ervaren.Natuurlijk is het nu vreemd voor hem,maar als jij en je ex diudelijkheid scheppen,en hem een kans geven daarin mee te groeien,dan zal hij ermee leren omgaan.
Eigenlijk hebben jullie drieen geen andere keus.
Volgens de wet kan een kind pas vanaf zijn 12e jaar beslissen of het een van de ouders wel of niet wil zien.Tot die tijd horen zowel je ex als jij voor zijn opvoeding te zorgenDus blijf alert op jouw rechten.
Laat je niet teveel door kleine situaties leiden,probeer het geheel te zien.Kijk vooruit en probeer nu al je leven in te richten naar de toekomst zoals jij het ziet,het zal niet altijd lukken maar het geeft wel de hoop en kracht die jij op dit moment nodig heb.
Ikben zelf geen trans,maar de rest van je situatie komt bekend voor.Daarom vind ik het jammer dat jij zo weinig reacties krijgt,op deze zo belangrijke en delicate kwestie.Ik weet zeker dat er trans-mannen en vrouwen zijn op dit forum die jou verder kunnen helpen.
Het enigste wat ik kan zeggen is.Ga naar je huisarts en verplicht hem jou te helpen zoeken naar geestelijke bijstand D.M.V.contactgroepen speciaal bestemd voor trans met kinderen.
Nou ik hoop dat ik je een klein beetje van dienst heb kunnen zijn.
Ik wens jeveel sterkte,geluk en liefde toe,Robin
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
Robin,
Het feit dat bepaalde zaken zich beter lenen voor prive mailtjes of gesprekken op MSN, wil niet zeggen dat er geen reacties komen.
Maar de situatie is heel herkenbaar. En de primaire reacties van kinderen hoeven niks over hun feitelijk gedrag te zeggen. Zo wilde mijn dochter niet naast me lopen in een attractiepark als ik "om" zou zijn. En ik mocht ze al helemaal niet begeleiden naar sportclub, zwemles e.d.
Vanaf de 1e dag dat ik om was heb ik ze er nooit meer over gehoord.
Maar kinderen kunnen heel bang zijn. Die van mij was heel bang voor de reacties van andere kinderen. Achteraf nergens voor nodig. EN nu zegt ze vaak "dit is mijn papa hoor". Ze geneert zich er totaal niet meer voor. Het heeft gewoon zijn tijd nodig.
Het feit dat bepaalde zaken zich beter lenen voor prive mailtjes of gesprekken op MSN, wil niet zeggen dat er geen reacties komen.
Maar de situatie is heel herkenbaar. En de primaire reacties van kinderen hoeven niks over hun feitelijk gedrag te zeggen. Zo wilde mijn dochter niet naast me lopen in een attractiepark als ik "om" zou zijn. En ik mocht ze al helemaal niet begeleiden naar sportclub, zwemles e.d.
Vanaf de 1e dag dat ik om was heb ik ze er nooit meer over gehoord.
Maar kinderen kunnen heel bang zijn. Die van mij was heel bang voor de reacties van andere kinderen. Achteraf nergens voor nodig. EN nu zegt ze vaak "dit is mijn papa hoor". Ze geneert zich er totaal niet meer voor. Het heeft gewoon zijn tijd nodig.
Cyn.
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Cyntia,dat weet ik wel,maar Jasmine kwam met een schrijven na mijn schrijven,daarom eigenlijk mijn antwoord.Je heb ook wel gelijk wat je zegt,maar ik ben zelf iemand die makkelijk in het openbaar over alles praat.Ik zal er voortaan wel aan denken.
Wat jij schrijft over je kind,dat ken ik ook.Mijn dochter schaamde zich ook voor mij,terwijl haar vriendinnetjes er geen probleem mee hadden.Gelukkig is mijn dochter er in gegroeid.En paar maande terug,keek ze naar de film "Pirates of the Caribean",ze zei tegen mij over Johnny Depp:'Dat ben jij papa". De vergelijkenis was dusdanig treffend,dat ik er dagen later nog om kon lachen.
Ja dan uiteindlijk is het zover dat je er om kunt lachen.
Wat jij schrijft over je kind,dat ken ik ook.Mijn dochter schaamde zich ook voor mij,terwijl haar vriendinnetjes er geen probleem mee hadden.Gelukkig is mijn dochter er in gegroeid.En paar maande terug,keek ze naar de film "Pirates of the Caribean",ze zei tegen mij over Johnny Depp:'Dat ben jij papa". De vergelijkenis was dusdanig treffend,dat ik er dagen later nog om kon lachen.
Ja dan uiteindlijk is het zover dat je er om kunt lachen.
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
Vaak is het heel anders dan alle overwegingen die je jezelf had voorgesteld. Zelf zou ik gaan voor openheid, maar daar moet je wel samen achterstaan. Veel angsten van...wat ga ik verliezen, of hoe zou hij-zij reageren ..maak ik het vaderbeeld niet stuk? zijn in de praktijk vaak niet aan de orde. Het Tv-zijn van mijn partner is ws. minder ingrijpend dan wanneer je van m/v wordt. Dat is een heel ander proces. Toch ervaren kinderen wel de spanning die dat met zich meebrengt. Als je kinderen jong zijn groeien ze mee in alle ontwikkelingen en dat geeft toch meer een band dan afstand lijkt mij. Mijn kinderen zijn volwassen en weten dat hun vader zich regelmatig omkleed. Meer hoeven en willen ze ook niet weten en dat is goed. Als ik het over kon doen ging ik toch voor het zo vroeg mogelijk vertellen.
groetjes elsa
groetjes elsa
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Ja Elsa,dat is de paradox van het verwachtings patroon.Er niet in mee willen gaan, maar toch weer rekening houden met,...
Wat mij met de paplepel is ingegoten,moet ik nou weer loslaten wat mijn dochter betreft.Mijn ouders hadden toendertijd meer moeite met mijn andrchine look,dan mijn dochter nu.En toch houd ik er dan rekening mee,en doe dan maar geen foundation en lippestifd op.Ik vind het niet erg,want ik doe het met liefde.En die lijntjes onder mijn ogen ken ze nog wel verteren.
Toch wel leuk dat ieder daar zo zijn eigen verhaal in heeft.Want mijn ex vrouw vond het niet echt leuk dat ik dat deed,terwijl ze travestie wel intresant vond.Als het maar niet te dichtbij kom zal ze wel gedacht hebben.Maar stand zou het nooit gehouden hebben,want ik begon steeds meer naar mannen te kijken.Wat ken een mensenleven,raar lopen.
Wat mij met de paplepel is ingegoten,moet ik nou weer loslaten wat mijn dochter betreft.Mijn ouders hadden toendertijd meer moeite met mijn andrchine look,dan mijn dochter nu.En toch houd ik er dan rekening mee,en doe dan maar geen foundation en lippestifd op.Ik vind het niet erg,want ik doe het met liefde.En die lijntjes onder mijn ogen ken ze nog wel verteren.
Toch wel leuk dat ieder daar zo zijn eigen verhaal in heeft.Want mijn ex vrouw vond het niet echt leuk dat ik dat deed,terwijl ze travestie wel intresant vond.Als het maar niet te dichtbij kom zal ze wel gedacht hebben.Maar stand zou het nooit gehouden hebben,want ik begon steeds meer naar mannen te kijken.Wat ken een mensenleven,raar lopen.
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.