Er zijn momenten dat ik nul zin heb in Josette, behalve de laarzen. Die blijven altijd. Het zijn met name momenten dat ik slecht in mijn vel zit, soms tot het depri aan toe. En wanneer zelfs de hakken of de laarzen me niets doen, dan zit ik goed in de put. Van het weekend ging het niet lekker. Veel piekeren over gisteren en morgen. Gisteren wel deels enfemme rondgelopen. Plotseling wilde ik het uitdoen. Zelfs de driekwartbroek.
Ik weet het niet, maar zijn er soms ook momenten dat jij geen zin hebt om enfemme te zijn?
Geen zin in omkleden
Moderator: Moderators
Geen zin in omkleden
liefs, Josette
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Josette,
ik ken het allemaal, vrees ik. Als ik eerlijk ben: (volledig) omkleden hoeft tegenwoordig voor mij niet meer zo nodig. Ik vind het veel gedoe en de 'drang' is weg (nee, mijn sexdrive is er nog volop hoor, maar die beroemde, beruchte drang is er niet meer, heb ik als het ware uitgezet). Een enkele keer trek ik een rok en een paar laarzen aan. Maar dat is dan puur om me even publiek te laten zien. Een beetje recalcitrant van: ik ben er lekker nog en ik doe het nog! Daarna trek ik alles snel weer uit en doe gemakkelijker kleren aan.
Zoals je wel zult weten, loop ik al een tijdje mee. In het begin is travestie heel opwindend en beperkt. Dan gaat het groeien. Ongemerkt ga je zelf veranderen. En dan als je behoorlijk in de greep van het beestje bent, wordt het geleidelijk aan minder opwindend en komt de gemene kant van het beestje bovendrijven. Toen ik begon vind ik het ontzettend leuk, opwindend, te gek. En al die oude knarren vond ik maar depressieve zeurpieten. Travestie moest leuk zijn. Het heeft tientallen jaren geduurd voordat ik het wilde erkennen en inzien. Maar het beestje heeft een hele donkere kant en hoe verder je komt, hoe meer die donkere kant je in zijn greep probeert te krijgen. Ik denk dat je dat beter kunt weten en dat je je daar mentaal op moet voorbereiden. Want dat gevecht dat je zult moeten leveren, gaat heel lang duren en wordt uiteindelijk vaak een gevecht op leven en dood. Dit klinkt je nu misschien nog volstrekt idioot in de oren, maar wacht maar eens af. Als dat gevecht tenslotte min of meer voorbij is (als er tenminste ooit een einde aan komt) moet je blij zijn dat je er nog bent, dat je nog min of meer gezond bent en je moet blij zijn met alles wat je verder misschien nog hebt. En tegen die tijd kun je je dus niet meer echt druk maken over je kleding, je uiterlijk, je make-up, etc.
Dan is het tijd om trots op jezelf te zijn. Want je bent travestiet. Je bent uit de kast gekomen. En je bent er nog. Er zijn akelig weinig die dat kunnen zeggen.
De travestieten die hun travestie nooit aan de grote klok hebben gehangen, kennen dat gevecht niet, tenminste niet in deze vorm. De transgenders en de transen wel. Die moeten vroeg of laat een soortgelijk gevecht leveren. Ik hoop voor ze dat dat gemakkelijker is, maar daar ben ik niet echt zeker van.
En Frederique? Die zal zeggen dat ik het allemaal veel te somber zie. Dat ik wat positiever moet denken. Misschien. Maar pessimisten zijn betere beleggers en planners. Ik zie het liever wat somber, dan valt het misschien straks wel mee. En ik loop al wat langer openlijk als travestiet rond. Ervaring is een goede maar ook harde leermeester.
Ik ben er nog, ik ben nog gezond, ik heb 3 fantastische kids en een vrouw/vriendin die dol op me is en een baan. Voor iemand die openlijk in travestie gelopen heeft en nog loopt, is dat best veel. Ik hoop dat je over een tijd hetzelfde kunt zeggen!
Waarom ben je depri? Waarom zit je in de put? Als het minder geschikt is (dit is een publiek forum) kun je ook mailen.
Wat denk je eraan te doen? Wat is je strategie? Wat is je doel?
Groetjes,
Kim D.
ik ken het allemaal, vrees ik. Als ik eerlijk ben: (volledig) omkleden hoeft tegenwoordig voor mij niet meer zo nodig. Ik vind het veel gedoe en de 'drang' is weg (nee, mijn sexdrive is er nog volop hoor, maar die beroemde, beruchte drang is er niet meer, heb ik als het ware uitgezet). Een enkele keer trek ik een rok en een paar laarzen aan. Maar dat is dan puur om me even publiek te laten zien. Een beetje recalcitrant van: ik ben er lekker nog en ik doe het nog! Daarna trek ik alles snel weer uit en doe gemakkelijker kleren aan.
Zoals je wel zult weten, loop ik al een tijdje mee. In het begin is travestie heel opwindend en beperkt. Dan gaat het groeien. Ongemerkt ga je zelf veranderen. En dan als je behoorlijk in de greep van het beestje bent, wordt het geleidelijk aan minder opwindend en komt de gemene kant van het beestje bovendrijven. Toen ik begon vind ik het ontzettend leuk, opwindend, te gek. En al die oude knarren vond ik maar depressieve zeurpieten. Travestie moest leuk zijn. Het heeft tientallen jaren geduurd voordat ik het wilde erkennen en inzien. Maar het beestje heeft een hele donkere kant en hoe verder je komt, hoe meer die donkere kant je in zijn greep probeert te krijgen. Ik denk dat je dat beter kunt weten en dat je je daar mentaal op moet voorbereiden. Want dat gevecht dat je zult moeten leveren, gaat heel lang duren en wordt uiteindelijk vaak een gevecht op leven en dood. Dit klinkt je nu misschien nog volstrekt idioot in de oren, maar wacht maar eens af. Als dat gevecht tenslotte min of meer voorbij is (als er tenminste ooit een einde aan komt) moet je blij zijn dat je er nog bent, dat je nog min of meer gezond bent en je moet blij zijn met alles wat je verder misschien nog hebt. En tegen die tijd kun je je dus niet meer echt druk maken over je kleding, je uiterlijk, je make-up, etc.
Dan is het tijd om trots op jezelf te zijn. Want je bent travestiet. Je bent uit de kast gekomen. En je bent er nog. Er zijn akelig weinig die dat kunnen zeggen.
De travestieten die hun travestie nooit aan de grote klok hebben gehangen, kennen dat gevecht niet, tenminste niet in deze vorm. De transgenders en de transen wel. Die moeten vroeg of laat een soortgelijk gevecht leveren. Ik hoop voor ze dat dat gemakkelijker is, maar daar ben ik niet echt zeker van.
En Frederique? Die zal zeggen dat ik het allemaal veel te somber zie. Dat ik wat positiever moet denken. Misschien. Maar pessimisten zijn betere beleggers en planners. Ik zie het liever wat somber, dan valt het misschien straks wel mee. En ik loop al wat langer openlijk als travestiet rond. Ervaring is een goede maar ook harde leermeester.
Ik ben er nog, ik ben nog gezond, ik heb 3 fantastische kids en een vrouw/vriendin die dol op me is en een baan. Voor iemand die openlijk in travestie gelopen heeft en nog loopt, is dat best veel. Ik hoop dat je over een tijd hetzelfde kunt zeggen!
Waarom ben je depri? Waarom zit je in de put? Als het minder geschikt is (dit is een publiek forum) kun je ook mailen.
Wat denk je eraan te doen? Wat is je strategie? Wat is je doel?
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Josette,
Ik herken 't wel, hoor. Ik heb een (kleine) periode van een paar weken gehad dat ik ook sterk aan mijn vrouwelijke gevoelens twijfelde. Dat ik ook geen zin had om me om te kleden. Toch kwamen die gedachten pas... nadat ik gedouched had en mijn borsten droeg. Het was inderdaad een vervelende periode, met name omdat ik in de periode ervoor heel precies wist welke stappen ik moest zetten en in die periode zelf niet meer. Ik had ook sterk de angst dat ik me mee liet slepen, dat iedereen dingen over zichzelf in mijn verhalen herkende - maar wist ik het zelf wel zeker? Wat nu als 't toch inbeelding was? Die gedachte maakte me onzeker, rusteloos, bang ook wel. Op een gegeven moment hield die periode -gelukkig- ook weer op. Ik denk achteraf dat het te maken had met het "mannelijke deel" van mijzelf dat dat andere deel niet kon accepteren (of te snel vond gaan?).
Mijn advies is: ga niets forceren, geef alles de tijd, sta er voor open om zowel vooruit als terug te gaan - je bent naar niemand iets verplicht en je bent zeker ook geen watje als je wel een stap terug zet! En roep naar je bovenkamer "vecht het zonder mij uit en laat me daarna maar weten wat ik moet!". Heb het vertrouwen dat je op een gegeven moment zult weten wat je moet doen.
Groetjes,
Frederique
Ik herken 't wel, hoor. Ik heb een (kleine) periode van een paar weken gehad dat ik ook sterk aan mijn vrouwelijke gevoelens twijfelde. Dat ik ook geen zin had om me om te kleden. Toch kwamen die gedachten pas... nadat ik gedouched had en mijn borsten droeg. Het was inderdaad een vervelende periode, met name omdat ik in de periode ervoor heel precies wist welke stappen ik moest zetten en in die periode zelf niet meer. Ik had ook sterk de angst dat ik me mee liet slepen, dat iedereen dingen over zichzelf in mijn verhalen herkende - maar wist ik het zelf wel zeker? Wat nu als 't toch inbeelding was? Die gedachte maakte me onzeker, rusteloos, bang ook wel. Op een gegeven moment hield die periode -gelukkig- ook weer op. Ik denk achteraf dat het te maken had met het "mannelijke deel" van mijzelf dat dat andere deel niet kon accepteren (of te snel vond gaan?).
Mijn advies is: ga niets forceren, geef alles de tijd, sta er voor open om zowel vooruit als terug te gaan - je bent naar niemand iets verplicht en je bent zeker ook geen watje als je wel een stap terug zet! En roep naar je bovenkamer "vecht het zonder mij uit en laat me daarna maar weten wat ik moet!". Heb het vertrouwen dat je op een gegeven moment zult weten wat je moet doen.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hoi hoi,
Ook ik herken het verhaal en kan niet anders zeggen als ga niets forceren. Het komt vanzelf weer en als het niet komt zul je het niet nodig hebben.
Ik heb als Pam eigenlijk alles wel gedaan wat je kan doen. Gezellig uit gaan in hartje Den Haag, uit gaan in hartje Amsterdam, gezellig thuis met andere T - girls, bezoeken van feestavonden ............. etc etc.
Het is ook allemaal in een sneltreinvaart gegaan destijds en op een gegeven moment kwam de klad erin. Geenzin in al die troep, geen zin om schoon te maken en zo kan ik heel veel dingen opnoemen waarom ik er geen zin in had.
Wel had ik het zelfde als Josette dat kleding en dan vnl schoenen en kousen gecombineeerd met een rokje me genoeg satisfaction gaven om volledig te functioneren zoals ik wou.
Deze periode heeft wel 2 jaar geduurt en sinds een paar weken geleden ben ik weer Pam geweest en vond ik het ook leuk om te doen. Verschil zit hem in het feit dat ik het nu doe voor me plezier en er geen moeten meer is. Dat moeten was er wel want ik moest als Pam de stad in, ik moest als Pam naar dat feestje ik moest ........... etc etc etc .
Balans vinden is wat mij betreft erg belangrijk in je leven. MEt alles en dus ook met het vrouw willen zijn.
Groetjes
Pamela
Ook ik herken het verhaal en kan niet anders zeggen als ga niets forceren. Het komt vanzelf weer en als het niet komt zul je het niet nodig hebben.
Ik heb als Pam eigenlijk alles wel gedaan wat je kan doen. Gezellig uit gaan in hartje Den Haag, uit gaan in hartje Amsterdam, gezellig thuis met andere T - girls, bezoeken van feestavonden ............. etc etc.
Het is ook allemaal in een sneltreinvaart gegaan destijds en op een gegeven moment kwam de klad erin. Geenzin in al die troep, geen zin om schoon te maken en zo kan ik heel veel dingen opnoemen waarom ik er geen zin in had.
Wel had ik het zelfde als Josette dat kleding en dan vnl schoenen en kousen gecombineeerd met een rokje me genoeg satisfaction gaven om volledig te functioneren zoals ik wou.
Deze periode heeft wel 2 jaar geduurt en sinds een paar weken geleden ben ik weer Pam geweest en vond ik het ook leuk om te doen. Verschil zit hem in het feit dat ik het nu doe voor me plezier en er geen moeten meer is. Dat moeten was er wel want ik moest als Pam de stad in, ik moest als Pam naar dat feestje ik moest ........... etc etc etc .
Balans vinden is wat mij betreft erg belangrijk in je leven. MEt alles en dus ook met het vrouw willen zijn.
Groetjes
Pamela
<i><b>Change the things you can, accept the things you can't change.</i></b>
-
Claudia K
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 207
- Lid geworden op: vr feb 17, 2006 9:36
- Locatie: Haarlemmermeer
- Contacteer:
Weer een stuk herkenning
Hoi Josette, en alle anderen
Het geeft mij toch weer een goed gevoel om hier te lezen dat ik niet de enige ben die van tijd tot tijd - en bij mij is dat zelfs nogal veel tijd - helemaal geen zin heeft in Claudia.
Alleen in tegenstelling tot wat ik hier lees heb ik het juist vaak als ik goed in mijn vel zit. Omdat het nu niet zo lekker gaat trekt Claudia ontzettend aan me, en wil ik ook allerlei nieuwe dingen opstarten, maar daarvoor is het meer dan een jaar bijna helemaal weg geweest.
Ik denk dus dat er niets aan het handje is, het zal er wel gewoon bij horen.
Groetjes
Claudia Zomer
Het geeft mij toch weer een goed gevoel om hier te lezen dat ik niet de enige ben die van tijd tot tijd - en bij mij is dat zelfs nogal veel tijd - helemaal geen zin heeft in Claudia.
Alleen in tegenstelling tot wat ik hier lees heb ik het juist vaak als ik goed in mijn vel zit. Omdat het nu niet zo lekker gaat trekt Claudia ontzettend aan me, en wil ik ook allerlei nieuwe dingen opstarten, maar daarvoor is het meer dan een jaar bijna helemaal weg geweest.
Ik denk dus dat er niets aan het handje is, het zal er wel gewoon bij horen.
Groetjes
Claudia Zomer
Op reis is de eindbestemming niet belangrijk, wel de plaats waar je nu bent.
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Toen ik alles stiekum moest doen omdat mijn vrouw het niet accepteerde, dan had ik bijna altijd zin/noodzaak om mij om te kleden, en zeker wanneer dingen mij tegenzat. Nadat mijn vrouw en ik toch weer een plekje voor Lisa had gevonden had ik ook altijd zin en nam elke gelegenheid om Lisa te zijn. Maar dat nam af, en werd het gewoon, zoals bij Pamela nu, wanneer ik er zin in had. En juist nu is het zo, dat juist wanneer het niet gaat -- drukte op mijn werk, familie problemen, enz enz, heeft Lisa juist geen zin om naar buiten te treden.
Gek, eigenlijk.
Lisa
Gek, eigenlijk.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Ik persoonlijk ken die depressies niet,ik volg mijn gevoel op het moment dat iets zich voordoet.Wanneer ik Rob ben dan ben ikmezelf (androchine),en wanneer ik Robin ben (travie) dan ben ik ook mezelf.
Als Rob doe ik mannelijke en vrouwelijke dingen,en als Robin alleen vrouwelijke dingen(de naam Robin Hood is een grap).
Doordat ik zonder moeite gehoor geef aan het moment nu,ben ik altijd tevreden met wie ik ben.
Wanneer ik dus geen zin heb in travestie,dan vraag ik mij niet af,waarom?Maar zeg tegen mezelf,daarom!Wanneer je dit dus gewoon accepteerd dan maak je je eigen leven steeds makkelijker.
Ook de travestie kent bij mij vele vormen,dus kan ik altijd dat doen waar ik mij goed bij voel.
En heb ik er genoeg van,nou dan ben ik nog altijd Rob en die is er gelukkig altijd.
Als Rob doe ik mannelijke en vrouwelijke dingen,en als Robin alleen vrouwelijke dingen(de naam Robin Hood is een grap).
Doordat ik zonder moeite gehoor geef aan het moment nu,ben ik altijd tevreden met wie ik ben.
Wanneer ik dus geen zin heb in travestie,dan vraag ik mij niet af,waarom?Maar zeg tegen mezelf,daarom!Wanneer je dit dus gewoon accepteerd dan maak je je eigen leven steeds makkelijker.
Ook de travestie kent bij mij vele vormen,dus kan ik altijd dat doen waar ik mij goed bij voel.
En heb ik er genoeg van,nou dan ben ik nog altijd Rob en die is er gelukkig altijd.
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
Wel na alles gelezen te hebben <behalve van Robin, dat sla ik meestal over, mijn verhaal.
Als ik het druk heb en het zit tegen dan komt Bea mij te hulp en daarna komt alles weer goed. Vroeger: Problemen op het werk; te veel werk enz. Na werktijd was Bea er en de stressknop was weer gereset. Nu ik niet meer werk heb ik veel tijd om Bea te zijn, maar na een lang weekend Bea bij mijn vriendin is het tijd om weer gewoon man te zijn en is Bea soms ver weg op vakantie of zo. En dan blijkt Bea ook niet nodig te zijn. Maar na 2 weken geen Bea dan kriebelt het toch weer en ga ik weer naar mijn vriendin. Het zou ook thuis kunnen maar met zijn 2en op stap is toch wel leuker.
Ook is Bea ruim 2 jaar niet actief geweest. Wat daar de reden van is weet ik nog steeds niet. Waarschijnlijk dat ik toen verliefd was op een bio-vrouw, maar die liefde werd niet beantwoord. en na die 2 jaar begon Bea weer te trekken. Je ziet dat het verschilt per persoon maar ook in welk gemoedstoestand jezelf bent.
Onder mijn tekst staat : beide sexen te kennen en daar vol van te genieten en te leven Wel dat doe ik dus op dit moment. Ik ben soms man en soms vrouw. En daar hou ik van.
groetjes Bea.
Als ik het druk heb en het zit tegen dan komt Bea mij te hulp en daarna komt alles weer goed. Vroeger: Problemen op het werk; te veel werk enz. Na werktijd was Bea er en de stressknop was weer gereset. Nu ik niet meer werk heb ik veel tijd om Bea te zijn, maar na een lang weekend Bea bij mijn vriendin is het tijd om weer gewoon man te zijn en is Bea soms ver weg op vakantie of zo. En dan blijkt Bea ook niet nodig te zijn. Maar na 2 weken geen Bea dan kriebelt het toch weer en ga ik weer naar mijn vriendin. Het zou ook thuis kunnen maar met zijn 2en op stap is toch wel leuker.
Ook is Bea ruim 2 jaar niet actief geweest. Wat daar de reden van is weet ik nog steeds niet. Waarschijnlijk dat ik toen verliefd was op een bio-vrouw, maar die liefde werd niet beantwoord. en na die 2 jaar begon Bea weer te trekken. Je ziet dat het verschilt per persoon maar ook in welk gemoedstoestand jezelf bent.
Onder mijn tekst staat : beide sexen te kennen en daar vol van te genieten en te leven Wel dat doe ik dus op dit moment. Ik ben soms man en soms vrouw. En daar hou ik van.
groetjes Bea.
beide sexen te kennen en daar vol van te genieten en te leven
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Wanneer er depressies komen en gaan, al naar gelang de behoefte om wel of niet in travestie te zijn,dan moge toch wel duidelijk zijn dat de depressies een andere of dieperliggende oorzaak hebben.
Die niet altijd op te lossen zijn door wel of geen travestie te beleven.
Het is dan een tijdelijke oplossing,vooral wanneer depresies,stress en kwalen blijven terugkeren.
Het is veel belangrijker om te kijken of je als mens werkelijk gelukkig bent met het ,werk,maatschappij,gezinssituatie en wat je daar voor jezelf kan doen.
Pas wanneer je van binnen uit echt gelukkig bent,dan kun je travestie gaan beoordelen wat het voor je brengt.
En waarschijnlijk is het niet meer dan het ontdekken van je vrouwelijke kanten.
Die niet altijd op te lossen zijn door wel of geen travestie te beleven.
Het is dan een tijdelijke oplossing,vooral wanneer depresies,stress en kwalen blijven terugkeren.
Het is veel belangrijker om te kijken of je als mens werkelijk gelukkig bent met het ,werk,maatschappij,gezinssituatie en wat je daar voor jezelf kan doen.
Pas wanneer je van binnen uit echt gelukkig bent,dan kun je travestie gaan beoordelen wat het voor je brengt.
En waarschijnlijk is het niet meer dan het ontdekken van je vrouwelijke kanten.
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
Ik heb niet zo zeer de behoefte aan de kleding, als wel om mijn make-up bij te houden. Gebruik dan nu ook dagelijks blanke nagellak, brow styling gel (wenkbrauwen ge-epileerd) en kleurloze lipgloss om toch het een en ander van mezelf te benadrukken.
De drang is zo groot dat ik er geen dag buiten kan. Dit werkt erg verwarrend en maakt me zo nu en dan erg emotioneel. Heb dan het gevoel dat ik ieder moment in snikken kan uitbarsten, terwijl ik geen reden kan bedenken waarom. Is dat alleen omdat de vrouw in mij zo trekt? Ik loop dan ook in een voortdurende tweestrijd met mezelf en dat is vreselijk vermoeiend.
Verder heb ik gemerkt dat als de ongesteldheid van mijn vrouw nadert, ik mij vrouwelijker ga voelen. Kan haar hormoonhuishouding mij beinvloeden? Wist ik het maar. Of weten jullie hier meer over?
De drang is zo groot dat ik er geen dag buiten kan. Dit werkt erg verwarrend en maakt me zo nu en dan erg emotioneel. Heb dan het gevoel dat ik ieder moment in snikken kan uitbarsten, terwijl ik geen reden kan bedenken waarom. Is dat alleen omdat de vrouw in mij zo trekt? Ik loop dan ook in een voortdurende tweestrijd met mezelf en dat is vreselijk vermoeiend.
Verder heb ik gemerkt dat als de ongesteldheid van mijn vrouw nadert, ik mij vrouwelijker ga voelen. Kan haar hormoonhuishouding mij beinvloeden? Wist ik het maar. Of weten jullie hier meer over?
Verder heb ik gemerkt dat als de ongesteldheid van mijn vrouw nadert, ik mij vrouwelijker ga voelen. Kan haar hormoonhuishouding mij beinvloeden? Wist ik het maar. Of weten jullie hier meer over?
yep dat is geheel waar want , als je meerdere vrouwen bij elkaar in 1 huis zet worden zijn na een maand of wat allemaal tegelijk opoe(ongesteld) dus, daar zit je goed mee kwa gevoel....
wat dat andere aangaat denk ik persoonlijk dat je je gewoon erg veel vrouw voelt ,als ik zo lees wat je schrijft ...ja dit kan week maken
je kunt jaloers raken op anderen b.v je vrouw ....de gedachten van waarom zij wel en ik niet? heel gewoon lijkt mij... als reactie op alles wat je van binnen voelt
denk maar zo,alle kleine beetjes zijn meegenomen
yep dat is geheel waar want , als je meerdere vrouwen bij elkaar in 1 huis zet worden zijn na een maand of wat allemaal tegelijk opoe(ongesteld) dus, daar zit je goed mee kwa gevoel....
wat dat andere aangaat denk ik persoonlijk dat je je gewoon erg veel vrouw voelt ,als ik zo lees wat je schrijft ...ja dit kan week maken
je kunt jaloers raken op anderen b.v je vrouw ....de gedachten van waarom zij wel en ik niet? heel gewoon lijkt mij... als reactie op alles wat je van binnen voelt
denk maar zo,alle kleine beetjes zijn meegenomen
-
Robinhood
- ForumFan
- Berichten: 399
- Lid geworden op: wo feb 01, 2006 19:46
- Locatie: vlaardingen
- Contacteer:
Wat mij altijd opvalt is dat vrouwen en zeer vrouwelijke mannen enorm gevoelig zijn voor sferen en andere mensen.
Ze pikken ook snel de emoties op van anderen wat soms erg verwarrend is ,vooral wanneer twee mensen dicht bijelkaar staan.
Dan raken de eigen emoties met de emoties van die ander met elkaar verstrengelt,dit kan je toetsen door te kijken wat er gebeurt wanneer er even afstand is en proberen om dan ook bij jezelf te blijven,d.w.z ook even niet aan die ander te denken.
Wanneer blijkt welke emoties in verband staan met je eigen energie dan kun je beter inzicht krijgen in jezelf.
Ikzelf kleed mij vaak alleen maar,behalve wanneer ik vrouwenbezoek krijg dan ga ik mee in hun energie en maak mij dus wel op.Dan voel ik mij ook meer op mijn gemak dan zonder make-up.
Ze pikken ook snel de emoties op van anderen wat soms erg verwarrend is ,vooral wanneer twee mensen dicht bijelkaar staan.
Dan raken de eigen emoties met de emoties van die ander met elkaar verstrengelt,dit kan je toetsen door te kijken wat er gebeurt wanneer er even afstand is en proberen om dan ook bij jezelf te blijven,d.w.z ook even niet aan die ander te denken.
Wanneer blijkt welke emoties in verband staan met je eigen energie dan kun je beter inzicht krijgen in jezelf.
Ikzelf kleed mij vaak alleen maar,behalve wanneer ik vrouwenbezoek krijg dan ga ik mee in hun energie en maak mij dus wel op.Dan voel ik mij ook meer op mijn gemak dan zonder make-up.
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
.
Ik draag eigenlijk nooit echt vrouwenkleding. Wel vaak geslachtsloze kleding. Oh, laatst heb ik op een feestje in Utrecht behoorlijk veel make-up opgedaan maar dat doe ik anders ook eigenlijk nooit. Het voelde wel cool en ik voelde me vooral minder lelijk maar echt meer vrouw? Denk het niet eigenlijk.
Ik weet ook niet of dat nou een vrouw maakt; haar kleding en make-up.
Mijn moeder draagt bijna nooit make-up en heeft niet eens een rok of jurk. En toch is ze op en top vrouw hoor met haar korte haren.
Maarja; ik heb natuurlijk wel wat te compenseren met mijn lange, benige lichaam en hoekige gezicht. Ik heb dus wel lang haar en draag oorbellen. Ook epileer ik mijn wenkbrauwen al eeuwen en onthaar mijn lichaam. (Onderbenen, armen, schaamhaar en oksels zit er nog; de rest is erg minder geworden door het gebrek een testosteron...)
Gezichtshaar is gelasered en nu nog de rest laten opereren.
Als ik voor mijn gevoel echt passabel genoeg ben dan durf ik het denk ik pas aan om vrouwenkleding te dragen. Ik denk als ik nu zou doen ik best wel nagewezen, nagestaard, uitgescholden of misschien wel in elkaar geslagen zou worden. Tsja, en dat is het me toch gewoon niet waard. Ik ben behalve transseksueel ook nog gewoon mens en wil gewoon lekker kunnen functioneren in de maatschappij zonder continu geconfronteerd te worden met mijn genderdysforie. (En dan dus ook nog vaak op een negatieve manier.)
Ik heb trouwens wel heel veel respect voor jullie meiden die het wel doen zonder eerst veel te laten opereren en laseren etc.
Ik weet ook niet of dat nou een vrouw maakt; haar kleding en make-up.
Mijn moeder draagt bijna nooit make-up en heeft niet eens een rok of jurk. En toch is ze op en top vrouw hoor met haar korte haren.
Maarja; ik heb natuurlijk wel wat te compenseren met mijn lange, benige lichaam en hoekige gezicht. Ik heb dus wel lang haar en draag oorbellen. Ook epileer ik mijn wenkbrauwen al eeuwen en onthaar mijn lichaam. (Onderbenen, armen, schaamhaar en oksels zit er nog; de rest is erg minder geworden door het gebrek een testosteron...)
Gezichtshaar is gelasered en nu nog de rest laten opereren.
Als ik voor mijn gevoel echt passabel genoeg ben dan durf ik het denk ik pas aan om vrouwenkleding te dragen. Ik denk als ik nu zou doen ik best wel nagewezen, nagestaard, uitgescholden of misschien wel in elkaar geslagen zou worden. Tsja, en dat is het me toch gewoon niet waard. Ik ben behalve transseksueel ook nog gewoon mens en wil gewoon lekker kunnen functioneren in de maatschappij zonder continu geconfronteerd te worden met mijn genderdysforie. (En dan dus ook nog vaak op een negatieve manier.)
Ik heb trouwens wel heel veel respect voor jullie meiden die het wel doen zonder eerst veel te laten opereren en laseren etc.