Alleen?!

[Diego]

Af en toe heb ik toch wel moeite met mijn situatie. Ik ben getrouwd. Niet super de super maar mag niet klagen. Mijn vrouw accepteert mij. Dat is al heel wat. Sex is er niet bij (tijdelijk) want mijn vrouw is erg vroegtijdig in de overgang, en heeft totaal geen zin in sex. Sex met mij als vrouw al helemaal niet. Heb een lief zoontje waar ik alles voor over heb. Toch mis ik veel vind ik. Ben ik een ontevreden ondankbaar persoon ?? Ik ben en blijf een echt travo dat is er echt niet uit te branden. Dan moet je mij toch echt om zeep helpen dan is het pas "weg". Ik zou zo zo zo graag echt contact willen met een andere lieve travo of trans. Dat maakt mij niet uit. Maar het kan gewoon niet in mijn situatie. Af en toe heb ik heel erg veel moeite met deze situatie. En dat kan ik niet uitleggen aan mijn vrouw. Ze zal het nooit begrijpen. Gelukkig kan ik het van mij af typen op dit keyboard aan jullie ! Jullie zijn mijn echte medemens die mij begrijpen hoop ik. Ik twijvel ook heel vaak aan of ik wel echt een travestiet ben of graag verder zou willen gaan, mijn leven lang denk ik hier al over. Ik ben nu al te laat voor een operatie en de procedure ervoor. Dat wil ik ook mijn zoontje niet aan doen. Tevens worstel ik nog steeds over de vraag: ben ik 100% hetero ? Nee ik denk het niet. Ik ben bi, maar doe er niets mee omdat ik dat niet kan. Ik laat mijn gezin niet in de steek, zeker mijn kind niet, nooit. Met wie kan je er over praten ???? Zijn er mensen die in dezelfde situatie zitten ??? Wie herkend deze situatie. Wie wil mij steunen of helpen met woorden? Ik ben niet gek absoluut niet, maar ik word er wel eens gek van. . . . . . .

[AmberTV]

Hoi Lana,

Nouw wij kunnen elkaar de hand schudden. Ook ik twijfel dagelijks wie en wat ik ben en wat ik nou toch zou moeten doen. Ik ben getrouwd heb kinderen en ben gelukkig. Maar ook ik denk vaak: ben ik bi ? Ik val vrijwel nooit op mannen, of ze moeten er wel heel vrouwlijk uitzien. Maar echte vrouwen die anderen als 'grof' typeren, vind ik vaak juist heel aantrekkelijk. En ja, dan ikzelf. Ben als man heel tevreden, maar mag graag wat 'rommelen' met mijn (te lange ?) haar. En denk er soms over om het maar weer kort te laten knippen als ik merk dat sommige aantrekkelijke vrouwen dat toch veel mooier vinden. (macho-Amber, how wird) Zeker nu ik vaak in de sporschool kom, zie ik er beter uit dan een jaar terug. Maar die TV/CD gevoelens gaan echt nooit uit mijn lijf. En dus twijfels ik vaak, heel vaak. Kan er gelukkig wel over praten met mijn partner en op travestie avonden ook met anderen zoals ik. Ik voel dus met je mee Lana.

Liefs

Amber

[Irene]

Nee Lana, je bent niet gek, en zeker niet alleen. Je schrijft een heel herkenbaar verhaal. Ook ik heb mijn gezin (vrouw in de overgang) waardoor ook ik in die positie zit niet verder meer te willen (kunnen) gaan. Ik voel me niet bi, en heb ook absoluut geen behoefte aan seks met mijn echtgenote als vrouw (seks en vrouw zijn zijn wat dit betreft volledig losgekoppeld). Mijn vrouw zijn en haar overgang hebben geleid tot een platonische maar wel stevige liefdes relatie.
Ik wil hier graag met je over verder praten, hier of via e-mail of eventueel irl.

Irene

[Diego]

Ik ben blij dat ik niet alleen sta. Ik ga elke dat meer "los" staan van mijn vrouw. Ze vind zelf totaal van niet. Ze stopt alles in het vakje "ik ben in de overgang, en alles komt weer goed" , maar volgens mij is er meer aan de hand. Ik zelf verander in de loop van de jaren in een ander soort travo. Vroeger was alles vluchtig en snel. Tegenwoordig moet ik gewoon een behoorlijke tijd per dag leven als vrouw. (en dat kan natuurlijk niet zo vaak). Maar als ik dat niet doe krijg ik een zeer onrustig gevoel ook in mijn mannenleven. Ik ga de grens laten vervagen. Dikke twijvels over mijn relatie. En dat terwijl ik een lieve vrouw heb. Alleen ik kan mijn verhaal niet kwijt. Ze zucht al als ik iets zeg over een leuk rokje of jurkje of iets wat te maken heeft met mij zelf als travestiet. Ik ben ook geen travestiet ik ben een man die eigenlijk gewoon vrouw had willen zijn. Gek word ik ervan.

[Tijn]

oehhh, herkenbaar (behalve het getrouwd zijn). Het niet weten of je nou man of vrouw bent is echt klote, maar daarom ga ik ook nog ergens dit jaar langs de dokter om te kijken of het ziekenhuis me kan helpen
Misschien zou jij dat ook moeten doen, ik denk dat het mensen in onze situatie flink zal helpen

[Irene]

Ook ik val niet echt op mannen, al ben ik wel reuze nieuwsgierig.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat we samen in de overgang zitten.

Irene

[Frederique_]

Ik ben nu al te laat voor een operatie en de procedure ervoor.

Natuurlijk ben jij de enige die je eigen situatie goed kunt afwegen. Maar toch: vergis je niet in de leeftijd waarop je nog zo'n operatie kunt doen. Ik zie op het internet meerdere vrouwen die ouder zijn dan 50 toch nog zo'n operatie doen. 't Kan echt!

Overigens nogmaals: ik wil je nergens toe pushen - jij bent de enige die in jouw situatie de juiste keuze kunt maken.

Groetjes,

Frederique

[Diego]

Jullie zijn lief, ik ben ook erg blij dat het probleem (problemen) waar ik mee worstel herkenbaar is. Waarom zou ook ik alleen hier mee lopen ? Ik hoor natuurljk ook gewoon bij de grote groep mensen zoals wij. Dit helpt toch best wel hoor ! Niet dat ik een ander ook die problemen gun ! Zo bedoel ik dat natuurlijk niet. Ik zit nu al weer enkele maanden op dit forum en ik ga mij meer en meer thuis voelen. Ik ben blij dat dit soort forums bestaat.
Frederique ook bedankt hoor, gelukkig ben ik nog (lang) geen 50. Ik dacht altijd dat deze operaties onder een bepaalde leeftijd moesten gebeuren. Maar of ik ooit zo ver ga ???

Liefs Lana.

[Yil]

Hoi Lana,
Je bent niet de enigste die met die gevoelens loopt.
Bij mij was het zo erg dat het huwlijk stuk liep.
Ik heb ook twee kindjes. Ik heb er alles aan gedaan om niet te luisteren naar mijn gevoelens, want ik dacht aan hen dat ik het hun niet kon aandoen.
maar het word alleen maar erger.
Je raakt er helemaal in de stress door.
Wat hebben je kinderen aan een geirriteerde en ongelukkige vader.

Nu ik gescheiden ben en "vrij" ben is er rust in mijn leven gekomen.
Ik zie mijn kindjes regelmatig, kan gewoon praten met mijn ex (wat voorheen niet mogelijk wasen) en ben bij de genderteam van de VU.

wens je veel sterkte,
Liefs,
Derya

[Babette]

Hoi Lana,

het is lastig om iets te zeggen over je gevoelens en je relatie: ik heb zelf een fantastische relatie, die met me mee is gegroeid in m'n ontdekkingsreis in het vrouwelijke. De essentie van m'n huidige relatie is, dat je elkaar toch de ruimte moet geven om je groeiproces als mens door te maken, hoe ingewikkeld dat soms ook kan zijn. Voor ons is dat ware liefde.

Dat houdt mijns inziens in, dat een ieder het recht heeft om zijn of haar processen mee te maken. En wat betreft het vallen op mannen: zelf val ik op mensen, hun uitstraling en levenshouding, en dan doet het er eigenlijk niet eens zoveel toe of dat dan mannen of vrouwen zijn.

Soms zitten m'n partner en ik ( en femme ) samen op de bank voor de buis, en vallen we op dezelfde man: een lekkere rasta-man of zo... dat is wel grappig. Ik heb een romantische interactie met een man gehad, een hele goede vriend, en daar komt ook nog wel een vervolg op. Het was voor mij de eerste keer, en het voelde gewoon heel erg fijn, erg vrouwelijk en heel bijzonder. Eigenlijk, zoals ik er nu over schrijf, voel ik hem nog steeds.... Overigens ben ik ook een vrouw van over de vijftig, en schatje: het stelt niets voor hoor!

Ik hoop dat jij het op één of andere manier voor elkaar kunt krijgen dat jij je groeiporcessen zoals jij ze ervaart, door kunt maken. Waar het uiteindelijk eindigt weet niemand. Het blijft een verrassingspakket, dus geniet ervan, zou ik zeggen! En je kunt me altijd mailen, mocht je daar de behoefte toe hebben.

Heel veel liefs en sterkte,

Babette.

De liefde voor de vrijheid is de liefde voor anderen.

[Babette]

Hoi Lana,

ik vond een toepasselijk gedichtje voor ons mensjes...

OVER DE LIEFDE

Het is dus gezien
alle voorafgaande argumenten
onmogelijk zonder de liefde
te kennen de liefde
te herkennen als
het over de liefde
gaat tenminste
zijn wij zo verdomd
voorzichtig en toch nog
zijn er altijd wel beesten
die toekijken als je
dan eindelijk

in het gras
ligt is het dus gezien
de menselijke
natuur
onmogelijk
zonder.

Uit:
"Alles op de fiets", Rutger Kopland.

Heel veel liefs,

Babette.

De liefde voor de vrijheid is de liefde voor anderen.

[helen]

hoi Lana

Ook ik heb bij het lezen van je verhaaltje,het gevoel dat het mijn eigen woorden hadden kunnen zijn.

Altijd die twijfels over wie of wat je bent.

Denk echter niet dat het te laat is om voor jezelf te kiezen.

Jaren heb ik gedacht dat er geen andere keus was dan gewoon doorgaan en het eeuwige toneelspel te laten voortduren.
Het waren jaren met veel depressies en verdriet.
Na mijn comingout vorig jaar maart leek het leven alleen nog maar uitzichtlozer.
Zo uitzichtloos zelfs dat ik plannen maakte om er uit te stappen.
Mijn vrouw vroeg vrijwel direct de scheiding aan,en de kids drijgde ik kwijt te raken.

Nu achteraf is het voor ons allemaal goed geweest dat ik voor mezelf heb gekozen.
Na samen hard knokken heb ik met mijn inmiddels ex vrouw een goede vriendschaps relatie,en de kids hebben geen problemen met mijn ts zijn.

Ik heb nu 5 gesprekken bij het vu gehad en ben hard op weg om eindelijk mijzelf te kunnen zijn.

Kortom er is hoop ook voor jou!!

Zeg nou zelf wat heeft je zoontje aan een ongelukkige vader?

Volgende heb ik ooit eens gescgreven mss heb je er wat aan:




Ben ik nu eng?omdat ik anders ben?
Ben ik nu een viezerik nu ik mezelf ken?
Laat mij alsjeblieft in m’n waarde.
Want ik heb ook recht op een plek op deze aarde.

Tot helpen was ik toch altijd berijd
Of het nu was voor het klussen,tuinieren
of gewoon gezelligheid.
Zie mij toch gewoon als mens.
dat is mijn allergrootste wens.

Dat ik liever als vrouw door het leven ga,
maakt van mij toch nog geen slechte pa?
Mijn liefde voor vrouw en kinderen,
zal hier echt niet door verminderen.

Ik weet dat ze verdrietig zullen zijn,
Maar een depressieve pa is ook niet fijn.
Pas als ik gelukkig ben.
En eindelijk wat rust ken in mijn leven.
Zullen zij me leren kennen,
Als een mens die liefde kan geven.

lieve groetjes Helen

[Diego]

Ik ben niet snel van mijn stuk te brengen. Maar door de bovenstaande reacties raak ik echt van mijn stuk. Wat een schatten zijn jullie !!

Alleen jullie begrijpen dit, en misschien nog iemand die dit leest. Mijn zus heb ik de hyperlink gegeven van deze topic ! (hoi zus) !!

Ik wil jullie nooit meer kwijt. We zijn al iemand kwijt dat is al erg genoeg.

We horen bij elkaar door middel van dit forumpje, dat forumpje is GOUD waard !

Liefs Lana.

[Joyce_]

Hallo Lana,

Dit forum was (en is) ook voor mij een hele welkome manier om vragen te kunnen stellen en ervaringen uit te wisselen.

Toch had ik behoefte aan meer hulp en ben dat gaan zoeken bij een professionele gendertherapeute. Op de site van www.lkgtent.nl staat een lijst daarvan (http://www.lkgtent.nl/hulp-tips/medisch.html)

Ik zelf ben bij Tanja van Hengel terecht gekomen. Dat geeft wel al een bepaalde rust, hoewel ik nog maar net ben begonnen. Misschien is dit ook iets voor jou.

Heel veel groeten,

Joyce

[Diego]

Bedankt voor al die info. Maar eu . . hoe leg ik dat uit. Ik zit klem tussen een redelijk goed huwelijk en mijn eigen ik inclusief die vrouw die in mij zit. Ga ik naar de gendertherapeute moet ik dat toch uitleggen thuis. Dan is gelijk mijn huwelijk naar de knoppen. Het is een circeltje waar ik in blijf hangen. Snap je ? Zal wel weer overwaaien hoop ik. Mijn vrouw wilde vandaag al wel weer leuke satijnen nachthempjes gaan kopen voor mij. En dat is toch wel voor mij weer heel veel waard, gaat niet om die hempjes (alhoewel), maar het gaat om de gedachte van mijn vrouw dat ze toch af en toe meedenkt met mij. Al is het wel erg erg weinig.

Toch onwijs bedankt voor je info, ik ben er dus nog steeds en nog lang niet uit.

Liefs Lana.