Alleen?!

[Yil]

Ik ken het Lana, het af en toe "meedenken" en dan een kleinigheidje krijgen of mogen doen.
Er zit dan een andere gedachten aan vast.... iets van voor wat hoort wat..
Dat was dan bij mij het geval.

[Diego]

ja zou je denken ? Wat zat er in jou geval achter ? Ik heb bij mijn vrouw toch echt het idee dat ze het gewoon af en toe voor mijn plezier doet. Maar ze kan mij op dit gebied ook IJZIG negeren, en daar baal ik vreseljk van, want dan negeer je mij als persoon. Ik denk dat veel partners absoluut niet begrijpen dat het een (groot) deel van je persoonlijkheid is, iets wat diep diep diep in je zit. Ze beschouwen het een beetje als gekke hobby of zo. Ik noem het ook wel eens hobby, maar zet er aanhalingstekens bij. Ik heb mij proberen te verdiepen in de gedachte van mijn vrouw als ik haar was en mijn man dit zou doen. Dat is moeilijk, maar ik denk dat ik als vrouw er juist te gek op zou gaan. Dus waarschijnlijk kan ik mij niet objectief inbeelden hoe een vrouw denkt. Maar een ding weet ik heel zeker. Dit blijf een deel van mij die niemand kan afpakken. Ik vind mijn gevoelens (mag en kan mijzelf niet verlochenen) belangrijker dan mijn huwelijk. Mocht het ooit zover komen, mag ze kiezen of delen. Jammer. Dan zou ik er veel pijn van hebben maar ik kies toch echt voor mijzelf. Of ben ik nu erg egoistisch ?

[Frederique_]

Ik zou toch liever kijken of je er samen niet uit kunt komen - een beetje geven en nemen, bespreek je gevoelens en vraag aan haar wat haar gevoelens er over zijn... Als ze ziet dat jij er onder lijdt dat je niet verder kunt dan kan het heel goed zijn dat ze bereid is om toch die stap met jou te maken...

Groetjes,

Frederique

[Babette]

Hoi Lana,

ik ben het helemaal met Frederique eens dat je altijd moet proberen er samen uit te komen. In een liefdevolle relatie moet er ( mijns inziens ) altijd ruimte zijn voor een dialoog èn voor de groeiprocessen van de ander. Mijn partner en ik hebben over dit onderwerp eindeloos gepraat om er voor ons beiden uit te komen hoe de verhoudingen liggen en welke zaken gevoelig zijn. Ik kan me niet voorstellen dat een partner bezwaar zou hebben als jij, of nog liever jullie beiden, een gesprek zouden hebben met een gendertherapeut om een inschatting te maken van jullie situatie met betrekking tot jouw "trans-zijn".

Uiteindelijk zijn wij tot de conclusie gekomen dat onze liefde voor elkaar al het andere oversteeg, en dat brengt heel veel rust en balans.

Heel veel liefs en sterkte,

Babette.

De lifde voor de vrijheid is de liefde voor anderen.

[Diego]

Bedankt hoor meiden, fijn als mensen met je meedenken. Ik heb sinds ik zaterdagavond deze topic begon veel om over na te denken. Ik moet inderdaad niet zomaar mijn relatie weggooien. Ik ga eens kijken of ik een opening kan vinden om goed te praten. Dat lukt meestal alleen op vakanties (gek he) dan praat ze er uit zichzelf vaak over. Ik wil haar ook vragen of ik naar een meeting/feest kan waar de meeste van jullie komen. En ik wil zover gaan dat ze mij dan opmaakt, ik kan daar niet veel van. Dit lijkt mij wel een goede test. Ik heb in iedergeval nu wel zo langzamerhand ontdekt dat jullie echte vriendinnen zijn. Wat zou ik jullie graag allemaal willen ontmoeten om eens fijn mee te babbelen als dames onder elkaar, lijkt mij heeeeeeeeeeeerlijk !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Liefs Lana.

O, ja vraagje nog, stel ik krijg haar zover dat ik naar zo'n feest mag, maar ze wil mij niet opmaken (die kans zit er dik in), kan dat dan daar? Kan ik een tasje met mijn kleding meenemen en mij daar laten opmaken ? Ik heb overigens ook nog niet eens een mooie pruik. Wat loop ik hopeloos achter terwijl ik toch al heel lang bezig ben.

[Chantal C.]

Ik zou toch liever kijken of je er samen niet uit kunt komen

Uhm...

Dus samen proberen om er vervolgens niet uit te komen... Grappig!

[Diego]

ja dat is nou precies eigenlijk de essentie van mijn verhaal: ik weet eigenlik niet wat ik moet: doorgaan proberen nieuwe openingen creeren, positief ertegenaan of op een gegeven moment kiezen voor mijzelf. Ja allemaal tegenstrijdig. Maar in die staat verkeer ik NU.

Ben ook maar een mens . . . . .

[Irene]

Je moet natuurlijk altijd proberen om er samen wel uit te komen

Op alle feesten en T&T avonden is er gelegenheid om om te kleden en op te maken.

Dat IJZIG negeren komt me wel bekend voor, daar heb ik me jaren druk over gemaakt, tot ik ging beseffen dat het voor haar lang niet zo'n issue was als het voor mij is. Het is geen negeren, ze staat er gewoon niet de hele dag bij stil.


Irene

[Diego]

Ja Irene, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Wij staan er wel bij stil de hele dag, tenminste er is GEEN 1 dag in mijn leven dat ik er niet aan denk. En ja zij staan er dus niet constant bij stil. Ik probeer haar vaak even wakker te schudden om een opmerking te maken over een jurkje of iets dergelijks, soms valt dat in goede aarde en soms wordt er dan diep gezucht van "daar heb je haar ook weer". En een andere keer vind ze het weer harstikke leuk als ik meekijk met Good Looking, even lekker het jurkje de grond intrappen of juist ophemelen. Zo als meiden onder elkaar.

Lana.

[Lisa met een S]

Ik heb mij proberen te verdiepen in de gedachte van mijn vrouw als ik haar was en mijn man dit zou doen. Dat is moeilijk, maar ik denk dat ik als vrouw er juist te gek op zou gaan. Dus waarschijnlijk kan ik mij niet objectief inbeelden hoe een vrouw denkt.

Stel nou eens voor dat jezelf geen travestiet was. En dat jouw vrouw jou kwam vertellen dat ze zich als man wilde verkleden en rondlopen. Haar haar kort knippen, maar niet in een modieuse korte dameskapsel, maar een gewone mannencoup, met inhammen en misschien zelfs een kale plek bovenaan. Ze wilde haar borsten platdrukken met tape (of, het liefst weghalen), en in een oude t-shirt en spijkerbroek (met een dikke bobbel in haar broek), samen met jou naar de kroeg. Waar ze met geschminkte baardenstoppels en een nepsnort samen met jou en jouw vrienden konden biljarten, of voetbal kijken of gewoon ouwehoeren. Stel dat ze daar iedere dag erover zou praten. Samen naar de Formule 1 of Studio Sport kijken en als mannen onder mekaar met elkaar sprak. Of dat iedere keer dat jullie samen boodschappen deden, ze iets zei over "dat mooie wijf daar met de grote tieten" of een of andere stereotypische mannenuitdrukking? Hoe zou dat voelen?

Ik denk dat je er goed aan doet om samen over te praten. Jouw frustraties zijn wel herkenbaar, hoewel toen voor mij de situatie onhoudbaar werd, was mijn vrouw veel minder toeschietelijk dan wat jij hier beschrijft.

T*'s zijn vaak erg egoistisch, en dat gaat niet samen met een goede relatie, want in een relatie zijn er twee mensen (meer wanneer er kinderen in het spel zijn), en het is geven en nemen, je moet rekening kunnen en willen houden met een ander.

Mijn advies: Eerst zet voor jezelf op een rijtje wat voor jouw de kernzaken zijn. Welke facetten van jouw travestie (of wat dan ook het is) zijn wel essentieel voor jouw welzijn, en welke zijn maar leuke dingen maar je kunt wel zonder. En zij moet voor haarzelf beslissen, wat voor haar de uiterste grenzen zijn, wat zijn de dingen dat voor haar onbespreekbaar zijn om nog samen met jou te blijven, en welke zijn de dingen dat ze niet leuk vindt, maar zou op den duur kunnen accepteren.

Wanneer er dingen zijn dat voor jou essentieel zijn maar voor haar onbespreekbaar, zegt het niets over jullie liefde en genegenheid voor elkaar. De ene persoon is de ander niet. Jouw T*-gevoelens en haar weerstand daarvoor staan los van jullie wederzijdse liefde. Dat jij gewoon iets moest, of dat zij gewoon iets niet tegenkan, zegt niet dat de een de ander minder lief heeft, maar dat andere dingen erg diep zit. Besef ook, dat het maar een momentopname is. Wat jij nu niet nodig vindt, kan morgen nodig blijken. En omgekeerd, wat ze nu zegt dat ze wel tegenkan, zou misschien blijken, wanneer ze er wel mee geconfronteerd is, dat ze het niet kan. En andersom, iets wat voor haar nu onbespreekbaar is, wordt misschien aanvaardbaar. Maar het is een beginpunt.

Want met dit kan je een traject uitstippelen en afspreken om het samen te bewandelen, langzaam aan, stapje voor stapje, telkens weer in overleg met elkaar, totdat jouw essentiele behoeftes haar uiterste grenzen hebben bereikt. Het kan natuurlijk blijken dat de twee toch teveel uit elkaar blijven (het kan zijn dat jullie dit punt al hebben bereikt). Maar jullie hebben het in ieder geval geprobeerd.

Tot slot: Op de meeste T&T avonden zijn er ruimtes om zich om te kleden en op te maken. Maar er is niet altijd een visagiste aanwezig om het te laten doen -- alleen heel af en toe wordt zoiets geregeld. Het is misschien teveel om jouw vrouw te vragen je op te maken (of misschien jou de deur uit te laten gaan als vrouw). Een optie is met een bevriende T* afspreken om of bij haar, of bij de T&T langs te gaan, dat ze je opmaakt. Maar beter is om af te bespreken bij een visagiste om jou op te maken. Geen enkel visagiste zou dat weigeren (een klant is een klant, en bovendien, het is deel van hun opleiding), hoewel niet alle visagisten hebben veel ervaring met travestie-makeup. Maar er zijn enkelen die er goed in zijn en er zijn veel mensen hier die je namen kunnen geven.

Sterkte,
Lisa

[Diego]

Tja hoe moet ik reageren op zo'n hoeveelheid wijsheden ?? Knap geschreven. Zet mij allemaal weer aan tot nadenken.

Dat ga ik ook doen en zal dit onderwerp voorlopig even beeindigen. Ik heb nog een hoop te doen denk ik.

IEDEREEN DIE HEEFT GEREAGEERD, HARSTIKKE BEDANKT !!

Liefs Lana.

tot ziens bij luchtigere onderwerpen. . . . . . . . . . . .

[Martiene]

Hoi Lana en andere "lotgenotes".
Ondaks dat je het onderwerp wilt sluiten toch nog snel even mijn reactie.

Ik herken me helemaal in jou verhaal. Helaas moet ik zeggen eigenlijk. Nee, leuk is anders maar ik draag het net als jou. Het gezin waar je ooit voor gekozen hebt, kinderen gekregen enz, enz. Eigenlijk het huisje boompje beestje verhaal. Alles voor elkaar toen ik Martiene in mij ontdekte.

Ook de relatie met mijn vrouw is goed en verder vergelijkbaar als die van jou.
Ik ben van binnen erg vrouw, van buiten kan ik dat niet vaak genoeg uiten. Gelukkig laat mijn vrouw me wel genoeg ruimte om dit ook buitens huis te uiten. Ik heb een goede vriendin waar ik mezelf kan en mag zijn.

Tja, ik zeg altijd maar zo. Ik zou wel vrouw willen zijn maar heb daar niet alles voor over. Ik zou vrouw kids en werk(leuke en goede baan), alles wat je hebt opgebouwd in al die jaren, moeten laten gaan. Duidelijk is de drang dus niet zo groot dat ik niet meer kan leven in dit lichaam.

Lieverd, weet dus dat je zeker niet alleen staat en ook ik lees met enige "vreugde" dat ook ik niet de enige ben.

Als je wilt kunnen we hier ook via MSN of zo over kletsen.