Wat is vrouwelijkheid?
Moderator: Moderators
- Vida Jane
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do okt 30, 2003 16:19
- Locatie: Amsterdam
Wat is vrouwelijkheid?
Wat is vrouwelijkheid?
Kennelijk niet per definitie iets van wat zich uitsluitend bij genetische vrouwen voordoet. Is het geven van een spontaan en niet gespeeld gilletje bij het per ongeluk laten vallen van een kopje puur vrouwelijk? Of het uitspreken van een grove vloek in de zelfde situatie absoluut niet? Veel vrouwelijk en mannelijk gedrag, zegt men, is cultureel bepaald en dus aangeleerd en wordt helaas en ontegenzeggelijk toegedicht aan de ene of de andere sekse. Gedraag je je niet altijd zoals het bij je sekse hoort dan klopt er iets niet. Bijna iedereen waakt er wel voor om daar niet op betrapt te worden (sommige gezegende mensen niet) met alle gevolgen van dien.
Stellen in het verkeerde lichaam geboren te zijn insinueert nog al wat, en 'je kan geen vrouw leren worden want dat ben je van binnen altijd al geweest of niet' nog meer. Ik ben van mening dat bijna alles op een zeker moment aangeleerd is, op onbewust en bewust niveau, en daarmee ook relatief niet aan sekse gekoppeld mag worden. Pfff, ik word moe van mezelf.
Wat is het je vrouw van binnen voelen dan wel? Iets wat je als TG of TS met hand en tand verdedigd, dat is zeker. Ik vraag mezelf af of het kleuren van mijn nageltjes of het dragen van oorbelletjes als kind perse impliceert dat ik vrouwelijk ben en dus uiteindelijk genderdysforisch. Ik ken zat genetische meisjes die daar niet naar talen maar maakt het hen dat dan feitelijk eigenlijk jongetjes? Nee natuurlijk niet. Op mannen vallen, is dat dan vrouwelijk? Nee kennelijk ook niet want dat is seksuele voorkeur en dat heeft niets of weinig te maken met het je meer vrouw voelen dan man. Toch heeft het wel veel met genot te maken want ik voel me in ieder geval zalig als ik mezelf vrouwelijk uit en uitdos. En dat geldt denk ik voor heel veel TG/TS-en. Sinds ik mezelf als vrouw voordoe begin ik me ook veel meer dan vroeger van binnen zo te voelen en verkeer ik in euforie als ik spontaan iets vrouwelijks presteer zoals gemeend gillen bij een enge film, of zou dat door de vrouwelijke hormonen en gebrek aan de mannelijke komen?
Is het gewoon liever vrouw dan man willen zijn niet voldoende voor me? Al dat gevraag en gestel er omheen niet teveel goedpraterij voor het dilemma dat het nou eenmaal oproept? Heel goed op een vrouw lijken impliceert niet perse dat je het van binnen ook bent. Ik ken een female impersonator die tot in de perfectie een super vrouwelijke vrouw neerzet maar zogezegd geen vrouwelijke hersenen structuur heeft. Maniertjes die eerlijk van binnen uitkomen zijn echter en dus vrouwelijker maar hebben helaas misschien veel minder effect op de buitenwereld. Wil je een overtuigend beeld neerzetten moet je een en ander toch meer gaan cultiveren. Ik vind dat behoorlijk vermoeiend.
Ik zoek me bij tijd en wijle suf naar argumenten om mijn weg en geaardheid te verklaren maar het lukt niet al te best juist omdat ik alles altijd wil relativeren. Relativeren is meer een mannelijke eigenschap want vrouwen denken/voelen irrationeler. Toch heb ik die irrationele kant ook heel sterk ontwikkeld want ik communiceer veel beter met vrouwen dan met mannen (altijd al gedaan). Ik bots met mannen als ze hun gevoel niet kunnen of willen laten zien en je alleen maar rationeel zitten te overrulen.
Ik wil gewoon 1000 maal liever vrouw dan man zijn, dat wilde ik altijd al en zal ik altijd blijven willen, ook als er een hemel bestaat. Daar ga ik weer, is de ziel ook in een sekse onder te verdelen? Waarschijnlijk niet en daar baal ik van want ik moet en ik zal een vrouw zijn tot in de oneindigheid.
Vrouwelijkheid is gevoel. Al dan niet bepaald door culturele en/of biologische factoren en voorlopig nog lang niet echt te verklaren. Een fijn en bij tijd en wijle moeilijkheden opleverend gevoel. Een gevoel, dat je als je er klaar voor bent je dingen laat doen die je nooit voor mogelijk hield. Rode lippen zijn maar bijzaak, het is het echt ongrijpbare wat vrouwelijk is. Het verrukt kunnen zijn om niets, het puur intuïtieve maken van keuzen en zien dat het nog werkt ook. Het is gewoon een lekker gevoel niets meer en niets minder. Voor sommigen een fetish en voor sommigen een levensovertuiging. Voor mij persoonlijk is dat het laatste.
Er zijn vast wel betere definities!
Liefs,
Vida
Kennelijk niet per definitie iets van wat zich uitsluitend bij genetische vrouwen voordoet. Is het geven van een spontaan en niet gespeeld gilletje bij het per ongeluk laten vallen van een kopje puur vrouwelijk? Of het uitspreken van een grove vloek in de zelfde situatie absoluut niet? Veel vrouwelijk en mannelijk gedrag, zegt men, is cultureel bepaald en dus aangeleerd en wordt helaas en ontegenzeggelijk toegedicht aan de ene of de andere sekse. Gedraag je je niet altijd zoals het bij je sekse hoort dan klopt er iets niet. Bijna iedereen waakt er wel voor om daar niet op betrapt te worden (sommige gezegende mensen niet) met alle gevolgen van dien.
Stellen in het verkeerde lichaam geboren te zijn insinueert nog al wat, en 'je kan geen vrouw leren worden want dat ben je van binnen altijd al geweest of niet' nog meer. Ik ben van mening dat bijna alles op een zeker moment aangeleerd is, op onbewust en bewust niveau, en daarmee ook relatief niet aan sekse gekoppeld mag worden. Pfff, ik word moe van mezelf.
Wat is het je vrouw van binnen voelen dan wel? Iets wat je als TG of TS met hand en tand verdedigd, dat is zeker. Ik vraag mezelf af of het kleuren van mijn nageltjes of het dragen van oorbelletjes als kind perse impliceert dat ik vrouwelijk ben en dus uiteindelijk genderdysforisch. Ik ken zat genetische meisjes die daar niet naar talen maar maakt het hen dat dan feitelijk eigenlijk jongetjes? Nee natuurlijk niet. Op mannen vallen, is dat dan vrouwelijk? Nee kennelijk ook niet want dat is seksuele voorkeur en dat heeft niets of weinig te maken met het je meer vrouw voelen dan man. Toch heeft het wel veel met genot te maken want ik voel me in ieder geval zalig als ik mezelf vrouwelijk uit en uitdos. En dat geldt denk ik voor heel veel TG/TS-en. Sinds ik mezelf als vrouw voordoe begin ik me ook veel meer dan vroeger van binnen zo te voelen en verkeer ik in euforie als ik spontaan iets vrouwelijks presteer zoals gemeend gillen bij een enge film, of zou dat door de vrouwelijke hormonen en gebrek aan de mannelijke komen?
Is het gewoon liever vrouw dan man willen zijn niet voldoende voor me? Al dat gevraag en gestel er omheen niet teveel goedpraterij voor het dilemma dat het nou eenmaal oproept? Heel goed op een vrouw lijken impliceert niet perse dat je het van binnen ook bent. Ik ken een female impersonator die tot in de perfectie een super vrouwelijke vrouw neerzet maar zogezegd geen vrouwelijke hersenen structuur heeft. Maniertjes die eerlijk van binnen uitkomen zijn echter en dus vrouwelijker maar hebben helaas misschien veel minder effect op de buitenwereld. Wil je een overtuigend beeld neerzetten moet je een en ander toch meer gaan cultiveren. Ik vind dat behoorlijk vermoeiend.
Ik zoek me bij tijd en wijle suf naar argumenten om mijn weg en geaardheid te verklaren maar het lukt niet al te best juist omdat ik alles altijd wil relativeren. Relativeren is meer een mannelijke eigenschap want vrouwen denken/voelen irrationeler. Toch heb ik die irrationele kant ook heel sterk ontwikkeld want ik communiceer veel beter met vrouwen dan met mannen (altijd al gedaan). Ik bots met mannen als ze hun gevoel niet kunnen of willen laten zien en je alleen maar rationeel zitten te overrulen.
Ik wil gewoon 1000 maal liever vrouw dan man zijn, dat wilde ik altijd al en zal ik altijd blijven willen, ook als er een hemel bestaat. Daar ga ik weer, is de ziel ook in een sekse onder te verdelen? Waarschijnlijk niet en daar baal ik van want ik moet en ik zal een vrouw zijn tot in de oneindigheid.
Vrouwelijkheid is gevoel. Al dan niet bepaald door culturele en/of biologische factoren en voorlopig nog lang niet echt te verklaren. Een fijn en bij tijd en wijle moeilijkheden opleverend gevoel. Een gevoel, dat je als je er klaar voor bent je dingen laat doen die je nooit voor mogelijk hield. Rode lippen zijn maar bijzaak, het is het echt ongrijpbare wat vrouwelijk is. Het verrukt kunnen zijn om niets, het puur intuïtieve maken van keuzen en zien dat het nog werkt ook. Het is gewoon een lekker gevoel niets meer en niets minder. Voor sommigen een fetish en voor sommigen een levensovertuiging. Voor mij persoonlijk is dat het laatste.
Er zijn vast wel betere definities!
Liefs,
Vida
Als je van iemand houdt, heeft alles nog meer zin.
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Vida,
De vragen die je hier beschrijft heb ik een jaar of anderhalf geleden ook gehad - en ik heb er afstand van genomen.
Ik voel me vrouw(elijk(er)) omdat ik me vrouw(elijk(er)) voel. En ik wil graag hormonen omdat ik het gevoel heb dat borsten bij mij passen. En ik wil nog geen geslachtsoperatie omdat ik er nog niet uitben of ik daar geen spijt van ga krijgen. Dat is genoeg voor mij. Ik voel me onder collega's vaak beter thuis onder de mannen dan onder de vrouwen. Ik laat me aanspreken met "zij" en "haar" omdat dat beter bij mij past dan "hem" en "zijn". Om dezelfde reden maak ik gebruik van het vrouwentoilet ipv het mannentoilet.
Het relativeren, het beredeneren van wie-of-wat ik ben - ik heb er grotendeels afscheid van genomen. De vraag of ik man of vrouw of iets er tussen ben - het zal me een zorg zijn zolang ik er mag uitzien zoals ik vind dat dat bij mij past. Ik ben ik. En da's genoeg.
Groetjes,
Frederique
De vragen die je hier beschrijft heb ik een jaar of anderhalf geleden ook gehad - en ik heb er afstand van genomen.
Ik voel me vrouw(elijk(er)) omdat ik me vrouw(elijk(er)) voel. En ik wil graag hormonen omdat ik het gevoel heb dat borsten bij mij passen. En ik wil nog geen geslachtsoperatie omdat ik er nog niet uitben of ik daar geen spijt van ga krijgen. Dat is genoeg voor mij. Ik voel me onder collega's vaak beter thuis onder de mannen dan onder de vrouwen. Ik laat me aanspreken met "zij" en "haar" omdat dat beter bij mij past dan "hem" en "zijn". Om dezelfde reden maak ik gebruik van het vrouwentoilet ipv het mannentoilet.
Het relativeren, het beredeneren van wie-of-wat ik ben - ik heb er grotendeels afscheid van genomen. De vraag of ik man of vrouw of iets er tussen ben - het zal me een zorg zijn zolang ik er mag uitzien zoals ik vind dat dat bij mij past. Ik ben ik. En da's genoeg.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hoi Vida,
ik kan me helemaal vinden in je betoog dat vrouwelijkheid een bijna niet te definieren gevoel is, waar ook nog eens oneindig veel variaties aan zitten! Voor mij is het èn een heerlijk, intuïtief gevoel èn een levensovertuiging!
Groetjes en liefs,
Babette.
ik kan me helemaal vinden in je betoog dat vrouwelijkheid een bijna niet te definieren gevoel is, waar ook nog eens oneindig veel variaties aan zitten! Voor mij is het èn een heerlijk, intuïtief gevoel èn een levensovertuiging!
Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
- Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Wat een prachtig verhaal Vida.
Je hoort veel mensen zeggen dat ze zich op en top vrouw voelen (niet alleen in deze gemeenschap overigens), maar hoe voelt dat dan he?
Dat is blijkbaar niet zo gemakkelijk te beantwoorden als het lijkt.
Ik voel me inmiddels vooral mezelf, en maak me er niet al te druk over of dat vrouwelijk of mannelijk is.
Ik heb onmiskenbaar een vrouwelijke kant, en daar kan ik intens van genieten, maar ik weiger om mijn mannelijke eigenschappen die ik natuurlijk ook heb op te geven. Dan zou ik net zo hard toneelspelen als dat ik mijn vrouwelijke eigenschappen zou onderdrukken.
Ik ben wie ik ben en daar zal ik het mee moeten doen.
Ik kan daar wel tevreden mee zijn geloof ik
Irene
Je hoort veel mensen zeggen dat ze zich op en top vrouw voelen (niet alleen in deze gemeenschap overigens), maar hoe voelt dat dan he?
Dat is blijkbaar niet zo gemakkelijk te beantwoorden als het lijkt.
Ik voel me inmiddels vooral mezelf, en maak me er niet al te druk over of dat vrouwelijk of mannelijk is.
Ik heb onmiskenbaar een vrouwelijke kant, en daar kan ik intens van genieten, maar ik weiger om mijn mannelijke eigenschappen die ik natuurlijk ook heb op te geven. Dan zou ik net zo hard toneelspelen als dat ik mijn vrouwelijke eigenschappen zou onderdrukken.
Ik ben wie ik ben en daar zal ik het mee moeten doen.
Ik kan daar wel tevreden mee zijn geloof ik
Irene
Kleine stapjes
- Vida Jane
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do okt 30, 2003 16:19
- Locatie: Amsterdam
Wat is vrouwelijkheid?
Ik kan me bijna niet aan de indruk ontrekken dat je zeer ver gevorderd bent. Ik voel me net een groentje als ik jouw reactie(s) lees. Een beetje assertief misschien maar bewonderenswaardig hoor dat je overal, behalve je SRS dan, al uit bent.Frederique_ schreef:Hoi Vida,
De vragen die je hier beschrijft heb ik een jaar of anderhalf geleden ook gehad - en ik heb er afstand van genomen.
Frederique
Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik vind je postings meestal nogal onaardig, belerend en afstandelijk klinken.
Vida
Als je van iemand houdt, heeft alles nog meer zin.
De van dale geeft ook geen uitsluitsel:
Beetje jammer vind ik wel het woord 'vrouwelijk'. Wat er bij staat moet je zelf maar opzoeken.vandale.nl schreef: vrou·we·lijk·heid (de ~ (v.), -heden)
1 het vrouwelijk zijn
2 uitwendige geslachtsdelen van een vrouw
"Why live by the rules of a society that won't have you as a member?"
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Vida,
Ze zijn niet onaardig bedoeld. Just trying to help...
Groetjes,
Frederique
Ze zijn niet onaardig bedoeld. Just trying to help...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hoi Vida,
wat nou precies mannelijk en vrouwelijk is? Ga eens naar een T&T avond of de Virgin, en zie hoe een -gecultiveerd- vrouwelijk uiterlijk totaal in conflict is met gedrag, motoriek, manier van spreken, enzenz, in de meeste gevallen dan.
DE manier om van nabij te zien wat nou precies niet vrouwelijk is, en wel mannelijk.
Groetjes Mila.
wat nou precies mannelijk en vrouwelijk is? Ga eens naar een T&T avond of de Virgin, en zie hoe een -gecultiveerd- vrouwelijk uiterlijk totaal in conflict is met gedrag, motoriek, manier van spreken, enzenz, in de meeste gevallen dan.
DE manier om van nabij te zien wat nou precies niet vrouwelijk is, en wel mannelijk.
Groetjes Mila.
- Vida Jane
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do okt 30, 2003 16:19
- Locatie: Amsterdam
Hoi Mila,
Nou alsjeblieft niet. Ik zou in een deuk willen liggen als ik zie wat daar allemaal komt en hoe het zich gedraagt, maar dat doe je natuurlijk niet als beschaafde meid.
Ik stelde de vraag "wat is vrouwelijkheid" meer als open vraag een probeerde de clichékanten ervan, hoe goed -gecultiveerd- dan ook wat te relativeren. En, hardop denkend natuurlijk.
Nogmaals over de bekende T-bijeenkomsten. Ik vind het fijn dat er een plek is waar de behoeftigen zichzelf kunnen zijn en ontdekken en huldig de organisaties die dat "allemaal " mogelijk maken maar ik heb er persoonlijk niets te zoeken en te vinden. Als je innerlijk en uiterlijk zoveel als mogelijk 'passable' wilt worden moet je nou juist daar niet heen gaan is mijn bescheiden mening. Je zou er nog foute inspiratie opdoen .
Liefs,
Vida
mila schreef:
wat nou precies mannelijk en vrouwelijk is? Ga eens naar een T&T avond of de Virgin, en zie hoe een -gecultiveerd- vrouwelijk uiterlijk totaal in conflict is met gedrag, motoriek, manier van spreken, enzenz, in de meeste gevallen dan.
DE manier om van nabij te zien wat nou precies niet vrouwelijk is, en wel mannelijk.
Nou alsjeblieft niet. Ik zou in een deuk willen liggen als ik zie wat daar allemaal komt en hoe het zich gedraagt, maar dat doe je natuurlijk niet als beschaafde meid.
Ik stelde de vraag "wat is vrouwelijkheid" meer als open vraag een probeerde de clichékanten ervan, hoe goed -gecultiveerd- dan ook wat te relativeren. En, hardop denkend natuurlijk.
Nogmaals over de bekende T-bijeenkomsten. Ik vind het fijn dat er een plek is waar de behoeftigen zichzelf kunnen zijn en ontdekken en huldig de organisaties die dat "allemaal " mogelijk maken maar ik heb er persoonlijk niets te zoeken en te vinden. Als je innerlijk en uiterlijk zoveel als mogelijk 'passable' wilt worden moet je nou juist daar niet heen gaan is mijn bescheiden mening. Je zou er nog foute inspiratie opdoen .
Liefs,
Vida
Als je van iemand houdt, heeft alles nog meer zin.
Voorwoord: Het is érg lang geworden, en ik hoop dat dat niet afschrikt. Daarnaast wil ik er op wijzen dat ik niemand hiermee wil aanvallen, en dat dit puur mijn eigen wereldbeeld is waar ik zelf een boel aan heb gehad, maar waarmee je het niet eens hoeft te zijn.
Ik probeer me meestal bij dit soort discussies afzijdig te houden omdat het snel in ruzies kan resulteren omdat het een persoonlijk onderwerp is en sommigen zich door mijn mening voelen aangevallen. Veel transseksuelen, bijvoorbeeld, zijn die-hard overtuigd dat vrouwelijkheid bestaat, dat vrouwen andere hersenen hebben, enzovoorts. Misschien heeft dat een boel te maken met het gevoel 'echt' te willen zijn, in plaats van een soort acteur, of misschien heeft het er iets mee te maken dat er dan gezegd kan worden dat het niet hun eigen schuld is, omdat het 'de natuur' is. Maar omdat ik je verhaal zo erg herkende en er zelf heel lang mee heb geworsteld dacht ik dat je misschien iets kan hebben aan mijn ideeën hierover.
Zelf ben ik van een andere mening gediend dan de bovenstaande. Door mijn studie Filosofie, en dan met name ook Taalfilosofie, ben ik tot veel inzichten gekomen over de aard van taal, de manier waarop mensen de wereld bekijken en de categorieën die we aanbrengen om de wereld te kunnen begrijpen. Want dat zijn het, 'man' en 'vrouw': categorieën. Categorieën die we hebben gecreeerd om beter met de wereld om te gaan. In de gigantische wereld van vroeger, waar alles vreemd is, doet het onbekende angstig en onvertrouwd aan. Door de dingen om je heen te benoemen kun je ze een plaats geven, worden ze vertrouwd en bekend, en valt er over te praten. Je ziet iets dat anders is dan het andere, en vervolgens oordeel je dat het één X is en het ander Y. Alles wat voortaan op X lijkt dat is ook een X, en alles wat op Y lijkt is een Y.
Het probleem is echter, en probeer dit maar eens toe te passen op andere concepten, dat vrijwel geen van de categorieën duidelijk te specificeren valt.
Wanneer iets voldoet aan de categorie X, en we zeggen voortaan "Dat is een X" dan kunnen we zeggen dat we de waarheid spreken. Immers, het voldoet aan de (vage) kwalificaties die we hebben uitgeengezet voor X, dus is het X. Maar in dat hele proces vergeten we één gigantisch belangrijk feit, en dat is dat X bestaat niet, maar X is een categorie, een concept, wat we zelf hebben bedacht om bepaalde soorten dingen te benoemen.
Als je in de natuur of maatschappij gaat zoeken naar de exacte definitie van een concept als geslacht (of ras, of diersoort, of de vraag of Pluto nu een planeet of niet is) dan zul je flink teleurgesteld worden. Die bestaan namelijk niet, omdat wij ze zelf op enorm vage wijze creëren. Wij bepalen wanneer iets een planeet is of niet, en die bepaling is niets meer dan een afspraak tussen mensen die hebben afgesproken wanneer iets een planeet is, en wanneer iets te klein is om een planeet te kunnen zijn. In feite bestaan planeten niet. Er zijn gewone stukken zwevende stenen, waarvan sommige immens groot zijn en sommige erg klein. Wanneer Pluto zich zou afvragen "Ben ik nu een planeet, of asteroide, of iets anders?" zou het een fundamentele fout maken die denk ik niet zo heel anders is als de vraag 'Man, of vrouw?'.
Simpel gezegd: 'Tafels' bestaan niet. Er zijn dingen, die soms 4 poten hebben en soms niet, met meestal een breed blad erboven waar je iets op kunt zetten, en die zijn van allerlei verschillende materialen gemaakt, en die noemen we tafels. Maar een tafel is geen tafel uit zichzelf, het is gemaakt van 4 houten poten (bijvoorbeeld) en een tafelblad, en het is pas een tafel wanneer het op een bepaalde manier georganiseerd is (namelijk, wanneer je het blad op de poten zet).
Hetzelfde geld voor mensen, mannen en vrouwen. Zowel de man en de vrouw bestaat niet. Er zijn simpel mensen, waarvan sommige een vagina hebben en borsten, en sommigen een penis en een baard. En als je ze bij elkaar zet krijg je soms kinderen, maar soms ook weer niet want niet iedereen is vruchtbaar of heeft de 'juiste' lichaamsconfiguraties. Weer anderen hebben zowel een vagina als een penis, en weer anderen hebben alleen een penis maar geen baard. Sommige van de mensen met borsten en een vagina hebben bepaalde chromosomen en hormonen, maar niet allemaal. Datzelfde geld voor de mannen.
Het hebben van een bepaald geslachtsorgaan verlaag ik dan ook tot een arbitraire lichaamseigenschap, net zoals het wel of niet hebben van blanke of zwarte huid. Of het wel of niet hebben van zwart, blond of bruin haar.
En voordat men in de pen klimt om mij er (bijvoorbeeld) op te wijzen dat een vrouwelijk lichaam oestrogeen aanmaakt, en een mannelijk lichaam testosteron aanmaak, en dat dat tot verschillende soorten mensen (in gedrag en lichaam) leidt.... Ja, dat klopt. Sommige lichamen maken veel testosteron aan. Anderen maken veel oestrogeen aan. Maar zoals ik zei, dat zijn arbitraire lichaamseigenschappen, net zoals het wel of niet hebben van een vagina. Je lichaam bepaald niet wie jij bent! Als je je been er af hakt en weg gooit, wie ben jij dan? Ben jij dat been, wat daar op de grond ligt? Of ben jij de persoon die het weg gooide? Of ben je alletwee? Onzin, je bent dat been niet. Dat been was ooit onderdeel van je lichaam, maar nu niet meer. Dat stukje lichaam is niet wat je identiteit is.
Het categoriseren helpt ons in het dagelijkse leven een boel om met elkaar te praten. Doordat ik zeg 'Tafel' hoef ik niet te zeggen 'Zo'n ding met meestal vier poten waar je iets op kunt zetten, of van kunt eten' en door categorieen aan te maken kunnen we dáár weer boven op bouwen door ándere categorieen te maken die er gebruik van maken. Zo leid de categorie 'vrouw' tot 'vrouwelijk' en 'vrouwenpraat' of 'vrouwenschoenen'. Geen van deze 'subcategorieen' zijn overigens echt duidelijk te definieren. Wederom, omdat deze dingen eigenlijk helemaal niet bestaan. We hebben ze zelf gecreërd.
Met deze wereldvisie kom je echter in conflict met verschillende andere wereldvisies die andere mensen er op nahouden. Als je het bovenstaande als waar aanneemt, volgt logischerwijs ook dat niemand mannelijk of vrouwelijk geboren wordt, en dat geld dan ook voor mensen die Transseksueel (weer zo'n categorie) zijn.
Ook het genderteam bij het VU is het geloof ik niet met me eens. Ook zij geloven in absolute categorieen 'man' en 'vrouw'. Of dit vanuit een absolutistische wereldvisie komt, of vanuit het idee dat een tussenvariant tegen te veel sociale problematiek aan zou lopen, weet ik niet. Ik geloof dat het vooral het eerste is, want biologie, geneeskunde, natuurkunde zijn allemaal vrij exacte vakken waarbij men niet in de breedte wordt opgeleid wordt en de moraliteit en ethiek van categorisatie niet aan bod komt.
Wat betekent dit alles dan voor ons? In feite is het heel simpel, en intuitief: Het enige waarvan je zeker kunt zijn, dat ben je zelf.
Dat betekent niet dat alle concepten zoals mannelijkheid en vrouwelijkheid zomaar het raam uitgegooid kunnen worden. Of dat transen niet goed snik zijn, omdat vrouwelijkheid toch niet bestaat. Helemaal niet. Juist doordat we de categorieen van 'man' en 'vrouw' hebben bedacht hebben we problemen gecreerd, net zo goed als opgelost. We hebben het tot het punt laten komen waarop we zeggen dat iedereen die als man wordt geclassificeerd zich op een bepaalde manier moet gedragen en kleden, terwijl mensen die als vrouw worden geclassificeerd zich anders moeten gedragen en kleden.
Deze 'indoctrinatie' begint al op zeer jonge leeftijd. Zelfs voor de geboorte wordt een kinderkamer al lichtblauw, of lichtroze ingekleed. Meisjesbabies hebben andere namen dan jongensbabies. Meisjesbabies krijgen poppen, roze stofzuigertjes en prinsessenkroontjes voor hun verjaardag. Jongens krijgen speelgoed geweertjes, heftrucks en een voetbal. Later, als ze groot worden, voeren we het nog verder door. Jongens moeten vooral stoer zijn, mogen niet huilen. Meisjes moeten vooral niet stoer zijn (vroeger dan, tenminste) en behandelen we alsof ze heel teer zijn (je mag geen meisjes slaan!).
We doen allemaal alsof mannen en vrouwen twee verschillende soorten wezens zijn, en op het eerste gezicht lijkt dat ook zo. Maar dat je twee verschillende soorten mensen krijgt is ook geen wonder als je ze hun hele leven radicaal anders hebt behandeld.
Hormonen en verschillende hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor verschillend gedrag tussen mannen en vrouwen wil ik nog wel hier behandelen, maar dan wordt de post een beetje té lang dus daar moet je maar specifiek naar vragen als je dat wilt.
En transen dan? Tja, ik denk dat we/ze allemaal een andere reden hebben. Sommigen voelen zich misschien gewoon prettiger in de sociale vrouwen-rol (zoals ik). Anderen hebben misschien een afkeer van het stoere, of juist het softe. En een travestiet zou misschien walgen van de verplichtingen en begrensingen die hem worden opgelegd door de categorisatie, en zijn travestie uitingen gebruiken om zich niet te laten beperken tot slechts één wereld.
En als je je gewoon prettiger voelt in de vrouwelijke rol, ben je dan een 'female impersonator'? Ja, in principe wel, maar dat geld voor iedereen die vrouw is, want vrouwen bestaan niet. Alleen het idee/concept/categorie van 'Vrouw' bestaat, en dat proberen we met z'n allen te benaderen.
En om dit lange verhaal maar even tot een einde te breien, sluit ik af met één ding wat ik de afgelopen zware jaren heb geleerd: Jij bent de auteur van je eigen leven, en Jij bepaald wie je bent, wat je bent, en hoe je daar mee omgaat. En niemand heeft het recht je te vertellen wat goed of fout is.
De geschiedenis wijst uit dat zelfs de zogenaamde experts die de regels maken er meestal achteraf toch naast bleken te zitten. Zie bijvoorbeeld de categorieen Mens tegenover Dier (mensen zijn tegenwoordig ook dieren) of de categorie Neger tegenover Blanke (vroeger dachten we ook dat die fundamenteel anders waren). Een van de laatste vormen van geaccepteerde discriminatie is dan ook die tussen mannen en vrouwen.
Maar ja, dit is dan mijn wereldvisie, en ik schijn daar nou eenmaal een beetje uniek in te zijn
Ik probeer me meestal bij dit soort discussies afzijdig te houden omdat het snel in ruzies kan resulteren omdat het een persoonlijk onderwerp is en sommigen zich door mijn mening voelen aangevallen. Veel transseksuelen, bijvoorbeeld, zijn die-hard overtuigd dat vrouwelijkheid bestaat, dat vrouwen andere hersenen hebben, enzovoorts. Misschien heeft dat een boel te maken met het gevoel 'echt' te willen zijn, in plaats van een soort acteur, of misschien heeft het er iets mee te maken dat er dan gezegd kan worden dat het niet hun eigen schuld is, omdat het 'de natuur' is. Maar omdat ik je verhaal zo erg herkende en er zelf heel lang mee heb geworsteld dacht ik dat je misschien iets kan hebben aan mijn ideeën hierover.
Zelf ben ik van een andere mening gediend dan de bovenstaande. Door mijn studie Filosofie, en dan met name ook Taalfilosofie, ben ik tot veel inzichten gekomen over de aard van taal, de manier waarop mensen de wereld bekijken en de categorieën die we aanbrengen om de wereld te kunnen begrijpen. Want dat zijn het, 'man' en 'vrouw': categorieën. Categorieën die we hebben gecreeerd om beter met de wereld om te gaan. In de gigantische wereld van vroeger, waar alles vreemd is, doet het onbekende angstig en onvertrouwd aan. Door de dingen om je heen te benoemen kun je ze een plaats geven, worden ze vertrouwd en bekend, en valt er over te praten. Je ziet iets dat anders is dan het andere, en vervolgens oordeel je dat het één X is en het ander Y. Alles wat voortaan op X lijkt dat is ook een X, en alles wat op Y lijkt is een Y.
Het probleem is echter, en probeer dit maar eens toe te passen op andere concepten, dat vrijwel geen van de categorieën duidelijk te specificeren valt.
Wanneer iets voldoet aan de categorie X, en we zeggen voortaan "Dat is een X" dan kunnen we zeggen dat we de waarheid spreken. Immers, het voldoet aan de (vage) kwalificaties die we hebben uitgeengezet voor X, dus is het X. Maar in dat hele proces vergeten we één gigantisch belangrijk feit, en dat is dat X bestaat niet, maar X is een categorie, een concept, wat we zelf hebben bedacht om bepaalde soorten dingen te benoemen.
Als je in de natuur of maatschappij gaat zoeken naar de exacte definitie van een concept als geslacht (of ras, of diersoort, of de vraag of Pluto nu een planeet of niet is) dan zul je flink teleurgesteld worden. Die bestaan namelijk niet, omdat wij ze zelf op enorm vage wijze creëren. Wij bepalen wanneer iets een planeet is of niet, en die bepaling is niets meer dan een afspraak tussen mensen die hebben afgesproken wanneer iets een planeet is, en wanneer iets te klein is om een planeet te kunnen zijn. In feite bestaan planeten niet. Er zijn gewone stukken zwevende stenen, waarvan sommige immens groot zijn en sommige erg klein. Wanneer Pluto zich zou afvragen "Ben ik nu een planeet, of asteroide, of iets anders?" zou het een fundamentele fout maken die denk ik niet zo heel anders is als de vraag 'Man, of vrouw?'.
Simpel gezegd: 'Tafels' bestaan niet. Er zijn dingen, die soms 4 poten hebben en soms niet, met meestal een breed blad erboven waar je iets op kunt zetten, en die zijn van allerlei verschillende materialen gemaakt, en die noemen we tafels. Maar een tafel is geen tafel uit zichzelf, het is gemaakt van 4 houten poten (bijvoorbeeld) en een tafelblad, en het is pas een tafel wanneer het op een bepaalde manier georganiseerd is (namelijk, wanneer je het blad op de poten zet).
Hetzelfde geld voor mensen, mannen en vrouwen. Zowel de man en de vrouw bestaat niet. Er zijn simpel mensen, waarvan sommige een vagina hebben en borsten, en sommigen een penis en een baard. En als je ze bij elkaar zet krijg je soms kinderen, maar soms ook weer niet want niet iedereen is vruchtbaar of heeft de 'juiste' lichaamsconfiguraties. Weer anderen hebben zowel een vagina als een penis, en weer anderen hebben alleen een penis maar geen baard. Sommige van de mensen met borsten en een vagina hebben bepaalde chromosomen en hormonen, maar niet allemaal. Datzelfde geld voor de mannen.
Het hebben van een bepaald geslachtsorgaan verlaag ik dan ook tot een arbitraire lichaamseigenschap, net zoals het wel of niet hebben van blanke of zwarte huid. Of het wel of niet hebben van zwart, blond of bruin haar.
En voordat men in de pen klimt om mij er (bijvoorbeeld) op te wijzen dat een vrouwelijk lichaam oestrogeen aanmaakt, en een mannelijk lichaam testosteron aanmaak, en dat dat tot verschillende soorten mensen (in gedrag en lichaam) leidt.... Ja, dat klopt. Sommige lichamen maken veel testosteron aan. Anderen maken veel oestrogeen aan. Maar zoals ik zei, dat zijn arbitraire lichaamseigenschappen, net zoals het wel of niet hebben van een vagina. Je lichaam bepaald niet wie jij bent! Als je je been er af hakt en weg gooit, wie ben jij dan? Ben jij dat been, wat daar op de grond ligt? Of ben jij de persoon die het weg gooide? Of ben je alletwee? Onzin, je bent dat been niet. Dat been was ooit onderdeel van je lichaam, maar nu niet meer. Dat stukje lichaam is niet wat je identiteit is.
Het categoriseren helpt ons in het dagelijkse leven een boel om met elkaar te praten. Doordat ik zeg 'Tafel' hoef ik niet te zeggen 'Zo'n ding met meestal vier poten waar je iets op kunt zetten, of van kunt eten' en door categorieen aan te maken kunnen we dáár weer boven op bouwen door ándere categorieen te maken die er gebruik van maken. Zo leid de categorie 'vrouw' tot 'vrouwelijk' en 'vrouwenpraat' of 'vrouwenschoenen'. Geen van deze 'subcategorieen' zijn overigens echt duidelijk te definieren. Wederom, omdat deze dingen eigenlijk helemaal niet bestaan. We hebben ze zelf gecreërd.
Met deze wereldvisie kom je echter in conflict met verschillende andere wereldvisies die andere mensen er op nahouden. Als je het bovenstaande als waar aanneemt, volgt logischerwijs ook dat niemand mannelijk of vrouwelijk geboren wordt, en dat geld dan ook voor mensen die Transseksueel (weer zo'n categorie) zijn.
Ook het genderteam bij het VU is het geloof ik niet met me eens. Ook zij geloven in absolute categorieen 'man' en 'vrouw'. Of dit vanuit een absolutistische wereldvisie komt, of vanuit het idee dat een tussenvariant tegen te veel sociale problematiek aan zou lopen, weet ik niet. Ik geloof dat het vooral het eerste is, want biologie, geneeskunde, natuurkunde zijn allemaal vrij exacte vakken waarbij men niet in de breedte wordt opgeleid wordt en de moraliteit en ethiek van categorisatie niet aan bod komt.
Wat betekent dit alles dan voor ons? In feite is het heel simpel, en intuitief: Het enige waarvan je zeker kunt zijn, dat ben je zelf.
Dat betekent niet dat alle concepten zoals mannelijkheid en vrouwelijkheid zomaar het raam uitgegooid kunnen worden. Of dat transen niet goed snik zijn, omdat vrouwelijkheid toch niet bestaat. Helemaal niet. Juist doordat we de categorieen van 'man' en 'vrouw' hebben bedacht hebben we problemen gecreerd, net zo goed als opgelost. We hebben het tot het punt laten komen waarop we zeggen dat iedereen die als man wordt geclassificeerd zich op een bepaalde manier moet gedragen en kleden, terwijl mensen die als vrouw worden geclassificeerd zich anders moeten gedragen en kleden.
Deze 'indoctrinatie' begint al op zeer jonge leeftijd. Zelfs voor de geboorte wordt een kinderkamer al lichtblauw, of lichtroze ingekleed. Meisjesbabies hebben andere namen dan jongensbabies. Meisjesbabies krijgen poppen, roze stofzuigertjes en prinsessenkroontjes voor hun verjaardag. Jongens krijgen speelgoed geweertjes, heftrucks en een voetbal. Later, als ze groot worden, voeren we het nog verder door. Jongens moeten vooral stoer zijn, mogen niet huilen. Meisjes moeten vooral niet stoer zijn (vroeger dan, tenminste) en behandelen we alsof ze heel teer zijn (je mag geen meisjes slaan!).
We doen allemaal alsof mannen en vrouwen twee verschillende soorten wezens zijn, en op het eerste gezicht lijkt dat ook zo. Maar dat je twee verschillende soorten mensen krijgt is ook geen wonder als je ze hun hele leven radicaal anders hebt behandeld.
Hormonen en verschillende hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor verschillend gedrag tussen mannen en vrouwen wil ik nog wel hier behandelen, maar dan wordt de post een beetje té lang dus daar moet je maar specifiek naar vragen als je dat wilt.
En transen dan? Tja, ik denk dat we/ze allemaal een andere reden hebben. Sommigen voelen zich misschien gewoon prettiger in de sociale vrouwen-rol (zoals ik). Anderen hebben misschien een afkeer van het stoere, of juist het softe. En een travestiet zou misschien walgen van de verplichtingen en begrensingen die hem worden opgelegd door de categorisatie, en zijn travestie uitingen gebruiken om zich niet te laten beperken tot slechts één wereld.
En als je je gewoon prettiger voelt in de vrouwelijke rol, ben je dan een 'female impersonator'? Ja, in principe wel, maar dat geld voor iedereen die vrouw is, want vrouwen bestaan niet. Alleen het idee/concept/categorie van 'Vrouw' bestaat, en dat proberen we met z'n allen te benaderen.
En om dit lange verhaal maar even tot een einde te breien, sluit ik af met één ding wat ik de afgelopen zware jaren heb geleerd: Jij bent de auteur van je eigen leven, en Jij bepaald wie je bent, wat je bent, en hoe je daar mee omgaat. En niemand heeft het recht je te vertellen wat goed of fout is.
De geschiedenis wijst uit dat zelfs de zogenaamde experts die de regels maken er meestal achteraf toch naast bleken te zitten. Zie bijvoorbeeld de categorieen Mens tegenover Dier (mensen zijn tegenwoordig ook dieren) of de categorie Neger tegenover Blanke (vroeger dachten we ook dat die fundamenteel anders waren). Een van de laatste vormen van geaccepteerde discriminatie is dan ook die tussen mannen en vrouwen.
Maar ja, dit is dan mijn wereldvisie, en ik schijn daar nou eenmaal een beetje uniek in te zijn
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Marloes,
Ik moet je teleurstellen: je bent niet uniek in deze visie, ik ben het helemaal met je eens.
Om het nog uit te breiden: heeft iemand wel eens bedacht hoe raar het eigenlijk is dat mensen tegen elkaar zeggen "Mevrouw Pietersen, hoe gaat het er mee?" - in plaats van bijvoorbeeld:
"Mens Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Collega Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Boze Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Gereformeerde Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Allochtoon Pietersen, hoe gaat het er mee",
"Lange Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Dikke Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Pietersen-met-dat-korte-rokje, hoe gaat het er mee?"
In alle gevallen wordt een kenmerk van Pietersen gegeven - maar waarom kiezen we er in onze taal nu uitgerekend voor om het gender overal voor te zetten?
En over de VU: ik heb sterk de indruk dat men ons aan het testen is met dit soort stellige uitspraken. Het blijft namelijk raar dat men binnen een diabetesbehandeling lang niet zo autoritair en bureaucratisch is als binnen de genderbehandeling.
Groetjes,
Frederique
Ik moet je teleurstellen: je bent niet uniek in deze visie, ik ben het helemaal met je eens.
Om het nog uit te breiden: heeft iemand wel eens bedacht hoe raar het eigenlijk is dat mensen tegen elkaar zeggen "Mevrouw Pietersen, hoe gaat het er mee?" - in plaats van bijvoorbeeld:
"Mens Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Collega Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Boze Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Gereformeerde Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Allochtoon Pietersen, hoe gaat het er mee",
"Lange Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Dikke Pietersen, hoe gaat het er mee?",
"Pietersen-met-dat-korte-rokje, hoe gaat het er mee?"
In alle gevallen wordt een kenmerk van Pietersen gegeven - maar waarom kiezen we er in onze taal nu uitgerekend voor om het gender overal voor te zetten?
En over de VU: ik heb sterk de indruk dat men ons aan het testen is met dit soort stellige uitspraken. Het blijft namelijk raar dat men binnen een diabetesbehandeling lang niet zo autoritair en bureaucratisch is als binnen de genderbehandeling.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Marloes,Loesje1982 schreef:Deze 'indoctrinatie' begint al op zeer jonge leeftijd. Zelfs voor de geboorte wordt een kinderkamer al lichtblauw, of lichtroze ingekleed. Meisjesbabies hebben andere namen dan jongensbabies. Meisjesbabies krijgen poppen, roze stofzuigertjes en prinsessenkroontjes voor hun verjaardag. Jongens krijgen speelgoed geweertjes, heftrucks en een voetbal. Later, als ze groot worden, voeren we het nog verder door. Jongens moeten vooral stoer zijn, mogen niet huilen. Meisjes moeten vooral niet stoer zijn (vroeger dan, tenminste) en behandelen we alsof ze heel teer zijn (je mag geen meisjes slaan!).
We doen allemaal alsof mannen en vrouwen twee verschillende soorten wezens zijn, en op het eerste gezicht lijkt dat ook zo. Maar dat je twee verschillende soorten mensen krijgt is ook geen wonder als je ze hun hele leven radicaal anders hebt behandeld.
Hormonen en verschillende hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor verschillend gedrag tussen mannen en vrouwen wil ik nog wel hier behandelen, maar dan wordt de post een beetje té lang dus daar moet je maar specifiek naar vragen als je dat wilt.
Het lijkt alsof je in het klassieke debat over "nature" vs "nurture" je je vierkant plaatst bij degenen die menen dat "nurture" bij verre het belangrijkste rol speelt in het ontwikkelen van genderidentiteit.
Ik wil je niet geheel tegenspreken, want ook ik ben met veel wat je schrijft eens. Echter ben ik van mening dat het tragisch geval van David Reimer een duidelijk bewijs is dat "nature" meer doet dan alleen een aanleg leveren voor een bepaalde gedrag.
Groetjes,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
- Vida Jane
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do okt 30, 2003 16:19
- Locatie: Amsterdam
A quote to whom it may concern!
Een metafoor dan maar.
'De man is een vrouw', of laten we het anders zeggen 'A=B'. Nee, ondoenlijk A=A en B=B, oftewel A kan nooit B zijn en omgekeerd ook niet. Onverenigbaar dus..., of zullen we het resultaat 'C!' noemen door i.p.v. A=B, A+B te zeggen en het de uitkomst C(mens) te geven. A+B=C jeee mens!
'De mens is een vrouw en een man en een tafel(D) maar de tafel is 4 poten(E) plus een blad(F) dus: C=A+B+D of nauwkeuriger alle componenten exact benoemend, {C=A+B}+{E+F=D}=G wat gelijk is aan XXY oftewel een afwijking. (en dat terwijl ik nog nooit algebra geleerd heb )
En zo kunnen we nog wel eeuwig doorgaan. Geteoretiseer zonder gevoel en leidend tot een oeverloze en oneindige differentiatie van almaar kleiner wordende hokjes tot de oerknal m'n favoriete superstring verwoest. He jammer het was zo'n sexy dingetje.
Aan het antwoord G is zonder de volledige formule niet terug te zien wat de afzonderlijke en unieke componenten zijn. (ik wou dat ik andere componenten was).
Concepten of ideën zijn geen componenten. Als vrouwen of mannen door taal gecreërde concepten zijn hoe zit het dan met de unieke onderdelen waar mannen en vrouwen uit bestaan? En dan heb ik het niet over geslachtsdelen maar over veel subtielere en ongrijpbaarder onderdelen/verschillen. En helemaal niet over (stam)cellen beginnen met me! Cellen(C) die zich kunnen ontwikkelen tot A of B. In de beginne was er C en C werd A+B ehh. programmeerfoutje C werd A. He gelukkig het is een jongetje, met 1 been! Dag jongetje met 1 been waar is die andere nou? Weggegooid! ach het was maar een been en niet het hele jongetje. )
Tot slot de hilarische conclusie: De natuur, een taal verklaart haar bij benadering, en gezwets vervaagd de waarheid die relatief is, dus ook dualistisch kan zijn en zichzelf dus tegenspreekt en dan krijg je een metafoor zoals transgender (oei!) of "hallo boze Pietersen" dat trouwens een meer tijdelijke staat beschrijft dan een meer permanente zoals "hallo mevrouw Pietersen" of mevrouw moet van plan zijn in transitie te gaan met behulp van het genderteam.
PS. Waarschuwing voor de armen van geest. Probeer niet tussen de regels door te lezen want dan zou u wel eens in het lachen kunnen blijven.
Groetjes,
Vida
Een metafoor dan maar.
'De man is een vrouw', of laten we het anders zeggen 'A=B'. Nee, ondoenlijk A=A en B=B, oftewel A kan nooit B zijn en omgekeerd ook niet. Onverenigbaar dus..., of zullen we het resultaat 'C!' noemen door i.p.v. A=B, A+B te zeggen en het de uitkomst C(mens) te geven. A+B=C jeee mens!
'De mens is een vrouw en een man en een tafel(D) maar de tafel is 4 poten(E) plus een blad(F) dus: C=A+B+D of nauwkeuriger alle componenten exact benoemend, {C=A+B}+{E+F=D}=G wat gelijk is aan XXY oftewel een afwijking. (en dat terwijl ik nog nooit algebra geleerd heb )
En zo kunnen we nog wel eeuwig doorgaan. Geteoretiseer zonder gevoel en leidend tot een oeverloze en oneindige differentiatie van almaar kleiner wordende hokjes tot de oerknal m'n favoriete superstring verwoest. He jammer het was zo'n sexy dingetje.
Aan het antwoord G is zonder de volledige formule niet terug te zien wat de afzonderlijke en unieke componenten zijn. (ik wou dat ik andere componenten was).
Concepten of ideën zijn geen componenten. Als vrouwen of mannen door taal gecreërde concepten zijn hoe zit het dan met de unieke onderdelen waar mannen en vrouwen uit bestaan? En dan heb ik het niet over geslachtsdelen maar over veel subtielere en ongrijpbaarder onderdelen/verschillen. En helemaal niet over (stam)cellen beginnen met me! Cellen(C) die zich kunnen ontwikkelen tot A of B. In de beginne was er C en C werd A+B ehh. programmeerfoutje C werd A. He gelukkig het is een jongetje, met 1 been! Dag jongetje met 1 been waar is die andere nou? Weggegooid! ach het was maar een been en niet het hele jongetje. )
Tot slot de hilarische conclusie: De natuur, een taal verklaart haar bij benadering, en gezwets vervaagd de waarheid die relatief is, dus ook dualistisch kan zijn en zichzelf dus tegenspreekt en dan krijg je een metafoor zoals transgender (oei!) of "hallo boze Pietersen" dat trouwens een meer tijdelijke staat beschrijft dan een meer permanente zoals "hallo mevrouw Pietersen" of mevrouw moet van plan zijn in transitie te gaan met behulp van het genderteam.
PS. Waarschuwing voor de armen van geest. Probeer niet tussen de regels door te lezen want dan zou u wel eens in het lachen kunnen blijven.
Groetjes,
Vida
Als je van iemand houdt, heeft alles nog meer zin.