Over het algemeen wordt van mannen die als voruw gekleed over straat gaan gezegd dat ze matig passabel zijn. Dat blijkt, naar mijn eigen ervaring, uit het feit dat men dan eens even extra goed naar je kijkt.
Mijn eigen ervaring is, dat de "bekijkdichtheid" heel variabel is. Er zijn dagen dat ik me totaal niet bekeken voel, en er zijn dagen dat het hinderlijk vaak voorkomt. Eigenlijk kan ik er geen patroon in ontdekken.
In de meeste gevallen zal het me worst wezen wat de voorbijganger denkt, maar toch begint het zo nu en dan een beetje te steken. En dan vraag ik me dus af: waaraan ziet de gemiddelde voorbijganger dat die vrouw die daar over straat gaat tóch een man is. Is de make-up niet goed? Deugt de kleding niet? Is er iets geks met het haar? Kortom, welke factoren maken dat de ene man onopgemerkt als vrouw over straat kan gaan, terwijl de andere heel erg bekeken wordt. Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Logische vervolgvraag: wat doe je daar dan aan?
Liefs,
JolandaM
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: JolandaM op 2001-09-05 21:45 ]</font>
Passabiliteit
Moderator: Moderators
Hoi Jolanda,
interessant onderwerp wat je daar aansnijdt. Ik denk dat dat zo'n beetje het belangrijkste is voor mij. Als ik over straat ga, wil ik dat de mensen een vrouw zien lopen en geen verklede man. Voor mij is het pas perfect als ik volledig als vrouw passable zou zijn en dan zou ik mij pas enfemme in het dagelijks leven durven storten. En of ik dat wil is punt 2 ....
Nu ben ik me er maar al te goed van bewust dat dat nooit zal gebeuren. Men zal altijd wel zien dat er achter die make-up een man schuilt. Dat betekent dus voor mij dat ik niet overdag enfemme over straat ga. Als ik 's avonds op stap ga is het anders. Dan ben ik daar wat onverschilliger over en ga ik mijn gang.
Ik herken het gevoel wat jij ook hebt. De ene keer zie ik de mensen kijken en denken "is dat een kerel ??" en de andere keer wordt ik volledig genegeerd. Nu is dat laatste eigenlijk ook weer niet wat een (mooie) vrouw wil
, maar ik ben daar dan gelukkig mee.
Het geeft mij dan in ieder geval de indruk dat ik passable ben/was.
Liefs,
Paula.
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Paula op 2001-09-05 23:45 ]</font>
interessant onderwerp wat je daar aansnijdt. Ik denk dat dat zo'n beetje het belangrijkste is voor mij. Als ik over straat ga, wil ik dat de mensen een vrouw zien lopen en geen verklede man. Voor mij is het pas perfect als ik volledig als vrouw passable zou zijn en dan zou ik mij pas enfemme in het dagelijks leven durven storten. En of ik dat wil is punt 2 ....
Nu ben ik me er maar al te goed van bewust dat dat nooit zal gebeuren. Men zal altijd wel zien dat er achter die make-up een man schuilt. Dat betekent dus voor mij dat ik niet overdag enfemme over straat ga. Als ik 's avonds op stap ga is het anders. Dan ben ik daar wat onverschilliger over en ga ik mijn gang.
Ik herken het gevoel wat jij ook hebt. De ene keer zie ik de mensen kijken en denken "is dat een kerel ??" en de andere keer wordt ik volledig genegeerd. Nu is dat laatste eigenlijk ook weer niet wat een (mooie) vrouw wil
, maar ik ben daar dan gelukkig mee.Het geeft mij dan in ieder geval de indruk dat ik passable ben/was.
Liefs,
Paula.
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Paula op 2001-09-05 23:45 ]</font>
Hoi allemaal...
Jolanda... wat ben je toch een kei in het verzinnen van goede onderwerpen...
Ik kom voorlopig nog niet met antwoorden, maar ik maak de vraag nog wel wat complexer
:
Liefs,
Ilona
Jolanda... wat ben je toch een kei in het verzinnen van goede onderwerpen...
Ik kom voorlopig nog niet met antwoorden, maar ik maak de vraag nog wel wat complexer
:- is het wel zo is dat er naar je gekeken wordt, ik bedoel... vaker dan dat er naar andere vrouwen gekeken wordt... of beelden we ons dat vooral in? Herkenning of ernstige twijfel zijn eigenlijk alleen af te leiden uit afkeurende/giegelige reacties
- als er al extra gekeken wordt zitten velen van ons daar wat dubbel in ook... Zoals Paula al aangaf... je doet toch niet je best er een beetje leuk uit te zien om helemaal geen bekijks te hebben he??? Dusse... kijken ze nou omdat we opvallen, of "taxeren" ze ons alleen als vrouw???
- Dan pas komt de vraag... als ze ons echt vaak doorhebben, waar komt dat dan door? Eerlijk gezegd denk ik dat wij niet de juiste personen om die vraag te beantwoorden. Immers... we kennen onze eigen "zwakke" plekken en misschien is het voor ons wel veel gemakkelijker om T's te herkennen...
- Lijkt het niet een goed iedee deze vraag ook eens aan ons "partnerforum" voor te leggen... volgens mij hebben die daar veel betere ideeen over dan wijzelf
Liefs,
Ilona
-
Nathalie
- Forumdiva
- Berichten: 1230
- Lid geworden op: zo jun 17, 2001 2:00
- Locatie: 't Gooi
- Contacteer:
JolandaM, Je stelt een vraag waar velen mee bezig zijn denk ik. Ook ik stel me regelmatig die vraag. Wat maakt nu dat een vrouw als een vrouw wordt gezien en een T* als een verklede kerel ?
Ik ben er niet uit, en de vraag is of ik er ooit wel uit zal komen! Waar ik wel achter ben is dat passabiliteit rechtevenredig is met hoe je je voelt. Of, anders gezegd: Voel je je gelukkig en goed in je vel dan straal je dit uit naar de buitenwereld toe. En zal het je mooier maken en naar verwachting ook meer passabel.
Net als Paula was mijn drijfveer ook zo vrouwelijk mogelijk over te komen. En ik denk dat ik daar toch redelijk in slaag. Echter een vrouw wordt je nooit. Ik heb daar laatst eens met Marcha over gefilosofeerd. Zij doet dit namelijk heel anders. Zij is geen vrouw, geen man, maar is gewoon Marcha !
en dát is, hoe gek het ook klinkt, een heel andere invalshoek. Wees gewoon jezelf en je wordt daardoor als <u>persoon</u> geaccepteert en niet als zijnde net geen vrouw of net geen man.
Ik moet zeggen: dat besef was even wennen voor me. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik daarvoor ga voelen.
Ik hoop, JolandaM, dat je hier iets mee kunt.
_________________
Liefs,
Nathalie
<i>"It ain't what you are. It's the way that you show it"</i> -Bananarama
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Nathalie op 2001-09-06 15:18 ]</font>
Ik ben er niet uit, en de vraag is of ik er ooit wel uit zal komen! Waar ik wel achter ben is dat passabiliteit rechtevenredig is met hoe je je voelt. Of, anders gezegd: Voel je je gelukkig en goed in je vel dan straal je dit uit naar de buitenwereld toe. En zal het je mooier maken en naar verwachting ook meer passabel.
Net als Paula was mijn drijfveer ook zo vrouwelijk mogelijk over te komen. En ik denk dat ik daar toch redelijk in slaag. Echter een vrouw wordt je nooit. Ik heb daar laatst eens met Marcha over gefilosofeerd. Zij doet dit namelijk heel anders. Zij is geen vrouw, geen man, maar is gewoon Marcha !
en dát is, hoe gek het ook klinkt, een heel andere invalshoek. Wees gewoon jezelf en je wordt daardoor als <u>persoon</u> geaccepteert en niet als zijnde net geen vrouw of net geen man.
Ik moet zeggen: dat besef was even wennen voor me. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik daarvoor ga voelen.
Ik hoop, JolandaM, dat je hier iets mee kunt.
_________________
Liefs,
Nathalie
<i>"It ain't what you are. It's the way that you show it"</i> -Bananarama
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Nathalie op 2001-09-06 15:18 ]</font>
-
Kylian_FTG
Lieve meiden,
Misschien hebben jullie iets aan een woordje van een biologische vrouw. Ik zeg niet dat ik alle antwoorden heb, maar ik kan wel zeggen hoe ik het ervaar.
Mensen kijken altijd naar andere mensen. Doen jullie ook, toch? Je meet dan alles en iedereen af aan je eigen voor- en afkeuren. Die ziet er truttig uit, die sexy, die apart, gewaagd... enfin, noem maar op! De grijze muizen naar jouw mening, heb je niet eens gezien. Dit komt niet alleen door hun verschijning, maar meer door hun gedrag. Ze vallen noch in positieve noch in negatieve zin op.
Wanneer ik in spijkerbroek en slobbertrui heel rustig over straat loop, keurt niemand mij een blik waardig. Ga ik minirok met laag uitgesneden shirtje over straat, dan voel ik mij niet zeker van mezelf en DAT pikt men eerder op dan wat ik draag. Loop ik in mijn zwarte zeeroversjas, strakke broek en ruige leren laarzen, dan zien ze mij ook door mijn zelfverzekerde 'wie doet me wat'-houding. De blik, die ik dan krijg toebedeeld is heel anders dan wanneer ik mij niet zeker voel.
Mijn motto is dan ook: mensen blijven roofdieren. Afwijkend gedrag wordt geregistreerd en daar wordt direkt op gereageerd.
Ik denk dus dat het meer met je eigen uitstraling te maken heeft, dan met je verschijning. Correct me if you think I'm wrong!
Liefs, Kylian en...be carefull out there! It's a jungle!
Misschien hebben jullie iets aan een woordje van een biologische vrouw. Ik zeg niet dat ik alle antwoorden heb, maar ik kan wel zeggen hoe ik het ervaar.
Mensen kijken altijd naar andere mensen. Doen jullie ook, toch? Je meet dan alles en iedereen af aan je eigen voor- en afkeuren. Die ziet er truttig uit, die sexy, die apart, gewaagd... enfin, noem maar op! De grijze muizen naar jouw mening, heb je niet eens gezien. Dit komt niet alleen door hun verschijning, maar meer door hun gedrag. Ze vallen noch in positieve noch in negatieve zin op.
Wanneer ik in spijkerbroek en slobbertrui heel rustig over straat loop, keurt niemand mij een blik waardig. Ga ik minirok met laag uitgesneden shirtje over straat, dan voel ik mij niet zeker van mezelf en DAT pikt men eerder op dan wat ik draag. Loop ik in mijn zwarte zeeroversjas, strakke broek en ruige leren laarzen, dan zien ze mij ook door mijn zelfverzekerde 'wie doet me wat'-houding. De blik, die ik dan krijg toebedeeld is heel anders dan wanneer ik mij niet zeker voel.
Mijn motto is dan ook: mensen blijven roofdieren. Afwijkend gedrag wordt geregistreerd en daar wordt direkt op gereageerd.
Ik denk dus dat het meer met je eigen uitstraling te maken heeft, dan met je verschijning. Correct me if you think I'm wrong!
Liefs, Kylian en...be carefull out there! It's a jungle!
Volgens mij is het een mengeling van wat jij zegt kylian. Het is zowel je kleding als je uitstraling waar mensen op kunnen reageren...
Als iemand een maffe pet draagt is iedereen geneigt om daar naar te kijken, logisch of men maakt er een opmerking over ja toch. Als je normaal gekleed over straat gaat, is nieumand die op of om kijkt.. Als je gedrag anders is als normaal word je ook nagekeken zo zit de mens gewoon in elkaar volgens mij. Ik kijk ook graag naar mensen vanaf een terrasje hoe ze eruit zien wat ze doen het is gewoon leuk om te zien. Maar ik zou er niet gauw opmerkingen over maken ik laat iedereen in zijn of haar waarde zoals ze zijn want naar mijn idee zijn ze dan happy
Als iemand een maffe pet draagt is iedereen geneigt om daar naar te kijken, logisch of men maakt er een opmerking over ja toch. Als je normaal gekleed over straat gaat, is nieumand die op of om kijkt.. Als je gedrag anders is als normaal word je ook nagekeken zo zit de mens gewoon in elkaar volgens mij. Ik kijk ook graag naar mensen vanaf een terrasje hoe ze eruit zien wat ze doen het is gewoon leuk om te zien. Maar ik zou er niet gauw opmerkingen over maken ik laat iedereen in zijn of haar waarde zoals ze zijn want naar mijn idee zijn ze dan happy
-
nancy
- daar ben ik weer
- Berichten: 24
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: gelderland
- Contacteer:
hoi hoi
ik denk dat er wel een paar dingen te zeggen zijn. de meeste tv willen niet een grijze muizenvrouw zijn. Zij vallen dus al op.mensen bekijken je in een flits en zien dan heel veel.
* mannen lopen anders en hebben vaak andere maniertjes.
* mannen hebben vaak door de hormonen toch een ander gezicht. waar dit door komt weet ik niet.maar bij mensen die hormonen gebruiken zie je het gezicht veranderen.
de vormen worden zachter en de uitstraling ook. ongeacht hoe ze zich voelen.
* je kan soms de baardschaduw zien
* vrouwen zien vaak de kleine details.
dus ook de mannen handen of de bredere schouders.
*vrouwen hebben vaak een smallere taille en brede heupen. zijn een soort driehoekje met puntje omhoog. mannen zijn omgekeerde driehoekje. brede schouders en daarna loopt alles recht naar beneden.Zij hebben geen echte taille
*mannen hebben meer spieren en die zijn beter zichtbaar
er is nog veel meer te zeggen maar ik beperk mij nu even tot deze dingen.
sommige van jullie kunnen dit alles heel goed verbloemen en zijn echt niet meer als man te herkennen.
reakties? graag!
veel liefs
_________________
groetjes nancy
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: nancy op 2001-09-08 23:37 ]</font>
ik denk dat er wel een paar dingen te zeggen zijn. de meeste tv willen niet een grijze muizenvrouw zijn. Zij vallen dus al op.mensen bekijken je in een flits en zien dan heel veel.
* mannen lopen anders en hebben vaak andere maniertjes.
* mannen hebben vaak door de hormonen toch een ander gezicht. waar dit door komt weet ik niet.maar bij mensen die hormonen gebruiken zie je het gezicht veranderen.
de vormen worden zachter en de uitstraling ook. ongeacht hoe ze zich voelen.
* je kan soms de baardschaduw zien
* vrouwen zien vaak de kleine details.
dus ook de mannen handen of de bredere schouders.
*vrouwen hebben vaak een smallere taille en brede heupen. zijn een soort driehoekje met puntje omhoog. mannen zijn omgekeerde driehoekje. brede schouders en daarna loopt alles recht naar beneden.Zij hebben geen echte taille
*mannen hebben meer spieren en die zijn beter zichtbaar
er is nog veel meer te zeggen maar ik beperk mij nu even tot deze dingen.
sommige van jullie kunnen dit alles heel goed verbloemen en zijn echt niet meer als man te herkennen.
reakties? graag!
veel liefs
_________________
groetjes nancy
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: nancy op 2001-09-08 23:37 ]</font>
Hallo Ladys en Fella's
Aangezien ik TS ben en dus helemaal als vrouw leef maak ik het nogal eens mee dat mensen kijken.
Het is echter afhankelijk van de dag en situatie waarin ik mij bevind.
Het lijkt wel of ik op dagen dat ik mij onzeker en slecht voel meer bekeken wordt dan op dagen dat ik mij goed voel.
Misschien dat ik er dan meer op let.
Het ergste is echter op de dagen dat ik voor ontharing mijn baard moet laten staan.
op die dagen kijkt men voortdurend en weet je?
Het went. Langzamerhand begin ik te wennen aan de mensen om mij heen die zonodig moeten kijken en af en toe vergeet ik het zelfs.
Volgens mij betekend dat dat ik de goede kant op ga.
Passabiliteit is iets heel raars en het begint bij acceptatie en dan vooral zelfacceptatie.
Liefs Joanne
Aangezien ik TS ben en dus helemaal als vrouw leef maak ik het nogal eens mee dat mensen kijken.
Het is echter afhankelijk van de dag en situatie waarin ik mij bevind.
Het lijkt wel of ik op dagen dat ik mij onzeker en slecht voel meer bekeken wordt dan op dagen dat ik mij goed voel.
Misschien dat ik er dan meer op let.
Het ergste is echter op de dagen dat ik voor ontharing mijn baard moet laten staan.
op die dagen kijkt men voortdurend en weet je?
Het went. Langzamerhand begin ik te wennen aan de mensen om mij heen die zonodig moeten kijken en af en toe vergeet ik het zelfs.
Volgens mij betekend dat dat ik de goede kant op ga.
Passabiliteit is iets heel raars en het begint bij acceptatie en dan vooral zelfacceptatie.
Liefs Joanne
Hoi Joanne,
Ik kan een heel eind met je meegaan, en eigenlijk ben ik er ook wel aan gewend, ik heb er althans meestal geen last van, maar toch.... blijft het en beetje aan me knagen.
Ik denk ook weleens dit: de mensen kijken tóch, of je nou wel of niet goed in je vel zit, maakt niets uit. Wanneer je goed in je vel zit merk je die blikken niet op, of je denkt "ze vinden me leuk". Als je niet goed in je vel zit kijk je onzeker om je heen en ziet opeens al die blikken die je normaal niet ziet en denkt "Wat zien ze toch aan me".
Inderdaad: het zit gewoon tussen je oren.
De "bekijkdichtheid" is trouwens ook afhankelijk van het moment en de plaats waar je bent. 's Avonds laat in uitgaansbuurten waar je veel dronken mensen tegen het lijf loopt bijvoorbeeld word je heel erg bekeken en wordt er ook veel eerder luidruchtig gereageerd.
Volgens een gezegde vertellen kinderen en dronken mensen de waarheid, maar ik moet je zeggen dat ik het van kinderen een stuk beter kan verdragen dan van donken mensen. Kinderen veroordelen niet. Volwassenen wel, zeker als ze dronken zijn. Blijkbaar komt dan hun ware aard (eindelijk) onbelemmerd naar buiten, en meestal word ik daar niet vrolijker van....
Even een lieve anekdote. Het is Koninginnedag. Ik heb een heel fleurig ensemble aan en loop in de binnenstad. Ik zie er beeldschoon uit. De bekijkdichtheid is hoog, maar ik geniet ervan. "Ze vinden me blijkbaar mooi". Op de Grote Markt klampt een meisje van een jaar of zeven me aan. Donkerbruin, vlechtjes in het haar, grote donkerbruine onschuldige kijkers. "Meneer, weet U ook hoe laat het is?". Ik vertel haar hoe laat het is. U bént tóch een meneer? U ziet er uit als een vrouw. Wil U Máxima zijn? Ik ga er eens rustig voor staan en begin het haar uit te leggen. Dan grijpt haar geschrokken moeder resoluut in en trekt het meisje bij me vandaan. Ontroerd door dit korte gesprek vervolg ik mijn weg.......
Waren volwassenen maar als kinderen. We kunnen veel van ze leren.
Liefs,
JolandaM
_________________
Weest opgewekt van hart en geest terwijl U zoekt; wij hebben gewacht op uw bewustwording. (Michaël)
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: JolandaM op 2001-09-13 10:38 ]</font>
Ik kan een heel eind met je meegaan, en eigenlijk ben ik er ook wel aan gewend, ik heb er althans meestal geen last van, maar toch.... blijft het en beetje aan me knagen.
Ik denk ook weleens dit: de mensen kijken tóch, of je nou wel of niet goed in je vel zit, maakt niets uit. Wanneer je goed in je vel zit merk je die blikken niet op, of je denkt "ze vinden me leuk". Als je niet goed in je vel zit kijk je onzeker om je heen en ziet opeens al die blikken die je normaal niet ziet en denkt "Wat zien ze toch aan me".
Inderdaad: het zit gewoon tussen je oren.
De "bekijkdichtheid" is trouwens ook afhankelijk van het moment en de plaats waar je bent. 's Avonds laat in uitgaansbuurten waar je veel dronken mensen tegen het lijf loopt bijvoorbeeld word je heel erg bekeken en wordt er ook veel eerder luidruchtig gereageerd.
Volgens een gezegde vertellen kinderen en dronken mensen de waarheid, maar ik moet je zeggen dat ik het van kinderen een stuk beter kan verdragen dan van donken mensen. Kinderen veroordelen niet. Volwassenen wel, zeker als ze dronken zijn. Blijkbaar komt dan hun ware aard (eindelijk) onbelemmerd naar buiten, en meestal word ik daar niet vrolijker van....
Even een lieve anekdote. Het is Koninginnedag. Ik heb een heel fleurig ensemble aan en loop in de binnenstad. Ik zie er beeldschoon uit. De bekijkdichtheid is hoog, maar ik geniet ervan. "Ze vinden me blijkbaar mooi". Op de Grote Markt klampt een meisje van een jaar of zeven me aan. Donkerbruin, vlechtjes in het haar, grote donkerbruine onschuldige kijkers. "Meneer, weet U ook hoe laat het is?". Ik vertel haar hoe laat het is. U bént tóch een meneer? U ziet er uit als een vrouw. Wil U Máxima zijn? Ik ga er eens rustig voor staan en begin het haar uit te leggen. Dan grijpt haar geschrokken moeder resoluut in en trekt het meisje bij me vandaan. Ontroerd door dit korte gesprek vervolg ik mijn weg.......
Waren volwassenen maar als kinderen. We kunnen veel van ze leren.
Liefs,
JolandaM
_________________
Weest opgewekt van hart en geest terwijl U zoekt; wij hebben gewacht op uw bewustwording. (Michaël)
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: JolandaM op 2001-09-13 10:38 ]</font>
-
Tanja_
hey en knippie>
het feit dat mensen zien dat je toch een man bent, komt mijns inziens voort uit het feit dat je geen vrouw bent, klinkt hard, maar je zal het vrijwel altijd kunnen zien, aan de lichaamsbouw, aan de huid,om maar wat te noemen
voor mij persoonlijk zie ik het ook als dat ik:
(als ik besluit verder te gaan richting ts - je weet nie waar je grens ligt)....
geen vrouw wil zijn, ook niet zal worden
ik ben nu eenmaal als man geboren en die kenmerken zal ik altijd mee blijven dragen, hoe goed ik me uiterlijk en (innerlijk) ok profileer
waar het mij omgaat is dat ik mezelf ok vind met hoe en wie ik ben, in jurk in rokje of in versleten jeans, om het even wat
in mijn optiek is er meer dan tv - tg - ts, daar bedoel ik mee dat een ieder het op haar eigen manier beleefd en grensen heeft aan wat wenselijk is, de termen tv - tg - ts , zijn slechts benamingen die eenmaal nodig zijn mensen onder te delen in groepen om het bepsreekbaar te maken zodat 'men ' weet waar 'men ' het ongeveer over heeft
wat uiterlijk betrefd, - ben erg kritisch nu - (ook ten opzichte van mezelf)- de perfecte look, alles erop en eraan , maakt nog geen vrouw, en dat is ook niet mijn streven
wat ik eraan doe?
mijn gevoel proberen te volgen, en in het achterhoofd houden dat het geen ene ruk uitmaakt wat een ander denkt, dat het ook geen ene ruk uitmaakt word duidelijk wanneer je jezelf volkomen en 100% geaccepteerd hebt, (i am on my way)wat is dan nog de mening van een ander als je jezelf goed voelt met hoe en wie je bent, innerlijk en uiterlijk
in welke hoedanigheid ook?
shalomm tralala
het feit dat mensen zien dat je toch een man bent, komt mijns inziens voort uit het feit dat je geen vrouw bent, klinkt hard, maar je zal het vrijwel altijd kunnen zien, aan de lichaamsbouw, aan de huid,om maar wat te noemen
voor mij persoonlijk zie ik het ook als dat ik:
(als ik besluit verder te gaan richting ts - je weet nie waar je grens ligt)....
geen vrouw wil zijn, ook niet zal worden
ik ben nu eenmaal als man geboren en die kenmerken zal ik altijd mee blijven dragen, hoe goed ik me uiterlijk en (innerlijk) ok profileer
waar het mij omgaat is dat ik mezelf ok vind met hoe en wie ik ben, in jurk in rokje of in versleten jeans, om het even wat
in mijn optiek is er meer dan tv - tg - ts, daar bedoel ik mee dat een ieder het op haar eigen manier beleefd en grensen heeft aan wat wenselijk is, de termen tv - tg - ts , zijn slechts benamingen die eenmaal nodig zijn mensen onder te delen in groepen om het bepsreekbaar te maken zodat 'men ' weet waar 'men ' het ongeveer over heeft
wat uiterlijk betrefd, - ben erg kritisch nu - (ook ten opzichte van mezelf)- de perfecte look, alles erop en eraan , maakt nog geen vrouw, en dat is ook niet mijn streven
wat ik eraan doe?
mijn gevoel proberen te volgen, en in het achterhoofd houden dat het geen ene ruk uitmaakt wat een ander denkt, dat het ook geen ene ruk uitmaakt word duidelijk wanneer je jezelf volkomen en 100% geaccepteerd hebt, (i am on my way)wat is dan nog de mening van een ander als je jezelf goed voelt met hoe en wie je bent, innerlijk en uiterlijk
in welke hoedanigheid ook?
shalomm tralala
-
Marcha
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 94
- Lid geworden op: wo jun 20, 2001 2:00
- Locatie: Noord Brabant
Goed onderwerp zeg!!
Mijn bescheiden mening is dat passabel zijn in eerste instantie bij jezelf begint. Heb ik niet al eerder lopen te verkondigen dat je pas kunt verwachten van anderen dat ze jou accepteren wanneer je eerst jezelf hebt geaccepteerd? Dit komt op hetzelfde neer. Het is niet het uiterlijk wat je een vrouw doet zijn (tenslotte wordt je ook geen schaap in een wollen trui... hooguit schaapachtig) Dit zorgt enkel voor de eerste blik van de aanschouwer, "iemand in een rok en op hakken moet wel een vrouw zijn". Het is ook niet alleen de manier van bewegen (denk maar eens aan Albert Mol, niet echt een vrouw maar wel degelijk bepaalde vrouwelijke gebaartjes...). Het is ook niet de combinatie van die twee, hoe gek dat misschien ook klinkt. Naar mijn mening zit het dieper dan het uiterlijk vertoon, in ieder mens zit een andere persoonlijkheid, bij T's komt deze persoonlijkheid meer naar buiten dan bij anderen. Het is de manier waarop we omgaan met deze persoon, haar durven te laten leven zeg maar en haar een identiteit durven geven, die bepalen in welke mate men passabel is. Regelmatig zie ik mensen die op de een of andere manier niet op de juiste plek lijken te zijn (als een gramofoonplaat met het gaatje net uit het midden)of die net niet helemaal tevreden met zichzelf lijken te zijn, deze mensen komen naar buiten toe over alsof ze niet passabel zijn terwijl ze absoluut geen T's zijn.
Kortom, durf te zoeken naar je andere identiteit en geef haar een leven, dan wordt je vanzelf geloofwaardig want ze bestaat dan pas echt!!
Lieve groetjes,
Marcha
Mijn bescheiden mening is dat passabel zijn in eerste instantie bij jezelf begint. Heb ik niet al eerder lopen te verkondigen dat je pas kunt verwachten van anderen dat ze jou accepteren wanneer je eerst jezelf hebt geaccepteerd? Dit komt op hetzelfde neer. Het is niet het uiterlijk wat je een vrouw doet zijn (tenslotte wordt je ook geen schaap in een wollen trui... hooguit schaapachtig
) Dit zorgt enkel voor de eerste blik van de aanschouwer, "iemand in een rok en op hakken moet wel een vrouw zijn". Het is ook niet alleen de manier van bewegen (denk maar eens aan Albert Mol, niet echt een vrouw maar wel degelijk bepaalde vrouwelijke gebaartjes...). Het is ook niet de combinatie van die twee, hoe gek dat misschien ook klinkt. Naar mijn mening zit het dieper dan het uiterlijk vertoon, in ieder mens zit een andere persoonlijkheid, bij T's komt deze persoonlijkheid meer naar buiten dan bij anderen. Het is de manier waarop we omgaan met deze persoon, haar durven te laten leven zeg maar en haar een identiteit durven geven, die bepalen in welke mate men passabel is. Regelmatig zie ik mensen die op de een of andere manier niet op de juiste plek lijken te zijn (als een gramofoonplaat met het gaatje net uit het midden)of die net niet helemaal tevreden met zichzelf lijken te zijn, deze mensen komen naar buiten toe over alsof ze niet passabel zijn terwijl ze absoluut geen T's zijn. Kortom, durf te zoeken naar je andere identiteit en geef haar een leven, dan wordt je vanzelf geloofwaardig want ze bestaat dan pas echt!!
Lieve groetjes,
Marcha
"mezelf zijn is voor mij al 'anders' genoeg..."
-
Monica Dreamgirl
- ForumFan
- Berichten: 447
- Lid geworden op: wo apr 30, 2003 20:12
- Locatie: Rotterdam
Hoi,
Nathalie en Marcha hebben het meeste gras al voor m'n voeten weggemaaid, maar toch nog een kleine persoonlijke aanvulling. Ik ben jaren bezig geweest er zo passabel mogelijk uit te zien, en ik ben een heel eind gekomen. Maar toch word ik door de echt oplettende passant 'gelezen'. 'Dat kwam vroeger vooral door m'n houding. Zelfs op bescheiden hakjes ben ik ruim 1,80 m. Om toch niet overal bovenuit te steken ging ik heel raar lopen, om te proberen mezelf kleiner te maken. Dat viel natuurlijk op. Sinds ik gewoon rechtop loop is de aandacht minder.
Verder hoop ik dat de oppervlakkige kijker helemaal niet denkt 'daar gaat een travo' maar gewoon kijkt omdattie een mooie vrouw ziet lopen.
Wat mij tenslotte erg geholpen heeft is het besluit te nemen dat het me niet meer interesseert of mensen me herkennen. Ja, ik ben een travestiet, nou en?
groetjes,
Monica
Nathalie en Marcha hebben het meeste gras al voor m'n voeten weggemaaid, maar toch nog een kleine persoonlijke aanvulling. Ik ben jaren bezig geweest er zo passabel mogelijk uit te zien, en ik ben een heel eind gekomen. Maar toch word ik door de echt oplettende passant 'gelezen'. 'Dat kwam vroeger vooral door m'n houding. Zelfs op bescheiden hakjes ben ik ruim 1,80 m. Om toch niet overal bovenuit te steken ging ik heel raar lopen, om te proberen mezelf kleiner te maken. Dat viel natuurlijk op. Sinds ik gewoon rechtop loop is de aandacht minder.
Verder hoop ik dat de oppervlakkige kijker helemaal niet denkt 'daar gaat een travo' maar gewoon kijkt omdattie een mooie vrouw ziet lopen.
Wat mij tenslotte erg geholpen heeft is het besluit te nemen dat het me niet meer interesseert of mensen me herkennen. Ja, ik ben een travestiet, nou en?
groetjes,
Monica
Ik ben mezelf.