De spot met transen drijven is o zo geestig

[Joy]

overigens, iemand die geen trans is en roept dat zelfmoord laf is, kan dat uiteraard heel makkelijk roepen maar is gebaseerd op niets

zelf ben ik van mening dat er niets lafs is aan zelfmoord

[Frederique_]

Tegen jezelf roepen dat je echt vrouwelijker bent geworden is natuurlijk klinklare onzin als de werkelijheid je iets totaal anders laat zien

Het gaat er niet om wat een ander ziet,
het gaat erom hoe jij jezelf ziet.

Je leeft voor jezelf, niet voor een ander. Dat is de keuze die je maakte toen je je "levenspad" ging lopen. Loop dat dan ook, en leg niet zoveel waarde bij het oordeel van een ander...

Groetjes,

Frederique

[Dorine]

ja mn intellect geeft hem ook eigenlijk gelijk: en hij zei ook dat hij me hoe dan ook zou accepteren en dat is eigenlijk heel bijzonder

en ik heb het gevoel dat ik hem nog wel eens positief kan verrassen, als mn haar wat langer is, en... en ... en..

ik ga morgen voor het eerst naar humanitas kijken of ik wat durf te zeggen, het is ook erg overweldigend allemaal en mijn vrienden zijn doorgaans de macho s van ons landje daardoor wel erg eerlijk....

en nu heb ik het gevoel dat iedereen mij beoordeelt en uitlacht... :-/

je hoort het al mn eerste stapjes xx

Dorine

[Joy]

das toch hetzelfde als ik zeg?

Ik heb het nooit over de dood gehad. Heb ook nooit gewacht tot ik de keuze nam "wil ik dood of wil ik er iets aan doen"...

Groetjes,

Frederique

-ik denk niet dat het iets te maken heeft met wachten

ik heb er alles aan gedaan, alles geprobeerd om niet aan het onvermijdelijke te hoeven beginnen, want nogmaals, er is niets leuks aan en ieder alternatief is beter

Ook al wist ik diep van binnen hoe het zat, toch gezocht naar uitwegen en op een gegeven moment komt toch het dilemma, kraakhelder, omdat al het ander wat je geprobeerd hebt uiteindelijk niet heeft gebracht wat diep in je zit:

Ga ik ervoor of kap ik ermee, en dat dilemma is de enige die na al de zogenaamde alternatieven is overgebleven

[Joy]

Tegen jezelf roepen dat je echt vrouwelijker bent geworden is natuurlijk klinklare onzin als de werkelijheid je iets totaal anders laat zien

Het gaat er niet om wat een ander ziet,
het gaat erom hoe jij jezelf ziet.

Je leeft voor jezelf, niet voor een ander. Dat is de keuze die je maakte toen je je "levenspad" ging lopen. Loop dat dan ook, en leg niet zoveel waarde bij het oordeel van een ander...

Groetjes,

Frederique

-ik zeg ook niet dat het gaat om wat een ander ziet

maar in de spiegel kijken en tegen jezelf zeggen dat je zon fantastisch vrouwelijk knap bent terwijl dat spiegelbeeld iets behoorlijks anders zegt, das natuurlijk onzin

[Frederique_]

overigens, iemand die geen trans is en roept dat zelfmoord laf is, kan dat uiteraard heel makkelijk roepen maar is gebaseerd op niets

zelf ben ik van mening dat er niets lafs is aan zelfmoord

Ik kan iedereen aanraden boeken van Bram Bakker te lezen. Hieruit blijkt dat mensen die zelfmoord plegen vaak psychisch in de war zijn en zo'n stap toch redelijk vaak in een opwelling blijken te plegen, dat komt in ieder geval vaker voor dan een bewust overwogen stap.

Als ik op deze site over zelfmoorden lees, dan lees ik meer over die laatste vorm, de weloverwogen stap. De huisarts van een familielid van mij zei ooit tegen dat familielid: "ik ben bij jou nooit bang geweest dat je zelfmoord ging plegen - je bent er te laf voor". Ze heeft het wel overwogen maar inderdaad nooit aangedurfd... Dit in combinatie met het boek van Bram Bakker denk ik ook wel eens: 'iedereen die hier schrijft dat'ie zelfmoord had gepleegd als'ie deze stap niet had gezet... zou dat nu werkelijk zo zijn? Of zouden ze net als mijn familielid gewoon te laf geweest zijn voor zelfmoord?'

Feit is dat het wel erg vaak als argument gebruikt wordt en dat ik er daardoor wel eens mijn vraagtekens bij zet.

Groetjes,

Frederique

[Dorine]

lol joy en frederique we kunnen beter gaan chatten

nou ja zelfmoord vind ik wel een soort opgeven joy, maar wat ik laatst ook las in een heeel mooi boek (veronika besluit te sterven) is dat het sterven van je dromen terwijl je leeft een tweede zelfmoord is en ook een soort opgeven

als je 90 bent en denkt 'ik had als ik jonger was toch...' dan is het echt te laat... dan heb je al die jaren dus je eigen ziel gedood en dat is ook een zelfdood. word lekker boer in spanje of koop die boot ! of in ons geval, wordt jezelf, niet alleen van binnen maar ook voor de buitenkant (even duur als die boot';-) ))

hoe moeilijk ook ik denk dat we het juiste doen door onszelf te zijn/worden

als het allemaal toch niet lukt dan...

bij maanlicht zingend langzaam de branding inlopend

(en er snel weer uit brrrr)


veel moed voor nodig ik heb nooit op het randje gestaan, wel getroost door er over te lezen/denken

[Frederique_]

maar in de spiegel kijken en tegen jezelf zeggen dat je zon fantastisch vrouwelijk knap bent terwijl dat spiegelbeeld iets behoorlijks anders zegt, das natuurlijk onzin

Ik heb vaak in de spiegel gekeken en vond dan dat ik er best vrouwelijk uitzag. Ik had toen een baardschaduw van heb-ik-jouw-daar, maar wat mij aansprak in mijn gezicht was de zachtheid en de rust. Die had er de jaren daarvoor niet gezeten... Onzin om dat vrouwelijk te noemen? Voor mij op dat moment niet. En nu, achteraf gezien, nog steeds niet. Het had een functie...

Ook omgekeerd is voorgekomen: dat ik niet kon beredeneren waarom ik een man zag, maar toch die man zag. Onzin om dat mannelijk te noemen? Net zo goed niet...

Daarom: het gaat er niet om wat een ander ziet. Het gaat erom wat jij zelf ziet.

Groetjes,

Frederique

[Joy]

overigens, iemand die geen trans is en roept dat zelfmoord laf is, kan dat uiteraard heel makkelijk roepen maar is gebaseerd op niets

zelf ben ik van mening dat er niets lafs is aan zelfmoord

Ik kan iedereen aanraden boeken van Bram Bakker te lezen. Hieruit blijkt dat mensen die zelfmoord plegen vaak psychisch in de war zijn en zo'n stap toch redelijk vaak in een opwelling blijken te plegen, dat komt in ieder geval vaker voor dan een bewust overwogen stap.

Als ik op deze site over zelfmoorden lees, dan lees ik meer over die laatste vorm, de weloverwogen stap. De huisarts van een familielid van mij zei ooit tegen dat familielid: "ik ben bij jou nooit bang geweest dat je zelfmoord ging plegen - je bent er te laf voor". Ze heeft het wel overwogen maar inderdaad nooit aangedurfd... Dit in combinatie met het boek van Bram Bakker denk ik ook wel eens: 'iedereen die hier schrijft dat'ie zelfmoord had gepleegd als'ie deze stap niet had gezet... zou dat nu werkelijk zo zijn? Of zouden ze net als mijn familielid gewoon te laf geweest zijn voor zelfmoord?'

Feit is dat het wel erg vaak als argument gebruikt wordt en dat ik er daardoor wel eens mijn vraagtekens bij zet.

Groetjes,

Frederique

Bram Bakker is niet heilig

Ik heb de afgelopen maanden een behoorlijk aantal keren in alle rust gedacht: geef mij maar een spuitje, vredig inslapen, heerlijk, van alles af

niets verwards aan

Bram Bakker is ook geen trans, hij kan dan ook niet beoordelen of ik die eventuele keus weloverwogen maak of in verwardheid

Tuurlijk, er zijn er genoeg die zodanig in de war die keuze maken, toch zijn er net zoveel die de keus weloverwogen maken, om wat voor reden dan ook

Ik denk dat voor het overgrote meerdendeel de dood geen argument is, maar een weloverwogen - nogmaals - keuze

Sterker, ik denk dat je geen trans bent als je niet op een gegeven moment uitkomt bij de laatste 2 opties: ervoor gaan of eruit stappen

zolang je nog keuzes over hebt denk ik: je bent geen trans

[Joy]

lol joy en frederique we kunnen beter gaan chatten

nou ja zelfmoord vind ik wel een soort opgeven joy, maar wat ik laatst ook las in een heeel mooi boek (veronika besluit te sterven) is dat het sterven van je dromen terwijl je leeft een tweede zelfmoord is en ook een soort opgeven

als je 90 bent en denkt 'ik had als ik jonger was toch...' dan is het echt te laat... dan heb je al die jaren dus je eigen ziel gedood en dat is ook een zelfdood. word lekker boer in spanje of koop die boot ! of in ons geval, wordt jezelf, niet alleen van binnen maar ook voor de buitenkant (even duur als die boot';-) ))

hoe moeilijk ook ik denk dat we het juiste doen door onszelf te zijn/worden

als het allemaal toch niet lukt dan...

bij maanlicht zingend langzaam de branding inlopend

(en er snel weer uit brrrr)


veel moed voor nodig ik heb nooit op het randje gestaan, wel getroost door er over te lezen/denken

-In hoeverre is er sprake van zelfmoord als je niet meer het gevoel hebt dat je leeft, ooit geleeft hebt en ooit nog zal kunnen leven?

Ik heb mezelf niet op de wereld gezet, ik heb niet gevraagd te bestaan, ik heb er ook niet om gevraagd om trans te zijn, waarom zou ik er dan niet uit mogen stappen?

Degene die dat laf noemen zeggen dat voorkomend uit het feit dat ze bang zijn niet om te kunnen gaan met jouw zelfmoord

[Frederique_]

ik heb er alles aan gedaan, alles geprobeerd om niet aan het onvermijdelijke te hoeven beginnen, want nogmaals, er is niets leuks aan en ieder alternatief is beter

Ik kom zelf uit een andere hoek. Ik heb mijzelf begin 2004 voorgehouden waarom ik eigenlijk nooit zou weten hoe het voelt om een rok te dragen. En vanaf dat moment is bij mij het balletje gaan rollen: uit interesse, uit het gevoel dat ik met het dragen van die rok mijzelf beter voelde. En na die rok kwamen de overige vrouwenkleren, kwam de epilatie, kwam de make-up en de logopedie... en komen binnenkort meer gesprekken met het genderteam.

Ik heb ooit in mijn pubertijd, inderdaad in een opwelling, wel eens gedacht dat een zelfmoord misschien beter was. 'k Heb het toen niet gedaan, omdat de tegenkrachten tegen die zelfmoord groter waren - en ik ontzettend geschrokken ben van die gedachte. Met gender had dat alles niets te maken. Wel met sociale eenzaamheid op school. De band met mijn ouders en zus -en het gevoel dat het in de toekomst na de pubertijd vast beter zou zijn- heeft mij toen gered.

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Sterker, ik denk dat je geen trans bent als je niet op een gegeven moment uitkomt bij de laatste 2 opties: ervoor gaan of eruit stappen.

Dit is mijns inziens echt onzin.

Je bent een trans omdat je lichaam niet overeenkomt met het gevoel dat je hebt. Om dat te voelen heb je geen zelfmoordgevoelens nodig. Er zijn ook transen die om medische redenen de laatste stap (SRS) niet zetten. Ik vind dat je die met zware stellingen zoals deze erg tekort doet.

Groetjes,

Frederique

[Joy]

vind je jezelf transseksueel?

[Frederique_]

Ik vind mijzelf transgender. En ik sluit niet uit dat ik in de toekomst een geslachtsoperatie zal ondergaan.

Groetjes,

Frederique

[Joy]

Sterker, ik denk dat je geen trans bent als je niet op een gegeven moment uitkomt bij de laatste 2 opties: ervoor gaan of eruit stappen.

Dit is mijns inziens echt onzin.

Je bent een trans omdat je lichaam niet overeenkomt met het gevoel dat je hebt. Om dat te voelen heb je geen zelfmoordgevoelens nodig. Er zijn ook transen die om medische redenen de laatste stap (SRS) niet zetten. Ik vind dat je die met zware stellingen zoals deze erg tekort doet.

Groetjes,

Frederique

zelfmoordgevoel?

Zelfmoord is geen gevoel noch een emotie, zelfmoord kan een gevolg zijn van de emotie, depressie, als gevolg van trans zijn

De transen zie uiteindelijk besluiten de srs niet aan te gaan, daarvan kun je je afvragen of men wel trans is

Daarmee zijn we terug bij een discussie die ik had willen vermijden, wat maakt iemand trans

Ik vind het prima als iemand besluit uiteindelijk niet te gaan voor een srs, maar stel wel vraagtekens daarbij, want een vrouw heeft immers geen mannelijk lid, en de enige reden dat een m/v trans de srs zou ondergaan is:

vrouwen hebben nu eenmaal geen penis