toekomst
Moderator: Moderators
-
Ciska Lacomte
- Banned Lid
- Berichten: 569
- Lid geworden op: za mei 27, 2006 19:15
Dankjewel Joy. Ik weet niet waarom, misschien alvast vanwege je reactie?
Maar ik ken de twijfel. Bestaan er T* beroepen? Het schijnt dat 'we' juist mannen beroepen kiezen ter compensatie: Miltair, Zeeman, Metaalbewerker, Manager, Trucker. Als het maar technies is en/of fysieke dan wel geestelijke macht meebrengt.
Ik stelde al een aantal jaren geleden vast dat ik werk op plekken waar het volkomen normaal is dat hooguit 2% van de mensen vrouw is. Inmiddels heb ik om meerdere redenen besloten dat ik ermee ga stoppen, maar het is niet makkelijk om een beroep te vinden wat aansluit bij mijn persoonlijkheid en bij mijn levensvisie.
Het is heel makkelijk om te zeggen: "Blijf lekker zitten waar je zit", maar dat kan gewoon niet altijd. Ik heb ook al aardig wat haar verloren en om praktiese redenen zal ik geen pruik oid kunnen dragen op het werk. Mijn kleding is volslagen unisex: Mannen en Vrouwen dragen op de werkvloer een zwarte spijkerbroek, zwart T-shirt, meestal met opdruk. Veiligheidsschoenen klasse S3 en in voorkomende gevallen een veiligheidshelm. Als we kijken naar ondergoed, ben ik op het werk al helemaal om. Make-up ed. is not done, ook niet voor bio-vrouwen. Ik ben nu dus om me heen aan het kijken, letterlijk: Wie zijn er ondersteunend of in de marges bezig, met wat voor bedrijven en organisaties heeft mijn baas te maken, welke afnemers, welke leveranciers. Kan ik daar met mijn kennis en ervaring terecht, hoe is hun band met m'n huidige baas, heb ik een goede referentie aan degene voor wie ik nu werk, misschien wil m'n huidige baas me zelfs helpen als ik overstap naar één van zijn relaties. Elke arbeidsconsulent zal beamen dat je via je netwerk veel meer kans hebt op een (andere) baan dan wanneer je domweg gaat solliciteren op vacatures uit de krant. Verder ga ik binnenkort praten met een psychotherapeut. Ik weet dat het bedrijf waar ik nu werk daar heel begripvol, zelfs instemmend tegenover staat. Men heeft allang door dat ik niet echt lekker in m'n vel zit. Ik hoef op het werk niet te vertellen wat er precies aan de hand is zolang ik nog niet zeker ben dat ik het traject in zal gaan. Verder blijf ik geloven in wonderen. In mijn tienerjaren zag ik mensen van het bedrijf waar ik nu alweer tien jaar zelf voor werk, bezig. Ik kon me toen niet voorstellen dat zulk uitzonderlijk werk door mensen gedaan werd die geen speciale opleiding gevolgd hadden in het buitenland. Via een hele rare omweg ben ik er zelf ingerold. Nooit ergens naar gesolliciteerd. Gewoon de dingen gedaan waar ik achter kon staan en die ik mooi vond om te doen. Van het één kwam het ander en uiteindelijk werd ik nota bene gevráágd voor deze baan.....
Als die weg mijn weg nog steeds is komt het vrijwel vanzelf goed.
Ciska.
Maar ik ken de twijfel. Bestaan er T* beroepen? Het schijnt dat 'we' juist mannen beroepen kiezen ter compensatie: Miltair, Zeeman, Metaalbewerker, Manager, Trucker. Als het maar technies is en/of fysieke dan wel geestelijke macht meebrengt.
Ik stelde al een aantal jaren geleden vast dat ik werk op plekken waar het volkomen normaal is dat hooguit 2% van de mensen vrouw is. Inmiddels heb ik om meerdere redenen besloten dat ik ermee ga stoppen, maar het is niet makkelijk om een beroep te vinden wat aansluit bij mijn persoonlijkheid en bij mijn levensvisie.
Het is heel makkelijk om te zeggen: "Blijf lekker zitten waar je zit", maar dat kan gewoon niet altijd. Ik heb ook al aardig wat haar verloren en om praktiese redenen zal ik geen pruik oid kunnen dragen op het werk. Mijn kleding is volslagen unisex: Mannen en Vrouwen dragen op de werkvloer een zwarte spijkerbroek, zwart T-shirt, meestal met opdruk. Veiligheidsschoenen klasse S3 en in voorkomende gevallen een veiligheidshelm. Als we kijken naar ondergoed, ben ik op het werk al helemaal om. Make-up ed. is not done, ook niet voor bio-vrouwen. Ik ben nu dus om me heen aan het kijken, letterlijk: Wie zijn er ondersteunend of in de marges bezig, met wat voor bedrijven en organisaties heeft mijn baas te maken, welke afnemers, welke leveranciers. Kan ik daar met mijn kennis en ervaring terecht, hoe is hun band met m'n huidige baas, heb ik een goede referentie aan degene voor wie ik nu werk, misschien wil m'n huidige baas me zelfs helpen als ik overstap naar één van zijn relaties. Elke arbeidsconsulent zal beamen dat je via je netwerk veel meer kans hebt op een (andere) baan dan wanneer je domweg gaat solliciteren op vacatures uit de krant. Verder ga ik binnenkort praten met een psychotherapeut. Ik weet dat het bedrijf waar ik nu werk daar heel begripvol, zelfs instemmend tegenover staat. Men heeft allang door dat ik niet echt lekker in m'n vel zit. Ik hoef op het werk niet te vertellen wat er precies aan de hand is zolang ik nog niet zeker ben dat ik het traject in zal gaan. Verder blijf ik geloven in wonderen. In mijn tienerjaren zag ik mensen van het bedrijf waar ik nu alweer tien jaar zelf voor werk, bezig. Ik kon me toen niet voorstellen dat zulk uitzonderlijk werk door mensen gedaan werd die geen speciale opleiding gevolgd hadden in het buitenland. Via een hele rare omweg ben ik er zelf ingerold. Nooit ergens naar gesolliciteerd. Gewoon de dingen gedaan waar ik achter kon staan en die ik mooi vond om te doen. Van het één kwam het ander en uiteindelijk werd ik nota bene gevráágd voor deze baan.....
Als die weg mijn weg nog steeds is komt het vrijwel vanzelf goed.
Ciska.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
Mooi verwoord, en herkenbaar ook
Weetje, wat ik de laatste jaren erg heb geleerd is, vertrouw op jezelf, de toekomst, vertrouw erop dat de dingen zullen uitpakken zoals ze voor jouw het beste zijn
Energie steken in het zoeken naar passend werk, energie steken in vechten voor je plekje, het levert je zelden, misschien wel nooit op wat je op voorhand dacht te bereiken, en als je het wel bereikt valt het je tegen
Juits het niet zoeken en argeloos zorgeloos leven en warempel, ineens gebeuren er zaken die je niet voor mogelijk had gehouden maar die wel van belang zijn en die voor jou werken
In het klein kent iedereen wel de momenten dat je aan iemand denkt, die je al jaren niet gezien hebt,en ineens belt diegene waar je aan dacht op
Kleine wonderen, maar ga er eens vanuit dat grote wonderen ook kunnen gebeuren
Hoe minder ik mijn best doe mijn doelen te bereiken, hoe sneller ik erop af lijk te gaan
Maar, dat wordt je als kind helemaal niet aangeleerd, welnee, je wordt aangeleerd hard te werken, hard te studeren, want anders kan je straks niet mee in de maatschappij
kolder
Kijk eens om je heen
Welke mensen zijn succesvol?
De mensen die doen waar ze zin in hebben, doen wat ze leuk vinden, hun hart volgen, argeloos, in feite puur kind zijn gebleven
Wat je als kind leuk vond vind je als volwassene vaak nog steeds leuk
Ik betrap mezelf nog regelmatig op teveel nadenken, zorgen maken over toekomst, zoals dit topic, en als ik terugkijk op het afgelopen jaar, juist de meest zorgeloze periodes brachten me het verst
Mijn conclusie mbt dit topic, overbodig merk ik nu
Ik was het weer even kwijt, het vertrouwen, ik wil me niet bezig houden met toekomst, ik vetrouw er weer op dat alles komt zoals het voor mij moet komen
Heerlijk:)
Joy
Weetje, wat ik de laatste jaren erg heb geleerd is, vertrouw op jezelf, de toekomst, vertrouw erop dat de dingen zullen uitpakken zoals ze voor jouw het beste zijn
Energie steken in het zoeken naar passend werk, energie steken in vechten voor je plekje, het levert je zelden, misschien wel nooit op wat je op voorhand dacht te bereiken, en als je het wel bereikt valt het je tegen
Juits het niet zoeken en argeloos zorgeloos leven en warempel, ineens gebeuren er zaken die je niet voor mogelijk had gehouden maar die wel van belang zijn en die voor jou werken
In het klein kent iedereen wel de momenten dat je aan iemand denkt, die je al jaren niet gezien hebt,en ineens belt diegene waar je aan dacht op
Kleine wonderen, maar ga er eens vanuit dat grote wonderen ook kunnen gebeuren
Hoe minder ik mijn best doe mijn doelen te bereiken, hoe sneller ik erop af lijk te gaan
Maar, dat wordt je als kind helemaal niet aangeleerd, welnee, je wordt aangeleerd hard te werken, hard te studeren, want anders kan je straks niet mee in de maatschappij
kolder
Kijk eens om je heen
Welke mensen zijn succesvol?
De mensen die doen waar ze zin in hebben, doen wat ze leuk vinden, hun hart volgen, argeloos, in feite puur kind zijn gebleven
Wat je als kind leuk vond vind je als volwassene vaak nog steeds leuk
Ik betrap mezelf nog regelmatig op teveel nadenken, zorgen maken over toekomst, zoals dit topic, en als ik terugkijk op het afgelopen jaar, juist de meest zorgeloze periodes brachten me het verst
Mijn conclusie mbt dit topic, overbodig merk ik nu
Ik was het weer even kwijt, het vertrouwen, ik wil me niet bezig houden met toekomst, ik vetrouw er weer op dat alles komt zoals het voor mij moet komen
Heerlijk:)
Joy
-
Ciska Lacomte
- Banned Lid
- Berichten: 569
- Lid geworden op: za mei 27, 2006 19:15
Zie je wel Joy, je snapt er niks van. Ik heb al die jaren keihard gewerkt. Dagen van twintig uur ? Why not?. Ik heb geleerd wat er te leren viel, m'n mond opengetrokken als het nodig was, gejankt als het eens niet lukte, de wanhoop, de teleurstelling steeds onder ogen gezien en overwonnen..
Ik heb datgene gedaan wat iedereen heeft gedaan die succesvol is: Ik heb ervoor geknokt !
Ik heb datgene gedaan wat iedereen heeft gedaan die succesvol is: Ik heb ervoor geknokt !
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
Waarom wind je je zo op?
Waarom maak je je zo boos?
Ik lees 2 berichten van jou in korte tijd net, en allebei hebben ze een boze ondertoon
kun je dat uitleggen?
Ik geloof namelijk niet dat die boosheid ook maar iets met mij te maken heeft, maar des te meer met jezelf, en als je er even bij stil zou staan, denk ik dat je tot de zelfde conlusie zou komen
Joy
Waarom maak je je zo boos?
Ik lees 2 berichten van jou in korte tijd net, en allebei hebben ze een boze ondertoon
kun je dat uitleggen?
Ik geloof namelijk niet dat die boosheid ook maar iets met mij te maken heeft, maar des te meer met jezelf, en als je er even bij stil zou staan, denk ik dat je tot de zelfde conlusie zou komen
Joy
-
Ciska Lacomte
- Banned Lid
- Berichten: 569
- Lid geworden op: za mei 27, 2006 19:15
Maak ik me boos? Nee, toch?
Ik geef alleen maar aan dat je met stilzitten en afwachten niet verder komt. Als je op zoek bent naar een belangrijke verandering zul je in beweging moeten blijven en niet alleen openstaan voor 'vooruitgang', maar je zult ook in staat moeten zijn om afscheid te nemen.
Ik heb ooit iemand horen zeggen:
Volwassen worden gaat vanzelf, maar je kunt pas volwassen zijn als je afscheid hebt kunnen nemen van je eigen kindheid
In de aanloop naar m'n huidige beroep ben ik langzaam maar zeker al m'n vrienden kwijtgeraakt, want ik zag ze nooit meer: ik was altijd aan het werk. Ik kan daarover treuren, maar ik kan ook proberen te bedenken wat het alternatief zou zijn. Waarschijnlijk zou ik dan nu een loser zonder baan zijn, misschien door m'n vrienden in de steek gelaten omdat ik zo'n treurig geval zou zijn?
Die keuze zie ik nu weer voor me, maar degenen die ik misschien kwijtraak staan veel dichter bij me dan mijn vrienden van toen.
Ik leef nu dus niet zozeer met de hoop dat ik de goede keus maak, maar meer met de angst voor een verkeerde keuze. en niet kiezen is ook kiezen !
Ciska.
Ik geef alleen maar aan dat je met stilzitten en afwachten niet verder komt. Als je op zoek bent naar een belangrijke verandering zul je in beweging moeten blijven en niet alleen openstaan voor 'vooruitgang', maar je zult ook in staat moeten zijn om afscheid te nemen.
Ik heb ooit iemand horen zeggen:
Volwassen worden gaat vanzelf, maar je kunt pas volwassen zijn als je afscheid hebt kunnen nemen van je eigen kindheid
In de aanloop naar m'n huidige beroep ben ik langzaam maar zeker al m'n vrienden kwijtgeraakt, want ik zag ze nooit meer: ik was altijd aan het werk. Ik kan daarover treuren, maar ik kan ook proberen te bedenken wat het alternatief zou zijn. Waarschijnlijk zou ik dan nu een loser zonder baan zijn, misschien door m'n vrienden in de steek gelaten omdat ik zo'n treurig geval zou zijn?
Die keuze zie ik nu weer voor me, maar degenen die ik misschien kwijtraak staan veel dichter bij me dan mijn vrienden van toen.
Ik leef nu dus niet zozeer met de hoop dat ik de goede keus maak, maar meer met de angst voor een verkeerde keuze. en niet kiezen is ook kiezen !
Ciska.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
nou ik kan natuurlijk alleen maar voor mijzelf spreken en leef (nog) niet uiterlijk als vrouw maar in mijn sociale dagelijkse leven ben ik helemaal mijzelf laten ze maar soft noemen, of te lief in werkomgeving doe ik precies wat ik wil, dienstbaar werk, sociaal en schaam me ook niet iemand aan te raken of te bemoedigen 
of zachtjes te praten. Ik hoopte dat dat genoeg zou zijn... maar het gaat toch nog dieper
Ik heb toen ik jong volwassen was zeg maar wel geprobeerd maatschappelijk succes te bereiken (studie militaire dienst carriere) maar werd gewoon echt misselijk als mensen over geld en macht kwijlde. Keur het niet af als je daar voor kiest hoor, ik vond het gewoon ook zo simpel ergens, zo n doodlopende weg (net als jezelf ontkennen doodlopend is)
volg eigenlijk gewoon mijn hart, mijn (redelijke) intelligentie heeft me niet altijd geholpen vaak tegengezeten
ik zal wel altijd onder mijn 'niveau' blijven werken
voordeel is wel dat je niets te verliezen hebt want als ts ben je wel makkelijk onderuit te halen door ambitieuze collega's ? heb ik gelukkig geen ervaring mee omdat ik onderop de ladder sta
het is gewoon moeilijk denk ik, ook al zijn er veel succesverhalen
en ik ben het met Ciska en Cynthia eens dat er teveel modder gegooid is ook door mij, komt omdat ik onzeker ben over mijn uiterlijk.
de andere kant is dat je daar ook wel wat begrip voor kan opbrengen, vaak posten we gewoon heel emotioneel en hoeft ook niet allemaal in steen gebeiteld te zijn toch?
het beste voor iedereen
Dorine
of zachtjes te praten. Ik hoopte dat dat genoeg zou zijn... maar het gaat toch nog dieperIk heb toen ik jong volwassen was zeg maar wel geprobeerd maatschappelijk succes te bereiken (studie militaire dienst carriere) maar werd gewoon echt misselijk als mensen over geld en macht kwijlde. Keur het niet af als je daar voor kiest hoor, ik vond het gewoon ook zo simpel ergens, zo n doodlopende weg (net als jezelf ontkennen doodlopend is)
volg eigenlijk gewoon mijn hart, mijn (redelijke) intelligentie heeft me niet altijd geholpen vaak tegengezeten
ik zal wel altijd onder mijn 'niveau' blijven werken
voordeel is wel dat je niets te verliezen hebt want als ts ben je wel makkelijk onderuit te halen door ambitieuze collega's ? heb ik gelukkig geen ervaring mee omdat ik onderop de ladder sta
het is gewoon moeilijk denk ik, ook al zijn er veel succesverhalen
en ik ben het met Ciska en Cynthia eens dat er teveel modder gegooid is ook door mij, komt omdat ik onzeker ben over mijn uiterlijk.
de andere kant is dat je daar ook wel wat begrip voor kan opbrengen, vaak posten we gewoon heel emotioneel en hoeft ook niet allemaal in steen gebeiteld te zijn toch?
het beste voor iedereen
Dorine
Het is duidelijk dat jouw manier van leven een andere is dan die van mij, prima mag, ik accepteer die verschillenCiska Lacomte schreef:Maak ik me boos? Nee, toch?
Ik geef alleen maar aan dat je met stilzitten en afwachten niet verder komt. Als je op zoek bent naar een belangrijke verandering zul je in beweging moeten blijven en niet alleen openstaan voor 'vooruitgang', maar je zult ook in staat moeten zijn om afscheid te nemen.
Ik heb ooit iemand horen zeggen:
Volwassen worden gaat vanzelf, maar je kunt pas volwassen zijn als je afscheid hebt kunnen nemen van je eigen kindheid
In de aanloop naar m'n huidige beroep ben ik langzaam maar zeker al m'n vrienden kwijtgeraakt, want ik zag ze nooit meer: ik was altijd aan het werk. Ik kan daarover treuren, maar ik kan ook proberen te bedenken wat het alternatief zou zijn. Waarschijnlijk zou ik dan nu een loser zonder baan zijn, misschien door m'n vrienden in de steek gelaten omdat ik zo'n treurig geval zou zijn?
Die keuze zie ik nu weer voor me, maar degenen die ik misschien kwijtraak staan veel dichter bij me dan mijn vrienden van toen.
Ik leef nu dus niet zozeer met de hoop dat ik de goede keus maak, maar meer met de angst voor een verkeerde keuze. en niet kiezen is ook kiezen !
Ciska.
Hoeft geen boosheid aan te pas te komen lijkt mij
Vooral over het volwassen worden verschillen we duidelijk van mening, ik denk namelijk dat het verliezen van je kind zijn interne dood als gevolg heeft
(Dorine, ik heb je geen enkele keer met modder zien gooien:)
(ben je veel te braaf voor
Joy
Reactie
Tja
Waar gaat dit onderwerp over. Over trans..... en werk, huidig en in het verleden.
Ik lees over de moeilijkheden die andere hierbij hebben ervaren.
Echter het kan ook anders. Laat ik het over mezelf hebben van beroep ben ik boomverzorger dat kan ik niet meer doen , houtallergie.
Heb daarna wat rondgezworven en een opleiding gestart mederwerker ict.
Maar ja ik ben anders ben een vrouw in een mannenlichaam.
En dan gaat alles opeens erg snel, jezelf accepteren om wie en wat je werkelijk bent. Dit resulteert in het feit dat ik sinds eind vorig jaar bij het vu loop. Toen ik in januari een baan kon krijgen bij kpn, op de helpdesk.
Heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben daar aan de slag gegaan als mezelf, vrouw dus. Ik merk op dat ik nog geen hormonen gebruik.
En ik wordt daar geaccepteerd om wie en wat ik ben. Ik ben wel zo eerlijk geweest om mijn collega's uit te leggen wat er aan de hand is.
Wat ik wil zeggen is het volgende dromen is een ding de daad bij het woord (droom) voegen is een stap die je gewoon dient te doen wil je je droom leven, ongeacht de consequenties die daar aan verbonden zijn.
Wees eerlijk tegenover jezelf en durf te leven.
En ik ik wordt steeds meer mijn droom
Waar gaat dit onderwerp over. Over trans..... en werk, huidig en in het verleden.
Ik lees over de moeilijkheden die andere hierbij hebben ervaren.
Echter het kan ook anders. Laat ik het over mezelf hebben van beroep ben ik boomverzorger dat kan ik niet meer doen , houtallergie.
Heb daarna wat rondgezworven en een opleiding gestart mederwerker ict.
Maar ja ik ben anders ben een vrouw in een mannenlichaam.
En dan gaat alles opeens erg snel, jezelf accepteren om wie en wat je werkelijk bent. Dit resulteert in het feit dat ik sinds eind vorig jaar bij het vu loop. Toen ik in januari een baan kon krijgen bij kpn, op de helpdesk.
Heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben daar aan de slag gegaan als mezelf, vrouw dus. Ik merk op dat ik nog geen hormonen gebruik.
En ik wordt daar geaccepteerd om wie en wat ik ben. Ik ben wel zo eerlijk geweest om mijn collega's uit te leggen wat er aan de hand is.
Wat ik wil zeggen is het volgende dromen is een ding de daad bij het woord (droom) voegen is een stap die je gewoon dient te doen wil je je droom leven, ongeacht de consequenties die daar aan verbonden zijn.
Wees eerlijk tegenover jezelf en durf te leven.
En ik ik wordt steeds meer mijn droom
Credendo Vides
Ik heb hier wel het een en ander over te melden.
Sinds 1 januari zit ik zonder werk, via een outplacementtraject.
Heb afgelopen week 2 solicitatie gesprekken gevoerd.
De eerste job is afgewezen, o.a. omdat ik in de loop van dit jaar er 3 maanden uit zal zijn vanwege de operatie.
De twwede job is nog een vraagteken; dar wordt dit punt onderzocht.
Maar het is om die reden dus lastig om een baan te vinden.
Maar dat had ik wel verwacht.
Sinds 1 januari zit ik zonder werk, via een outplacementtraject.
Heb afgelopen week 2 solicitatie gesprekken gevoerd.
De eerste job is afgewezen, o.a. omdat ik in de loop van dit jaar er 3 maanden uit zal zijn vanwege de operatie.
De twwede job is nog een vraagteken; dar wordt dit punt onderzocht.
Maar het is om die reden dus lastig om een baan te vinden.
Maar dat had ik wel verwacht.
Cyn.
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ja Cynthia, ik kan me voorstellen dat het voor een werkgever lastig te aanvaarden is als hij van te voren weet dat een nieuw in te werken kracht er ook nog eens drie maanden tussenuit moet. Dan moet de werkgever wel behoorlijk omhoog zitten, of het moet hem toevallig wel goed uitkomen.
Irene
Irene
Kleine stapjes
Dat realiseer ik me wel; daarom ben ik eveneens zoekende naar een tijdelijke baan bijv. voor maximaal 6 maanden. Op projectbasis of zo.Irene schreef:Ja Cynthia, ik kan me voorstellen dat het voor een werkgever lastig te aanvaarden is als hij van te voren weet dat een nieuw in te werken kracht er ook nog eens drie maanden tussenuit moet. Dan moet de werkgever wel behoorlijk omhoog zitten, of het moet hem toevallig wel goed uitkomen.
Cyn.