ieder zijn eigen weg en tempo etc,als jij vind dat je bij het vu beter af bent, dan ga je naar het vu, heeft iemand een andere mening dan is dat zo, simpel zat, ik zie ook geen enkele reden om me druk te maken over stappen die iemand anders zet, dat is zijn/haar leven, en keuze, kan die energie beter gebruiken, voor mezelf bijvoorbeeld:)
shalommm
eerste serieuse stap
Moderator: Moderators
Hi Joanne,
ben het een eens met het feit dat je net zo goed een alternative oplossing kan vinden in het buitenland, als je hiervoor kiest.
Nederland is geen eiland, dat we vol vertrouwen in het begin ons overgeven aan de VU in Amsterdam heeft voornamelijk temaken met het feit:
1) We zijn nu eenmaal Nederlanders en de VU is daardoor vertrouwder (wil niet zeggen beter of slechter) dan een soortgelijke dienst verlening over de grens.
Ook door ons sociale system met voorzieningen hebben wij het voordeel dat eenmaal in het traject er veel gedaan kan worden op kosten van dat systeem, wat terecht is want daar hebben we met zijn allen voor gekozen d.m.v. premie betaling.
2)De "trackrecord" - kwaliteits prestatie - van het VU is goed, maar wil niet zeggen dat een soortgelijke kwaliteit in het buitenland niet te verkrijgen is.
Als je goed presteerd en daaronder toch moet afzien, zegd men wel eens je bent het slachtoffer van je eigen succes, ik denk dat vele transseksuelen nu aan het begin van de transitie inderdaad het slachtoffer dreigen te worden van het (in het recente verleden) succes van het VU, de naam is er nog steeds alleen de invulling is stukken minder geworden.
Er worden overal in de wereld op basis van de Standards of Care SRS operaties gedaan en er zijn duizenden gelukkige vrouwen die kunnen leven zoals ze willen.
We hebben in Nederland een beetje in het algemeen de tendens dat hier alles beter is, nou vergeet dit maar, onze gezondheids "zorg" is een aanfluiting, moeilijke toegang tot specialisten, wachtlijsten voor urgente operaties, huisartsen die je na 10 minuten weer buiten zetten, oudjes die verhuisd zijn krijgen via de zorgverzekeraar een huisarts toegewezen, die zit vol en dan moeten ze het zelf maar uitzoeken, met een briefje a.u.b. alle huisartsen langs, echt gezien van de week.
Wil ik nog niet eens ingaan over de professionele kwaliteit die soms veel tewensen overlaat, voorbeelden zat(heeft niets temaken met TS maar moest het toch even kwijt).
Ik begrijp wel dat als je via de VU het traject ingaat dan kom je op een bepaald punt dat je niet meer wil veranderen door een andere route te kiezen, omdat je dan niet weet waar je interecht komt en de VU is dan al vertrouwelijk geworden en neem je de lange transitie periode voor lief (voor zover mogelijk).
Doordat we nu leven o.a. binnen de EEG en o.a. door processen die zijn aangespannen door individuelen bij het Europese hof hebben we rechten verkregen. Mits de regelgeving in acht wordt genoem, is het op een gegeven moment aan ons de keus gegeven tussen het VU en een alternatieve route in het buitenland.
Gelukkig maar want wie moet er nu 4 tot 5 jaar wachten op een noodzakelijke o.a. medische behandeling die resulteerd in een operatie waardoor men uiteindelijk uit het "lijden", om een harmonieus en compleet mens te worden, is verlost, alleen de transseksueel, een uniek mens die meer verdiend dan het onbegrepen fenomeen zijn in de medische wereld, gelukkig dat er nu keuze is.
groetjes Adriana
ben het een eens met het feit dat je net zo goed een alternative oplossing kan vinden in het buitenland, als je hiervoor kiest.
Nederland is geen eiland, dat we vol vertrouwen in het begin ons overgeven aan de VU in Amsterdam heeft voornamelijk temaken met het feit:
1) We zijn nu eenmaal Nederlanders en de VU is daardoor vertrouwder (wil niet zeggen beter of slechter) dan een soortgelijke dienst verlening over de grens.
Ook door ons sociale system met voorzieningen hebben wij het voordeel dat eenmaal in het traject er veel gedaan kan worden op kosten van dat systeem, wat terecht is want daar hebben we met zijn allen voor gekozen d.m.v. premie betaling.
2)De "trackrecord" - kwaliteits prestatie - van het VU is goed, maar wil niet zeggen dat een soortgelijke kwaliteit in het buitenland niet te verkrijgen is.
Als je goed presteerd en daaronder toch moet afzien, zegd men wel eens je bent het slachtoffer van je eigen succes, ik denk dat vele transseksuelen nu aan het begin van de transitie inderdaad het slachtoffer dreigen te worden van het (in het recente verleden) succes van het VU, de naam is er nog steeds alleen de invulling is stukken minder geworden.
Er worden overal in de wereld op basis van de Standards of Care SRS operaties gedaan en er zijn duizenden gelukkige vrouwen die kunnen leven zoals ze willen.
We hebben in Nederland een beetje in het algemeen de tendens dat hier alles beter is, nou vergeet dit maar, onze gezondheids "zorg" is een aanfluiting, moeilijke toegang tot specialisten, wachtlijsten voor urgente operaties, huisartsen die je na 10 minuten weer buiten zetten, oudjes die verhuisd zijn krijgen via de zorgverzekeraar een huisarts toegewezen, die zit vol en dan moeten ze het zelf maar uitzoeken, met een briefje a.u.b. alle huisartsen langs, echt gezien van de week.
Wil ik nog niet eens ingaan over de professionele kwaliteit die soms veel tewensen overlaat, voorbeelden zat(heeft niets temaken met TS maar moest het toch even kwijt).
Ik begrijp wel dat als je via de VU het traject ingaat dan kom je op een bepaald punt dat je niet meer wil veranderen door een andere route te kiezen, omdat je dan niet weet waar je interecht komt en de VU is dan al vertrouwelijk geworden en neem je de lange transitie periode voor lief (voor zover mogelijk).
Doordat we nu leven o.a. binnen de EEG en o.a. door processen die zijn aangespannen door individuelen bij het Europese hof hebben we rechten verkregen. Mits de regelgeving in acht wordt genoem, is het op een gegeven moment aan ons de keus gegeven tussen het VU en een alternatieve route in het buitenland.
Gelukkig maar want wie moet er nu 4 tot 5 jaar wachten op een noodzakelijke o.a. medische behandeling die resulteerd in een operatie waardoor men uiteindelijk uit het "lijden", om een harmonieus en compleet mens te worden, is verlost, alleen de transseksueel, een uniek mens die meer verdiend dan het onbegrepen fenomeen zijn in de medische wereld, gelukkig dat er nu keuze is.
groetjes Adriana
Da's ook helder Lisette 
We hebben dus twee mogelijkheden.
De VU/AZG route waarbij alles op een presenteerblaadje aangereikt wordt met helaas zeer vervelende wachtlijsten.
En de alternatieve route waarbij je zelf alles moet regelen met alle gevolgen van dien maar zonder al te grote wachtlijsten.
Punt.
We hebben dus twee mogelijkheden.
De VU/AZG route waarbij alles op een presenteerblaadje aangereikt wordt met helaas zeer vervelende wachtlijsten.
En de alternatieve route waarbij je zelf alles moet regelen met alle gevolgen van dien maar zonder al te grote wachtlijsten.
Punt.
Hoi Ilona
Een poll is een goed idee maar wat dacht je van een voor en nadelenlijst met belangrijke tips waar je op moet letten als je de een of de andere route kiest.
Mag ik je trouwens als eerste Feliciteren met je duizendste postje.
Je bent met recht de eredivisie en het duurt nog een tijdje voor ik je evenaar met die duizend.
Ben benieuwd wat je nu wordt na je duizendste???
Heb je nog wat leuks in petto Sascha
Een poll is een goed idee maar wat dacht je van een voor en nadelenlijst met belangrijke tips waar je op moet letten als je de een of de andere route kiest.
Mag ik je trouwens als eerste Feliciteren met je duizendste postje.
Je bent met recht de eredivisie en het duurt nog een tijdje voor ik je evenaar met die duizend.
Ben benieuwd wat je nu wordt na je duizendste???
Heb je nog wat leuks in petto Sascha
Allemachtig... duizendste??? Yep... 't klopt. Ik weet nou ook niet meer wat ik ben en wil 
... dat TS deel is wel duidelijk, maar die categorie/klasse op org??? Hebben ze daar ook therapeuten en testen voor??? Nou ja... laat de bloemen maar komen Sas... flowers for a lady, maar je mag ze ook aan Lady geven... beter zelfs, al wil ik het dan wel van haarzelf horen 
En voor wat betreft dat lijstje... ik wil er graag aan meewerken. Heb binnenkort afspraken met ene Loes en Linda, jou niet onbekend en in deze aanspreekvorm voor de rest lekker anoniem 't Mag daarna of wanneer mevroie haar eigen ervaringen op dat punt heeft.
Liefs - Ilona
... dat TS deel is wel duidelijk, maar die categorie/klasse op org??? Hebben ze daar ook therapeuten en testen voor??? Nou ja... laat de bloemen maar komen Sas... flowers for a lady, maar je mag ze ook aan Lady geven... beter zelfs, al wil ik het dan wel van haarzelf horen En voor wat betreft dat lijstje... ik wil er graag aan meewerken. Heb binnenkort afspraken met ene Loes en Linda, jou niet onbekend en in deze aanspreekvorm voor de rest lekker anoniem
't Mag daarna of wanneer mevroie haar eigen ervaringen op dat punt heeft. Liefs - Ilona
Everybody 's free... to feel good
Ah wacht word het dus meer een spaarsysteem. Wij posten ons mottig, sas koopt d'r bloemen al in op veiling, (omdat de bloemist om de hoek het nie meer bijhoud) en Lady amuseerd zich kostelijk hehehe. 
Maken we d'r een spaarzegel van ofzo hehehe.
Als je d'r 1000 heb begint het feest ........ voor lady althans hihihi.
Groetjes Wen
p.s. ik heb er alweer een spaarzegel bij hihihi
Maken we d'r een spaarzegel van ofzo hehehe.
Als je d'r 1000 heb begint het feest ........ voor lady althans hihihi.
Groetjes Wen
p.s. ik heb er alweer een spaarzegel bij hihihi
Ik heb op mijn site een artikel geplaatst met de titel 'Op Eigen Kracht'. Hierin staat in het kort beschreven welke mogelijkheden er zijn om helemaal buiten de VU om aan de slag te gaan met je transseksualiteit.
De link is http://members.ams.chello.nl/kruisweg/P ... kracht.htm
Als er op- en aanmerkingen zijn hoor ik het graag!
Groetjes,
Saskia
De link is http://members.ams.chello.nl/kruisweg/P ... kracht.htm
Als er op- en aanmerkingen zijn hoor ik het graag!
Groetjes,
Saskia
De TS-NL mailinglist: http://groups.yahoo.com/group/TS-NL/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/
OP EIGEN KRACHT
Op dit moment moet je er rekening mee houden dat door het nijpende gebrek aan mensen in de Nederlandse gezondheidszorg er overal flinke wachtlijsten zijn. Dit geldt ook voor de Genderteams in Utrecht, Groningen en Amsterdam. In Utrecht moet je zeker een jaar wachten voor je gesprekken kunt krijgen met een psycholoog. In Amsterdam is de situatie niet veel beter. Er is nu (september 2002) een wachtlijst van twee maanden voor het intakegesprek, daarna moet je nog acht maanden wachten voor je het eerste gesprek met een psycholoog hebt. Als je dan bedenkt dat het dan nog zeker een half duurt voor je groen licht krijgt, dat je daarna nog anderhalf jaar in de andere geslachtsrol moet leven voor je toestemming voor de geslachtsoperatie krijgt waarna je nog eens zeker twaalf maanden moet wachten voor je eindelijk op de operatietafel ligt om die rommel onderaan je lichaam te verbeteren, en je zult begrijpen dat je over een lange adem en veel doorzettingsvermogen moet beschikken om de hele transitie uit te zitten.
Het grote voordeel van een behandeling bij een van de genderteams is dat alles je in hapklare brokken aangeboden wordt. Alles wordt voor je gedaan en geregeld, je gaat van afspraak naar afspraak en aan het einde van het traject wacht de beslissende operatie. Omdat de genderteams overbelast zijn door de vele aanmeldingen, betekent het wel dat je moet rekenen op de nodige wachttijden. Je kunt ook je hele behandeling buiten de genderteams om regelen. Je kunt op die manier veel, heel veel tijd winnen, maar het kost je wel meer moeite, kopzorgen en mogelijk geld.
Stap 1: Hormonen
Je zou kunnen proberen om via je huisarts een recept voor hormonen te krijgen. Vaak zijn huisartsen op zichzelf wel bereidwillig om je te helpen, maar doen ze het niet omdat hun de achtergrondkennis over de werking van hormonen ontbreekt en er ook het idee leeft dat hormonen gevaarlijk zijn. Met de informatie op deze site en met dit document over hormoontherapie voor transgenderisten en transseksuelen heb je alle informatie om je huisarts op dit gebied bij te spijkeren. In het gunstigste geval kun je je huisarts overtuigen om een onleesbaar receptje voor je uit te schrijven, in een minder gunstig geval krijg je een bot "Nee" te horen en zul je naar een andere, flexibeler denkende huisarts moeten zoeken en in het allerongunstige geval zul je je hormonen op het Internet moeten bestellen. Op de site van Anne Lawrence vind je informatie over betrouwbare webdrogisterijen, op de mailinglists Crone en TS-DoItYourselfers kun je discussies lezen en informatie vinden over hormoongebruik.
Stap 2: Gezichtsontharing en logopedie
Via je huisarts kun je ook een machtiging voor gezichtsontharing bij je ziekenfonds aanvragen. Daarvoor is in Nederland een bedrag van ongeveer twee keer 3408 euro beschikbaar. Je hoeft zelfs niet eens officieel als transseksueel gediagnosticeerd te zijn. Ik heb zelfs van een transgender gehoord die van de huisarts toestemming had gekregen om met het weghalen van haar baardharen te beginnen.
Ook logopedie zou je via de huisarts kunnen regelen, zelfs nog voor je bij een psycholoog of psychiater bent geweest. Als je je huisarts ervan kunt overtuigen dat je mannenstem je diep ongelukkig maakt, zou je misschien ook een verwijsbrief naar een logopediste eruit kunnen slepen. Ook hier geldt natuurlijk dat je wel geluk met je huisarts moet hebben, je hebt ertussen die alle begrip voor je situatie hebben en je met alles willen helpen, je hebt er ook tussen die van niets willen weten en je bij elk verzoek naar de VU doorverwijzen.
Stap 3: Psycholoog
Verder zou je een psycholoog buiten de VU in kunnen schakelen om je naar groen licht en daarna SRS-papieren te begeleiden. Een voordeel van een onafhankelijke psycholoog is dat die in principe de internationaal vastgestelde Standards of Care hoort te hanteren. Die zijn tegenwoordig soepeler dan wat de VU als protocol hanteert. Zo staat in de SOC dat een psycholoog je officieel hormonen zou kunnen voorschrijven als je al minstens drie maanden zelf met hormonen bezig bent. Daarnaast gaat de SOC uit van een RLE van 12 maanden in plaats van de 18 maanden die de VU hanteert. Wanneer eenmaal de diagnose transseksueel door je psycholoog is gemaakt, kun je daarmee ook naar de huisarts stappen voor hormonen, baardepilatie en logopedie.
Stap 4: Operatie
Met een officiële schriftelijke diagnose als transseksueel op zak, zou je in het naaste buitenland kunnen kijken naar een SRS-chirurg. Een uitgebreide lijst met in de EEG werkzame chirurgen vind je op de European TS Information Resource. Via deze lijst kun je op het spoor komen van een SRS-chirurg met een kortere wachtlijst dan de VU hanteert. Als je operatie binnen de EEG geschiedt en minimaal zes maanden eerder plaatsvindt dan een mogelijke operatie in Nederland, kun je op grond van een uitspraak door het Europees gerechtshof bij je ziekenfonds een aanvraag indienen voor vergoeding van je operatie in het buitenland.
Hou er wel rekening mee dat er ziekenfondsen zijn die ondanks deze Europese uitspraak toch de hand op de knip houden en je verzoek naar de prullenbak verwijzen. VGZ bijvoorbeeld weigert operaties in het buitenland te vergoeden en heeft dit met succes tot aan de rechter toe bevochten. Het kan zelfs zijn dat je ziektenkostenverzekeraar weigert om alle behandelingen die niet officieel via een genderteam gesanctioneerd zijn te vergoeden. In dat geval zul je maar van ziekenfonds moeten veranderen. Als je verplicht verzekerd bent, is dat niet zo'n probleem, maar als je particulier verzekerd bent kan dat financiële consequenties hebben. Je bent als officieel geboekstaafde transseksueel opeens een financieel risico voor je verzekeraar geworden en dat kan consequenties hebben voor je maandelijkse premies.
Heb je haast en 300.000 baht op je bankrekening, dan is een operatie in Thailand een optie. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, zijn de ziekenhuizen in Thailand modern en zijn de geslachtsoperaties van hoge kwaliteit. Daarnaast worden ook veel minder strenge eisen gesteld. Je kunt vaak al geopereerd worden als je minimaal 6 maanden op hormonen bent, je diezelfde tijd als vrouw hebt geleefd en je verder geen andere psychische problemen behalve transseksualiteit hebt. Als je een officiële diagnose als transseksueel hebt, is boven een bepaalde leeftijd zelfs niet zes maanden RLE en hormoongebruik noodzakelijk. De bekendste SRS-chirurgen in Thailand zijn Suporn Watanyusakul, Sanguan Kunaporn en Preecha Tiewtranon. Op hun websites kun je lezen over de kosten, de vereisten plus de nodige operatieresultaten.
Door Saskia van de Kruisweg
De link naar het artikel van Kim is: http://www.europeants.org/info/hrt
Ik wil liever niet dat dit artikel (of een verbeterde versie ervan) verder op travestie.org geplaatst wordt. Ik hou gewoon één versie aan die ik zelf beheer. De up-to-date versie vind je altijd op http://members.ams.chello.nl/kruisweg/p ... kracht.htm
Groetjes,
Saskia
Op dit moment moet je er rekening mee houden dat door het nijpende gebrek aan mensen in de Nederlandse gezondheidszorg er overal flinke wachtlijsten zijn. Dit geldt ook voor de Genderteams in Utrecht, Groningen en Amsterdam. In Utrecht moet je zeker een jaar wachten voor je gesprekken kunt krijgen met een psycholoog. In Amsterdam is de situatie niet veel beter. Er is nu (september 2002) een wachtlijst van twee maanden voor het intakegesprek, daarna moet je nog acht maanden wachten voor je het eerste gesprek met een psycholoog hebt. Als je dan bedenkt dat het dan nog zeker een half duurt voor je groen licht krijgt, dat je daarna nog anderhalf jaar in de andere geslachtsrol moet leven voor je toestemming voor de geslachtsoperatie krijgt waarna je nog eens zeker twaalf maanden moet wachten voor je eindelijk op de operatietafel ligt om die rommel onderaan je lichaam te verbeteren, en je zult begrijpen dat je over een lange adem en veel doorzettingsvermogen moet beschikken om de hele transitie uit te zitten.
Het grote voordeel van een behandeling bij een van de genderteams is dat alles je in hapklare brokken aangeboden wordt. Alles wordt voor je gedaan en geregeld, je gaat van afspraak naar afspraak en aan het einde van het traject wacht de beslissende operatie. Omdat de genderteams overbelast zijn door de vele aanmeldingen, betekent het wel dat je moet rekenen op de nodige wachttijden. Je kunt ook je hele behandeling buiten de genderteams om regelen. Je kunt op die manier veel, heel veel tijd winnen, maar het kost je wel meer moeite, kopzorgen en mogelijk geld.
Stap 1: Hormonen
Je zou kunnen proberen om via je huisarts een recept voor hormonen te krijgen. Vaak zijn huisartsen op zichzelf wel bereidwillig om je te helpen, maar doen ze het niet omdat hun de achtergrondkennis over de werking van hormonen ontbreekt en er ook het idee leeft dat hormonen gevaarlijk zijn. Met de informatie op deze site en met dit document over hormoontherapie voor transgenderisten en transseksuelen heb je alle informatie om je huisarts op dit gebied bij te spijkeren. In het gunstigste geval kun je je huisarts overtuigen om een onleesbaar receptje voor je uit te schrijven, in een minder gunstig geval krijg je een bot "Nee" te horen en zul je naar een andere, flexibeler denkende huisarts moeten zoeken en in het allerongunstige geval zul je je hormonen op het Internet moeten bestellen. Op de site van Anne Lawrence vind je informatie over betrouwbare webdrogisterijen, op de mailinglists Crone en TS-DoItYourselfers kun je discussies lezen en informatie vinden over hormoongebruik.
Stap 2: Gezichtsontharing en logopedie
Via je huisarts kun je ook een machtiging voor gezichtsontharing bij je ziekenfonds aanvragen. Daarvoor is in Nederland een bedrag van ongeveer twee keer 3408 euro beschikbaar. Je hoeft zelfs niet eens officieel als transseksueel gediagnosticeerd te zijn. Ik heb zelfs van een transgender gehoord die van de huisarts toestemming had gekregen om met het weghalen van haar baardharen te beginnen.
Ook logopedie zou je via de huisarts kunnen regelen, zelfs nog voor je bij een psycholoog of psychiater bent geweest. Als je je huisarts ervan kunt overtuigen dat je mannenstem je diep ongelukkig maakt, zou je misschien ook een verwijsbrief naar een logopediste eruit kunnen slepen. Ook hier geldt natuurlijk dat je wel geluk met je huisarts moet hebben, je hebt ertussen die alle begrip voor je situatie hebben en je met alles willen helpen, je hebt er ook tussen die van niets willen weten en je bij elk verzoek naar de VU doorverwijzen.
Stap 3: Psycholoog
Verder zou je een psycholoog buiten de VU in kunnen schakelen om je naar groen licht en daarna SRS-papieren te begeleiden. Een voordeel van een onafhankelijke psycholoog is dat die in principe de internationaal vastgestelde Standards of Care hoort te hanteren. Die zijn tegenwoordig soepeler dan wat de VU als protocol hanteert. Zo staat in de SOC dat een psycholoog je officieel hormonen zou kunnen voorschrijven als je al minstens drie maanden zelf met hormonen bezig bent. Daarnaast gaat de SOC uit van een RLE van 12 maanden in plaats van de 18 maanden die de VU hanteert. Wanneer eenmaal de diagnose transseksueel door je psycholoog is gemaakt, kun je daarmee ook naar de huisarts stappen voor hormonen, baardepilatie en logopedie.
Stap 4: Operatie
Met een officiële schriftelijke diagnose als transseksueel op zak, zou je in het naaste buitenland kunnen kijken naar een SRS-chirurg. Een uitgebreide lijst met in de EEG werkzame chirurgen vind je op de European TS Information Resource. Via deze lijst kun je op het spoor komen van een SRS-chirurg met een kortere wachtlijst dan de VU hanteert. Als je operatie binnen de EEG geschiedt en minimaal zes maanden eerder plaatsvindt dan een mogelijke operatie in Nederland, kun je op grond van een uitspraak door het Europees gerechtshof bij je ziekenfonds een aanvraag indienen voor vergoeding van je operatie in het buitenland.
Hou er wel rekening mee dat er ziekenfondsen zijn die ondanks deze Europese uitspraak toch de hand op de knip houden en je verzoek naar de prullenbak verwijzen. VGZ bijvoorbeeld weigert operaties in het buitenland te vergoeden en heeft dit met succes tot aan de rechter toe bevochten. Het kan zelfs zijn dat je ziektenkostenverzekeraar weigert om alle behandelingen die niet officieel via een genderteam gesanctioneerd zijn te vergoeden. In dat geval zul je maar van ziekenfonds moeten veranderen. Als je verplicht verzekerd bent, is dat niet zo'n probleem, maar als je particulier verzekerd bent kan dat financiële consequenties hebben. Je bent als officieel geboekstaafde transseksueel opeens een financieel risico voor je verzekeraar geworden en dat kan consequenties hebben voor je maandelijkse premies.
Heb je haast en 300.000 baht op je bankrekening, dan is een operatie in Thailand een optie. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, zijn de ziekenhuizen in Thailand modern en zijn de geslachtsoperaties van hoge kwaliteit. Daarnaast worden ook veel minder strenge eisen gesteld. Je kunt vaak al geopereerd worden als je minimaal 6 maanden op hormonen bent, je diezelfde tijd als vrouw hebt geleefd en je verder geen andere psychische problemen behalve transseksualiteit hebt. Als je een officiële diagnose als transseksueel hebt, is boven een bepaalde leeftijd zelfs niet zes maanden RLE en hormoongebruik noodzakelijk. De bekendste SRS-chirurgen in Thailand zijn Suporn Watanyusakul, Sanguan Kunaporn en Preecha Tiewtranon. Op hun websites kun je lezen over de kosten, de vereisten plus de nodige operatieresultaten.
Door Saskia van de Kruisweg
De link naar het artikel van Kim is: http://www.europeants.org/info/hrt
Ik wil liever niet dat dit artikel (of een verbeterde versie ervan) verder op travestie.org geplaatst wordt. Ik hou gewoon één versie aan die ik zelf beheer. De up-to-date versie vind je altijd op http://members.ams.chello.nl/kruisweg/p ... kracht.htm
Groetjes,
Saskia
De TS-NL mailinglist: http://groups.yahoo.com/group/TS-NL/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/