Psychologie magazine

[Janiek_]

Hoi Janiek, proficiat met je outing en met het vinden van je positie in de groep van ' transgenders'.

Je hebt hier nog niet heel veel gepost merk ik.

Ik heb hier in het verleden heel veel gepost. Dat kun je allemaal vinden als je naar "janiek" zoekt. Kon alleen niet meer via mijn oude account inloggen, omdat ik dat wachtwoord en dat e-mail adres niet meer heb.

Mag ik je vriendelijk vragen, indien je binnen enige tijd toch blijkt 'secundair transseksueel' te zijn om dan zo eerlijk te zijn om dat hier ook neer te schrijven ?
Ik geloof namelijk niet zo in toeval en eigenlijk nog veel minder in een leven tussen de genders.
In feite zie ik je op basis van het artikel al niet echt meer als transgender (leven tussen de genders), want je neemt bewust de 'rol van vrouw' op en je wil in de toekomst eventueel ook borsten.

Als ik het in dit evenwicht niet meer uithoud en toch naar de VU ga, zal ik je eerlijkheidshalve verwittigen

Eigenlijk hebben zij een leven dat bestaat uit 2 gelijkwaardige delen.
Eentje in de aangeboren genderrol en eentje in de uiteindelijk 'gewenste' genderrol.

Die gelijkwaardigheid valt best een beetje tegen, hoor. Om dat normale leven vol te houden moet je best veel verdringen of twijfels over jezelf hardnekkig de kop indrukken. Het is toch ook iets als een deksel op een vulkaan proberen te houden.

Vraagje ga je op termijn ook met hormonen starten ?

Die vraag wordt in het artikel beantwoord, maar met andere woorden: als het mij lukt om het zoals nu uit te houden, dan niet. Ik kan in mijn werk (thuiszorg) zonder problemen als vrouw overkomen en ik hoef niet persé aantrekkelijk te zijn voor mannen, dus wat dat betreft is er geen noodzaak. Het is voor mij moeilijk te overzien of ik me na gehele of gedeeltelijke GAB beter tegenover mijn eigen lijf zal verhouden, vandaar mijn aarzelingen. Plus de medische risico's op mijn leeftijd.

[Janiek_]

Was ook duidelijk waar te nemen in Janiek's antwoord aan mij; ze ging er pardoes van uit dat ik (ook) op vrouwen zou vallen, en blijkbaar ook een moeizame relatie met een vrouw heb, als non op ts/tg or whatever.......niet dus.

Ik weet niet wat jij in mijn eerste antwoord gelezen hebt, maar waar je dit vandaan haalt, snap ik echt niet. Ik ken jou al zo lang als ik in dit wereldje meedraai, ik heb je IRL ontmoet en we hebben een aantal gemeenschappelijke kennisen, dus ik weet echt wel hoe jouw levenssituatie is.

[Janiek_]

zodat een toekomstige generatie mensen zoals ik het misschien wel voor elkaar krijgen om als kant en klare transgender in een relatie te stappen, of celibatair te leven.

Waarvoor dank Janiek!

Dank voor je bijval, Mina.

Ik hoop dat het helpt, want dan stappen er uiteindelijk ook minder mensen on-af in een relatie. En wordt een boel leed voorkomen.

[mina]

Ik geloof namelijk niet zo in toeval en eigenlijk nog veel minder in een leven tussen de genders.

Ja in Sinterklaas geloven ook niet veel mensen, maar ondanks dat komt hij ieder jaar weer aanvaren....toch?

Eigenlijk hebben zij een leven dat bestaat uit 2 gelijkwaardige delen.
Eentje in de aangeboren genderrol en eentje in de uiteindelijk 'gewenste' genderrol.

Hoi Janiek,

Hoe ervaar jij dat? Heb jij ooit het gevoel gehad in een aangeboren genderrol te zijn geweest alvorens in de uiteindelijke "gewenste" genderrol te komen? Ik vraag mijzelf af of dat wel zo werkt.
Ik zit er voor mijn gevoel tussenin...en ik ben altijd al dezelfde geweest...iets ertussen in....dus geen man.

Groetjes,
Mina

[Ciska Lacomte]

Mila,

Je klinkt een beetje kregelig in je laatste post, maar ik vind het niet verhelderend. Vergelijk je transgenders met Sinterklaas? dus ze bestaan toch niet....

Ik vind het als Trans ook best moeilijk te vatten dat er naast Man en Vrouw nog iets is. Betekent dat een beetje van elk? of niks van ieder?
Mag ik mezelf transgender noemen, want ik heb ook veel van beide seksen...


Ciska.

[lief dinnetje]

Janiek schreef :

Die gelijkwaardigheid valt best een beetje tegen, hoor. Om dat normale leven vol te houden moet je best veel verdringen of twijfels over jezelf hardnekkig de kop indrukken. Het is toch ook iets als een deksel op een vulkaan proberen te houden.

Ja dat snap ik perfect hoor.
Maar wat ik bedoel met 'het verschil' is :

1) Je hebt een vrouwelijke partner , waarmee je een (seksuele) relatie hebt als hetero-man
2) Je hebt kinderen en dus in feite een vrij normaal gezin en leven.

Als 'primaire trans' is me dat dus nooit gelukt.
Mijn eerste leven is dus nooit begonnen.
Ik heb nooit een 'normale' (seksuele) relatie met een vrouw of met een man kunnen opbouwen.
Mijn trans zijn was zo overheersend dat ik in die rol 'absoluut' niet kon functioneren.
Je functioneert wel (studeren, werken, sporten ..... ok), maar je bent dus sociaal en naar intieme relaties toe gewoon gehandicapt.
Dat stuk kan niet op gang komen, omdat je lichaam en geest gewoon niet kloppen.

Over het onderdrukken van het 'trans' zijn , kan ik zelf ook wel een boek schrijven.
Travestie is dan een noodoplossing voor enkele jaren, maar dat lost je probleem niet echt op.
Neen je maakt het eigenlijk nog groter, want je zit met schaamte en je gaat je (in het begin) nog meer afzonderen omdat je dus met een enorme schaamte zit over je 'travestie-activiteiten'

Groeten,

Melina

[mina]

Mila,....

Dank je, die passabiliteitstips hebben dus gewerkt!

Je klinkt een beetje kregelig in je laatste post, ....

Nee hoor, helemaal niet, ik ben keivrolijk

maar ik vind het niet verhelderend. Vergelijk je transgenders met Sinterklaas? dus ze bestaan toch niet....

Ja dat is een heel filosofische vraag....is wat je ziet wel werkelijk? wie zal het zeggen...

Ik vind het als Trans ook best moeilijk te vatten dat er naast Man en Vrouw nog iets is. Betekent dat een beetje van elk? of niks van ieder? .

Nou Cis het is net zo verwarrend voor mij als dat het is voor jou hoor. In mijn geval is het niks van beiden...ik heb wel een jongensachtige energie in mij....en ik ben een meisje ....

Mag ik mezelf transgender noemen, want ik heb ook veel van beide seksen....

Ja transgender mag je je altijd noemen....zelfs als je niks bent kun je jezelf altijd nog transgender noemen...dat is het mooie ervan, vind ik...

Als je helemaal aan de grond zit,
en je voorkant weet niet meer dat je achterkant leeft..
kun je je altijd nog
transgender noemen...

Mina

[Joy]

Janiek schreef :


Als 'primaire trans' is me dat dus nooit gelukt.
Mijn eerste leven is dus nooit begonnen.
Ik heb nooit een 'normale' (seksuele) relatie met een vrouw of met een man kunnen opbouwen.
Mijn trans zijn was zo overheersend dat ik in die rol 'absoluut' niet kon functioneren.
Je functioneert wel (studeren, werken, sporten ..... ok), maar je bent dus sociaal en naar intieme relaties toe gewoon gehandicapt.
Dat stuk kan niet op gang komen, omdat je lichaam en geest gewoon niet kloppen.

Over het onderdrukken van het 'trans' zijn , kan ik zelf ook wel een boek schrijven.
Travestie is dan een noodoplossing voor enkele jaren, maar dat lost je probleem niet echt op.
Neen je maakt het eigenlijk nog groter, want je zit met schaamte en je gaat je (in het begin) nog meer afzonderen omdat je dus met een enorme schaamte zit over je 'travestie-activiteiten'

Groeten,

Melina

Ik heb me erover verbaasd hoe het kan wennen, een leven waarin je op zoveel vlakken gehandicapt bent, wennen is misschien niet het juiste woord, je accepteerd en je krijgt een heel vlak gevoelsarm leven, je 'went' aan het feit dat veel zaken die voor de meesten vanzelfsprekend zijn, voor jouw niet zijn weggelegd

Je onderneemt idd net als ieder ander wel eea, maar op den duur ga je er aan onderdoor, het rolletje spelen, je trekt het niet meer en er blijft geen energie meer over om te leven

Je levenskwaliteit is zo nihiel, dat je vanaf een bepaald punt alleen nog maar die ene weg inkan , al het andere trek je niet meer

En vanaf dan wordt het knokken, maar van binnen wordt je sterker en groei je naar je uiteindelijke ikje

Puur theoretisch gezien, hoop ik dat het ook praktijk wordt

Joy

[mina]

Dit klinkt wel herkenbaar Joy...
Ik hoop ook dat ik er ooit kom...

Waar dan ook...

[mina]

want je zit met schaamte en je gaat je (in het begin) nog meer afzonderen omdat je dus met een enorme schaamte zit over je 'travestie-activiteiten'

Waarom schaamde jij je voor je travestie activiteiten dan?

[Joy]

ff inspringen

Je doet je best er leuk uit te zien, lukt voor jouw gevoel redelijk, leuke kleren, die je goed vind staan, je let op je houding,je maakt je op , je kijkt in de spiegel , poef!

ineens valt alles om, want:

Baard snor, en je hele beeld en vertrouwen valt in gruzelementen, je schaamt je kapot omdat hetgeen je ziet een zeer slechte persiflage is van wie je werkelijk bent

of zit ik er ver naast

joy

[Ciska Lacomte]

Ik herken het wel: Schaamte. Hekel aan jezelf omdat het voelt of je de draak steekt met iets essentieels.
Eindigde ook steeds vaker met zelfbevrediging en mezelf daarna ontzettend goor voelen. God wat en wanhoop zat daarachter, zeg...

Ciska.

[mina]

Reactie op Joy: Zo begrijp ik hem helemaal.
Maar ik weet niet of Melina het ook zo bedoeld?

mag ik even verder gaan op dat gevoel van schaamte...
Wat voel je er dan bij...pijn?
Ik voel me dan soms net alsof ik een steen in mijn maag heb...
en het doet ergens ook pijn te zien dat je zo ontevreden bent met iets dat je van nature bent...
net alsof je niet van jezelf kan houden...

jammer.

[Joy]

misschien is het belangrijker wat je vervolgens met dat gevoel doet

ik schakel het uit, en daar wordt je op den duur echt heel goed in

Joy

[lief dinnetje]

Ciska schreef :

Ik herken het wel: Schaamte. Hekel aan jezelf omdat het voelt of je de draak steekt met iets essentieels.
Eindigde ook steeds vaker met zelfbevrediging en mezelf daarna ontzettend goor voelen. God wat en wanhoop zat daarachter, zeg...

Inderdaad, dat is echt een deel van de schaamte.
Het slechte gevoel na de zelfbevrediging is me niet onbekend.

Maar ik heb ook jaren echt gedacht dat ik gewoon helemaal 'abnormaal' was.
Ik had in mijn studententijd geen internet en verder wou is dus over 'mijn afwijkende gedrag' absoluut aan niemand iets vertellen.
Want ik deed iets dat vies en fout was.
Eigenlijk weet je niet waar naartoe , nu is dat wel beter dankzij de beschikbare info op het web.

Uiteraard als je dan verder wil als vrouw in het sociale leven dan speelt ook de schaamte omdat je beeld niet klopt.
Ontharingen, hormonen, SRS en later FFS worden dan met de tijd gewoon onmisbaar om ergens te kunnen functioneren zoals je dat echt zou willen ... of zoals dat je dat eigenlijk altijd hebt gewild.

Groeten,

Melina