Jij weet helemaal niet waar je het over hebt.Patricia1979 schreef:
Als je wat beter had nagedacht van tevoren (er vanuit gaande dan dat je het toen al wist), dan had het ook nooit hoeven te gebeuren.
Psychologie magazine
Moderator: Moderators
<<en hoe belangrijk is die informatie?
en voor wie?>
Maar vooruit; dat onderzoek is indertijd op verzoek van het ministerie van VWS uitgevoerd en grotendeels betaald. Ze wilden graag weten waar hun subsidiegeld naar toe ging, en met wat voor resultaten. Lijkt me niet zo heel erg onlogisch.
Daarbij kwam de VU weer eens in het media voetlicht, ook niet onbelangrijk, voor de VU dan.
en voor wie?>
Maar vooruit; dat onderzoek is indertijd op verzoek van het ministerie van VWS uitgevoerd en grotendeels betaald. Ze wilden graag weten waar hun subsidiegeld naar toe ging, en met wat voor resultaten. Lijkt me niet zo heel erg onlogisch.
Daarbij kwam de VU weer eens in het media voetlicht, ook niet onbelangrijk, voor de VU dan.
Hoi Janiek2,
<Vertel eens, Mila, hoeveel relaties zijn er aan je huidige voorafgegaan, voordat je klaar was voor deze?>
Dat staat los van deze discussie.......ik heb me namelijk *NOOIT* anders voorgedaan dan ik was, en mede daardoor trok -en trek- ik een bepaald type mannen aan die toen en nu op me vielen en vallen omdat ik idd: vrouwelijk ben.
Een relatie 'aangaan om mindere redenen' maar dan wel als mr macho die ~eigenlijk van binnen ~ een vrouwtje is, tjah........wat zullen we zeggen?
Groetjes Mila.
<Vertel eens, Mila, hoeveel relaties zijn er aan je huidige voorafgegaan, voordat je klaar was voor deze?>
Dat staat los van deze discussie.......ik heb me namelijk *NOOIT* anders voorgedaan dan ik was, en mede daardoor trok -en trek- ik een bepaald type mannen aan die toen en nu op me vielen en vallen omdat ik idd: vrouwelijk ben.
Een relatie 'aangaan om mindere redenen' maar dan wel als mr macho die ~eigenlijk van binnen ~ een vrouwtje is, tjah........wat zullen we zeggen?
Groetjes Mila.
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe Elsa hier tegenaan kijkt (als vrouw-van).mila schreef:Hoi Janiek,
Bovenstaand is een min of meer klassiek verhaal van de echtgenote van......zij droeg het ongelukkige huwelijk met een diepongelukkige Klaas al grotendeels, *zonder* de ware reden van Klaas'ongeluk te weten, en inmiddels is Klaas een overgelukkige jubelende Laura, maar is Ria inmiddels nog ongelukkiger, zo blijkt tussen de regels door.
Haar huwelijks/sociale/gevoels/sexuele leven is namelijk weggezogen in een draaikolk die transseksualiteit heet, en het 'restant' van Ria fungeert nu eigenlijk nog als figurant in het universum waar Laura de spil van is; alles in de relatie draait om Laura (en hun dochter, dat is blijkbaar de reden waarom ze nog bij elkaar zijn).
Volgens de opvattingen van Cisca 'voelt Ria nu dat ze leeft' (dmv een tg/ts) partner, maar ik ben van mening dat je zo ongeveer van steen moet zijn, wil je geen medelijden krijgen met de vrouw van....en ja, ook in de 'beter bestand gebleven' relaties word ook die (grotendeels) door de vrouw van het stel gedragen, zeg nou zelf.
Geen benijdenswaardige situatie, emotioneel ondergesneeuwd raken in een relatie met een tg/ts.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hoi hoi,
. Achteraf is het altijd erg gemakkelijk praten. En als je alles van te voren al weet, is de lol eraf!
Groetjes en liefs,
Babette.
dank je! Mijn uitgangspunt is het "mens-zijn" en alle fascinerende facetten daarvan. Dergelijke uitlatingen (als je trans bent, enz) vallen onder "een koe in haar kont kijken", met excuus voor m'n FransJaniek2 schreef:Jij begrijpt er blijkbaar iets meer van. Deze draad begon met mijn verhaal en dat is daar een voorbeeld van. Geen enkele persoon die in dat verhaal een rol speelt heeft iets aan uitlatingen in de trant van "als je transgender bent of transeksueel, dan moet je nooit en te nimmer een relatie met een vrouw beginnen" en meer van die het-had-nooit-moeten-gebeuren verzuchtingen.Babette schreef: er is ook nog eens zoiets als een groeiproces; je levensproces. Ik moet de eerste mens nog tegenkomen die vanaf zijn of haar geboorte precies wist hoe het leven eruit zou zien....
. Achteraf is het altijd erg gemakkelijk praten. En als je alles van te voren al weet, is de lol eraf!Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
Misschien moet ik me vooral naar Mila en Patricia richten?
Het lijkt wel of jullie echt denken dat ik in een relatie ben gestapt en willens en wetens heb gezwegen over mijn transgevoelens. Of dat jullie denken dat het leven zo eenvoudig is dat je er van tevoren even goed over nadenkt wie je bent en dat er dan geen ongelukken meer kunnen gebeuren. Of dat iemands identiteit iets is wat "klaar" is/moet zijn voordat je aan een relatie begint/mag beginnen.
Ik had gehoopt dat uit mijn verhaal in Psychologie magazine vooral naar voren zou komen dat het leven (of in elk geval mijn leven) zo niet in elkaar steekt. De meeste mensen maken gedurende hun hele leven een ontwikkeling door, die zelden of nooit volgens vooraf bepaalde ideaalbeelden verloopt. Die ontwikkeling is altijd een resultaat van verlangens en verliezen, ontgoocheling en geluk, pijn en dilemma's, vluchtpogingen en onontkoombaarheid.
Met mijn -misschien een tikje vileine- vraag naar Mila's relaties had ik gehoopt bij haar herkenning van dat verschijnsel 'ontwikkeling' te wekken en via die weg begrip voor mijn verhaal. Dat verhaal wil ik nergens mooier maken dan het is, sowieso uit respect voor mijn partner, want Mila spreekt geen woord Frans als zij zegt dat daar de verliezen het grootst zijn.
Het lijkt wel of jullie echt denken dat ik in een relatie ben gestapt en willens en wetens heb gezwegen over mijn transgevoelens. Of dat jullie denken dat het leven zo eenvoudig is dat je er van tevoren even goed over nadenkt wie je bent en dat er dan geen ongelukken meer kunnen gebeuren. Of dat iemands identiteit iets is wat "klaar" is/moet zijn voordat je aan een relatie begint/mag beginnen.
Ik had gehoopt dat uit mijn verhaal in Psychologie magazine vooral naar voren zou komen dat het leven (of in elk geval mijn leven) zo niet in elkaar steekt. De meeste mensen maken gedurende hun hele leven een ontwikkeling door, die zelden of nooit volgens vooraf bepaalde ideaalbeelden verloopt. Die ontwikkeling is altijd een resultaat van verlangens en verliezen, ontgoocheling en geluk, pijn en dilemma's, vluchtpogingen en onontkoombaarheid.
Met mijn -misschien een tikje vileine- vraag naar Mila's relaties had ik gehoopt bij haar herkenning van dat verschijnsel 'ontwikkeling' te wekken en via die weg begrip voor mijn verhaal. Dat verhaal wil ik nergens mooier maken dan het is, sowieso uit respect voor mijn partner, want Mila spreekt geen woord Frans als zij zegt dat daar de verliezen het grootst zijn.
Hoi Janiek2,
<De meeste mensen maken gedurende hun hele leven een ontwikkeling door, die zelden of nooit volgens vooraf bepaalde ideaalbeelden verloopt.>
Maar de meeste mensen houden wel het geslacht/gender waarmee ze geboren zijn......lijkt me een beetje een manke vergelijking, sorry.
En ja, ik gaf al gedeeltelijk toe dat het me niet makkelijk lijkt als je van jongs af altijd al alleen op vrouwen valt, en daarbij ts/tg blijkt te zijn.
Bij is alles als geheel altijd eenduidig geweest.
Maar goed, om maar eens de knuppel in het hoenderhok te gooien; mijn minaar heeft ettelijke keren gezegd dat het hem niet uitmaakt of ik een vagina heb of niet, en dat het hem dus niet uitmaakt of ik me nou wel of niet laat opereren (en mijn sexuele beleving sluit naadloos aan op de voorkeur van mijn minnaar; sub genitaal= passief anaal dus).
Hoe zit dat dan bij jullie? Als ik zo vrij mag zijn? Borsten (nog) niet, maar hormoongebruik/srs?
Groetjes Mila.
P.s: je vraag was niet zo vilein hoor, ik verwachtte het al
<De meeste mensen maken gedurende hun hele leven een ontwikkeling door, die zelden of nooit volgens vooraf bepaalde ideaalbeelden verloopt.>
Maar de meeste mensen houden wel het geslacht/gender waarmee ze geboren zijn......lijkt me een beetje een manke vergelijking, sorry.
En ja, ik gaf al gedeeltelijk toe dat het me niet makkelijk lijkt als je van jongs af altijd al alleen op vrouwen valt, en daarbij ts/tg blijkt te zijn.
Bij is alles als geheel altijd eenduidig geweest.
Maar goed, om maar eens de knuppel in het hoenderhok te gooien; mijn minaar heeft ettelijke keren gezegd dat het hem niet uitmaakt of ik een vagina heb of niet, en dat het hem dus niet uitmaakt of ik me nou wel of niet laat opereren (en mijn sexuele beleving sluit naadloos aan op de voorkeur van mijn minnaar; sub genitaal= passief anaal dus).
Hoe zit dat dan bij jullie? Als ik zo vrij mag zijn? Borsten (nog) niet, maar hormoongebruik/srs?
Groetjes Mila.
P.s: je vraag was niet zo vilein hoor, ik verwachtte het al
Nou kijk, zo vrij mag je niet zijn....mila schreef:
Hoe zit dat dan bij jullie? Als ik zo vrij mag zijn? Borsten (nog) niet, maar hormoongebruik/srs?
Ik ben niet het type voor een optreden in "Spuiten en Slikken"
Dat klopt. De vergelijking is alleen maar bedoeld om zo'n verandering binnen "het leven" te houden, in plaats van het als een enormiteit erbuiten te plaatsen. Iets dichterbij staat het feit dat er homo's zijn, die eerst getrouwd zijn geweest. Of mannen die eerst een homo-relatie hebben gehad en later verliefd worden op een vrouw (iets zeldzamer). Vrouwen die in hun leven zowel lesbische al heterorelaties hebben gehad zijn er tamelijk veel. Seksualiteit en seksuele identiteit is voor heel veel mensen iets wat geen vaststaand gegeven is dat gedurende hun hele leven hetzelfde blijft. Voor jou misschien wel, als ik zo vrij mag zijn?mila schreef:Maar de meeste mensen houden wel het geslacht/gender waarmee ze geboren zijn......lijkt me een beetje een manke vergelijking, sorry.
Hoi Janiek,
<Voor jou misschien wel, als ik zo vrij mag zijn?>
Nou nee, eerlijk gezegd niet......ik twijfel namelijk vreselijk of ik nou op hamsters, marmotten of cavia's val.......of alledrie??
Zonder geintjes, nee, dat staat muurvast, men and men only. Nooit ook maar een minuut twijfel over gehad, en ook mijn sexuele voorkeur lijkt me aangeboren, net als mijn vrouwelijkheid; ik heb het altijd geweten (en me er nooit voor geschaamd, ondanks de tegenwerking van mijn omgeving).
En die homo's die met een vrouw getrouwd zijn geweest, dat is idd wel een redelijke vergelijking in de richting van tg/ts blijken te zijn. Hoe gekwetst hun ex vrouwen kunnen zijn, dat kan ik me levendig voorstellen, want wat heeft dat huwelijk dan eigenlijk voorgesteld, als manlief iemand geheel anders blijkt te zijn en op mannen (blijkt) te vallen?
Overigens heb ik indertijd wel een grap uitgehaald met mijn ex; toen ik naar Thailand ging voor een FFS heb ik hem verteld dat ik een SRS zou ondergaan....en dat heb ik volgehouden tot ik weer terug was. Surprise surprise.......
En ook de grap die ik hier dumpte op de suggestie van Dorine dat ik wel op 55+ leeftijd een SRS zou ondergaan, en ik antwoordde dat ik dan aan de mannelijke hormonen zou gaan, proberen baardgroei aan te kweken en dat ik wellicht onder invloed van testosteron nog wel eens stoer zou kunnen worden ook is niet serieus te nemen.
Ik zit goed en wel beschouwd wel lekker in mijn vel, daarom kan ik me permitteren zulke grappen over mezelf te maken.
Mocht ik mijn 'snor' laten staan, dan is het resultaat dat ik ws voor een pot word aangezien
Groetjes Mila.
<Voor jou misschien wel, als ik zo vrij mag zijn?>
Nou nee, eerlijk gezegd niet......ik twijfel namelijk vreselijk of ik nou op hamsters, marmotten of cavia's val.......of alledrie??
Zonder geintjes, nee, dat staat muurvast, men and men only. Nooit ook maar een minuut twijfel over gehad, en ook mijn sexuele voorkeur lijkt me aangeboren, net als mijn vrouwelijkheid; ik heb het altijd geweten (en me er nooit voor geschaamd, ondanks de tegenwerking van mijn omgeving).
En die homo's die met een vrouw getrouwd zijn geweest, dat is idd wel een redelijke vergelijking in de richting van tg/ts blijken te zijn. Hoe gekwetst hun ex vrouwen kunnen zijn, dat kan ik me levendig voorstellen, want wat heeft dat huwelijk dan eigenlijk voorgesteld, als manlief iemand geheel anders blijkt te zijn en op mannen (blijkt) te vallen?
Overigens heb ik indertijd wel een grap uitgehaald met mijn ex; toen ik naar Thailand ging voor een FFS heb ik hem verteld dat ik een SRS zou ondergaan....en dat heb ik volgehouden tot ik weer terug was. Surprise surprise.......
En ook de grap die ik hier dumpte op de suggestie van Dorine dat ik wel op 55+ leeftijd een SRS zou ondergaan, en ik antwoordde dat ik dan aan de mannelijke hormonen zou gaan, proberen baardgroei aan te kweken en dat ik wellicht onder invloed van testosteron nog wel eens stoer zou kunnen worden ook is niet serieus te nemen.
Ik zit goed en wel beschouwd wel lekker in mijn vel, daarom kan ik me permitteren zulke grappen over mezelf te maken.
Mocht ik mijn 'snor' laten staan, dan is het resultaat dat ik ws voor een pot word aangezien
Groetjes Mila.
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ik heb me lang buiten deze discussie gehouden, deels uit ergernis, deels omdat ik er niet verantwoordelijk voor wil zijn als het uit de hand loopt, maar na Patricia's onzinnige opmerkingen voel ik me toch wel geroepen om te reageren. Een relatie bestaat voor slechts een heel klein gedeelte uit seksualiteit, en juist die seksualiteit wordt hier eruitgelicht om te laten zien hoe stom de mens is. Als ik alles wist wat ik nu weet, en opnieuw mocht beginnen zou het leven er heel anders uit zien (maar geld dat niet voor iedereen).
Je begint aan een relatie (in wat voor vorm dan ook) omdat je het beide met elkaar ziet zitten, gender issues of andere deviaties van de norm spelen daar doorgaans helemaal geen rol bij. Als die deviaties in de loop van het leven (en de relatie) een grotere rol gaan spelen kan dat uiteraard tot spanningen en verdriet leiden, maar daar zijn helemaal geen deviaties van de norm voor nodig gezien de statistieken: 1 op de 3 huwelijken eindigt in een echtscheiding.
Irene
Je begint aan een relatie (in wat voor vorm dan ook) omdat je het beide met elkaar ziet zitten, gender issues of andere deviaties van de norm spelen daar doorgaans helemaal geen rol bij. Als die deviaties in de loop van het leven (en de relatie) een grotere rol gaan spelen kan dat uiteraard tot spanningen en verdriet leiden, maar daar zijn helemaal geen deviaties van de norm voor nodig gezien de statistieken: 1 op de 3 huwelijken eindigt in een echtscheiding.
Irene
Kleine stapjes
Vergelijkbaar inderdaad en dus ook jouw reactie geheel en al in de lijn der verwachtingmila schreef: En die homo's die met een vrouw getrouwd zijn geweest, dat is idd wel een redelijke vergelijking in de richting van tg/ts blijken te zijn. Hoe gekwetst hun ex vrouwen kunnen zijn, dat kan ik me levendig voorstellen, want wat heeft dat huwelijk dan eigenlijk voorgesteld, als manlief iemand geheel anders blijkt te zijn en op mannen (blijkt) te vallen?
Wat die soort verhalen je ook duidelijk zouden kunnen maken, is dat seksualiteit en seksuele identiteit niet voor iedereen zulke rotsvaste gegevens zijn als dat het in jouw leven is geweest. De gekwetsdheid van de partners in kwestie wanneer die dingen op de helling komen te staan en de meest zekere dingen uit je bestaan ineens niet meer zeker blijken te zijn is wezenlijk. Maar jouw conclusie dat zo'n huwelijk dus niets voor heeft gesteld, zal doorgaans door geen van beide partners worden onderschreven. Dat is ook wat ik met mijn verhaal duidelijk probeerde te maken.
Een voorbeeld: ik heb eens iemand meegemaakt, die 17 jaar getrouwd was en twee puberkinderen had. Hij werd verliefd op de beste vriendin van zijn vrouw en koos uiteindelijk voor haar en begon een tweede nestje. Een vrij algemeen verschijnsel in heteroland.
Ik had het kunnen begrijpen als hij de verantwoordelijkheid had genomen voor zijn keuze ("ik maak brokken, maar ik kan niet anders"). Maar wat hij deed, daar kon ik mijn hoofd niet omheen krijgen: hij verklaarde zijn huwelijk met terugwerkende kracht tot "een goede vriendschap", omdat hij nu "de ware liefde" eindelijk had gevonden. Dàt vond ik een slag in het gezicht van zijn vrouw.
Op een vergelijkbare manier zou ik het van gebrek aan respect voor mijn partner vinden getuigen als ik alles wat ik met haar heb gehad ga ontkennen en ontkrachten omdat ik op een gegeven moment door mijn mogelijkheden als man heen was.
Wel Mila, als je ook nog vindt dat deze vergelijking mank gaat, dan geef ik het op
.-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ik heb heel goed gelezen Patricia en het kan best zijn dat je dat bedoelde, maar hierna volgen een paar van je zinnen waar ik in mijn eerdere posting op doelde:
Irene
Wel met een man?Ik ben het er wel mee eens. Als je zoiets van jezelf al duidelijk van te voren weet, zou je gewoon niet in een relatie met een vrouw moeten stappen.
Als je wat beter had nagedacht van tevoren (er vanuit gaande dan dat je het toen al wist), dan had het ook nooit hoeven te gebeuren.
No hard feelingsTjonge, jonge, wat een vergelijking maak je hier zeg
Irene
Kleine stapjes
waarom ellende?Patricia1979 schreef:Dat heb ik dus van dichtbij meegemaakt met m'n broer. Die is ook eerst getrouwd geweest en een kind gekregen. Vrouwlief is er achtergekomen na 10 jaar en einde huwelijk. Nu woont hij alweer een paar jaar met z'n vriend samen. En die vriend heeft zomaar z'n vrouw en kinderen in de steek gelaten voor m'n broer.mila schreef: En die homo's die met een vrouw getrouwd zijn geweest, dat is idd wel een redelijke vergelijking in de richting van tg/ts blijken te zijn. Hoe gekwetst hun ex vrouwen kunnen zijn, dat kan ik me levendig voorstellen, want wat heeft dat huwelijk dan eigenlijk voorgesteld, als manlief iemand geheel anders blijkt te zijn en op mannen (blijkt) te vallen?
Wat een ellende!
je kan het ook anders zien, na jaren heeft hij eindelijk voor zichzelf durven/kunnen kiezen
Joy