De illusie

[Joanne]

Tsja en nu ik hier toch weer wat aan het rondhangen ben kan ik meteen weer wat brainvoer planten.

Zoals ik hier al eens geschreven heb ben ik een paar jaar aan de antidepressiva geweest en daar mijn leven en zelfvertrouwen zich beiden enorm in positieve zin ontwikkeld hebben besloot ik een paar maanden terug af te gaan bouwen en nog een maand later te stoppen met mijn medicatie.

Ik heb toen de volle laag gekregen. Op het moment dat ik aan mijn antidepressiva begon werd er een laagje over het leven gelegd waardoor het wat minder pijn deed allemaal en toen ik daardoor wat meer ontspannen met mijn problematiek om kon gaan ging ineens die knop om. Fok jullie allemaal, die hele kloterige maatschappij met al zijn opgelegde rollen en gedrags patronen. Het kan van mij allemaal tien meter diep in de grond zakken. Als transvrouw heb je twee keuzen. Of je zwijgt na je transitie en probeert zo onopvallend mogelijk als volwaardig vrouw door het leven te gaan wat voor de meesten onder ons de oplossing lijkt te zijn. Of je leeft volkomen out in the open als zelfbewuste trans en krijgt alle shit over je heen die daar aan gekoppeld is. Beiden geen fijne keuzen maar daar kom je pas achter na een paar jaar post-op te zijn en de roes van je transitie is gezakt. Een tussenvorm van deze twee uitersten is natuurlijk ook mogelijk maar waar het mij om gaat is dat deze twee keuzen je door de maatschappij opgedrongen worden. En dat welke kant je ook kiest ze geven geen beiden de echte voldoening die een mens nodig heeft.

In het eerste geval zul je moeten leven met een leugen over je verleden en zul je nooit het gevoel krijgen dat mensen je volledig accepteren want je zwijgt over een aantal kernpunten van je persoonlijkheid. Plus je hebt de angst dat mensen achter je geheim komen en je vervolgens alsnog zullen afwijzen.

In het tweede geval leer je hoe mensen kunnen zijn als ze iets niet begrijpen en het dus maar belachelijk maken zodat het minder eng is. Om dat vol te houden ben je gedwongen op een bepaald punt grenzen in je leven aan te brengen. Je moet in de spiegel kunnen kijken en ondanks alle vooroordelen en het onbegrip over jezelf kunnen zeggen dit ben ik en jullie moeten het er maar mee doen. Ik vind mezelf prima zo en de rest kan aan het gas. Daar mee stel je dan je eerste en belangrijkste grens. Je bent goed zo!!! En mensen die menen dat het anders is hebben zelf gewoon een probleem. Laat ze lekker aan zichzelf gaan sleutelen.

Nu kan je discussieren over wat de beste keuze is en een ander beoordelen op die keuze maar feitelijk draait het om de maatschappij die je in een hoek drukt omdat ze niet met het probleem overweg kan en je een keuze laat maken die je eigenlijk niet wil maken.

Mijns inziens staat keuze 1 gelijk aan het probleem wat ik met mijn mannelijkheid had. Ik werd door mijn omgeving in een hokje geplaatst waar ik niet in paste en heb er over gelogen omdat ervaring leerde dat eerlijkheid gestraft werd met pesterijen. Vervolgens word je nu door de maatschappij eigenlijk gedwongen in het hokje vrouw te verdwijnen om zo de plooi in het kleed weer recht te strijken ook al pas je daar met je hele speciale achtergrond wederom niet in. Als je daar eerlijk in bent wordt je ook weer afgestraft met allerlei onredelijk gedrag.

Zelfs van je lotgenoten die erg kwaad schijnen te worden als ik na dit dilemma durf te zeggen dat een transitie naar vrouw een volkomen illusie is.

Zodra men weet van je achtergrond zal je bij mensen in gedachten altijd die ex man zijn ook al behandelen ze je als vrouw. En diegenen die me nu niet WILLEN geloven zeg ik enkel, let maar op later. Zodra je ook maar 1 poot dwars ligt en mensen kwaad worden pakken ze je vaak met je verleden. Dan ben je ineens weer die trans met daarvoor natuurlijk de meest kleurrijke bijvoeglijke naamwoorden.

Anyway het klinkt nu wat cynisch allemaal maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat als we de maatschappij willen dwingen ons te respecteren, we zullen moeten beginnen aan te geven dat we het niet eens zijn met de huidige gang van zaken. De mogelijkheid tot transitie is hier in nederland namelijk niet omdat we zo tolerant zijn maar omdat de insteek bij voorbaat is dat we ergens een foutje hebben zitten wat gecorrigeerd moet worden. Dat betwist ik. Het foutje zit hem in het feit dat de maatschappij met deze behandeling de "patient" niet helpt maar zichzelf.

Mijn mening is ook dat in het geval van een heteroseksuele transvrouw deze problematiek harder aan zal komen dan in het geval van een lesbische transvrouw. En ook vroeger in de psychische nood geraakt hierdoor. Het zorgt er tevens voor dat men eerder tot het besef zal komen dat het voornamelijk draait om wat we van onszelf vinden en daarom wat makkelijker kunnen zeggen..... *** you!!!

Mijn vrouwelijk uiterlijk is maar een jasje wat ik me aangemeten heb maar het zit me zo veel beter dan het mannelijke. Van binnen blijf ik echter die unieke tussenvorm met mannelijk verleden en vrouwelijke toekomst. En ik vind het geweldig!!!

[Frederique_]

De mogelijkheid tot transitie is hier in nederland namelijk niet omdat we zo tolerant zijn maar omdat de insteek bij voorbaat is dat we ergens een foutje hebben zitten wat gecorrigeerd moet worden. Dat betwist ik. Het foutje zit hem in het feit dat de maatschappij met deze behandeling de "patient" niet helpt maar zichzelf.

Ik ben het met het hele bericht roerend eens, op dit kleine gequote stukje na. Er is namelijk een verschuiving waar te nemen in de manier waarop de medische wetenschap omgaat met mensen die niet aan het klassieke beeld van "een foutje" voldoen. Een deel van de medische wetenschap is al langer overtuigd van wat je schrijft, bij de VU is men dat denk ik ook wel maar kan men t.a.v. de omgeving niet zo'n snelle draai maken als dat het door ons als "patienten" gewenst is. Men is er met hun onderzoek naar transgenders wel mee bezig en men wil dat onderzoek zeker ook gebruiken om meer mensen te kunnen helpen.

Groetjes,

Frederique

[Joanne]

Ja ok dat is inderdaad iets waar ik me ook van bewust ben en had genoemd mogen worden in het stuk. Thanks voor je aanvulling.

[mila]

Hoi Joanne,

wat een eerlijkheid, wat een lef, dat is een van de redenen waarom ik je zo graag mag

Tot vrijdagaaf,

kissy, Mila

[lief dinnetje]

Hoi Joanne,

Eerst : bedankt voor deze boeiende bijdrage.
Ik wil graag op een aantal punten reageren.
Als post-op trans heb ik toch ook wel al wat mogen meemaken.

Laat me eerst even zeggen dat het naar mijn eigen ervaring inderdaad niet evident is om in onze maatschappij 'anders' te zijn.
Je gaat zelf door enorme veranderingen (lichamelijk en psychisch) en bovendien snappen een hele pak mensen gewoon niet waar je mee bezig bent.

Een tussenvorm van deze twee uitersten is natuurlijk ook mogelijk maar waar het mij om gaat is dat deze twee keuzen je door de maatschappij opgedrongen worden. En dat welke kant je ook kiest ze geven geen beiden de echte voldoening die een mens nodig heeft.

Waarom niet eigenlijk ?
Ik vertel het enkel als ze het echt willen weten of er echt achter vragen.
Maar ik ben dan ook heel open en dat geeft eigenlijk geen enkel probleem.
Neen ik heb niet echt problemen in mijn dagelijkse omgang.
Enkel voor relaties met mannen loopt het wat moeilijker.
Maar dat is net zo voor een hetero-vrouw die heel kieskeurig is.
Wat kan een voordeel zijn om andere mensen over de streep te trekken :
Zeer communicatief zijn, veel zelfvertrouwen uitstralen, veel lachen en vriendelijk zijn .... en tja een leuk uiterlijk geeft toch ook wel een enorm voordeel, zeker naar mannen toe.
Nu ik hoef me daar niet voor te forceren hoor .... er zijn dagen dat ik gewoon het geluk uitstraal


In het tweede geval leer je hoe mensen kunnen zijn als ze iets niet begrijpen en het dus maar belachelijk maken zodat het minder eng is. Om dat vol te houden ben je gedwongen op een bepaald punt grenzen in je leven aan te brengen. Je moet in de spiegel kunnen kijken en ondanks alle vooroordelen en het onbegrip over jezelf kunnen zeggen dit ben ik en jullie moeten het er maar mee doen. Ik vind mezelf prima zo en de rest kan aan het gas. Daar mee stel je dan je eerste en belangrijkste grens. Je bent goed zo!!! En mensen die menen dat het anders is hebben zelf gewoon een probleem. Laat ze lekker aan zichzelf gaan sleutelen.

Uiteraard, ik heb de voorbije 3 jaar in mijn massa contacten met mensen van alle kleuren , geloofsovertuigingen, sexuele orientatie mogen vaststellen dat veel mensen veel meer een probleem hebben met zichzelf en met hun dagelijkse leven als ik, als transseksueel.
Het feit dat ze met iemand anders lachen is gewoon om hun eigen onzekerheden weg te laten vloeien via 'iemand' die anders is.
Hoeveel van die mensen die de voorbije jaren hun hoofd op mijn schouder hebben gelegd (toch vooral vrouwen) is niet meer te tellen.

Zelfs van je lotgenoten die erg kwaad schijnen te worden als ik na dit dilemma durf te zeggen dat een transitie naar vrouw een volkomen illusie is.

Dat kan best kloppen hoor.
Maar hebben we daarmee een groter probleem dan andere mensen ?
Hoeveel vrouwen kunnen voldoen aan de illusie van de perfecte vrouw die in de boekskes afgebeeld staan ?
En hoeveel mannen kunnen de vergelijking met Richard Gere of Brad Pitt doorstaan ?
Je doet je transitie om ergens te kunnen functioneren in de rol die je altijd hebt gewild.
En dat lukt dus wel vrij aardig hoor de dag van vandaag.

Mijn mening is ook dat in het geval van een heteroseksuele transvrouw deze problematiek harder aan zal komen dan in het geval van een lesbische transvrouw. En ook vroeger in de psychische nood geraakt hierdoor. Het zorgt er tevens voor dat men eerder tot het besef zal komen dat het voornamelijk draait om wat we van onszelf vinden en daarom wat makkelijker kunnen zeggen..... **** ***!!!

Mijn vrouwelijk uiterlijk is maar een jasje wat ik me aangemeten heb maar het zit me zo veel beter dan het mannelijke. Van binnen blijf ik echter die unieke tussenvorm met mannelijk verleden en vrouwelijke toekomst. En ik vind het geweldig!!!

Uiteraard dat het geweldig is.
IK kan dat tegenwoordig elke dag ondervinden.

Zelfs voor een heteroseksuele transvrouw valt dat nog best mee hoor.
Waarom geraken we in psychische nood ?

Omdat we :

1) zoals hier vaak is gebleken veel te zwaar tillen aan kritiek

2) Omdat we sowieso in de schijnwerpers lopen en dus sowieso meer worden blootgesteld aan positieve en negatieve kritiek

3) Omdat we absoluut willen dat iedereen ons leuk vind.
En omdat we ook absoluut willen dat iedereen ons accepteert.
Maar is dat voor andere mensen ook het geval ?
Hoeveel mensen kunnen opschieten met alle anderen rondom hen ?
Met andere woorden betrekken we de 'conflicten' 'en 'afwijzingen' niet teveel op ons 'anders' zijn ?
Mogelijk zouden we anders ook niet met die mensen niet kunnen opschieten, wegens een verschillend karakter ......


Enfin ik ben zeker niet in een depressie terecht gekomen hoor.
Ik had in mijn genderrol van 'man' bijna geen sociaal leven.
Als trans-vrouw is het een beetje moeilijk geworden om te volgen.
En dat is echt niet enkel omdat ik een speciaal geval ben.
Neen hoor gewoon omdat mensen je ook wel als mens leren appreciëren na een tijdje.
Het is wel 'werken' aan je sociaal netwerk en ja je moet selectief zijn in je contacten.
Er is zeker 20% die je sowieso niet kan bereiken en die je dus nooit in je vriendenkring zal hebben.
Maar dat is toch niet zo uniek ?
Alleen valt de scheidingslijn een beetje 'anders' voor ons.
je verliest 'mensen' omwille van je zijn, maar er komen anderen in de plaats.......

Groeten,

Melina

[Dorine]

Uiteraard, ik heb de voorbije 3 jaar in mijn massa contacten met mensen van alle kleuren , geloofsovertuigingen, sexuele orientatie mogen vaststellen dat veel mensen veel meer een probleem hebben met zichzelf en met hun dagelijkse leven als ik, als transseksueel.
Hoeveel van die mensen die de voorbije jaren hun hoofd op mijn schouder hebben gelegd (toch vooral vrouwen) is niet meer te tellen.

daar ben ik het roerend mee eens, mensen janken om hun eigen leugens en onvermogen te kiezen....blijven rondjes draaien en slepen hun omgeving mee die draaikolk in (zelfkennis helaas). Eerst een muur en dan ga je praten zijn het net bange kinderen die steun zoeken in jouw kracht.

joanne
Met anti depressiva zou ik hier niet aan gaan beginnen of welke andere verslaving/relatie ook, wil alle pijn meemaken alle keuzes bewust doen. Ik ken wel uit ervaring wat het met je doet (15jaar geleden),

er is trouwens een kruid dat heel goed werkt St Johannes kruid, moet je wel oppassen voor de bijwerkingen die soms optreden.
En Mariadistel om je lever een beetje op te peppen


Ja moedertje natuur heeft alles al in huis

xx

Dorine

[Guest0]

Ik weet niet wat het probleem is hoor. Maar ik leef nu 1 jaar fulltime als meisje. En ben nog nergens echt grote problemen tegen gekomen.

[gast]

Ik weet niet wat het probleem is hoor. Maar ik leef nu 1 jaar fulltime als meisje. En ben nog nergens echt grote problemen tegen gekomen.

Ja... jij. Daar heeft een ander niet zoveel aan. Ieder mens is verschillend, heeft andere inzichten, noem maar op....

Kit.

[Mara]

Joanne, zoals ik het van jou gewent ben tref je de nagel weer op zun hoofd

Het ligt aan jezelf, in hoeverre je leert met de gegeven omstandigheden te leven.

groetjes vanuit Chiasso

Mara

[mina]

Hey Joanna,

Jouw post was voor mij een nieuwe les in begrijpend lezen.
Wat je schrijft, heb ik echt even over moet lezen om het te kunnen duiden(om het me te kunnen inbeelden zeg maar).
Leerzaam !
Je lijkt te zeggen: Niet veel dingen zijn vanzelfsprekend voor iemand die genderdysfoor is (liefde, vriendschappen, intimiteit, opvoeding enz) en ook na je transformatie merk je dat nog...(je blijft toch een transvrouw, je hebt met heel andere problematiek te maken dan een biologische vrouw...en ook in het heden, speelt je verleden een zekere rol...zodat je uiteindelijk leert dat "het er voornamelijk om draait wat je van jezelf vindt."

En als ik het goed begrijp ben ik het met je eens wanneer je zegt dat zolang de maatschappij blijft denken dat er bij ons een foutje herstelt moet worden, ze de problematiek en betekenis van transsekualiteit niet ten volle begrijpen (en daarom worden/werden transgenders niet goed geholpen?).

Vond het een mooie post...
dank je
Mina (tg)

ps

Mijn mening is ook dat in het geval van een heteroseksuele transvrouw deze problematiek harder aan zal komen dan in het geval van een lesbische transvrouw. En ook vroeger in de psychische nood geraakt hierdoor.

Zou je dat misschien een beetje willen toelichten?

[Joanne]

En dan nu enige nuance omdat het niet mijn bedoeling is mensen bang te maken. Als je er voor kiest jezelf te mogen zijn in dit leven op wat voor manier dan ook dan zal dat je in gemoedsrust gaan schelen op de lange duur. Ik zag gisteren in een aflevering van Bones een spreuk voorbij komen die ik als leidraad voor mijn leven gebruik. Verander wat je wil veranderen en accepteer datgene wat je niet kan veranderen.

In mijn leven betekende het dat ik enkel de dingen die met mijn leven en mijn gedachten te maken hadden heb veranderd omdat dat de enige dingen zijn die je kunt veranderen. Ik heb het dan over mijn transitie en mijn veranderde denkwijze. Mijn lichaam paste niet bij mijn gevoel dus heb ik het er op laten aanpassen.

En daarnaast heb ik mijn eigen manier van denken geanalyseerd en onredelijke verwachtingen uitgezet.
Ik wilde geaccepteert worden en ik wilde dat iedereen me aardig vond en het met mijn beslissing eens was. En ik wilde dat mensen me als vrouw zagen. Die drie verwachtingen heb ik eens goed bekeken.
Dat verlangen geaccepteert te worden kwam vanuit mijn eigen onvermogen tot zelfacceptatie. Inmiddels heb ik die knop omgedraaid want mijn zelfacceptatie werd gestagneerd door het simpele feit dat ik mijn acceptatie liet afhangen van de mening van derden. Die begint namelijk bij jezelf en bij niemand anders. Dat ik door iedereen aardig gevonden wilde worden komt voort uit het gevoel dat iedereen tegen me was omdat ik anders en raar was. Maar nu ik heb besloten dat ik mijzelf meer dan ok vind is dat ineens niet meer zo belangrijk. Dit ben ik en als je meer wil moet je verder zoeken. Meer kan ik je niet bieden. En dan als laatste dat willen dat mensen je als vrouw zien. Tsja dat is de meest onredelijke eis die je kunt hebben als trans. Want dat is iets wat je nu eenmaal niet kunt veranderen. Dus zul je het moeten leren accepteren dat er mensen zijn die je als ex man zullen blijven zien en dat er mensen in je leven zullen zijn die zich soms vergissen in je naam of in hij of zij. Daar ga je niet dood van toch? Je BENT immers een ex man en dat kan je ook niet veranderen. Accepteren dus..

Met andere woorden ik heb veranderd wat ik moest veranderen en heb geaccepteerd wat ik niet kan veranderen en dan ben je pas echt klaar om te gaan. En op die basis kun je dan ook gaan.... Als een trein...
Nu wil ik er ter verduidelijking bij vermelden dat ik denk dat je dit ook kan bereiken als je er voor kiest stealth te gaan maar dat voor mij deze manier de enige oplossing was.

[Joanne]

joanne
Met anti depressiva zou ik hier niet aan gaan beginnen of welke andere verslaving/relatie ook, wil alle pijn meemaken alle keuzes bewust doen. Ik ken wel uit ervaring wat het met je doet (15jaar geleden),

er is trouwens een kruid dat heel goed werkt St Johannes kruid, moet je wel oppassen voor de bijwerkingen die soms optreden.
En Mariadistel om je lever een beetje op te peppen


Ja moedertje natuur heeft alles al in huis

xx

Dorine

Dank je voor de tip maar ik heb mijn antidepressiva pas gebruikt na mijn transitie toen ik niet uit mijn Post op dip kon komen. Ik ben er nu weer vanaf en help mijn eigen lijf met Visolie en Multivitaminen die alle bouwstoffen bevatten voor een goede serotonine huishouding. Vergat er nog bij te vermelden dat na het stoppen met die medicatie ik moeite had het zelf weer op te pakken met mijn hersentjes maar dat nu de boel weer helemaal ok is. Ik ben er tevens heel wijs van geworden;)

[Dorine]

En dan als laatste dat willen dat mensen je als vrouw zien. Tsja dat is de meest onredelijke eis die je kunt hebben als trans

dat is heel herkenbaar, maar niet zozeer een eis (vanwege de onmogelijkheid dit te eisen) maar een diep verlangen, en die zijn vaak heel onredelijk. Kijk maar naar hoe je smelt als iemand je een mooie vrouw vindt, dan is al die weggerationaliseerde bevestigingsdrang weer aanwezig, zie je ook bij alle vrouwen hoor, gewoon af en toe voelen dat je de mooiste en liefste bent is heerlijk!

Wens ik iedereen hier toe hoe onrealistisch die wens in sommige gevallen ook is (dikke knipoog)

Liefs

Dorine

[Dorine]

Dank je voor de tip maar ik heb mijn antidepressiva pas gebruikt na mijn transitie toen ik niet uit mijn Post op dip kon komen. Ik ben er nu weer vanaf en help mijn eigen lijf met Visolie en Multivitaminen die alle bouwstoffen bevatten voor een goede serotonine huishouding. Vergat er nog bij te vermelden dat na het stoppen met die medicatie ik moeite had het zelf weer op te pakken met mijn hersentjes maar dat nu de boel weer helemaal ok is. Ik ben er tevens heel wijs van geworden;)
_________________

fijn om te horen dat je het nu weer zonder aankan, knap hoor

liefs
Dorine

[dhiamara]

mooi om via dit onderwerp te zien dat het volgende echt werkt. Alles begint bij jezelf!! Vaak zoeken we bij anderen wat we zelf graag willen. In dit geval bijv. Acceptatie: We zoeken dit vaak bij anderen en worden teleurgesteld als dit niet lukt. Pas als je jezelf volledig hebt geaccepteerd (zelfacceptatie) zoek je hier niet meer naar. Het is nu in jezelf aanwezig Het mooie in dit geheel is dat doordat je dit hebt je ook andere mensen meer en meer accepteerd om wat ze zijn Je geeft nu als het ware dat zelfvertrouwen aan hun en hoe meer je dit doet, hoe meer je terug ontvangt. Zelfs het aardig gevonden worden door anderen kan op deze manier bekeken worden en het resultaat zal prachtig zijn.

Joanne let maar eens op andere mensen als je in deze staat bent. Vaak kom je mensen tegen die met het zelfde worstelen en op deze manier kun je hun ook onbewust weer helpen.

Ps heb er behoorlijk wat jaren over moeten doen om mijzelf te accepteren, van mijzelf te houden, mijzelf aardig te vinden etc. Pas toen ik dit concept meer en meer ging begrijpen en ging toepassen is er behoorlijk wat veranderd.

En inderdaad Je gaat dan als een speer!!!