Hoi Janiek,
<ik heb eens iemand meegemaakt, die 17 jaar getrouwd was en twee puberkinderen had. Hij werd verliefd op de beste vriendin van zijn vrouw en koos uiteindelijk voor haar en begon een tweede nestje. Een vrij algemeen verschijnsel in heteroland.
Ik had het kunnen begrijpen als hij de verantwoordelijkheid had genomen voor zijn keuze ("ik maak brokken, maar ik kan niet anders"). Maar wat hij deed, daar kon ik mijn hoofd niet omheen krijgen: hij verklaarde zijn huwelijk met terugwerkende kracht tot "een goede vriendschap", omdat hij nu "de ware liefde" eindelijk had gevonden. Dàt vond ik een slag in het gezicht van zijn vrouw.
Op een vergelijkbare manier zou ik het van gebrek aan respect voor mijn partner vinden getuigen als ik alles wat ik met haar heb gehad ga ontkennen en ontkrachten omdat ik op een gegeven moment door mijn mogelijkheden als man heen was.
Wel Mila, als je ook nog vindt dat deze vergelijking mank gaat, dan geef ik het op .>
Die vrouw is dubbel belazerd; door haar 'beste vriendin' en door haar man....verschrikkelijk!
En ja, gebeurt vaker in heteroland ja, dat een man een 2e leg begint omdat........
<Op een vergelijkbare manier zou ik het van gebrek aan respect voor mijn partner vinden getuigen als ik alles wat ik met haar heb gehad ga ontkennen en ontkrachten omdat ik op een gegeven moment door mijn mogelijkheden als man heen was.>
En ja, je hebt gelijk, dat is integer tov je vrouw.
Groetjes Mila.
Psychologie magazine
Moderator: Moderators
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ik raak toch een beetje in de war van jouw postings hoor Patricia.
In hetzelfde bericht schreef je iets eerder:
In de tweede plaats is de stap naar grote problemen mij net even te snel, dat ligt naar mijn mening veel gecompliceerder dan een directe verbinding tussen oorzaak en gevolg.
Irene
Hoeveel mensen, die vooraf van zichzelf weten dat ze transseksueel zijn (als je dat zo gemakkelijk van jezelf kan accepteren) zullen toch in het huwelijksbootje stappen en kinderen op de wereld zetten. Ik heb daar geen statistieken van, maar kan me niet voorstellen dat dat een erg grote groep is.Gewoon eerlijk zijn vooraf als je het al duidelijk weet en jezelf niet voor de gek houden.
In hetzelfde bericht schreef je iets eerder:
In de eerste plaats dunkt het mij dat het een erg groot verschil uitmaakt of je meent travestiet te zijn of transseksueel.Als je het van te voren weet dat je tv/tg/ts bent, dan weet je gewoon dat er grote problemen van komen.
In de tweede plaats is de stap naar grote problemen mij net even te snel, dat ligt naar mijn mening veel gecompliceerder dan een directe verbinding tussen oorzaak en gevolg.
Irene
Kleine stapjes
<Dat heb ik dus van dichtbij meegemaakt met m'n broer. Die is ook eerst getrouwd geweest en een kind gekregen. Vrouwlief is er achtergekomen na 10 jaar en einde huwelijk. Nu woont hij alweer een paar jaar met z'n vriend samen. En die vriend heeft zomaar z'n vrouw en kinderen in de steek gelaten voor m'n broer.>
Je vraagt jezelf wel eens af hoe mensen elkaar kunnen vinden he? Twee homomannen die in dezelfde situatie zaten, getrouwd met een vrouw en kindjes. Ze zullen elkaar vast en zeker zonder veel woorden begrijpen, en ook elkaars reden *waarom* als homo met een vrouw trouwen in de 20e/21e eeuw in Nederland....waar inmiddels het gelijkgestelde (homo) huwelijk al zo'n 5 jaar oud is.
Hoe bestaat het?
Doet me denken aan een ts/ts stel, ook voormalige 'hetero'mannen, die getrouwd waren en kindjes hebben bij die vrouwen.
En oh wee, die vrouwen van die homo's en transen......ik ben toch zo blij dat ik niet in hun schoenen sta.....ik zou me wel 2 keer bedenken voor ik weer in zee ging met een man.
Mila.
Je vraagt jezelf wel eens af hoe mensen elkaar kunnen vinden he? Twee homomannen die in dezelfde situatie zaten, getrouwd met een vrouw en kindjes. Ze zullen elkaar vast en zeker zonder veel woorden begrijpen, en ook elkaars reden *waarom* als homo met een vrouw trouwen in de 20e/21e eeuw in Nederland....waar inmiddels het gelijkgestelde (homo) huwelijk al zo'n 5 jaar oud is.
Hoe bestaat het?
Doet me denken aan een ts/ts stel, ook voormalige 'hetero'mannen, die getrouwd waren en kindjes hebben bij die vrouwen.
En oh wee, die vrouwen van die homo's en transen......ik ben toch zo blij dat ik niet in hun schoenen sta.....ik zou me wel 2 keer bedenken voor ik weer in zee ging met een man.
Mila.
Hoi Irene,
<Hoeveel mensen, die vooraf van zichzelf weten dat ze transseksueel zijn (als je dat zo gemakkelijk van jezelf kan accepteren) zullen toch in het huwelijksbootje stappen en kinderen op de wereld zetten. Ik heb daar geen statistieken van, maar kan me niet voorstellen dat dat een erg grote groep is>
Dat is het overgrote deel van de ex hetero/lesbische transen. Ze wisten donders goed hoe de vork in de steel zat met zichzelf, en velen zijn niet 1 keer, maar 2 of zelfs *3* keer gebonden geweest aan een vrouw, voor ze uit de kast kwamen.
1 keer een vrouw meeslepen in je genderstrijd is al 1 vrouw teveel, laat staan 3!
Zoek even het draadje 'racewagenbouwer bouwt zichzelf om' van een jaar of 2 geleden, dat is zo'n voorbeeld. Mr macho himself, de ladykiller, blijkt na diverse huwelijken en relaties met (nietsvermoedende) vrouwen op 54 jarige leeftijd een TS. En zou die persoon al die vrouwen nu gaan aanschrijven met de blijde medeling 'sorry voor de verbroken relatie, het lag niet aan jou, het lag niet aan ons, maar aan mij, ik blijk een TS te zijn'?
Welnee, zo iemand laat een spoor van ellende achter bij *over zichzelf onzeker geworden vrouwen*.
Groetjes Mila.
<Hoeveel mensen, die vooraf van zichzelf weten dat ze transseksueel zijn (als je dat zo gemakkelijk van jezelf kan accepteren) zullen toch in het huwelijksbootje stappen en kinderen op de wereld zetten. Ik heb daar geen statistieken van, maar kan me niet voorstellen dat dat een erg grote groep is>
Dat is het overgrote deel van de ex hetero/lesbische transen. Ze wisten donders goed hoe de vork in de steel zat met zichzelf, en velen zijn niet 1 keer, maar 2 of zelfs *3* keer gebonden geweest aan een vrouw, voor ze uit de kast kwamen.
1 keer een vrouw meeslepen in je genderstrijd is al 1 vrouw teveel, laat staan 3!
Zoek even het draadje 'racewagenbouwer bouwt zichzelf om' van een jaar of 2 geleden, dat is zo'n voorbeeld. Mr macho himself, de ladykiller, blijkt na diverse huwelijken en relaties met (nietsvermoedende) vrouwen op 54 jarige leeftijd een TS. En zou die persoon al die vrouwen nu gaan aanschrijven met de blijde medeling 'sorry voor de verbroken relatie, het lag niet aan jou, het lag niet aan ons, maar aan mij, ik blijk een TS te zijn'?
Welnee, zo iemand laat een spoor van ellende achter bij *over zichzelf onzeker geworden vrouwen*.
Groetjes Mila.
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Mila, je zult mij niet horen zeggen dat het nooit voorkomt, wie ben ik om jouw voorbeelden te ontkennen, het is alleen binnen mijn perceptie slecht voor te stellen. Ook in mijn kringetje vriendinnen waar ik de afgelopen jaren mee heb gesproken speelt dit onderwerp een rol, waarbij iedereen zich grote zorgen maakt (en ik ondersteun je volledig in je betoog dat je dat een partner en kinderen niet aan zou moeten doen) over partner en kinderen. Ik ben het gewoonweg nog nooit een ladykiller tegengekomen in dit wereldje (dat wil niet zeggen dat ze niet bestaan). Ik geloof (en misschien ben ik gewoon te goed van vertrouwen) dat verreweg de meeste niet willens en wetens deze weg hebben bewandeld.
Irene
Irene
Kleine stapjes
<Zowel mijn broer als ook z'n vriend kan je duidelijk aan zien en merken dat ze homo zijn. Ik snap niet dat die vrouwen dat niet gezien en gemerkt hebben.>
Dat is ook het grote verschil tussen homomannen en lesbische ts'en......die homomannen zijn in de regel minder passabel als heteromannen dan die lesbische transen waren. Die waren gewoon volledig en passabel man, nix bijzonders aan op te merken, dus als het 'spel' goed gespeeld word *kan* zo'n vrouw van zo'n pre TS niet eens iets merken.
En daarbij: welke vrouw komt nou op het idee dat haar man wel eens TS/TG zou kunnen zijn?
Het is eerder zo dat een 'sociaal gevoelige' vrouw eerder iets van homo/bisexualiteit opmerkt aan haar man dan TS/TV/TG neigingen.
Mila.
Dat is ook het grote verschil tussen homomannen en lesbische ts'en......die homomannen zijn in de regel minder passabel als heteromannen dan die lesbische transen waren. Die waren gewoon volledig en passabel man, nix bijzonders aan op te merken, dus als het 'spel' goed gespeeld word *kan* zo'n vrouw van zo'n pre TS niet eens iets merken.
En daarbij: welke vrouw komt nou op het idee dat haar man wel eens TS/TG zou kunnen zijn?
Het is eerder zo dat een 'sociaal gevoelige' vrouw eerder iets van homo/bisexualiteit opmerkt aan haar man dan TS/TV/TG neigingen.
Mila.
Hoi Irene,
<Ik ben het gewoonweg nog nooit een ladykiller tegengekomen in dit wereldje (dat wil niet zeggen dat ze niet bestaan). Ik geloof (en misschien ben ik gewoon te goed van vertrouwen) dat verreweg de meeste niet willens en wetens deze weg hebben bewandeld>
Ik heb in mijn boekenkast ettelijke autobio's staan van transen, en de gemiddelde trans was idd (meerdere malen) getrouwd, terwijl die wist dat 'er iets mis was met hem'.
Een autobio is van een trans die het zelfs *4*!! keer gepresteerd heeft om te trouwen, in de volle wetenschap dat, en de laatste echtgenote is er geestelijk aan onderdoor gegaan. (ik zal de titel eens voor je opzoeken, als je geinteresseerd bent)
Je begrijpt natuurlijk wel dat ik die autobio's met gefronste wenkbrauwen heb gelezen.
De gemiddelde autobio van transen die op mannen vallen, beschrijven dus het vallen op mannen vanaf jonge leeftijd, en ook al vrouwelijk gedrag op jonge leeftijd. Oftewel: die slepen er niemand in mee.
Verder wil ik even vermelden dat de amerikaanse Yahoo TS groepen *wemelen* van de met vrouwen getrouwde transen, en veelal niet voor de eerste keer. De een was nog stoerder dan de ander, Vietnam Vets, ex macho's etcetcetc.
En transen die (altijd al eenduidig) op mannen vielen en vallen zijn *zeldzaam* op die groepen.
Als ik niet beter wist, dan zou ik bijna denken dat transsexualiteit 'een mannending' is
Groetjes Mila.
<Ik ben het gewoonweg nog nooit een ladykiller tegengekomen in dit wereldje (dat wil niet zeggen dat ze niet bestaan). Ik geloof (en misschien ben ik gewoon te goed van vertrouwen) dat verreweg de meeste niet willens en wetens deze weg hebben bewandeld>
Ik heb in mijn boekenkast ettelijke autobio's staan van transen, en de gemiddelde trans was idd (meerdere malen) getrouwd, terwijl die wist dat 'er iets mis was met hem'.
Een autobio is van een trans die het zelfs *4*!! keer gepresteerd heeft om te trouwen, in de volle wetenschap dat, en de laatste echtgenote is er geestelijk aan onderdoor gegaan. (ik zal de titel eens voor je opzoeken, als je geinteresseerd bent)
Je begrijpt natuurlijk wel dat ik die autobio's met gefronste wenkbrauwen heb gelezen.
De gemiddelde autobio van transen die op mannen vallen, beschrijven dus het vallen op mannen vanaf jonge leeftijd, en ook al vrouwelijk gedrag op jonge leeftijd. Oftewel: die slepen er niemand in mee.
Verder wil ik even vermelden dat de amerikaanse Yahoo TS groepen *wemelen* van de met vrouwen getrouwde transen, en veelal niet voor de eerste keer. De een was nog stoerder dan de ander, Vietnam Vets, ex macho's etcetcetc.
En transen die (altijd al eenduidig) op mannen vielen en vallen zijn *zeldzaam* op die groepen.
Als ik niet beter wist, dan zou ik bijna denken dat transsexualiteit 'een mannending' is
Groetjes Mila.
dan moet je twee keer nadenken, bijvoorbeeld als je totaal geen idee hebt wat je met je sexuele organen aanmoet of als je gevoeliger bent dan je vriendin of als je elke dag opstaat als kind en verwacht een meisjesgezicht in de spiegel te zien en je snel er weer van wegloopt. Als je dan toch 'mannelijk' gaat doen dan mislukt dat al snel en doe je jezelf nog meer pijn mee. Dan KAN je niet langer volhouden dan een paar dagen, nou ja ik spreek voor mijzelf. Als je dat jaren doet moet dat wel een hel zijn geweest okay, maar voor die vrouw, die zoveel hoop h ad op een gezin een man en een toekomst.....niemand kiest ervoor een ander in de ellende te storten, niet bewust
Dat is toch ook jouw hoop? als vrouw? dat kan je toch niet verstoppen? geloof ik gewoon niet dan weet jij als geen ander hoe zij zich zou voelen en doe je het wel degelijk bewust en is het alleen angst geweest die je op latere leeftijd overwint misschien wel met behulp van je 'slachtoffer annex echtgenote
juist een vrouw (ts of anderszins) zou de gevoelens van een andere vrouw zo goed moeten aanvoelen dat je binnen 3 dagen kan zeggen, ik houd van je maar zoek je geluk niet bij mij, dan leg je het uit en misschien accepteert zij het.
nee op een of andere manier wind ik me hier altijd over op zal ook wel weer fout zijn
Dorine
Joy - niemand kiest ervoor een ander in de ellende te storten, niet bewust
dan moet je twee keer nadenken, bijvoorbeeld als je totaal geen idee hebt wat je met je sexuele organen aanmoet of als je gevoeliger bent dan je vriendin of als je elke dag opstaat als kind en verwacht een meisjesgezicht in de spiegel te zien en je snel er weer van wegloopt. Als je dan toch 'mannelijk' gaat doen dan mislukt dat al snel en doe je jezelf nog meer pijn mee. Dan KAN je niet langer volhouden dan een paar dagen, nou ja ik spreek voor mijzelf. Als je dat jaren doet moet dat wel een hel zijn geweest okay, maar voor die vrouw, die zoveel hoop h ad op een gezin een man en een toekomst.....
-ik heb het over periodes waarin men gewoon nog niet begrijpt wat er werkelijk intern speelt, en derhalve ook niet heeft kunnen erkennen trans te zijn
-wanneer je eenmaal weet dat je trans bent, en het erkend, zal geen trans zich nog in een huwelijk storten, kids 'nemen' , zonder medeweten van een partner
joy
Joy - niemand kiest ervoor een ander in de ellende te storten, niet bewust
dan moet je twee keer nadenken, bijvoorbeeld als je totaal geen idee hebt wat je met je sexuele organen aanmoet of als je gevoeliger bent dan je vriendin of als je elke dag opstaat als kind en verwacht een meisjesgezicht in de spiegel te zien en je snel er weer van wegloopt. Als je dan toch 'mannelijk' gaat doen dan mislukt dat al snel en doe je jezelf nog meer pijn mee. Dan KAN je niet langer volhouden dan een paar dagen, nou ja ik spreek voor mijzelf. Als je dat jaren doet moet dat wel een hel zijn geweest okay, maar voor die vrouw, die zoveel hoop h ad op een gezin een man en een toekomst.....
-ik heb het over periodes waarin men gewoon nog niet begrijpt wat er werkelijk intern speelt, en derhalve ook niet heeft kunnen erkennen trans te zijn
-wanneer je eenmaal weet dat je trans bent, en het erkend, zal geen trans zich nog in een huwelijk storten, kids 'nemen' , zonder medeweten van een partner
joy
Mijn gevoel weerhoudt me ervan een relatie te beginnen en dat heeft het altijd al gedaan. Gewoon omdat ik er nog niet helemaal uit ben met mezelf. De vooruitzichten zijn al beter dan ze ooit waren maar nog steeds vind ik het erg gecompliceerde materie waar ik tot nu toe niets positiefs aan over heb gehouden. Een beetje jaloers kijk ik toe hoe mensen maar relaties voor het leven aangaan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ook zie ik mensen elkaar pijn doen omdat ze niet eerlijk tegen elkaar zijn en ik zie mensen die uit frustratie met minder genoegen nemen dan nodig is en het dan vervolgens hun partner constant voor de voeten gooien. Voor mij is het iets onbegrijpelijks en toch verlang ik er als geen ander naar.
In wat ik me er van voorstel zou ik me zwaar belazerd voelen als mijn man na tien jaar zou vertellen dat hij een zij wilde worden. Maar ik kan me ook voorstellen dat een hetero man met TG gevoelens verliefd wordt op een vrouw. Waarbij dat gevoel van liefde wel helemaal echt is maar hij toch op een gegeven moment moet toegeven aan zijn gevoel. Ik kan me dus zowel Janiek als haar Partner voorstellen maar ook Mila kan ik me voorstellen. Zelfs door haar bijtende spot heen waarbij dit keer inderdaad geen lachende derde aan te pas kwam. Hooguit misschien een huilende....
Maar het is maar een discussie...
In wat ik me er van voorstel zou ik me zwaar belazerd voelen als mijn man na tien jaar zou vertellen dat hij een zij wilde worden. Maar ik kan me ook voorstellen dat een hetero man met TG gevoelens verliefd wordt op een vrouw. Waarbij dat gevoel van liefde wel helemaal echt is maar hij toch op een gegeven moment moet toegeven aan zijn gevoel. Ik kan me dus zowel Janiek als haar Partner voorstellen maar ook Mila kan ik me voorstellen. Zelfs door haar bijtende spot heen waarbij dit keer inderdaad geen lachende derde aan te pas kwam. Hooguit misschien een huilende....
Maar het is maar een discussie...
Joanne, jij weet het weer fraai te verwoorden en samen te vatten. Jouw eigen reactie is ook een stuk genuanceerder. Dat "zwaar belazerd voelen" is zeker een onvermijdelijk aspect van het hele gebeuren, maar er komt wel meer bij kijken, anders had mijn partner ongetwijfeld dezelfde stappen ondernomen als Mila in haar geval zou hebben gedaan.
Nu ik toch weer in deze draad ben: de aanname dat ik nooit over mijn t-gevoelens zou hebben gerept in het begin van onze relatie is ook niet reëel. Die zijn wel degelijk ter sprake geweest, alleen hadden wij op dat moment geen van beiden de kennis, ervaring en rijpheid om ons te realiseren waar dat op uit kon draaien.
Verder gaat een relatie over veel andere dingen: kameraadschap, projecten die je samen onderneemt, moeilijkheden waarin je elkaar steunt (of afvalt), familiebetrekkingen, op een gegeven moment kinderen, die de eerste jaren zoveel aandacht opeisen, dat je elkaar vaak uit het oog verliest.
En dan lukt het wel om het aangaan van de confrontatie met wat er op dat punt ligt uit te stellen. Behalve dat er met enige regelmaat een depressie langskomt en vage angsten de kop op steken en je ondanks al je goede bedoelingen niet snapt waarom het niet weggaat.
Nu ik toch weer in deze draad ben: de aanname dat ik nooit over mijn t-gevoelens zou hebben gerept in het begin van onze relatie is ook niet reëel. Die zijn wel degelijk ter sprake geweest, alleen hadden wij op dat moment geen van beiden de kennis, ervaring en rijpheid om ons te realiseren waar dat op uit kon draaien.
Verder gaat een relatie over veel andere dingen: kameraadschap, projecten die je samen onderneemt, moeilijkheden waarin je elkaar steunt (of afvalt), familiebetrekkingen, op een gegeven moment kinderen, die de eerste jaren zoveel aandacht opeisen, dat je elkaar vaak uit het oog verliest.
En dan lukt het wel om het aangaan van de confrontatie met wat er op dat punt ligt uit te stellen. Behalve dat er met enige regelmaat een depressie langskomt en vage angsten de kop op steken en je ondanks al je goede bedoelingen niet snapt waarom het niet weggaat.
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Janiek schreef:
Irene
Ondanks deze zee van herkenning geloof ik nog altijd dat ik die vage angsten en depressies kan overwinnen.Die zijn wel degelijk ter sprake geweest, alleen hadden wij op dat moment geen van beiden de kennis, ervaring en rijpheid om ons te realiseren waar dat op uit kon draaien.
Verder gaat een relatie over veel andere dingen: kameraadschap, projecten die je samen onderneemt, moeilijkheden waarin je elkaar steunt (of afvalt), familiebetrekkingen, op een gegeven moment kinderen, die de eerste jaren zoveel aandacht opeisen, dat je elkaar vaak uit het oog verliest.
En dan lukt het wel om het aangaan van de confrontatie met wat er op dat punt ligt uit te stellen. Behalve dat er met enige regelmaat een depressie langskomt en vage angsten de kop op steken en je ondanks al je goede bedoelingen niet snapt waarom het niet weggaat.
Irene
Kleine stapjes