haha ja, en dat zal wel iets met elkaar te maken hebben danMara schreef:en ja er zijn dus erg veel trafs die onzeker kijkend over straat lopen, bovendien slecht gekleed nog ook
Mara
hihi
x,
Mina
Bellen met 112 vergroot pakkans
Moderator: Moderators
--> -
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Verdachte situaties, de andere kant van het verhaal
Om de bewoners van onze regio meer inzicht te geven in het politiewerk en de politietaken, heeft de afdeling Communicatie een politiekrant in het leven geroepen. Inmiddels zijn twee edities verspreid en komen er veel reacties van burgers over binnen. Het zijn diverse reacties, van boze mails over slechte ervaringen met de politie tot aan lovende kritieken over de krant zelf. De afdeling Communicatie probeert alle reacties snel en passend te beantwoorden. Soms is ‘passend’ het delen van een verhaal met de hele organisatie om begrip te krijgen voor de beleving van de burger.
De mail van mevrouw Retsema viel direct op. Zij reageerde op de oproep om verdachte situaties via 112 te melden. Zij heeft zich in het verleden ‘verdacht gedragen’. Haar verhaal kan ons helpen om begrip op te brengen voor de andere kant van de verdachte situatie en met de menselijke maat te reageren. Frederique Retsema: “Ik ben geboren als man, maar leef tegenwoordig als vrouw. U kunt zich voorstellen dat die omschakeling niet van de ene op de andere dag lukt. In die tijd heb ik zelf wel eens 's nachts rond drieën zonder duidelijk doel rondgelopen om te wennen aan mijn nieuwe identiteit. Ik heb het geluk gehad dat ik in die periode geen langzaam rijdende politieauto tegengekomen ben met agenten die me vriendelijk vroegen wat ik om 3:00 's nachts op straat aan het doen was. Mijn hart zou overgeslagen zijn, mijn zelfvertrouwen voor weken weg, ik zou de neiging hebben om snel weg te rennen. En wie weet wat uw conclusie dan zou zijn? Tegenwoordig leef ik 24 uur per dag, 7 dagen per week als vrouw. En ik durf u ook te antwoorden als u ooit om welke reden dan ook een praatje zou willen maken. Ik hoop dat de mensen die 's nachts surveilleren en dit soort meldingen tegen kunnen komen begrip kunnen opbrengen voor mensen die 's nachts zonder slechte bedoelingen toch soms met hun ziel onder hun arm op straat lopen - en wegrennen als ze een politieauto aan zien komen. Ik ben zeker niet de enige die op deze manier begonnen is.” Op de afdeling Communicatie waren we onder de indruk van de openheid van mevrouw Retsema. Zij heeft haar – toch wel intieme – verhaal prijsgegeven in de hoop dat we meer aandacht hebben voor beide kanten van verdachte situaties.
[Korpskrant 15 juni, met mijn foto erbij. De korpskrant is een intern politieblad dat ook naar openbaar ministerie, pers etc. verstuurd wordt]
Om de bewoners van onze regio meer inzicht te geven in het politiewerk en de politietaken, heeft de afdeling Communicatie een politiekrant in het leven geroepen. Inmiddels zijn twee edities verspreid en komen er veel reacties van burgers over binnen. Het zijn diverse reacties, van boze mails over slechte ervaringen met de politie tot aan lovende kritieken over de krant zelf. De afdeling Communicatie probeert alle reacties snel en passend te beantwoorden. Soms is ‘passend’ het delen van een verhaal met de hele organisatie om begrip te krijgen voor de beleving van de burger.
De mail van mevrouw Retsema viel direct op. Zij reageerde op de oproep om verdachte situaties via 112 te melden. Zij heeft zich in het verleden ‘verdacht gedragen’. Haar verhaal kan ons helpen om begrip op te brengen voor de andere kant van de verdachte situatie en met de menselijke maat te reageren. Frederique Retsema: “Ik ben geboren als man, maar leef tegenwoordig als vrouw. U kunt zich voorstellen dat die omschakeling niet van de ene op de andere dag lukt. In die tijd heb ik zelf wel eens 's nachts rond drieën zonder duidelijk doel rondgelopen om te wennen aan mijn nieuwe identiteit. Ik heb het geluk gehad dat ik in die periode geen langzaam rijdende politieauto tegengekomen ben met agenten die me vriendelijk vroegen wat ik om 3:00 's nachts op straat aan het doen was. Mijn hart zou overgeslagen zijn, mijn zelfvertrouwen voor weken weg, ik zou de neiging hebben om snel weg te rennen. En wie weet wat uw conclusie dan zou zijn? Tegenwoordig leef ik 24 uur per dag, 7 dagen per week als vrouw. En ik durf u ook te antwoorden als u ooit om welke reden dan ook een praatje zou willen maken. Ik hoop dat de mensen die 's nachts surveilleren en dit soort meldingen tegen kunnen komen begrip kunnen opbrengen voor mensen die 's nachts zonder slechte bedoelingen toch soms met hun ziel onder hun arm op straat lopen - en wegrennen als ze een politieauto aan zien komen. Ik ben zeker niet de enige die op deze manier begonnen is.” Op de afdeling Communicatie waren we onder de indruk van de openheid van mevrouw Retsema. Zij heeft haar – toch wel intieme – verhaal prijsgegeven in de hoop dat we meer aandacht hebben voor beide kanten van verdachte situaties.
[Korpskrant 15 juni, met mijn foto erbij. De korpskrant is een intern politieblad dat ook naar openbaar ministerie, pers etc. verstuurd wordt]
Kijk ook eens op de genderkalender !