in de steek gelaten

[Boterbloempje]

Twee maand geleden heeft mijn partner mij verteld dat hij zich regelmatig in vrouw verkleedt zonder dat ik daar iets van af wist. Jaren geleden had hij het daar één keer over gehad, maar ik heb het toen niet begrepen, ik dacht dat hij een grapje maakte. Nu vind ik het dom van mezelf, maar het idee dat je partner dit doet en eigenlijk liever een vrouw zou zijn, ligt echt niet voor de hand. Ik had er alleen van onthouden dat hij wel eens graag vrouwenkleren zou dragen en verder niets, zeker niet dat hij hier een drang naartoe had. Toen hij mij dit recent vertelde, kon ik het niet geloven, hij heeft foto's van zichzelf moeten tonen als bewijs. Maar door mijn reactie zoveel jaren geleden heeft hij zich gekleineerd gevoeld en zegt hij dat hij bij mij zichzelf niet kan zijn. Gevolg is dat hij ervandoor is met een vrouw die hem heeft leren kennen als travestiet en hier geen problemen mee heeft. Ik kan hem ergens wel begrijpen want hij heeft zijn hele leven verlangd naar een vrouw die zijn geaardheid zou aanvaarden. Maar dat ik zielsveel van hem hou en hem ook wil aanvaarden zoals hij is, telt voor hem nu niet meer want hij heeft geen gevoelens meer voor mij, zegt hij. En zo ligt mijn hele leven aan diggelen en blijf ik achter met twee kleine kinderen die zich door hun papa in de steek gelaten voelen. Kan ik nog iets doen om hem terug voor mij te winnen?? Een ontredderd boterbloempje.

[Elsa]

Tjonge, dat is wel heftig voor je. Begrijp dat het 2 mnd. geleden is dat je man met die andere vrouw is weggegaan. Hoe serieus is dit, misschien is het mogelijk dat jullie alsnog tot een gesprek komen? Begrijp dat je erg geschrokken bent en van streek hierdoor. Weet je of hij nog gevoelens voor jou heeft, en wat zou jij graag willen? Misschien kunnen jullie via een vertrouwenspersoon weer in gesprek komen? Je mag me altijd mailen als je daar behoefte aan hebt. Sterkte en groetjes, elsa

[Nicole-vt]

Hoi Boterbloempje,

Ik vind het wel doortastend em moedig van je dat je uiteindelijk met je verhaal op deze site terecht komt. Daar maak ik ook uit op dat je serieus op zoek bent gegaan naar wat het nu eigenlijk is wat je partner heeft.

Ik vind het wel een beetje een zwaktebod van hem om weg te gaan onder hem mom van "je hebt me nooit begrepen" zonder het echt eerst een keer goed uit te leggen en dan maar gelijk met een ander in zee te gaan. De vraag is waarom hij nu echt weg is..

Zelf ben ik net gescheiden ondanks dat ik ook 2 kinderen heb. Mijn travestie speelde daar geen rol, alhoewel ik dat eerst wel dacht. We hebben dat naar elkaar toe wel goed uit kunnen spreken, maar dat heeft even geduurd.

Ik hoop dat je toch nog met hem in gesprek kan komen en wens je heel veel sterkte.

En als je vragen over "ons" hebt, kun je ze altijd stellen.

Nicole

[Pamela-]

Beste Boterbloempje,

Wat een vervelend verhaal zeg en wat moet dat lastig zijn om hier mee om te gaan en nog lastiger misschien wel ........ wat ga je er nu nog aan doen.

Als je wilt praten erover of een luisterend oor wilt hebben kun je me toevoegen op msn. MIjn adres is pamelatrav@hotmail.com.

Pam

[Irene]

Beste Boterbloempje,

Het is een heftig verhaal, en ik hoop dat je je leven weer redelijk op orde krijgt, met of zonder je partner.
Ik probeer altijd overal de positieve dingen in te zien, al was dat in dit geval niet gemakkelijk.

Ikzelf heb een deels vergelijkbare situatie, al ben ik niet van plan er vandoor te gaan, en zeker niet met een ander.

Ik heb mijn partner jaren geleden ingelicht, waarna we afgesproken hebben dat ze er over na zou denken en er dan op terug zou komen als ze er aan toe was. Dat is echter nooit gebeurd en ze heeft het al die jaren gewoon genegeerd. Ik ben daar niet gelukkig mee, maar vind dat het haar goed recht is.

Mijn vrouwelijkheid is tenslotte ook maar een deel (weliswaar belangrijk deel) van ons leven.

Je posting heeft me aan het denken gezet, dat is het positieve dat ik er dan uithaal

Zou het kunnen dat het net als bij jou niet goed tot haar is doorgedrongen?

Moet nodig weer eens met haar gaan praten.

bedankt voor je posting en heel veel sterkte.

Irene

[Lisa met een S]

Boterbloempje,

Toen ik mijn vrouw eerst vertelde hierover, reageerde ze op ongeveer gelijke wijze als jij en de vrouw van Irene. En ik heb ook jaren gewacht, maar niet alleen gaf ze nooit blijk van om gereed te zijn om hierover te praten, telkens weer als ik het probeerde om ter sprake te brengen, of als er iets over travestie op televisie kwam, waren haar uitingen zeer negatief -- ik voelde mij ook dan vaak gekleineerd. Dit duurde totdat onze huwelijk ook bijna niks meer voorstelde. Toen pas was ze bereid om hierover te praten, en om te proberen om mij te aanvaarden zoals ik ben.

Ik wens je veel sterkte.

Lisa

[Elsa]

Hallo Lisa, je schrijf dat er een ommekeer bij je vrouw kwam..."toen pas" ...waardoor is die ommekeer ontstaan? Nog een vraag, hoelang duurde het eer zij jouw totaal kon accepteren?
elsa

[Lisa met een S]

Nou, dat ging vrij snel. Omdat ze jarenlang echt niks wilde weten van wat travestie voor mij betekende, had ze ook alleen maar haar eigen vooroordelen over wat het inhield, zowel voor het algemeen als voor mij.

Eerst heb ik haar dingen zoals de partner pagina van Bianca Holland laten lezen, maar ook andere stukken van het internet, doorgaans van partners zelf, zoals van Bibi, de partner van Paula, enz.

Vervolgens hebben wij rechtstreeks contact gezocht met Paula en Bibi, en heeft ze dus via de telefoon en face-to-face, van een andere kunnen horen, wat eea inhield. Heel belangrijk in dit proces was voor haar de erkenning dat er niks mis was met haar eigen gevoelens, en dat ze niet alleen was, dat uit de gesprekken voortkwam. Wij praten hier over een proces van enkele weken tot ongeveer drie maanden.

Toen was ze voor het eerst bereid om mij te zien in vrouwenkleding. Wel zonder pruik en makeup. Stuk voor stuk mochten de dingen bijkomen. Ook in het begin, hadden wij de afsprak, dat ik alleen binnenshuis mocht omkleden. Maar binnen een jaar na onze dieptepunt, was het juist haar aanmoediging die mij hielp om te durven naar T-avonden te gaan.

En over 'totaal' accepteren... ik weet niet of dat kan. Er zijn dingen die ze niet leuk vindt, dat ik dus niet doe, maar anders misschien wel zou doen. Geen dingen die ik moeilijk vind om niet te doen, maar het geeft wel aan, dat ze grenzen heeft vwb mijn travestie.

Lisa

[Renate_CD]

Hallo Boterbloempje,

Ik vind het heel onprettig voor je zoals het voor je is verlopen.

Ik kan me je reactie van jaren geleden best indenken, ik heb zelf ook zo iets meegemaakt 10 jaar geleden.

Maar dat hard weglopen van je partner is niet de juiste reactie.

3 jaar geleden heb ik m'n partner verteld dat ik CD/TV was. Ik ben tijdens emotionele gespreken nu al twee maal het huis uit gestuurd, maar ik ben niet gegaan, en ik moet zeggen dat de laatste jaren niet optimaal zijn geweest.

Maar ik heb nu het gevoel dat onze relatie sterker wordt dan dat het 3 jaar geleden was.

Misschien is het ook wel egoistisch van mij om niet te vertrekken.

Het T* zijn brengt natuurlijk heel veel problemen binnen een relatie/gezin.

[Boterbloempje]

Hallo iedereen,

Bedankt voor de reacties. Deze geven me toch wat steun, in die zin dat het dan toch zo abnormaal niet is hoe ik gereageerd heb. Ondertussen geeft mijn partner, nu dus ex-partner, mij alle schuld van wat gebeurd is. Volgens hem is het doordat ik niet goed geluisterd heb die ene keer dat hij het erover gehad heeft, dat het zover gekomen is. We zijn verder van elkaar verwijderd dan ooit.