Passabiliteit

[Morbide]

Uiteraard zou ik zeggen.
Pas dan begint de zoektocht, zeker op het vlak van seksualiteit.
Je hebt dan een vagina ....

Dat geldt net zo goed voor lesbo-transen. Ik snap niet waarom jij moeite hebt te begrijpen waarom die een srs nodig zouden hebben. Bij hen zit net zo goed iets in de weg.

Verder ook de sociale integratie als vrouw ..... dat kan zeker nog jaren duren. (Men spreekt wel eens van 5 jaar, de fases doorlopen naar volwassenheid als vrouw zeg maar)

En daar heb je dus weer geen vagina voor nodig.

Ik was echt steeds dieper in het moeras aan het zakken en travestie was in die tijd mijn enige lichtpunt in de lange donkere tunnel.
De eenzaamheid was echt wel heel erg geworden .... eigenlijk had ik inderdaad niet veel keuze meer.

Food for thought. Als je nou bijvoorbeeld ging autoracen om de eenzaamheid te doorbreken, was je dan coureur geworden? Of was je eigenlijk nooit tv maar altijd al trans? Zoals ik het beleefd heb, had ik geen enkele andere keuze behalve een treinmachinist de stuipen op het lijf jagen.

[Frederique_]

Vanzelfsprekend. Alleen zou je niet de srs an sich als einddoel moeten hebben, maar je socialisatie als trans(vrouw).

Ik ben het niet met je eens. Je zou vrede met je eigen lichaam als einddoel moeten hebben. Genderdysforie is namelijk niets meer of minder dan het verschil tussen je gevoel/zelfbeeld en je lichaam.

Je kunt jezelf prima leren om je niets van een ander aan te trekken - en er zijn in de samenleving altijd wel groepen te vinden waar je je thuis zult voelen. Zolang je geen vrede met je lichaam hebt zul je altijd psychische of sociale ongemakken of problemen (afhankelijk van de mate van genderdysforie) houden.

Groetjes,

Frederique

[Morbide]

Dat ook Frederique. Alleen komt dat vaak eerder, daarom noem ik het geen einddoel.

[lief dinnetje]

melina_r schreef:

Verder ook de sociale integratie als vrouw ..... dat kan zeker nog jaren duren. (Men spreekt wel eens van 5 jaar, de fases doorlopen naar volwassenheid als vrouw zeg maar)


En daar heb je dus weer geen vagina voor nodig.

Ik wel, want mijn vrouwelijke seksualiteit is onderdeel van volwassen worden als vrouw voor mij.
Met andere woorden vaginale 'penetratie' door een man is voor mij een heel belangrijk gegeven als vrouw.
Psychisch zeker, want het verlangen is ergens al jaren aanwezig.
Zou dat ook niet zo zijn voor de meeste hetero-vrouwen ?
Zijn ze daar niet mee bezig op een bepaalde leeftijd ?

Groeten,

Melina

[Frederique_]

Hoi Petra,

Socialisatie klinkt in mijn orgen erg (= te veel) naar assimilatie. En daar ben ik op tegen. Misschien helpt het als je aangeeft wat je precies met socialisatie bedoelt?

Groetjes,

Frederique

[Morbide]

Ik wel, want mijn vrouwelijke seksualiteit is onderdeel van volwassen worden als vrouw voor mij.
Met andere woorden vaginale 'penetratie' door een man is voor mij een heel belangrijk gegeven als vrouw.
Psychisch zeker, want het verlangen is ergens al jaren aanwezig.
Zou dat ook niet zo zijn voor de meeste hetero-vrouwen ?
Zijn ze daar niet mee bezig op een bepaalde leeftijd ?

Ik vind het hebben van seks geen (of hooguit een verwaarloosbaar) deel van sociale integratie. Met het gros van de mensen die je ontmoet duik je immers niet het bed in.

[Morbide]

Socialisatie klinkt in mijn orgen erg (= te veel) naar assimilatie.

Dat is het ook wel een beetje. Met socialisatie bedoel ik gelezen worden als lid van het gewenste geslacht. Althans, in eerste instantie. Passabiliteit in de praktijk zeg maar. Tenzij je doelbewust tussen de geslachten in wilt leven, een essentieel onderdeel van een transitie. Het betekent niet jezelf aanpassen naar de norm. De norm kan namelijk ook aangepast worden aan jou. Daar is alleen wel hard werken voor nodig.

[lief dinnetje]

Morbide schreef :

Food for thought. Als je nou bijvoorbeeld ging autoracen om de eenzaamheid te doorbreken, was je dan coureur geworden? Of was je eigenlijk nooit tv maar altijd al trans?

Wat ik wel zeker weet is dat ik altijd travestieneigingen heb gehad.
Ik heb in mijn jeugd geen enkele periode gekend dat het niet aanwezig was. Ik was altijd op zoek naar een mogelijkheid om toch maar (ongemerkt) bij de kleerkasten van mijn 2 zussen te geraken.
Mogelijk was dat toen al transseksualiteit, maar wie zal het zeggen.
Ik kon het toen zeker niet op die manier benoemen.
Een tijdje werkte dat wel min of meer .... als jongen proberen te functioneren en af en toe dan toegeven aan mijn travestie-gevoelens.
Maar je wil dan altijd meer en meer ..... het werkt verslavend ....totdat je begint vast te stellen dat elke maand uiteindelijk de helft van je loon naar kleding/pruiken/plakborsten gaat. Dingen die je eigenlijk nauwelijks of nooit kan of mag dragen in het dagelijkse leven.

De bom barst dan toch vroeg of laat ..... je kan dat nooit blijven afdekken.

Groeten,

Melina

[Janiek_]

Ik vind het hebben van seks geen (of hooguit een verwaarloosbaar) deel van sociale integratie. Met het gros van de mensen die je ontmoet duik je immers niet het bed in.

Mee eens. Ik ken nogal wat vrouwen die nooit getrouwd zijn geweest en als ik ze moet geloven ook nooit vaginaal gepenetreerd zijn door een man. Om nou te zeggen dat die niet (of onvolledig) sociaal geïntegreerd zijn?

Voor mijn gevoel (en dat is ook de achtergrond van mijn plagerij tegenover Esther) gaat het bij socialisatie om welke rol je in de levens van anderen speelt. Ten eerste in de levens van wie je na staan, vervolgens in wat voor deel van het werk dat nodig is om de wereld draaiende te houden je voor je rekening neemt.
Met een camp outfit een homofobe barman trotseren is gewoon een heel ander verhaal.

Sociaal als vrouw functioneren, of acceptatie vinden als transgender, daar heb je in eerste instantie geen vagina voor nodig. Hoe het met je seksuele functioneren zit, is natuurlijk een ander verhaal.

[lief dinnetje]

Morbide schreef :

Ik vind het hebben van seks geen (of hooguit een verwaarloosbaar) deel van sociale integratie. Met het gros van de mensen die je ontmoet duik je immers niet het bed in.

Dat is juist, maar als je echt wil gaan voor een vaste partner en vaste relatie met een mannelijke hetero partner lijkt het me toch wel een belangrijk gegeven.
Uiteraard is dat maar een onderdeel van het geheel.
Maar voor mij in deze fase van ontwikkeling een nogal belangrijk gegeven, waarschijnlijk ook wel omdat dat stuk van mezelf tevoren nooit op gang is kunnen komen.

Groeten,

Melina

[Esther Vos]

Petra schreef:

gelezen worden als lid van het gewenste geslacht.

Ik dacht dat het daar nu juist om ging bij Transgenderisten. Wat is het hokje waar anderen jou in willen hebben. Zijn de pure Tg's niet een gender op zich. Wie is dat toch die steeds schrijft dat je nooit vrouw kunt worden alleen Transseksueel.
Zoals ik er nu bij loop kun je mij echt niet in één hokje stoppen tenzij je één aspect neemt, mijn lelijke kop, en daar mijn gender aan op hangt.

Voor de geïnteresseerden: ik ben vandaag gekleed in een dames-spijkerbroek en omdat ik mijn correctief broekje aanheb heb ik dus een vrouwelijk kruis. Daarop draag ik een zwart topje met lange mouwen en boothals. Verder in één oor een roze steker en in het andere een flinke zilveren ring en ik heb mijn hondenhalsband om. Als ik dan door de stad loop met mijn paarse zonnebril op en mijn ongeschoren kop, vanwege mijn baaldag, krijg ik veel vragende blikken. Vandaag hoor ik echt tot die derde gender en een operatie zal daar niet veel aan veranderen.

Groetjes Esther

[Janiek_]

Vandaag hoor ik echt tot die derde gender en een operatie zal daar niet veel aan veranderen.

Vandaar dus mijn associaties met Little Brittain, alweer:

I'm queer and I'm here! Get used to it!"

[Morbide]

Esther, wat is volgens jou gender?

[Esther Vos]

OK wat is volgens mij “gender”.

Ik sluit me voor mijn mening aan bij de Queers, althans sommigen van hen.
De algemene tendens is dat gender de sociologische, ethologische, en culturele aspecten omhelst van de geslachtskenmerken. De biologische zaken vallen hier onder de noemer sekse. Dit laatste deel ik niet. Ik vind dat de biologische aspecten net zo onderdeel uitmaken van mijn gender als mijn gedrag. Sterker nog, het één is in veel gevallen het gevolg van de ander. Daar waar dit niet op elkaar aansluit spreek je van genderdysforie. Zo leg ik het uit en zo past het het beste bij mij.

Ik ben ook niet één van die mensen die het verstand los ziet van andere lichamelijke zaken. Het is gewoon een orgaan. Het enige verschil is dat wij ons bewust zijn van dat wat er uitkomt. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de lever waar we niet constant van bewust zijn. Maar ik dwaal af.

Als ik kijk naar mijn situatie en die leg naast de gangbare begrippen moet ik vaststellen dat de mensen die ik opzoek veelal met het T-zijn van doen hebben(sociologisch). Mijn gedrag is wezenlijk veranderd(ethologisch) en is niet te omschrijven als M of V maar iets ertussen in, Transgender dus. Op cultureel gebied kan ik alleen zeggen dat mijn schilderstijl veranderd is, maar dit was toch al een constant veranderend proces.
Hoe dan ook is mijn hele genderidentiteit op dit moment een mengelmoes van zogenaamde M en V aspecten. Ik noem dit een derde gender-identiteit. Volgens mij heeft iedereen dat, maar ja ik ben niet begonnen met mensen in die claustrofobische hokjes te stoppen.

Even over de begrippen: Transgender is zowel een paraplu-term als een gender-groep.
Mensen die vallen onder de paraplu-term, Alle T’s dus, heten transgenders. Mensen die horen bij de groep “Transgenderisme” heten Transgenderisten. Om het nog makkelijker te maken: Een travestiet is een Transgender, een transgenderist is dat ook. Een travestiet is geen transgenderist, want die is travestiet.

Groetjes Esther

[Janiek_]

Even over de begrippen: Transgender is zowel een paraplu-term als een gender-groep.
Mensen die vallen onder de paraplu-term, Alle T’s dus, heten transgenders.

Goh, laat ik nou altijd gedacht hebben dat het om een paraplu-groep en een gender-term ging....

mag ik even losbarsten in gezang?!

"Loopt u zo alleen in de regen, juffrouw, mag ik u een eindje vergezellen"
"Nou, ik ben daar eigenlijk tegen, meneer, dat zal ik u maar dadelijk vertellen"
"Pardon, juffrouw, maar 't regent zo, kom, geeft u mij een arm"
"Het mag niet van m'n moe, meneer, maar 't is wel lekker warm"
Samen met u onder 'n paraplu
Samen met u onder 'n paraplu
Ze liepen door de plassen heen, spattend en spettend
Je kon geen hand voor ogen zien, het regende ontzettend
"Is 't niet gezellig, zo samen, juffrouw, is 't niet gezellig in de regen"
"Dank u, ik ben waar ik zijn moet, meneer, bij de halte van lijn negen"
"Pardon, juffrouw, de tram is weg, ik breng u naar de bus"
"Nou kijk, 't mag niet van m'n moe maar 't is wel lekker knus"
Samen met u onder 'n paraplu
Samen met u onder 'n paraplu
Ze liepen langs de waterkant, ze liepen langs de gracht
Zo wandelden ze hand in hand door de regen in de nacht
Hij zei: "Juffrouw, pas op die plas, de weg is hier ook zo smal"
En, ploemp, ze lagen in de gracht, met paraplu en al
Ze werden uit de gracht gevist; de juffrouw zei: "Meneer
U ziet, m'n moe had toch gelijk en dit doe ik nooit meer"
"Loopt u zo alleen in de regen, juffrouw, mag ik u een eindje vergezellen"
"Nou, ik ben daar eigenlijk tegen, meneer, dat zal ik u maar dadelijk vertellen"
"Ik heb een paraplu, juffrouw." "Dat is een goed idee
Want daar komt mijn familie aan, die gaat ook met ons mee"
Samen met u onder 'n paraplu
Samen met u onder 'n paraplu