Beperkt houdbaar

[dhiamara]

Bedankt Mina voor dit geschreven stukje.

[Janiek_]

Dat heb ik in een andere draad ook al eens gezegd: de "partners van" zouden hoogstwaarschijnlijk een beetje vies zijn van Mila's "medeleven", behalve degenen die wel een duwtje in de rug kunnen gebruiken, omdat ze zelf de scheiding nog niet aandurven.

Misschien is het een goed idee als Mila gendertherapeute zou worden, maar dan niet voor transwatdanook, maar voor diens partner!

Zoals ik al zei: ze zullen er niet op zitten wachten om Mila's hatelijkheden richting hun partners ook nog eens op hun schouders geladen te krijgen. Een therapeut(e) moet onpartijdig zijn, anders werkt het niet. En als je een vriendin hebt, die steen en been klaagt over die vent van d'r, dan moet je rustig luisteren en (niet te enthousiast) knikken. Laat het uit je hoofd om er een schepje van jezelf bij te doen, want dan gaat ze het opeens voor die klootzak opnemen en dan heb jij het gedaan. Klassiek, dat. En zelfs als ze echt van hem weg is, moet je nog voorzichtig zijn met het erin te wrijven wat voor ellendeling het wel was. Ondersteunen in dat ze "voor zichzelf gekozen heeft" is voldoende.

Verder vind ik dat je een mooi stukje hebt geschreven. Je begint kennelijk steeds meer jezelf te worden.

In mijn ogen zijn mensen mooi door wat ze uitstralen en niet door wat ze aan zich laten doen, hoewel dat ook z'n charmes kan hebben.

[Dorine]

Voor mij is Mila ook een beetje gendertherapeut geweest, een soort poortwachter. Een negatieve impuls naar de minder passabelen onder ons om je te bedenken dat de wereld niet een warm bad voor je zal zijn.

Ik sluit mij eigenlijk wel aan bij het inhoudelijke van Mina en Janiek. Dat neemt niet weg dat er een hele diepe wens in mij leeft 100% passabel te zijn. Ik ben het niet eens dat jullie dat gebrek aan zelfvertrouwen noemen, het is meer dat ik geen reden voor aanstoot wil zijn. Ik wil niet opvallen, uitleggen steeds weer, ik ben geen activist

Het gekke is wel dat als je geluk hebt en al min of meer passable bent doordat je jong bent begonnen of gewoon al vrouwelijk dan mis je wel een belangrijke levensles: tegen de stroom in en alle waarschijnlijkheid je eigen weg volgen. Die kracht is juist zo mooi en zie ik nu al bij Mina en Janiek bijvoorbeeld, ook al zit ik wat anders in elkaar denk ik. Mijn kracht zit meer in de stilte en juist niet in hoe ik leef. Ik vind de kritiek van moeiteloos overgegane transen op hun zusters die het moeilijker hebben eenzelfde makkelijke hooghartigheid hebben als die van telegraaflezers die het allemaal maar onzin vinden (nou krijg ik weer te horen dat telegraaflezers ook mensen zijn).

Met of zonder die kracht wil ik nog steeds 100% passable en liefst met terugwerkende kracht als meisje geboren worden, ik hoef al deze strijd en al dat er tussen in gedoe niet, ik walg ervan, alleen al die @$@ epilatie

Trouwens in dit stukje moet Frederique natuurlijk ook genoemd worden als iemand die haar angsten aangaat en overwint. Ik lees het allemaal ademloos maar uiteindelijk geldt voor mij alles of niets

stealth is geen optie maar ik wel wel boodschappen kunnen doen zonder opstootjes te veroorzaken

mooi fotootje trouwens Mara, is dat je nieuwe zelf post ffs?

[mila]

< het is meer dat ik geen reden voor aanstoot wil zijn. Ik wil niet opvallen, uitleggen steeds weer, ik ben geen activist>

<maar ik wel wel boodschappen kunnen doen zonder opstootjes te veroorzaken>

Ik ben het 100% met je eens......ik heb het allemaal pre transitie meegemaakt, 26 jaar lang.

En ik zeg: nie wieder.

Mila.

[Janiek_]

Dat neemt niet weg dat er een hele diepe wens in mij leeft 100% passabel te zijn. Ik ben het niet eens dat jullie dat gebrek aan zelfvertrouwen noemen, het is meer dat ik geen reden voor aanstoot wil zijn. Ik wil niet opvallen, uitleggen steeds weer, ik ben geen activist

Laat je ook door niemand pushen om activist te worden, hoor, als dat niet van binnenuit komt. En van mij zul je niet horen dat de wens 100% passabel te zijn een gebrek aan zelfvertrouwen is. Het lijkt me heerlijk, ik gun het iedereen. En zelf heb ik voldoende geluk met mijn uiterlijk, dat ik niet opvallend ben in het straatbeeld en dus niet de last daarvan hoef te dragen. Gun ik ook iedereen.

Ik hoop dat jij ook, naarmate je verder komt in jezelf te laten zien zoals je gezien wilt worden, de ervaring zult hebben dat het met minder dan 100% ook kan. En dat er, om jezelf een sociaal gedragen mens te voelen, meer dingen zijn die daarbij een positieve rol kunnen spelen dan je uiterlijk.

[mina]

@ mooie foto janiek


Hoi,
Dorine, ja actievoeren is ook niet mn motivatie nee

Wat ik me wel steeds meer besef wat ik enorm mis is een gladde huid en ik heb eigenlijk echt een pruik nodig. En als geld geen rol zou spelen zou ik waarschijnlijk ook proberen om er zo leuk en vrouwelijk mogenlijk uit te zien.
Wat ik ermee wilde zeggen is dat dat gemis niet direct knaagt aan mn gevoel voor eigenwaarde of in de weg staat met mijn identiteit momenteel.
Dat hele man/vrouw gedoe zegt me in mn hart eigenlijk niet zoveel. Ik kan me man voelen, ik kan me vrouw voelen. Maar van de buitenkant zou ik er dus wel het liefst als een meisje uitzien, om de kleding te dragen die ik leuk vind... omdat ik graag als meisje gezien wordt...en verder ook om niet zo op te vallen als "tussengender". Er zijn nl genoeg mensen die zich zowel man als vrouw kunnen voelen maar wel kiezen voor 1 geslacht.
Ik kies niet voor vrouw omdat het praktisch nogal ingewikkeld is.
Dat ik me soms man voel betekent dus niet dat ik dat man-zijn op een of andere manier uitdrukking wil geven in mn uiterlijk verschijning naar de buitenwereld toe. Ik zou wel eens willen ervaren hoe het is om sociaal als meisje/vrouw geaccepteerd te worden (of als TS) ipv als jongen met een overduidelijk homo en vrouwelijke identiteit. maar ik vind het beter dan niets en het lukt me ondanks mijn lage passabiliteit niet dan maar voor "man" te kiezen. Ik ben liever een vrouwelijke man dan een man, met andere woorden.
Het heeft toch ook geen zin om jezelf continu met je uiterlijk te zitten kwellen... ondankbaar ook, er zijn mensen die verminkt zijn, of iets anders en die moeten ook de straat over.
Dan ben ik dankbaar dat ik tenminste een vriendelijke gezichtje heb, waar mensen niet zo erg van schrikken, en ik heb toch ook wel het gevoel dat ik enigszins als mezelf gaccepteerd word, en soms van harte ook. Om eerlijk te zijn komen nu juist mensen op me af om me een gevoel van acceptatie of waardering te geven (wat ik als jongen eigenlijk nooit had maar ook niet kon ontvangen want ik voel me gewoon niet zo <eenduidig jongen>). Als ze me nl als jongen zouden accepteren dan zouden ze dat doen met iemand die niet bestaat, ik krijg dan het gevoel dat mensen me niet zien, en dat ik mezelf niet laat zien...
dat is pas grauw en eenzaam.
Dan maar niet passabel,

*dit ben ik*

x,

[mina]

Hoi Patricia,
Dat heb je goed samengevat: jezelf zijn.

Ik heb best wel voldoende realiteitszin op te merken dat ik er voor 60% clown en voor 40 % meisjesachtig uitzie;
en ik vind het eigenlijk helemaal niet erg... ik heb me ergens altijd wel een beetje een clown gevoeld en een meisje ook

Ah je moet toch een manier vinden om blij te zijn met jezelf, dat mag en kan je niet van anderen laten afhangen;
dan kun je je levenlang wachten.
nee het is de bedoeling om nu te genieten en nu
zo goed en kwaad als het lukt tevreden te zijn met jezelf.

Het gaat er om of je lekker in je vel zit of niet, niet
om de buitenkant..

een heel mooi schilderij met een waardeloze inhoud hang je uiteindelijk ook niet aan je muur.

groeten

[Frederique_]

@Mina,

Ik ben het helemaal met je eens!

@Janiek

Mooie foto, alle bewondering voor die persoon. Alleen jammer van die sigaret...

Groetjes,

Frederique

[Coco]

't Is dat er een smilie staat, anders zou ik nog gaan denken dat je het meent, Patries.

[Coco]

Jij komt er wel.

[Coco]

Smaken verschillen nu eenmaal, Patries. En dat is maar goed ook. Dan kunnen we ten minste dagelijks nog enigszins van een gemêleerd gezelschap genieten.