Vrijheid van gender - en waarom dit belangrijk is

[Morbide]

Voor wie wil weten hoe de visies binnen de medische wereld zich op dit punt ontwikkeld hebben, is er deze studie beschikbaar:

http://tonderzoek.files.wordpress.com/2 ... e-1869.pdf

Daar ga ik vandaag eens rustig voor zitten. Dank. Ook de link naar dat BMEzine vind ik erg interessant. Bovendien hou ik wel van een potje griezelen. =)

[Morbide]

Dat minimaal 25% afvalt zegt helemaal niets.
Die minimaal 25% kan afvallen omdat:
* men de procedure te lang vindt, men gaat dan via Tanja van Hengel + andere endocrinoloog verder
* men zelf wel hormonen via internet krijgt
* men toch vindt dat men te vroeg is - men komt dan later bij hetzelfde of een ander genderteam terug
* men de hele behandeling zwaar kl*te vindt maar wel bij een genderteam behandeld wil worden, men trekt dan naar Groningen of Gent
* men afgewezen wordt door het VU-genderteam omdat de VU haar verantwoordelijkheid niet durft te nemen
* men doorverwezen wordt door het VU-genderteam naar de GG&GD of Humanitas omdat de VU van mening is dat er iets anders aan de hand is

*zucht* Je maakt het wel erg bont Frederique. Mensen die bovenstaande redenen aanwijzen als argument om af te haken, hebben mijns inziens niks bij de VU te zoeken. Reden nummer 3 vind ik wel het vreemdst. Ik ken geen trans die ooit gezegd heeft goh, ik wou dat ik nog een jaartje of 10 had gewacht. Wel heb ik vaak gehoord dat transen, waaronder ik, zeggen goh, ik wou dat ik dit 10 jaar eerder had gedaan. Alleen het feit al dat de GAB door de patiënt als te vroeg ervaren wordt en dat deze patiënt er dus voor kiest om in het geboortegeslacht door te blijven leven, lijkt mij een enorme contra-indicatie.

[Morbide]

Ten tweede omdat je voordat je oestrogenen gaat krijgen een contract moet ondertekenen. In dat contract staat letterlijk: "In het komende jaar zal ik, voor zover dat nog niet is gedaan, een aantal mensen gaan vertellen wat er met mij gaat gebeuren. Deze mensen zijn familieleden, vrienden, kortom, alle voor mij belangrijke mensen die mij zullen zien veranderen. In het komende jaar zal ik geheel gaan leven als vrouw: ik zal mijn uiterlijk in die richting gaan veranderen, voor zover nodig, en een nieuwe voornaam kiezen".

En dat vind jij gek? Ik niet, ik vind het volstrekt normaal dat als de VU besluit om iemand een GAB aan te bieden, dat er dan ook verwacht wordt dat diegene aan gaat tonen dat zhij dat daadwerkelijk aankan. Dat doe je dus d.m.v. een RLE. Dat die RLE misschien wel wat korter kan, is een heel ander verhaal. Dat er wat aan de wachtlijsten moet gebeuren ook. Is het misschien ooit in je opgekomen dat er maar 1 gesprek per maand kan plaatsvinden omdat de VU het druk heeft? En dat één manier om de VU wat te ontlasten is dat mensen die geen volledige GAB willen zich dan ook niet bij de VU aan moeten melden maar dat buiten de VU om gaan bewerkstelligen?

[Janiek_]

@ Frederique:

Fascinerend, hoe rationeler je argumenten lijken te worden, hoe groter onredelijkheid ze lijken te verpakken.

Het VUmc is niks voor jou. Die verzorgen een geslachtsaanpassende behandeling voor mensen die echt niet anders kunnen dan in het tegenovergestelde geslacht te gaan leven. Dat is een beperking, zullen ze ook grif toegeven. Daar hebben ze allerlei -in mijn ogen- heel legitieme redenen voor, die in deze al jaren lopende discussie ook al ettelijke keren de revue zijn gepasseerd.

Hoewel ik je ook af en toe hoor zeggen dat je gevoelens van verzet tegen het VU draaglijker worden, lijkt het alsof een discussie als deze je weer aanzienlijk verhardt. Steeds extremer geluiden.

Heb jij je wel eens afgevraagd hoe je je leven als transgender vorm zou geven als dat VU helemaal niet bestond?

Ik ken een transgender die al 10 of meer jaren met borstprothesen door het leven gaat. De vraag of een behandeling bij het VU niet beter voor haar zou zijn is ook voor haar niet ver van haar bed. Zij leeft een creatief leven. Als ik naar jou kijk, heb ik het idee dat jij een welhaast tomeloze energie hebt, veel meer dan ik, maar goed ik ben ook een stukje ouder en heb andere verantwoordelijkheden. En dan zie ik hoe je die energie al jaren gebruikt om ahw met je schedel als een drilboor een dikke muur te lijf te gaan. Lijkt me zonde: idealisme maakt meer stuk dan je lief is.

[Frederique_]

Hoi Nanette en Petra,

Die 14 maanden bestaan uit een wachttijd van 7 maanden, 1 vakantiemaand en 6 maanden diagnosefase (dus: 6 gesprekken met mijn eigen psycholoog en 1 gesprek met een andere psycholoog incl. invullen van vragenlijsten). Er ligt nu een voorstel bij het genderteam, als dat positief is wordt mijn gesprek in december de laatste (= 6e).

*zucht* Je maakt het wel erg bont Frederique. Mensen die bovenstaande redenen aanwijzen als argument om af te haken, hebben mijns inziens niks bij de VU te zoeken. Reden nummer 3 vind ik wel het vreemdst. Ik ken geen trans die ooit gezegd heeft goh, ik wou dat ik nog een jaartje of 10 had gewacht. Wel heb ik vaak gehoord dat transen, waaronder ik, zeggen goh, ik wou dat ik dit 10 jaar eerder had gedaan. Alleen het feit al dat de GAB door de patiënt als te vroeg ervaren wordt en dat deze patiënt er dus voor kiest om in het geboortegeslacht door te blijven leven, lijkt mij een enorme contra-indicatie.

Hoi Petra,

Ik ken zeker twee transen die dat tijdens de diagnosefase gezegd hebben. Ze hebben zich beide na een paar jaar opnieuw bij de VU gemeld en zijn daarna alsnog de hele procedure doorgegaan. Oftewel: dat jij je iets niet kunt voorstellen betekent geen contra-indicatie voor behandeling.

Er gebeurt van alles tijdens de diagnosefase. Het is echt -te- gemakkelijk om van al die mensen te zeggen dat ze terecht afvallen voor een behandeling. Net als dat het -te- gemakkelijk is om over alle spijtoptanten te zeggen dat ze beter geen behandeling hadden kunnen hebben...

Hoi Janiek,

Ja, zo kun je het zeggen. Het ligt altijd aan mij. En iets willen veranderen wat niet klopt dat kun je beter niet doen, want dat is slecht voor de gezondheid ~zucht~

Groetjes,

Frederique

[Joanp]

Hallo,

Op gevaar af naar mijn hoofd gesmeten te krijgen niets in deze discussie te zoeken te hebben, toch maar even mijn bescheiden toevoegsel:
Pas nu, na 54 jaar als man te hebben geleefd en altijd wel het gevoel gehad dat er iets niet klopte, ben ik, aarzelend, zo ver te willen onderzoeken, wat er dan niet klopt en hoe daar dan mee verder te gaan. In mijn directe omgeving (echtgenote, dochter en zeer nauwe vrienden) ondervind ik, voor mij volkemen onverwacht, naast boosheid, verbazing en schrik, toch voornamelijk respect en compassie. Dit sterkt mij, maar maakt me ook nog onzekerder. Ik heb geen idee, welke emoties die ik ondervind echt zijn en het gevolg zijn van jarenlange ontkenning of "anders willen". Ik ga daar in mijn eentje of binnen ons kringetje niet uitkomen. Natuurlijk is het een gigantische stap om naar buiten te treden en beangstigt mij dat. Toch denk ik, dat het een voorrecht is in een land te leven, waar, met alle beperkingen van onze samenleving en ons stelsel van normen en waarden, het mogelijk is een luisterend oor te vinden en mogelijke hulp bij het ontrafelen van je verwarde gevoelens. Ik ben op zich iemand die heel slecht tegen regeltjes, overheden en dogma's kan. Toch denk ik dat een misschien wat trage procedure, waarvan ik hoop dat ze met respect wordt uitgevoerd, je kan behoeden voor overhaaste beslissingen, waarvan je de gevolgen zo snel nog niet kunt overzien. Naar mijn gevoel gaat het namelijk helemaal niet in de eerste plaats om mijzelf. Wat ik voel of wil is geheel en al mij eigen verantwoordelijkheid. Waar het mijns inziens om gaat zijn de gevolgen die van directe invloed zijn op dierbaren en andere nauw betrokkenen, ten gevolge van de keuzes die ik maak. Hoezeer ook beperkt door regels en procedures, denk ik, maar ik spreek hierin alleen voor mijzelf en heb nog geen enkele ervaring daarmee, dat het niet onverstandig is om objectieve mensen, zonder persoonlijke belangen, met ten minste enige kennis van zaken, je te laten adviseren, ook al houdt dat meteen in, dat de uitkomst je wel eens helemaal niet kan bevallen.

Joan

[Frederique_]

Hoi Joan,

Als jij daar behoefte aan hebt dan gun ik je dat van harte. Ik heb zelf ook sinds 2004 gebruik gemaakt van een (soort van) psycholoog buiten de VU om voordat ik me daar aanmeldde. Ik heb daar veel aan gehad (en heb er nu nog steeds veel aan).

Het probleem is dat de VU zo'n psycholoog-buiten-de-VU niet erkent en dat men bij iedereen, onafhankelijk van het leven-voor-de-VU en onafhankelijk van hoe iemand in zijn/haar psyche zit en onafhankelijk van zijn of haar hulpvraag, dezelfde procedure en hetzelfde slakkegangetje hanteert...

Vrijheid van gender (= de vraag hoe je je presenteert: in welke kleren, met welke kleuren, met welke naam, met welke lichaamsdelen, met welke stem, wie je wat wel-of-niet vertelt) zou in mijn ogen een grondrecht moeten worden. Je kunt pas -echt- jezelf zijn als je ook dat zelf mag invullen. Daarbij mag je best hulp krijgen, maar die hulp en die levenskeuzes moeten je niet (zoals nu) verplicht door de strot geduwd worden. Extreem? Net zo extreem gender-vrij als de zin die ik uit het VU-contract citeerde extreem gender-dichotoom is!

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

Vrijheid van gender (= de vraag hoe je je presenteert: in welke kleren, met welke kleuren, met welke naam, met welke lichaamsdelen, met welke stem, wie je wat wel-of-niet vertelt) zou in mijn ogen een grondrecht moeten worden. Je kunt pas -echt- jezelf zijn als je ook dat zelf mag invullen. Daarbij mag je best hulp krijgen, maar die hulp en die levenskeuzes moeten je niet (zoals nu) verplicht door de strot geduwd worden. Extreem? Net zo extreem gender-vrij als de zin die ik uit het VU-contract citeerde extreem gender-dichotoom is!

Waarom geef je dan zo af op het genderteam? Volgens mij moet je eerder afgeven op de minister van binnenlandse zaken of zelfs de minister-president. Zij zijn degene die op basaal niveau dit bepalen. Het genderteam is puur een "uitvoerende instantie". Zij maken de wetten niet.

[Frederique_]

Hoi Chantal,

Heb je dit bericht ook gelezen?
Het probleem zit misschien niet binnen het VU-genderteam, maar wel zeker BINNEN de VU.

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

Hoi Chantal,

Heb je dit bericht ook gelezen?
Het probleem zit misschien niet binnen het VU-genderteam, maar wel zeker BINNEN de VU.

Jij deze?

http://www.travestie.org/html/forum/vie ... 1179#81179

Je springt wel van de hak op de tak soms...

[Frederique_]

Hoi Chantal,

Als jij schrijft dat er regels van hogerhand zijn en ik geef je als reactie dat de VU die regels veel breder kan uitleggen dan ze doen omdat ook Tanja van Hengel/andere endocrinoloog/ander ziekenhuis veel sneller en patiëntvriendelijker kunnen, dan mag je van mij rustig terugwijzen naar het bericht waarin je schrijft dat de VU gebonden is aan regels vanuit de overheid, maar leg me dan a.u.b. eerst even uit waarom Tanja/andere endo/SRS buitenland dan NIET aan die wettelijke regels gebonden zouden zijn? En 't gaat me dan natuurlijk met name om de eerste twee(!).

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

~zucht~

Ik zucht wel even met je mee . Je reageert meteen verongeljkt alsof ik het op je gemunt heb. Toegegeven: je houding t.o.v. het VU irriteert mij wel; ik vind die onredelijk en meer dan eens getuigen van een diep wantrouwen in de mensen die je tegenover je hebt. Maar verder zie ik ook jouw worsteling, van buitenaf weliswaar, en jij kiest er ook voor om die met heel veel mensen te delen, zij het dan via zo'n ietwat abstract medium als een forum. En dat raakt mij toch, ook al is dat misschien niet zo goed voor mijn gezondheid.

Wie ben ik dat ik me ermee bemoei, maar hier mijn twee centjes: ik hoop van harte dat dit hele gevecht als resultaat zal hebben dat er ook bij jou dingen veranderen. Anders heb je straks wel twee borsten, maar grote kans dat je nog altijd diezelfde gevoelens van weerstand zult hebben.

[Frederique_]

Hoi Janiek,

Het irriteerde me dat je idealisme als iets negatiefs ziet, als iets dat mij kapot maakt. Ik zie mijn idealisme als een manier om de wereld waarin ik leef beter te maken. Ik zie in jou daarin een medestander, want we hebben inmiddels zij aan zij gestaan in 2 herdenkingsbijeenkomsten. En jij bent, net als ik, lid van het Noodles-forum, een collectief voor diversiteit en vrijheid van sexe en gender, zoals ze zelf aangeven.

Wat ik dan echt onbegrijpelijk vind is dat jij -het- symbool van genderdichotomie (de VU met zeer genderdichotome regels die dan ook nog aantoonbaar op papier staan) met hand-en-tand zit te verdedigen en dat jij niet lijkt te snappen waarom men die regels minder genderdichotoom zouden moeten worden.

Met alle respect, maar ik snap je echt niet.

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

Reden nummer 3 vind ik wel het vreemdst. Ik ken geen trans die ooit gezegd heeft goh, ik wou dat ik nog een jaartje of 10 had gewacht.

Ik wel. Ik ken iemand die 7 jaar later voor de tweede keer naar de VU ging en de behandeling afmaakte; zij zegt dat ze er de eerste keer psychisch niet klaar voor was, later wel. Ook ken ik verschillende transen die post-op gezegd hebben: Met de kennis en ervaring die ik nu heb, besef ik dat ik het ook niet/anders had kunnen doen. Of: Als in mijn tijd "transgender" een optie was geweest, had ik de kans gehad die eerst te verkennen en had ik wellicht andere keuzes gemaakt. Of iemand die halverwege de behandeling stopte en zich achteraf realiseert dat de VU aan zijn verhaal veel te vanzelfsprekend de diagnose transseksueel verbond.

Er is meer tussen hemel en aarde dan waar het genderteam rekening mee kan houden. Al met al lijkt het me voor hen een hachelijke onderneming.

[Frederique_]

Er is meer tussen hemel en aarde dan waar het genderteam rekening mee kan houden. Al met al lijkt het me voor hen een hachelijke onderneming.

Als ze hun ambities minder hoog zouden leggen (dus: niet bij "wij zullen vast gaan stellen of u genderdysfoor bent") en ze zouden de verantwoordelijkheid bij de patiënt laten liggen (door te zeggen: "dit is wat hormonen doen - is dit wat u wilt dan zullen wij dit doen") dan zou dit probleem opgelost zijn, nietwaar?

Groetjes,

Frederique