angst om herkent te worden

[petra71]

hoi allemaal

eerst wil ik jullie allemaal een heel goed 2008 wensen.

Nu mijn vraag..
Ik ben dit weekend voor het eerst de straat op gegaan als vrouw. Ik ben van nature heel onzeker en hou ook niet van aandacht en trek die ook niet graag naar mij toe. We (mijn vriendin en ik) zijn vrijdag eerst in het donker gegaan ( na 21:00 uur) en in een vreemde stad. Dat voelde al vrij ongemakkelijk maar ik moest het van mezelf doen. Ik ben vrij lang (1.80m) en loop het liefst op een grote hak, dus steek ook best een stuk boven mijn vriendin uit. De 2de dag zijn we naar een winkel ( kinkywinkel) van een kennis van ons hier in de stad gegaan en daar ben ik om gegaan naar Petra en heb daar een paar uur rond gelopen. Omdat het een winkel is waar mensen met een bepaald doel komen kijken ze niet op van een travestie en praten de mensen ook gewoon tegen je als of je een vrouw ben. Ik ben een paar keer buiten de winkel geweest om te roken en een paar mooie foto's te maken http://members.lycos.nl/slvp/hpbimg/IMG022.JPG http://members.lycos.nl/slvp/hpbimg/IMG019.JPG .

Het liefst zou ik als Petra de stad ik lopen en dan een paar winkeltjes bezoeken en lekker snuffelen, maar daar zit mijn angst omdat ik vrij groot ben en op mijn hakken boven de mensen uitsteek ben ik bang om herkent te worden als Peter en dat mensen mij daar over gaan veroordelen. Ik persoonlijk vind mijn gezicht ook nog niet echt vrouwlijk en heb soms het gevoel dat mensen meteen zien dat ik een man ben.

Dus ondanks dat ik zograag naar buiten wil houd die angst mij in de greep en weerhoud mij om te doen wat ik zograag zou willen doen.
wieowie heeft er advies.
alvast bedankt
Petra

[Frederique_]

Hoi Petra,

Allereerst: je ziet er prachtig uit!

En verder: het is niet gemakkelijk - niemand heeft ooit gezegd dat het gemakkelijk is...
Het is een kwestie van vaker doen. En je angsten durven te voelen en te benoemen. Dat doe je al goed (je kunt trouwens nog verder gaan: stel dat je iemand tegenkomt die je als Peter herkent, wat zou er dan kunnen gebeuren? Wat zou dit in het beste/minste geval kunnen betekenen?). Durf ook te erkennen dat het (soms) nog niet het moment is om verder te gaan. Of omgekeerd, te erkennen dat je verlangen zo groot is dat de angst maar even minder belangrijk is...

Mijn ervaring is dat als je die angsten (pijn, verdriet) durft te voelen dat je daar veel rustiger van wordt. En dat je dan de ruimte zult durven te nemen die je toekomt.

Succes, meid, je komt er wel!

Groetjes,

Frederique

[Bea-Smit.]

Hallo Petra,
als je de goede make-up spullen gebruikt om je baard schaduw weg te werken dan is dat probleem opgelost.
Maar je lengte geeft misschien wel een probleem. Hoewel ik ook vaak met 10 cm hakken loop te winkelen, (ben zelf 176) is het wel zo dat als ik lagere hakken neem ik ook minder opval, heb ik het idee. Maar ook de kledingkeus is dan van doorgevend belang.

En dan is het gewoon doen. Eventueel in een andere stad beginnen.
Kom naar Groningen, daar heb ik nog nooit last gehad.

Groetjes Bea.

[Ajira]

Hakken zijn heerlijk, maar vormen inderdaad een probleem soms.. Ik ben zelf 1.96, en heb een voorliefde voor platformlaarzen, dus je kunt je voorstellen wat voor een blikken ik af en toe krijg, hehe

Gewoon niet teveel zorgen maken, en het lekker rustig aan doen.. Je hebt in ieder geval al een grote stap gezet, de eerste keer is altijd super spannend

[miss_kimberly1962]

Hallo Petra,
meid je ziet er goed uit hoor, probeer over je eigen schaduw heen te stappen. Doe Rob de groeten van mij als je hem weer ziet
Kimberly

[petra71]

Hallo Petra,
meid je ziet er goed uit hoor, probeer over je eigen schaduw heen te stappen. Doe Rob de groeten van mij als je hem weer ziet
Kimberly

dat zal ik doen ik zie hem deze week nog dus dat komt helemaal goed

gr Petra

[Guest0]

hoi allemaal

eerst wil ik jullie allemaal een heel goed 2008 wensen.

Nu mijn vraag..
Ik ben dit weekend voor het eerst de straat op gegaan als vrouw. Ik ben van nature heel onzeker en hou ook niet van aandacht en trek die ook niet graag naar mij toe. We (mijn vriendin en ik) zijn vrijdag eerst in het donker gegaan ( na 21:00 uur) en in een vreemde stad. Dat voelde al vrij ongemakkelijk maar ik moest het van mezelf doen. Ik ben vrij lang (1.80m) en loop het liefst op een grote hak, dus steek ook best een stuk boven mijn vriendin uit. De 2de dag zijn we naar een winkel ( kinkywinkel) van een kennis van ons hier in de stad gegaan en daar ben ik om gegaan naar Petra en heb daar een paar uur rond gelopen. Omdat het een winkel is waar mensen met een bepaald doel komen kijken ze niet op van een travestie en praten de mensen ook gewoon tegen je als of je een vrouw ben. Ik ben een paar keer buiten de winkel geweest om te roken en een paar mooie foto's te maken http://members.lycos.nl/slvp/hpbimg/IMG022.JPG http://members.lycos.nl/slvp/hpbimg/IMG019.JPG .

Het liefst zou ik als Petra de stad ik lopen en dan een paar winkeltjes bezoeken en lekker snuffelen, maar daar zit mijn angst omdat ik vrij groot ben en op mijn hakken boven de mensen uitsteek ben ik bang om herkent te worden als Peter en dat mensen mij daar over gaan veroordelen. Ik persoonlijk vind mijn gezicht ook nog niet echt vrouwlijk en heb soms het gevoel dat mensen meteen zien dat ik een man ben.

Dus ondanks dat ik zograag naar buiten wil houd die angst mij in de greep en weerhoud mij om te doen wat ik zograag zou willen doen.
wieowie heeft er advies.
alvast bedankt
Petra

Hoi petra71,

jij ook een gelukkig nieuwjaar! Ik kan me je onzekerheid wel voorstellen, ik zo zou ook niet over straat durven, toch knap dat je het gedaan hebt!

Als je geen aandacht wilt trekken dan kun je beter in de kleren lopen die bij je geslacht horen. Lang ben je ook niet hoor, ikzelf ben 1.87, maar er is niemand die daar gek van opkijkt.

Ik persoonlijk vind mijn gezicht ook nog niet echt vrouwlijk en heb soms het gevoel dat mensen meteen zien dat ik een man ben.

Maar je bent toch ook een man?

Advies?

Ik denk dat er nog minder naar je wordt gekeken als je gewoon als man vrouwenkleren koopt, dan als 'vrouw'.

[Stephan]

Hoi Petra, ik zie op straat vaak genoeg lange vrouwen en 1,90 is niet per se een grote uitzondering.
Al kan ik me niet herinneren ooit een lange vrouw op hoge hakken gezien te hebben, maar wel op een hakje van 4cm ofzo.

Succes en de beste wensen.

[mireille]

Tja, de angst om herkend te worden... Het grappige is dat dat idee waarschijnlijk meer bij jezelf leeft dan bij je omgeving. Tuurlijk het is niet makkelijk allemaal, ik heb dit zelf ook een paar keer doorgemaakt. Je hebt het gevoel dat iedereen naar je kijkt en dat ze je door gaan hebben en vervolgens iets lelijks gaan zeggen. Ik denk dat juist het schuw over straat gaan juist de aandacht op je vestigt. Het is dan ook handig om een "doel" te hebben. Op je foto kom je redelijk neutraal over, op de grotere (avond)foto's zit je kapsel iets beter denk ik. Ook een mogelijke weggever zou je looppas en je houding kunnen wezen, maar dat is iets waar je vriendin misschien wel enige input op kan geven...

En wat als ze je herkennen ? Het is misschien ongemakkelijk maar je doet er niemand kwaad mee lijkt me. En je kan altijd nog later met die persoon het erover hebben. Mocht je elkaar al lang kennen en mocht die persoon je ineens laten vallen als een baksteen dan zegt dat meer over die persoon dan over jezelf.

En als je het "kunstje" een beetje door hebt, niets is grappiger dan zo over straat te gaan en werkelijk niemand die naar je op of omkijkt
Mensen zijn doorgaans bezig met een totaal ander doel dan T*'s te spotten moet je maar denken.

[lief dinnetje]

Petra71 schreef :

Het liefst zou ik als Petra de stad ik lopen en dan een paar winkeltjes bezoeken en lekker snuffelen, maar daar zit mijn angst omdat ik vrij groot ben en op mijn hakken boven de mensen uitsteek ben ik bang om herkent te worden als Peter en dat mensen mij daar over gaan veroordelen. Ik persoonlijk vind mijn gezicht ook nog niet echt vrouwlijk en heb soms het gevoel dat mensen meteen zien dat ik een man ben.

Dus ondanks dat ik zograag naar buiten wil houd die angst mij in de greep en weerhoud mij om te doen wat ik zograag zou willen doen.

Ja het is heel wat die eerste keer buiten.
Spannend is het wel natuurlijk.

De enige tip die ik je kan geven : echt niks van aantrekken en gewoon doen ! Verwacht echter niet dat iedereen je vlot als vrouw gaat zien hoor ....uiteraard niet, dan moet je echt wel extreem veel geluk hebben als travestiet. Zelfs na een pak operaties, hormonen en jaren ervaring vallen post-op transen nog wel eens door de mand en worden soms als man aanzien.
Met travestie is echt niks mis, dus waarom zou je je moeten verstoppen ?
Trouwens ik denk dat minstens 90% van de mensen die winkelen zo met hunzelf, hun eigen problemen of hun aankopen bezig zijn dat ze niet eens zullen omkijken.
Wat eventueel lastig zou kunnen worden is een controle door de politie, omdat je huidige uiterlijk (waarschijnlijk) niet echt klopt met de foto gebruikt op je ID papieren.
In België kan je een genderpas aanvragen waar 2 foto's naast elkaar worden geplaatst, eentje als man en eentje als vrouw (travestiet).
Dat kan je eventueel gebruiken bij een controle door de politie.

De angst zit waarschijnlijk dus vooral bij jezelf en daar moet je met de tijd proberen overheen te stappen.

Groeten,

Melina

[Morbide]

Wat eventueel lastig zou kunnen worden is een controle door de politie, omdat je huidige uiterlijk (waarschijnlijk) niet echt klopt met de foto gebruikt op je ID papieren.
In België kan je een genderpas aanvragen waar 2 foto's naast elkaar worden geplaatst, eentje als man en eentje als vrouw (travestiet).
Dat kan je eventueel gebruiken bij een controle door de politie.

De politie doet en deed nooit moeiljik bij mij. Het pasje waar je het over hebt is voor tv's misschien een idee maar voor transen is het eerder beledigend. Maar dat heeft meer met mijn aversie tegen de LKG te maken dan met dit draadje. Nederland kent het idee van een genderpas (wat een naam) dus ook.

[Irene]

De eerste keer over straat gaan is inderdaad lastig (voor jezelf om de drempel te nemen) Je zult merken dat als je de drempel eenmaal hebt genomen het gemakkelijker wordt. Dat mensen je doorzien is helemaal niet erg (als je dat zelf niet erg vindt tenminste). Doorgaans wordt er helemal niet op gereageerd en in het ergste geval een beetje verbaasd gekeken of onderdrukt gelachen.
Overigens vind ik het kopen van kleding gemakkelijker en femme dan en homme.

succes

Irene

[troeteltrans]

een man die zich niet schaamt voor travestie is pas een echte man
lol nee hoor ik weet niet wat echte mannen zijn,

Ik ben transgender en leef onpassabel en ik schaam me nooit voor wie ik ben, nooit gedaan ook, hoewel het wel heel lastig is en ik zie heus wel de blikken op straat en dat mensen over me praten, dat is niet leuk, maar ik schaam me nergens voor.

Ik kan me voorstellen dat als je jezelf als man identificeert dat het dan misschien een ander verhaal is..
Het is geheel afhankelijk van wat je over jezelf denkt, of jij je er voor schaamt travestiet te zijn of dat je denkt, kan mij niets schelen wat anderen van me denken, ik ben ik, en travestie is daar onderdeel van.

[ChantelleTV]

Zoals Frederique al schreef, het is niet gemakkelijk, ook ik ben met mijn 1,84 bepaald niet een van de kleinste, daarbij ben ik niet passabel, men ziet het vrijwel altijd bij mij. Zucht
Op hakken lopen is helaas voor mij niet weggelegd, dwz buitenshuis, als ik dat wel kon zou ik ivm mijn postuur evengoed op lage hakken lopen, want er zijn weliswaar vrouwen waar ik klein bij ben, maar die zie je dan ook niet op hakken lopen. Nog n zucht.

Dit zijn mijn adviezen, ik heb deze stappen zelf ook gezet.
Stap 1, lcht je woonomgeving en bekenden die je tegen kan komen in. Als je dan iemand tegenkomt die je herkent is dat tenminste geen ramp.
Stap 2, wen aan het gezien worden door overdag in de auto in drukke gebieden rond te rijden.
Je kunt de reacties peilen, terwijl je in een veilige omgeving zit.
Stap 3, dwing jezelf door bewust af te spreken dat je als vrouw komt, schoonheidssalons, winkels etc.
Stap 4, laat je eens opmaken door een schoonheidsspecialiste of visagist.
Verbazingwekkend hoe goed je er uit kunt zien.
Stap 5, ga als vrouw eens boodschappen doen in de super waar je als man ook komt, tenzij je een erg markant gezicht hebt, zal je waarschijnlijk niet eens herkent worden, neem wel een kassa met een oudere dame.

Ik kwam 2 jaar geleden uit de kast, maar vooral de laatste 2 maanden ga ik met toenemend zelfvertrouwen naar buiten, boodschappen doen, winkelen, naar de schoonheidssalon, even naar de buren, een praatje maken als ik een ingewijde op straat tegenkom, etc.

Naar mijn ervaring wordt je overal normaal behandeld, en diegenen die het zien durven of weten over het algemeen niets te zeggen. Ik heb zelf nog maar 1 negatieve ervaring meegemaakt, en dat was voor ik uit de kast kwam.

Chantelle.

[BE_VAN DE ZEE]

Hey ,
Hier Bé Van De Zee,
Ik ben een post-ops,wat wil zeggen dat ik nu een vrouw ben.
Heb ook ervaringen met het op straat herkend te worden.
Nobody is perfect.........
Maar is wel veel minder dan vroeger.
In je naaste omgeving,zijn de eerste 2 maanden de slechtste,en moet je ook doorzetten.
Velen hebben je als man gekend,en je krijgt van je directe omgeving ,soms lastige verwijten,naar je hoofd,gegooid.
Psychisch is da een heel zware periode.
Voor een travestie zal da ook wel ook zo zijn.
Want niet iedereen laat zich opereren,er zijn er die gewoon als travestie,als vrouw ,leven 24 op 24 uur.
Wat ik een tekortkoming vind aan het genderpas,is dat de 2é foto,ook vastgeplakt is.
Wat wil zeggen dat je die nie meer kan veranderen.
Trek er niet aan of probeer de fot,er niet af te halen.
Steek er langs de zijkant of onderkant een recentere bij.
Wat ook voor transgenders en transseksuelen er te kort op zit,is een vakje voor de medicatie van hormoontjes,die je neemt.
Kom je iets tegen op straat,bv. omvergereden,dan staat er nie bij wat je neemt,wat ik wel belangrijk vind.
Wanneer je hetzelf nie kan vertellen,spreekt je genderpas,voor jou.
Nog een tekortkoming op de genderpas,is wanneer je zoals in het voorbeeld,iets tegenkomt,kun je tussen andere mannen terecht komen.
Denk dat da voor sommigen onder ons niet de leukste ervaring zou zijn.
Je eigen pas ,staat nog onder je mannelijke naam.
Wat kun je doen.
Naar je huisarts gaan en daar een papier laten schrijven dat je bij opname,niet meer op een mannenkamer wil.
Voor mensen die in behandeling zijn met hormoontjes,kunnen da aan hun endocrinoloog vragen.
Wat ook handig is om meerdere afschriften te vragen aan verschillende dokters,als je op verschillende locatie's geholpen wordt.
Ze zullen je meestal op een kamer,alleen ,leggen.
Maar nie meer in een mannenkamer.
En de vooruitziendheid is een goede leidraad als er iets misloopt.
Groetjes aan allen,en hopelijk,zijn jullie er iets mee,Doei.......X X X