Transsexuelen en het vinden van een relatie
Moderator: Moderators
Transsexuelen en het vinden van een relatie
Voor transsexuelen is het ongelooflijk moeilijk om een partner voor het leven te vinden. Waar je als transsexueel vaak tegenaanloopt zijn 'admirers' en de zogenaamde 'bi-curious' mannen. Dit zijn de mannen die een speciale voorliefde hebben voor sexuele experimenten met een transsexueel of shemale of de zogenaamde 'bi-schierige' mannen die 'het weleens zouden willen proberen met een transsexueel. Ze zullen echter NOOIT durven kiezen voor een echte relatie met een transsexueel, daar zij vaak al getrouwd zijn en een transsexuele vrouw meer zien als 'iets voor erbij' of gewoon simpelweg te laf zijn om een relatie zonder schaamte aan te durven met een transsexueel. Vaak wordt er als reden aangevoerd: 'Sorry ik kan geen relatie met je beginnen, want mijn familie keurt dat niet goed', of 'sorry, mijn cultuur, te moeilijk.' of 'Maar mijn vrienden...' Het noodlot van veel transsexuele vrouwen is vaak dat zij tot niets anders dienen als slechts een sexueel experiment voor nieuwsgierige mannen.
Deze mannen vergeten echter dat transsexuele vrouwen net als alle andere vrouwen behoefte hebben aan liefde en genegenheid en net als alle anderen hunkeren naar gezelschap, romantiek en liefde. Vaak maken ze geen kans. Nadat er flink met ze is geexperimenteerd door die zogenaamde 'bi-schierige' mannen worden ze aan de kant gezet als oud vuil en kunnen ze weer verder gaan op hun zoektocht naar liefde. Vaak komt het voor dat zij hun levensverhaal en situatie eerst 100.000 keer moeten uit leggen aan diverse verschillende en geinteresseerde mannen, voordat er EINDELIJK EEN is die ervoor durft te gaan en die haar kan accepteren zoals zij is. De man vindt het wel spannend, maar te eng om ervoor uit te durven komen. Vaak zijn transsexuelen ware meesteressen in de liefde! Met een transsexueel beleef je vaak wat je in je stoutste dromen nog niet met een 'echte vrouw' hebt meegemaakt. Omdat ze zelf "man" geweest zijn, weten ze ook waar een man van kan genieten en juist om die reden zoeken deze mannen vaak het gezelschap van een 'T-girl'.
Ben ik nou homo?
Sommige mannen denken dat ze nu homo moeten zijn om verliefd te zijn op een transsexueel! Wat een onzin. Een Transsexueel is een vrouw en als ze PRE-Op is en haar 'oude geslachtsdeel' zit er nog, dan is ze net zo goed een vrouw als alle andere vrouwen. Alleen waar je dus het vrouwelijk geslachtsdeel zou verwachten zit een andere (tijdelijk)... MAAR wat is het probleem? Je houdt van haar (tenminste, dat nemen we dan aan) en je wil haar beminnen. Wat kan jou het dan schelen of er nu een penis zit of een vagina? Tenslotte gaat het om de persoon tot wie je je aangetrokken voelt! Je bent GEEN HOMO en waarom is het zo nodig er een etiketje aan te plakken? Het gaat tenslotte om je wederzijdse aantrekkingskracht. Bemin haar net zoals je een vrouw bemint, laat je door haar beminnen net zoals je je door een vrouw laat beminnen. Wie weet ontdek je in je transsexuele vriendin wel een verborgen schat die je nooit voor mogelijk had gehouden wanneer je nooit had overwogen om te kiezen voor een transsexuele vrouw!
Deze mannen vergeten echter dat transsexuele vrouwen net als alle andere vrouwen behoefte hebben aan liefde en genegenheid en net als alle anderen hunkeren naar gezelschap, romantiek en liefde. Vaak maken ze geen kans. Nadat er flink met ze is geexperimenteerd door die zogenaamde 'bi-schierige' mannen worden ze aan de kant gezet als oud vuil en kunnen ze weer verder gaan op hun zoektocht naar liefde. Vaak komt het voor dat zij hun levensverhaal en situatie eerst 100.000 keer moeten uit leggen aan diverse verschillende en geinteresseerde mannen, voordat er EINDELIJK EEN is die ervoor durft te gaan en die haar kan accepteren zoals zij is. De man vindt het wel spannend, maar te eng om ervoor uit te durven komen. Vaak zijn transsexuelen ware meesteressen in de liefde! Met een transsexueel beleef je vaak wat je in je stoutste dromen nog niet met een 'echte vrouw' hebt meegemaakt. Omdat ze zelf "man" geweest zijn, weten ze ook waar een man van kan genieten en juist om die reden zoeken deze mannen vaak het gezelschap van een 'T-girl'.
Ben ik nou homo?
Sommige mannen denken dat ze nu homo moeten zijn om verliefd te zijn op een transsexueel! Wat een onzin. Een Transsexueel is een vrouw en als ze PRE-Op is en haar 'oude geslachtsdeel' zit er nog, dan is ze net zo goed een vrouw als alle andere vrouwen. Alleen waar je dus het vrouwelijk geslachtsdeel zou verwachten zit een andere (tijdelijk)... MAAR wat is het probleem? Je houdt van haar (tenminste, dat nemen we dan aan) en je wil haar beminnen. Wat kan jou het dan schelen of er nu een penis zit of een vagina? Tenslotte gaat het om de persoon tot wie je je aangetrokken voelt! Je bent GEEN HOMO en waarom is het zo nodig er een etiketje aan te plakken? Het gaat tenslotte om je wederzijdse aantrekkingskracht. Bemin haar net zoals je een vrouw bemint, laat je door haar beminnen net zoals je je door een vrouw laat beminnen. Wie weet ontdek je in je transsexuele vriendin wel een verborgen schat die je nooit voor mogelijk had gehouden wanneer je nooit had overwogen om te kiezen voor een transsexuele vrouw!
- johnn
- Forum / Website Beheerder
- Berichten: 1365
- Lid geworden op: ma jun 18, 2001 2:00
- Locatie: Weiteveen
- Contacteer:
Hoi Thea,
Mooi en heel waar stuk wat je daar neerzet.
Ik praat vanuit eigen ervaring en het is idd precies zoals jij beschrijft.
Het enige puntje wat ik wel een beetje wil nuanceren is in de 1e alinea het 'NOOIT' .
Ik ben met je eens dat het weinig voorkomt, maar 'nooit' is iets te sterk, al was het maar door mijn bestaan (dus 1 is er in ieder geval )
Overigens (voor de criticasters) ik ben niks bijzonders...ben gewoon een eenvoudige man die het geluk heeft gehad een schat van een vrouw te ontmoeten.
Wij zijn heel gelukkig samen en dat er een stukje 'verleden' bij zit....nou, en??? maakt ons in het 'houden van' niet uit.
Mooi en heel waar stuk wat je daar neerzet.
Ik praat vanuit eigen ervaring en het is idd precies zoals jij beschrijft.
Het enige puntje wat ik wel een beetje wil nuanceren is in de 1e alinea het 'NOOIT' .
Ik ben met je eens dat het weinig voorkomt, maar 'nooit' is iets te sterk, al was het maar door mijn bestaan (dus 1 is er in ieder geval )
Overigens (voor de criticasters) ik ben niks bijzonders...ben gewoon een eenvoudige man die het geluk heeft gehad een schat van een vrouw te ontmoeten.
Wij zijn heel gelukkig samen en dat er een stukje 'verleden' bij zit....nou, en??? maakt ons in het 'houden van' niet uit.
Groetjes,
Eventuele spel of schrijffouten?? Vertel het mij en ik verbeter deze.
Ondertussen hoop ik dat u mij deze fouten kunt vergeven.......ik ben net een mens
Eventuele spel of schrijffouten?? Vertel het mij en ik verbeter deze.
Ondertussen hoop ik dat u mij deze fouten kunt vergeven.......ik ben net een mens
Ik ben het grotendeels wel eens met wat je zegt. Maar het is wel zo dat het voor velen van ons een (lange) tijd duurde voordat we het van ons zelf wisten/accepteerden/iets mee deden. Maar zodra we het dan weten verwachten we wel van iedereen om ons heen dat ze het ook meteen begrijpen en accepteren (dat deed ik althans) Wij hebben zelf meer tijd gehad om erover na te denken, misschien is 't niet zo gek als andere mensen dat ook nodig hebben?
Ik zelf heb weinig last gehad van bi-curious mannen en chasers/admirers omdat je ze toch vrij snel eruit pikt. Ik vertel het ze ook pas nadat ze me hebben leren kennen als persoon, als ik het ze vertel en ze kunnen er niet mee omgaan dat is dan erg jammer. maar dan heb ik zelf ook niks aan ze, ik kan, wil, en hoef niemand te dwingen het te accepteren of aan 't verstand te peuteren dat "ik toch echt heel leuk en normaal ben".
Als ze 't niks vinden is dat hun keus (en recht) hoe lullig 't ook klinkt.
Toen ik het mijn huidige vriendje vertelde was 't eerste wat ie zei: "Tell me more" dus dat heb ik gedaan en nu zijn we 5 maanden verder en 't is vooralsnog geen issue geweest. Heb z'n ouders, vrienden en familie ontmoet en voorzover ik weet weten hun niks (gaat ze ook niks aan, daar niet van..) Maar ik heb er wel naar gevraagd en toen zei hij dat ookal zouden ze het weten dat het zijn keuze en zijn leven is dus 't maakt hem weinig uit wat ze (zouden) denken.
Dus ze zijn misschien schaars, maar ze zijn er toch echt
Ik zelf heb weinig last gehad van bi-curious mannen en chasers/admirers omdat je ze toch vrij snel eruit pikt. Ik vertel het ze ook pas nadat ze me hebben leren kennen als persoon, als ik het ze vertel en ze kunnen er niet mee omgaan dat is dan erg jammer. maar dan heb ik zelf ook niks aan ze, ik kan, wil, en hoef niemand te dwingen het te accepteren of aan 't verstand te peuteren dat "ik toch echt heel leuk en normaal ben".
Als ze 't niks vinden is dat hun keus (en recht) hoe lullig 't ook klinkt.
Toen ik het mijn huidige vriendje vertelde was 't eerste wat ie zei: "Tell me more" dus dat heb ik gedaan en nu zijn we 5 maanden verder en 't is vooralsnog geen issue geweest. Heb z'n ouders, vrienden en familie ontmoet en voorzover ik weet weten hun niks (gaat ze ook niks aan, daar niet van..) Maar ik heb er wel naar gevraagd en toen zei hij dat ookal zouden ze het weten dat het zijn keuze en zijn leven is dus 't maakt hem weinig uit wat ze (zouden) denken.
Dus ze zijn misschien schaars, maar ze zijn er toch echt
- joy-ts
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 100
- Lid geworden op: za jan 28, 2006 11:07
- Locatie: arnhem
- Contacteer:
Of ik het ermee eens moet, weet ik niet. Ik heb sinds Juni 2007 een post-op getroffen en het kwam allemaal vanzelf. Nu zijn we al zover dat we dit jaar nog gaan samenwonen.
Ik kan me wel voorstellen dat sommige het moeilijk vinden, vooral om de ware te vinden. Ik zocht niks en kwam mijn schat vanzelf tegen.
Ik kan me wel voorstellen dat sommige het moeilijk vinden, vooral om de ware te vinden. Ik zocht niks en kwam mijn schat vanzelf tegen.
Gister durfde ik te strijden, vandaag durf ik te winnen.
-
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
JennyChan schreef :
Toen ik het mijn huidige vriendje vertelde was 't eerste wat ie zei: "Tell me more" dus dat heb ik gedaan en nu zijn we 5 maanden verder en 't is vooralsnog geen issue geweest. Heb z'n ouders, vrienden en familie ontmoet en voorzover ik weet weten hun niks (gaat ze ook niks aan, daar niet van..) Maar ik heb er wel naar gevraagd en toen zei hij dat ookal zouden ze het weten dat het zijn keuze en zijn leven is dus 't maakt hem weinig uit wat ze (zouden) denken.
Wel proficiat met je viend.
Ik denk ook wel dat het kan hoor.
Maar het is misschien voor ons nog net wat meer 'zoeken' dan voor een bio-vrouw.
Hopeloos is het zeker niet.
Punt is wel voor mij dat je zelf volledig mentaal/fysiek klaar bent om in een relatie te stappen.
Als je nog zelf met een pak vragen en twijfels zit in verband met je transitie en nieuwe sociale positie als 'transvrouw' dan maak je het een eventuele partner ook moeilijk.
Ik merk dat ik er nu zelf totaal anders mee kan omgaan dan bijvoorbeeld 1 jaar geleden.
Het neemt allemaal een beetje tijd en ik vind een schatting van 5 jaar om er volledig te staan als 'vrouw' , zowel fysiek als mentaal helemaal niet overdreven.
De puzzels vallen met de tijd zeker in elkaar .......
Groeten,
Melina
Toen ik het mijn huidige vriendje vertelde was 't eerste wat ie zei: "Tell me more" dus dat heb ik gedaan en nu zijn we 5 maanden verder en 't is vooralsnog geen issue geweest. Heb z'n ouders, vrienden en familie ontmoet en voorzover ik weet weten hun niks (gaat ze ook niks aan, daar niet van..) Maar ik heb er wel naar gevraagd en toen zei hij dat ookal zouden ze het weten dat het zijn keuze en zijn leven is dus 't maakt hem weinig uit wat ze (zouden) denken.
Wel proficiat met je viend.
Ik denk ook wel dat het kan hoor.
Maar het is misschien voor ons nog net wat meer 'zoeken' dan voor een bio-vrouw.
Hopeloos is het zeker niet.
Punt is wel voor mij dat je zelf volledig mentaal/fysiek klaar bent om in een relatie te stappen.
Als je nog zelf met een pak vragen en twijfels zit in verband met je transitie en nieuwe sociale positie als 'transvrouw' dan maak je het een eventuele partner ook moeilijk.
Ik merk dat ik er nu zelf totaal anders mee kan omgaan dan bijvoorbeeld 1 jaar geleden.
Het neemt allemaal een beetje tijd en ik vind een schatting van 5 jaar om er volledig te staan als 'vrouw' , zowel fysiek als mentaal helemaal niet overdreven.
De puzzels vallen met de tijd zeker in elkaar .......
Groeten,
Melina
Ja ook uit ervaring. En ook in het algemeen. Je hoort ook van veel andere transseksuelen dat het moeilijk is een mannelijke partner te vinden. Lesbische transseksuelen is een ander verhaal, dus dat heb ik maar even buiten beschouwing gelaten.JennyChan schreef:Was jouw eerste post jouw ervaring hiermee dan? Of gewoon in het algemeen?
-
- daar ben ik weer
- Berichten: 18
- Lid geworden op: za mar 15, 2008 23:56
transsexuelen en het vinden van een relatie
Hallo Thea,
Er zijn wel uitzonderingen hoor. Ik heb tijdens de vakantie een transsexueel ontmoet. Ik kwam haar tegen in een bar en ik dacht gelijk wat een mooie vrouw. Ik was gelijk verliefd op haar. Later bleek het een trans te zijn. Dat maakt me helemaal niets uit. Ik hou van haar, zoals ze is. Ik zelf ben ook transgender of transsexueel (dat weet ik nog niet)misschien scheelt dat. Maar onmogelijk is het dus niet!! Ik ben nu erg gelukkig met haar. Voor mij maakt het niet uit of ze wel of niet "zo'n ding" heeft.
Veel succes met het vinden van een lief mens, die houdt van je zoals je bent.
liefs en kusjes van Sacha.
Er zijn wel uitzonderingen hoor. Ik heb tijdens de vakantie een transsexueel ontmoet. Ik kwam haar tegen in een bar en ik dacht gelijk wat een mooie vrouw. Ik was gelijk verliefd op haar. Later bleek het een trans te zijn. Dat maakt me helemaal niets uit. Ik hou van haar, zoals ze is. Ik zelf ben ook transgender of transsexueel (dat weet ik nog niet)misschien scheelt dat. Maar onmogelijk is het dus niet!! Ik ben nu erg gelukkig met haar. Voor mij maakt het niet uit of ze wel of niet "zo'n ding" heeft.
Veel succes met het vinden van een lief mens, die houdt van je zoals je bent.
liefs en kusjes van Sacha.
-
- Banned Lid
- Berichten: 529
- Lid geworden op: ma dec 03, 2007 21:46
Re: transsexuelen en het vinden van een relatie
Wow een hele geruststelling dit bericht! Hoewel: ik geloof dat thea_ts omschreef dat ze op MANNEN valt en dus niet op 'mannen' die op slag verliefd worden op een TS, 'haar' (zie je eigen omschrijving: 'mens') accepteert zoals 'ze' is, omdat je zelf transgender bent, vermoedelijk TS zelfs...blonde sacha schreef:Hallo Thea,
Er zijn wel uitzonderingen hoor. Ik heb tijdens de vakantie een transsexueel ontmoet. Ik kwam haar tegen in een bar en ik dacht gelijk wat een mooie vrouw. Ik was gelijk verliefd op haar. Later bleek het een trans te zijn. Dat maakt me helemaal niets uit. Ik hou van haar, zoals ze is. Ik zelf ben ook transgender of transsexueel (dat weet ik nog niet)misschien scheelt dat. Maar onmogelijk is het dus niet!! Ik ben nu erg gelukkig met haar. Voor mij maakt het niet uit of ze wel of niet "zo'n ding" heeft.
Veel succes met het vinden van een lief mens, die houdt van je zoals je bent.
liefs en kusjes van Sacha.
Je zou zweren dat Mila dit postje in elkaar heeft gezet
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Ik heb nu bijna 10 jaar een relatie met mijn vriend, we hebben elkaar 3 weken voor de SRS ontmoet. En zoals in elke relatie is het niet altijd koek en ei, maar we zijn wel nog steeds bij elkaar. Wisselingen hooren thuis in de meeste relaties. Of dit een relatie is voor de rest van mijn leven weet ik niet. Hij wil graag kinderen (hij is 31, ik 47), en de kinderwens respecteer ik. Dus komt er een moment dat hij iemand anders tegenkomt die hem die kinderwens kan geven, ga ik niet dwars liggen. Ik kan altijd nog een lesbische relatie met mijn ex beginnen, die is nog steeds verliefd op mij.
-
- Banned Lid
- Berichten: 529
- Lid geworden op: ma dec 03, 2007 21:46
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25