Lachen is gezond!
Moderator: Moderators
-
MarjoleinJ
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 182
- Lid geworden op: di jun 26, 2001 2:00
- Locatie: Drenthe
- Contacteer:
*woops*
Hoi die hoi,
Even in het kader van de verluchtiging ....
Nou, gisteravond wat meegemaakt ...
Ik was met een vriendin gaan uit eten in Groningen in een klein restaurantje.
We zitten daar lekker intensief te babbelen want we hadden nogal wat bij te kletsen. We waren zo druk bezig met eten & praten dat we/ik helemaal niet op andere gasten zaten te letten.
Op een gegeven moment kijk ik eens rond - ik had uit m'n ooghoeken al wel gemerkt dat er aan het tafeltje naast ons een paar mensen waren komen zitten - zit daar ineens een collega van mij, met een paar vrienden (onbekenden voor mij)
op nog geen drie meter afstand *hihi*. Hij liet in ieder geval niks blijken en we hebben ook niets uitgewisseld. Hij heeft me volgens mij een keer echt aangekeken maar meer ook niet.
Vandaag hem toch eens aangesproken om te proberen uit te vinden of hij mij herkend had. Nou, niet helemaal. Dus toen heb ik maar gewoon gezegd van "nou, ik zat ook daar in dat restaurant gisteravond hoor" waarop hij zei "oookeeeee ... ik zat al te twijfelen, ik *dacht* dat ik je herkende maar wist 't absoluut niet zeker en om nou op de gok af iemand over zo'n onderwerp aan te spreken .... ".
Afijn, no problem... hij weet 't nu en vond 't helemaal geen probleem (had ik ook niet verwacht hoor, het is echt een hele aardige, eerlijke jongen!).
Sja, in hoeverre hij 't geheim houdt of niet, dat weet ik niet ... ik merk 't wel!
Eerlijk gezegd .. moest ik me inhouden om niet gisteravond even naar hem toe te lopen en te zeggen "hoi <....>, hoe is 'ie?" ... ik vind het helemaal niet vervelend om er voor uit te komen, eigenlijk ... het voelt wel lekker!!
Altijd al willen weten hoe het zou voelen om een collega tegen te komen ... nou, nu weet ik het Ik werk bij een niet zo heel grote organisatie (ongeveer 30 collegas) ...
/me *neuried een beetje*
Dikke kus & knuffel,
doeeewieeeeeeee!!!!
marjolein
Even in het kader van de verluchtiging ....
Nou, gisteravond wat meegemaakt ...
Ik was met een vriendin gaan uit eten in Groningen in een klein restaurantje.
We zitten daar lekker intensief te babbelen want we hadden nogal wat bij te kletsen. We waren zo druk bezig met eten & praten dat we/ik helemaal niet op andere gasten zaten te letten.
Op een gegeven moment kijk ik eens rond - ik had uit m'n ooghoeken al wel gemerkt dat er aan het tafeltje naast ons een paar mensen waren komen zitten - zit daar ineens een collega van mij, met een paar vrienden (onbekenden voor mij)
op nog geen drie meter afstand *hihi*. Hij liet in ieder geval niks blijken en we hebben ook niets uitgewisseld. Hij heeft me volgens mij een keer echt aangekeken maar meer ook niet.Vandaag hem toch eens aangesproken om te proberen uit te vinden of hij mij herkend had. Nou, niet helemaal. Dus toen heb ik maar gewoon gezegd van "nou, ik zat ook daar in dat restaurant gisteravond hoor"
waarop hij zei "oookeeeee ... ik zat al te twijfelen, ik *dacht* dat ik je herkende maar wist 't absoluut niet zeker en om nou op de gok af iemand over zo'n onderwerp aan te spreken .... ".Afijn, no problem... hij weet 't nu en vond 't helemaal geen probleem (had ik ook niet verwacht hoor, het is echt een hele aardige, eerlijke jongen!).
Sja, in hoeverre hij 't geheim houdt of niet, dat weet ik niet ... ik merk 't wel!
Eerlijk gezegd .. moest ik me inhouden om niet gisteravond even naar hem toe te lopen en te zeggen "hoi <....>, hoe is 'ie?" ... ik vind het helemaal niet vervelend om er voor uit te komen, eigenlijk ... het voelt wel lekker!!
Altijd al willen weten hoe het zou voelen om een collega tegen te komen ... nou, nu weet ik het
Ik werk bij een niet zo heel grote organisatie (ongeveer 30 collegas) .../me *neuried een beetje*
Dikke kus & knuffel,
doeeewieeeeeeee!!!!
marjolein
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?
But a dream within a dream?
-
anjatheefee
- ForumFan
- Berichten: 270
- Lid geworden op: vr nov 17, 2006 22:17
- Locatie: Flevoland
-
MarjoleinJ
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 182
- Lid geworden op: di jun 26, 2001 2:00
- Locatie: Drenthe
- Contacteer:
hoi die hoi,
nou, ik weet niet in hoeverre alle collegas het nu weten hoor! Ik weet niet of hij het doorverteld.
Mijn vriendin vind het *wel* vervelend ... Zij wil het liever niet aan de grote klok hebben hangen... hetgeen wel een beetje botst met mijn gevoelens; ik heb niks om me voor te schamen, vind ik. En de reacties van de mensen die 't weten bevestigen dat ook. Maar ja, daar is *zij* niet mee geholpen (helaas!).
Die ontmoeting was ook echt niet gepland; wij wonen niet in Groningen (pak 'm beet drie kwartier rijden er vandaan) en hoe groot is de kans dat je op een willekeurige avond een collega tegenkomt in een van de (vele) restaurantjes van Groningen en dan ook nog aan het tafeltje naast je?
Nou ja, als er verdere ontwikkelingen zijn dan laat ik het wel weten. Ik heb er nog steeds een goed gevoel bij!
doeewieeeeeeeeee!
marjolein
nou, ik weet niet in hoeverre alle collegas het nu weten hoor! Ik weet niet of hij het doorverteld.
Mijn vriendin vind het *wel* vervelend ... Zij wil het liever niet aan de grote klok hebben hangen... hetgeen wel een beetje botst met mijn gevoelens; ik heb niks om me voor te schamen, vind ik. En de reacties van de mensen die 't weten bevestigen dat ook. Maar ja, daar is *zij* niet mee geholpen (helaas!).
Die ontmoeting was ook echt niet gepland; wij wonen niet in Groningen (pak 'm beet drie kwartier rijden er vandaan) en hoe groot is de kans dat je op een willekeurige avond een collega tegenkomt in een van de (vele) restaurantjes van Groningen en dan ook nog aan het tafeltje naast je?
Nou ja, als er verdere ontwikkelingen zijn dan laat ik het wel weten. Ik heb er nog steeds een goed gevoel bij!
doeewieeeeeeeeee!
marjolein
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?
But a dream within a dream?
-
MissViv
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 92
- Lid geworden op: wo jul 11, 2007 21:45
- Locatie: Maastricht
- Contacteer:
He Marjolein!
Leuk berichtje! En nu afwachten of de rest van de collega's het binnenkort ook weet. Spannend!
Ik ben een tijdje geleden ook een bekende tegengekomen (in de kroeg). Hij wist van niks en hij heeft me ook niet herkend (naar ik weet).
Toen ik hem zag binnenkomen was ik eerst een beetje huiverig, maar later vroeg ik me ook af hoe het zou zijn geweest als ik gewoon op hem af was gestapt.
Misschien is jouw aanpak wel beter dan gewoon meteen op die persoon af te stappen. Anders wordt hij/zij er meteen mee geconfronteerd en daardoor (misschien wel) in verlegenheid gebracht tegenover zijn/haar vrienden. Niet iedereen reageert natuurlijk meteen positief. Maar door betreffende persoon de dag erna (of een week later) er persoonlijk op aan te spreken, heeft hij/zij even aan het idee kunnen wennen.
Succes ermee!
Liefs, Vivian
Leuk berichtje! En nu afwachten of de rest van de collega's het binnenkort ook weet.
Spannend!Ik ben een tijdje geleden ook een bekende tegengekomen (in de kroeg). Hij wist van niks en hij heeft me ook niet herkend (naar ik weet).
Toen ik hem zag binnenkomen was ik eerst een beetje huiverig, maar later vroeg ik me ook af hoe het zou zijn geweest als ik gewoon op hem af was gestapt.
Misschien is jouw aanpak wel beter dan gewoon meteen op die persoon af te stappen. Anders wordt hij/zij er meteen mee geconfronteerd en daardoor (misschien wel) in verlegenheid gebracht tegenover zijn/haar vrienden. Niet iedereen reageert natuurlijk meteen positief. Maar door betreffende persoon de dag erna (of een week later) er persoonlijk op aan te spreken, heeft hij/zij even aan het idee kunnen wennen.
Succes ermee!
Liefs, Vivian
Ik weet niet of het verhaaltje er bij past maar wil het toch ff kwijt.
Afgelopen zondag was het, zoals de meeste onder ons wel gemerkt hebben prachtig weer.
Mijn vriendin en ik hadden het idee opgepakt om een paar mooie foto's van mij te gaan maken voor op mijn site. Eerst waren we naar Gameren gereden en daar een paar mooie kiekjes gemaakt. Gameren is een erg gelovige gemeente dus de enkele die er voorbij kwam stonden even stil om te kijken waarom ik zo'n kort rokje droeg ( ik weet niet of ze door hadden dat ze met een tv te maken hadden) Een enkele gaf een afwijzende blik en liep daarna door. Sorry mensen ik zal er op zondag niet meer komen, dacht ik zo want mensen schokkeren is wel het laatste wat ik wil.
Na Gameren zijn we naar huis gereden en vanuit huis naar een park in de buurt gelopen voor nog een paar foto's. We waren bezig met het maken van de foto's komt er een scooter onze kant op gereden. 2 flinke kerels er op en al toeterend kwamen ze op ons af gereden. De voorste kerel begon toen ze op 20 meter genaderd waren te zwaaien om mijn aandacht te trekken. Ze rijden mij voorbij en hij realiseerd zich op dat moment dat ik een tv ben en kijkt om en ik kijk mee om. Hij begint een beetje te vloeken over dat ik een kerel ben, maar hij bleef omkijken. De jongen achter op ziet dat ze op volle snelheid op een paaltje afrijden en kan de voorste nog net op tijd waarschuwen en hij geeft een ruk aan het stuur om een ongeluk te verkomen. Al met al ging het maar net goed en ik zag in gedachte de krantenkoppen al voor me: scooterrijder rijd op paal door travestie. Achteraf konden mijn vriendin en ik er wel om lachen maar ik moet er niet aan denken als hij daadwerkelijk tegen die paal was gereden.
Afgelopen zondag was het, zoals de meeste onder ons wel gemerkt hebben prachtig weer.
Mijn vriendin en ik hadden het idee opgepakt om een paar mooie foto's van mij te gaan maken voor op mijn site. Eerst waren we naar Gameren gereden en daar een paar mooie kiekjes gemaakt. Gameren is een erg gelovige gemeente dus de enkele die er voorbij kwam stonden even stil om te kijken waarom ik zo'n kort rokje droeg ( ik weet niet of ze door hadden dat ze met een tv te maken hadden) Een enkele gaf een afwijzende blik en liep daarna door. Sorry mensen ik zal er op zondag niet meer komen, dacht ik zo want mensen schokkeren is wel het laatste wat ik wil.
Na Gameren zijn we naar huis gereden en vanuit huis naar een park in de buurt gelopen voor nog een paar foto's. We waren bezig met het maken van de foto's komt er een scooter onze kant op gereden. 2 flinke kerels er op en al toeterend kwamen ze op ons af gereden. De voorste kerel begon toen ze op 20 meter genaderd waren te zwaaien om mijn aandacht te trekken. Ze rijden mij voorbij en hij realiseerd zich op dat moment dat ik een tv ben en kijkt om en ik kijk mee om. Hij begint een beetje te vloeken over dat ik een kerel ben, maar hij bleef omkijken. De jongen achter op ziet dat ze op volle snelheid op een paaltje afrijden en kan de voorste nog net op tijd waarschuwen en hij geeft een ruk aan het stuur om een ongeluk te verkomen. Al met al ging het maar net goed en ik zag in gedachte de krantenkoppen al voor me: scooterrijder rijd op paal door travestie. Achteraf konden mijn vriendin en ik er wel om lachen maar ik moet er niet aan denken als hij daadwerkelijk tegen die paal was gereden.
Re: *woops*
bij mij is het bij een enkele persoon op het werk ook bekent dat ik zo nu en dan een tv ben. Ik heb daar even een probleem me gehad maar nu heb ik zo iets van: het is mijn priveleven en daarmee doe ik wat ik wil.MarjoleinJ schreef: Altijd al willen weten hoe het zou voelen om een collega tegen te komen ... nou, nu weet ik het
/me *neuried een beetje*
Dikke kus & knuffel,
doeeewieeeeeeee!!!!
marjolein
Het heeft op mijn werk nog geen problemen opgeleverd terwijl de meeste personen op het werk toch wel bekent staan als roddelaars dus toch wel hulde voor de persoon die het weet dat hij/zij keurig de mond houd.