Zonder Anja te willen afvallen zou ik toch voorzichtig zijn met stiekeme cadeautjes, omdat hij het op zou kunnen vatten als een manier om hem er in te luizen en dat kan heel confronterend werken voor iemand die nog niet aan zelfacceptatie toe is. Daardoor zou hij nog verder in zijn schulp kunnen kruipen. Ik ben het met Frederique eens dat de directe methode waarschijnlijk het beste werkt, maar dan wel op een moment dat hij zich goed voelt en zich niet aangevallen voelt.
Irene
Hij blijft ontkennen
Moderator: Moderators
hallo,
ik ben ook nog maar net uit die ontkennende fase en dit zou ik toen hebben gedacht in die periode:
- praten met mijn vrouw had me waarschijnlijk langzamerhand opener gemaakt over het onderwerp en had me vast veel stressvolle perioden bespaard. Probeer samen een "veilig" onderwerp te vinden waarbij jullie je comfortabel voelen om over vrouwenzaken als kleding te praten.
Ik merk als TV dat ik beter naar vrouwen kijk en waarom vrouwen zo mooi zijn. Dan maak ik bv. opmerkingen over het haar, make-up of wenkbrouwen. Dat kan best ook macho zijn en een interesse in travestie tegelijk.
- het idee van Anja spreekt me ook wel aan... kleren in zijn maat tussen de mannenkleding. Persoonlijk had ik er dan niets van gezegd maar het wel aangetrokken, ik zou dan ook weten dat we samen een geheimpje hadden... best wel leuk.
Het beste advies is wel dat je de tijd neemt, hij moet het eerst zelf accepteren en dat kost de meesten heel veel tijd. Je hebt vast wel gelezen dat veel mannen het ontkennen tot plm. hun veertigste levensjaar maar al vanaf hun pubertijd bezig zijn met hun "hobby".
allebei succes!
ik ben ook nog maar net uit die ontkennende fase en dit zou ik toen hebben gedacht in die periode:
- praten met mijn vrouw had me waarschijnlijk langzamerhand opener gemaakt over het onderwerp en had me vast veel stressvolle perioden bespaard. Probeer samen een "veilig" onderwerp te vinden waarbij jullie je comfortabel voelen om over vrouwenzaken als kleding te praten.
Ik merk als TV dat ik beter naar vrouwen kijk en waarom vrouwen zo mooi zijn. Dan maak ik bv. opmerkingen over het haar, make-up of wenkbrouwen. Dat kan best ook macho zijn en een interesse in travestie tegelijk.
- het idee van Anja spreekt me ook wel aan... kleren in zijn maat tussen de mannenkleding. Persoonlijk had ik er dan niets van gezegd maar het wel aangetrokken, ik zou dan ook weten dat we samen een geheimpje hadden... best wel leuk.
Het beste advies is wel dat je de tijd neemt, hij moet het eerst zelf accepteren en dat kost de meesten heel veel tijd. Je hebt vast wel gelezen dat veel mannen het ontkennen tot plm. hun veertigste levensjaar maar al vanaf hun pubertijd bezig zijn met hun "hobby".
allebei succes!
-
dhiamara
- ForumFan
- Berichten: 489
- Lid geworden op: ma dec 19, 2005 19:34
- Locatie: Groningen (dorpje in groningen)
dat veel mannen het ontkennen tot plm. hun veertigste levensjaar
Komt mij persoonlijk bekend voor 
Ik denk dat de langzame acceptatie (helaas heeft het geduurd tot mijn 48e 
) begonnen is rondom mijn 35e. Daarvoor al wel enkele keren omgekleed maar de frequentie is groter geworden rondom mijn 40eWith Love and Lightness.
"Wees er van bewust dat je een toeschouwer bent van het Universum"
"Besef tegelijkertijd dat je tevens een Deelnemer bent van het Universum
"Wees er van bewust dat je een toeschouwer bent van het Universum"
"Besef tegelijkertijd dat je tevens een Deelnemer bent van het Universum
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Hallo, Saskia,
Ten eerste, vind ik heel positief dat je open voor staat, dat je partner travestiet is. Maar... wat stel je dan zelf voor bij zoiets? En tot hoe ver kan je dat accepteren? Zou je het niet erg vinden, als hij gewoon af en toe, als hij alleen is, in jouw kleren gaat zitten en dan masturbeert? Zou je accepteren om hem in jouw kleding te zien? En mag hij dan makeup op, en een pruik? Zou je het niet erg vinden als hij ook zo aangekleed naar buiten gaat? En zou je met hem meegaan? Zou je met hem gaan winkelen voor dames kleding, zowel als hij als man of als vrouw gaat? Mag hij ook uit naar een disco of zo als vrouw? En wat gebeurt dan als mannen op hem afgaan? Mag hij een keertje of af en toe mee met een man? Zou je hem als vrouw in bed accepteren?
En wat als het niet bij travestie blijft? Wat als hij zijn lichaam wilt vervrouwelijken? Lange nagels groeien, wenkbrauwen plukken, lichaam-, arm- en beenhaar verwijderen? Of verder borstimplantaten of hormonen? En of hij helemaal vrouw wilt worden, wat dan?
Ik geef dit allemaal aan, omdat zelfs als je aangeeft dat je bereid bent om zijn travestie te accepteren, er voor hem onduidelijkheid kan zijn over tot hoe ver je dat kan accepteren. En, zeer waarschijnlijk, omdat hij zelf nog niet weet hoe ver hij zelf moet gaan. Door toe te geven tegenover jou dat hij travestiegevoelens heeft, betekent een weg inslaan die onomkeerbaar is. En, hoe begripvol je dan ook bent, kan het toch uiteindelijk leiden tot een einde van de relatie, als uiteindelijk blijkt dat hoe ver hij moet gaan, net iets te ver is dan dat jij kunt gaan.
Dus is het makkelijker voor hem om het, zowel voor zichzelf waarschijnlijk, als voor jou, te ontkennen. Te vechten tegen de gevoelens en hopen dat ze kunnen worden onderdrukt. Ik praat het niet goed, ik beschrijf alleen een mogelijkheid.
Pas als hij zelf bereid is om te accepteren dat het niet overgaat, en dat het enige mogelijkheid om zichzelf -- en zijn relatie met jou -- te redden, is om open en bloot te zijn over zijn gevoelens, en ze te laten gaan tot hoe verre het nodig is, kan hij daarover praten.
Zoals andere hebben gezegd, is jullie situatie het omgekeerde van wat wij meestal meemaken. Maar ook voor jullie, denk ik, geldt wat wij hier in de begindagen van het forum de 'wet van Marcha' noemde: Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen. In dit geval, is het jouw partner. Dus geef aan, dat je bereid bent om te luisteren, om te praten, en dat je ook bereid bent om te kijken wat je kan accepteren. Geef ook aan, dat de onduidelijkheid dat er nu is, een in jouw ogen grotere druk legt op jullie relatie, dan wat je vermoedt. Maar, als je het op kan brengen, oefen verder geen druk uit, laat hem kiezen wanneer de tijd voor hem rijp is.
En heel veel sterkte.
Groetjes,
Lisa
Ten eerste, vind ik heel positief dat je open voor staat, dat je partner travestiet is. Maar... wat stel je dan zelf voor bij zoiets? En tot hoe ver kan je dat accepteren? Zou je het niet erg vinden, als hij gewoon af en toe, als hij alleen is, in jouw kleren gaat zitten en dan masturbeert? Zou je accepteren om hem in jouw kleding te zien? En mag hij dan makeup op, en een pruik? Zou je het niet erg vinden als hij ook zo aangekleed naar buiten gaat? En zou je met hem meegaan? Zou je met hem gaan winkelen voor dames kleding, zowel als hij als man of als vrouw gaat? Mag hij ook uit naar een disco of zo als vrouw? En wat gebeurt dan als mannen op hem afgaan? Mag hij een keertje of af en toe mee met een man? Zou je hem als vrouw in bed accepteren?
En wat als het niet bij travestie blijft? Wat als hij zijn lichaam wilt vervrouwelijken? Lange nagels groeien, wenkbrauwen plukken, lichaam-, arm- en beenhaar verwijderen? Of verder borstimplantaten of hormonen? En of hij helemaal vrouw wilt worden, wat dan?
Ik geef dit allemaal aan, omdat zelfs als je aangeeft dat je bereid bent om zijn travestie te accepteren, er voor hem onduidelijkheid kan zijn over tot hoe ver je dat kan accepteren. En, zeer waarschijnlijk, omdat hij zelf nog niet weet hoe ver hij zelf moet gaan. Door toe te geven tegenover jou dat hij travestiegevoelens heeft, betekent een weg inslaan die onomkeerbaar is. En, hoe begripvol je dan ook bent, kan het toch uiteindelijk leiden tot een einde van de relatie, als uiteindelijk blijkt dat hoe ver hij moet gaan, net iets te ver is dan dat jij kunt gaan.
Dus is het makkelijker voor hem om het, zowel voor zichzelf waarschijnlijk, als voor jou, te ontkennen. Te vechten tegen de gevoelens en hopen dat ze kunnen worden onderdrukt. Ik praat het niet goed, ik beschrijf alleen een mogelijkheid.
Pas als hij zelf bereid is om te accepteren dat het niet overgaat, en dat het enige mogelijkheid om zichzelf -- en zijn relatie met jou -- te redden, is om open en bloot te zijn over zijn gevoelens, en ze te laten gaan tot hoe verre het nodig is, kan hij daarover praten.
Zoals andere hebben gezegd, is jullie situatie het omgekeerde van wat wij meestal meemaken. Maar ook voor jullie, denk ik, geldt wat wij hier in de begindagen van het forum de 'wet van Marcha' noemde: Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen. In dit geval, is het jouw partner. Dus geef aan, dat je bereid bent om te luisteren, om te praten, en dat je ook bereid bent om te kijken wat je kan accepteren. Geef ook aan, dat de onduidelijkheid dat er nu is, een in jouw ogen grotere druk legt op jullie relatie, dan wat je vermoedt. Maar, als je het op kan brengen, oefen verder geen druk uit, laat hem kiezen wanneer de tijd voor hem rijp is.
En heel veel sterkte.
Groetjes,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Hallo allemaal, veel reacties zo te zien, dank jullie!
Er zitten voor mij veel goeie tips tussen. Zover ik mijn partner ken en kan inschatten zal hij het zelf nog lang niet geaccepteerd hebben en daarom voorlopig blijven ontkennen. Ik zal me daar bij moeten neerleggen en mezelf proberen niet gek te maken over alles wat hij verbergt. Ik heb elk soort benadering nl al geprobeerd, keiharde confrontaties met bewijzen, gesprek aangaan op niet zo'n beladen momenten, grapjes gemaakt op een positieve manier over 'hij in mijn rokjes', artikelen over travestie naar hem gemaild, alleen nog geen spannend slipje in zijn maat tussen zijn ondergoed gelegd (hihi heel leuk idee) maar ik weet zeker dat hij daar ook echt niet op in zal gaan.
Nu lacht hij er alleen maar om als ik er over begin en maakt zelf grapjes zo van 'haha jouw rokje past nog nieteens om 1 been van mij' en verklaard mij vervolgens voor gek.
Maar inderdaad Lisa je hebt gelijk als je me vraagt 'hoe ver sta je er voor open?' Als hij het gewoon af en toe, als hij alleen is en misschien wel mastrubeert dan heb ik er geen problemen mee. Ieder zijn ding zou ik dan zeggen. Maar als het inderdaad verder gaat dan dat dan ben ik daar niet meer zo zeker van. Maar goed, dat zien we dan wel weer.
Ik denk inderdaad ook als ik al jullie verhalen zo lees wat voor mij zeer leerzaam is. En zoals Lisa schrijft 'Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen. In dit geval, is het jouw partner.' En zal ik nogmaals aangeven in een brief of email dat ik bereid bent om te luisteren, om te praten, en dat ik ook bereid bent om te kijken wat je kan accepteren. En inderdaad dat de onduidelijkheid die er nu is een grotere druk legt op onze relatie. Ik zal verder ook maar geen druk meer op hem uitoefenen en hem laten kiezen wanneer de tijd rijp is. Hij weet inderdaad nu dat ik het weet en ik zijn smoesjes niet geloof.
Groetjes Saskia
Er zitten voor mij veel goeie tips tussen. Zover ik mijn partner ken en kan inschatten zal hij het zelf nog lang niet geaccepteerd hebben en daarom voorlopig blijven ontkennen. Ik zal me daar bij moeten neerleggen en mezelf proberen niet gek te maken over alles wat hij verbergt. Ik heb elk soort benadering nl al geprobeerd, keiharde confrontaties met bewijzen, gesprek aangaan op niet zo'n beladen momenten, grapjes gemaakt op een positieve manier over 'hij in mijn rokjes', artikelen over travestie naar hem gemaild, alleen nog geen spannend slipje in zijn maat tussen zijn ondergoed gelegd (hihi heel leuk idee) maar ik weet zeker dat hij daar ook echt niet op in zal gaan.
Nu lacht hij er alleen maar om als ik er over begin en maakt zelf grapjes zo van 'haha jouw rokje past nog nieteens om 1 been van mij' en verklaard mij vervolgens voor gek.
Maar inderdaad Lisa je hebt gelijk als je me vraagt 'hoe ver sta je er voor open?' Als hij het gewoon af en toe, als hij alleen is en misschien wel mastrubeert dan heb ik er geen problemen mee. Ieder zijn ding zou ik dan zeggen. Maar als het inderdaad verder gaat dan dat dan ben ik daar niet meer zo zeker van. Maar goed, dat zien we dan wel weer.
Ik denk inderdaad ook als ik al jullie verhalen zo lees wat voor mij zeer leerzaam is. En zoals Lisa schrijft 'Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen. In dit geval, is het jouw partner.' En zal ik nogmaals aangeven in een brief of email dat ik bereid bent om te luisteren, om te praten, en dat ik ook bereid bent om te kijken wat je kan accepteren. En inderdaad dat de onduidelijkheid die er nu is een grotere druk legt op onze relatie. Ik zal verder ook maar geen druk meer op hem uitoefenen en hem laten kiezen wanneer de tijd rijp is. Hij weet inderdaad nu dat ik het weet en ik zijn smoesjes niet geloof.
Groetjes Saskia
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Ik kan je ook aanraden om het interview met Jeanine Trip te horen/bekijken via deze site, zij zegt m.i. heel verstandige dingen.
Groetjes,
Frederique
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Het is inderdaad niet altijd duidelijk tot hoever je partner wil gaan, al zou ik wel schrikken wat je voor optie's beschrijft Lisa. Meestal weet de partner het zelf niet , hoe de toekomst er uit zal zien. Ik dacht dat de meeste travestieten het bij 'af en toe verkleden' laten en er enkele zijn die toch gedurende hun leven andere gevoelens krijgen. Denk dat Saskia een wijze beslissing heeft gemaakt, het even laten rusten.Lisa met een S schreef: En wat als het niet bij travestie blijft? Wat als hij zijn lichaam wilt vervrouwelijken? Lange nagels groeien, wenkbrauwen plukken, lichaam-, arm- en beenhaar verwijderen? Of verder borstimplantaten of hormonen? En of hij helemaal vrouw wilt worden, wat dan?
Lisa
groetjes elsa
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Hoi, Elsa,
Het is inderdaad erg schrikken, en dat was ook mijn bedoeling. Want, dat is wel wat vaak door de hoofden van de travestiet gaat, wanneer hij zelf niet klaar is om toe te geven aan zijn gevoelens. De angst dat hij zelf zo ver wil gaan, is wat hem vaak weerhoudt om diep naar zichzelf te kijken.
Maar je hebt gelijk, voor de overgrote meerderheid, zal het uiteindelijk bij af en toe omkleden blijven.
Lisa
Het is inderdaad erg schrikken, en dat was ook mijn bedoeling. Want, dat is wel wat vaak door de hoofden van de travestiet gaat, wanneer hij zelf niet klaar is om toe te geven aan zijn gevoelens. De angst dat hij zelf zo ver wil gaan, is wat hem vaak weerhoudt om diep naar zichzelf te kijken.
Maar je hebt gelijk, voor de overgrote meerderheid, zal het uiteindelijk bij af en toe omkleden blijven.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Saskia, wat fijn al die reacties!
Er zijn natuurlijk ook een hoop combinaties mogelijk.
Zo vind mij vriend het genoeg zich af en toe om te kleden, maar epileert hij wel standaard zijn wenkbrauwen, benen en armen.
Sexueel speelt het een ondergeschikte rol. Zo wordt hij er niet opgewonden van als hij zich omkleedt en speelt de travestie ook niet tussen de lakens.
Voor mij is dat allemaal goed te accepteren en idd.. 'Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen'
Bij ons werken de weekendjes weg ook goed. Een andere omgeveing maakt het net even makkelijker bepaalde dingen bespreekbaar te maken.
Ik hoop dat je vriend snel gaat inzien dat hij een vriendin heeft die achter hem staat.
Heel veel succes!
Er zijn natuurlijk ook een hoop combinaties mogelijk.
Zo vind mij vriend het genoeg zich af en toe om te kleden, maar epileert hij wel standaard zijn wenkbrauwen, benen en armen.
Sexueel speelt het een ondergeschikte rol. Zo wordt hij er niet opgewonden van als hij zich omkleedt en speelt de travestie ook niet tussen de lakens.
Voor mij is dat allemaal goed te accepteren en idd.. 'Laat de langzaamste de tempo van verandering bepalen'
Bij ons werken de weekendjes weg ook goed. Een andere omgeveing maakt het net even makkelijker bepaalde dingen bespreekbaar te maken.
Ik hoop dat je vriend snel gaat inzien dat hij een vriendin heeft die achter hem staat.
Heel veel succes!
-
hippiemeisje
- daar ben ik weer
- Berichten: 12
- Lid geworden op: za apr 29, 2006 11:20
- Locatie: Mechelen
Ik vroeg me af hoe het er ondertussen mee staat???
Als ik zelf kijk naar mijn relatie met Glenn, ik had ook eerder al het vermoeden van zijn travestie zijn, vroeg hem er ook achter, net zoals bij jou "ontkende hij alles", tot ik hem op een dag betrapte, zichzelf masturberend in vrouwenlingerie... nu dan verschoot ik wel even, maar ik vond het ook niet erg. Was wel kwaad dat hij eerder "gelogen" had, maar toen ik hem betrapte, ben ik gewoon terug naar beneden gegaan, heb daar een uurtje gezeten, ging terug naar boven en vond hem al huilend (terug in mannelijke kleding) dat hij gewoon normaal wilde zijn, dat hij dat niet wou.... enfin, ik wist het, hij kreeg periodes van accepteren en niet-accepteren. Soms smeet hij alles weg en ging ik erachter aan, ik wist toch dat hij nadien alles eens terug zou willen.
Ik zei tegen hem "ik accepteer het al, nu jij nog..." Later zei hij me dat dat zinnetje voor hem het meeste betekend had toen ik erachter kwam...
Maar ik had dus ook een vermoeden (al was het door nagellak, geschoren benen, mascara en door de manier hoe hij vrouwenlingerie kon aanraken, bijna als een kunstwerk...)
Als ik zelf kijk naar mijn relatie met Glenn, ik had ook eerder al het vermoeden van zijn travestie zijn, vroeg hem er ook achter, net zoals bij jou "ontkende hij alles", tot ik hem op een dag betrapte, zichzelf masturberend in vrouwenlingerie... nu dan verschoot ik wel even, maar ik vond het ook niet erg. Was wel kwaad dat hij eerder "gelogen" had, maar toen ik hem betrapte, ben ik gewoon terug naar beneden gegaan, heb daar een uurtje gezeten, ging terug naar boven en vond hem al huilend (terug in mannelijke kleding) dat hij gewoon normaal wilde zijn, dat hij dat niet wou.... enfin, ik wist het, hij kreeg periodes van accepteren en niet-accepteren. Soms smeet hij alles weg en ging ik erachter aan, ik wist toch dat hij nadien alles eens terug zou willen.
Ik zei tegen hem "ik accepteer het al, nu jij nog..." Later zei hij me dat dat zinnetje voor hem het meeste betekend had toen ik erachter kwam...
Maar ik had dus ook een vermoeden (al was het door nagellak, geschoren benen, mascara en door de manier hoe hij vrouwenlingerie kon aanraken, bijna als een kunstwerk...)
je wordt al geboren, je wordt al begraven, waarom zou je ook nog worden geleefd?
-
hippiemeisje
- daar ben ik weer
- Berichten: 12
- Lid geworden op: za apr 29, 2006 11:20
- Locatie: Mechelen