Passabiliteit: part 193

[Joyy]

tis ook een beetje, je went eraan

toen ik nog niet met epilatie was begonnen vond ik mijn gezichtshaar afschuwlijk, nu denk ik, was dat nou zo erg?

zo ben je ellende vrij snel vergeten lijkt het, en ik snap dan ook best dat naarmate je verder gaat in het proces je steeds makkelijker gaat denken, omdat je je ook steeds prettiger voelt door de stappen die je zet om je verschijning aan te passen

om die reden begijp ik uitspraken van post-ops best dat ze het geen 2e keer zouden ondergaan als die keuze voor zou komen omdat het uiteindelijk weinig verschil zou maken

je went aan jezelf, zoiets

[Guest]

Zo heb ik er in ieder geval nog nooit tegen aan gekeken, maar ik sluit niet op voorhand uit dat je gelijk hebt.

Ik zou me dan ook de vraag kunnen stellen zou ik passabel kunnen worden zonder de VU.

Irene

Uit eigen ervaring weet ik dat het kan

[lief dinnetje]

Malle schreef :

om die reden begijp ik uitspraken van post-ops best dat ze het geen 2e keer zouden ondergaan als die keuze voor zou komen omdat het uiteindelijk weinig verschil zou maken

Wel het is niet dat het geen verschil maakt.
Het heeft voor mij heel veel verschil gemaakt.
Maar het proces is wel heel lang en dus ook heel vermoeiend.
Het is zowel mentaal als financieel een heel lange weg geweest.

In feite heb ik bijna 3 jaar in functie van mijn transitie geleefd.
En dat is echt wel heel erg vermoeiend en mentaal belastend.
Er is inderdaad enorm veel mogelijk.
Maar uiteindelijk is elke operatie/ingreep een zware belasting.
Zowel fysiek, mentaal als financieel.
Na enige tijd ben je het echt wel kotsbeu.
Ik kan geen ziekenhuis of chirurg meer zien op dit ogenblik.

Deze week heb ik zelfs mijn extensions uit mijn haar laten verwijderen.
Ik kon het gewoon psychisch niet meer trekken dat ik met een hoop gedoe in mijn haar zat.
Vroeger wou ik dus altijd zeer lang haar als vrouw (pruik en later extensions), nu ben ik dus dik tevreden met half lang haar (maar dus wel mijn eigen haar).
Wat een opluchting zeg, ik kan eindelijk mijn haar gewoon wassen en ik kan er zelfs met een kam doorgaan.

Ja ik ben nu wel passable als 'vrouw' en dat zonder make-up of extra travestie-elementen, maar het heeft toch wel extreem veel inspanningen gevraagd.
Neen het is tot op heden zeker niet evident geweest.
Ik denk dat uiteindelijk ieder voor zichzelf moet beslissen of het de moeite waard is om een tijdje te 'leven' om passable als vrouw te worden.

Groeten,

Melina

[Bea-Smit.]

Waarom moet je passabel zijn.

Als ik ga winkelen en ik krijg geen of weinig aandacht van de mensen rond mij heen dan ga ik gewoon lekker mijn gang. Soms heb je van die meer gepigmenteerde medemensen die wat lastiger zijn en ook soms schelden of zo iets. nu als ik die zie komen dan ga ik lekker een winkel in en heb daar geen last van.

Ik kleed me zo vrouwelijk mogelijk en gebruik dan wat hulpstukken, maar dat doen sommige vrouwen ook. Dus waarom ik ook niet?? En ja de enen keer wordt ik volledig als vrouw gezien en de volgende keer weer niet. Maar ook heb ik het geluk dat er een aantal vrouwen jaloers zijn dat ik er wel zo bij durf te lopen, terwijl ze er zelf vrij slordig bij lopen.

Groetjes Bea.

[Josette]

Weet je, ik ben als lang mens ook lid van KLM: de Klub voor Lange Mensen. Als ik daar de klaagzangen op lang zijn mag geloven dan is het leven voor mensen die langer dan 1:90m zijn gewoon heel zwaar. Mensen worden door hun omgeving nagestaard, nageroepen, mensen kunnen geen goede kleding en geen goede meubels vinden. Ik moet zeggen: al deze dingen heb ik in mijn leven nog nooit als probleem ervaren. Er is voor mij maar één ding vervelend als lang mens: het gebrek aan beenruimte in het openbaar vervoer en auto. In de auto leidt dat er toe dat ik na elke maximaal 1 uur het gewoon niet meer uithoudt en dus een stukje moet gaan lopen voor ik verder kan.

De Klub voor Lange Mensen heeft niet het monopolie op klaagzangen. Bezoek een willekeurige site voor mensen met een beperking, verstandelijk of lichamelijk, en als je zo'n site gelooft dan is het leven voor alle mensen met wat voor beperking heel zwaar. Echter, er bestaat ook nog iets als het halfvolle glas en kunnen knokken voor je positie. Ondanks mijn beperkingen leid ik thans door eigen inspanning een volkomen normaal leven. Je kunt zelf uit een kansloze postitie komen, mits met goede hulp en veel, veel doorzettingsvermogen

[Mara]

Wat ik er maar mee zeggen wil: mensen ervaren hetzelfde verschijnsel anders. Jij vindt passabiliteit schijnbaar belangrijk. Ik kon er in 2005 mee leven om er met een on-geëpileerd gezicht zonder make-up mee over straat te gaan. Tegenwoordig ga ik niet meer zonder make-up op straat en ik ben er van overtuigd dat als mijn gezicht niet zou veranderen dat dit voor mij ook prima vol te houden zou zijn...

Ik zie wel dat passabiliteit voor jou ook steeds belangrijker word.....waar je vroeger prima mee kon leven, dat voldoet tegenwoordig nie meer....

Trouwens loop ik bijna altijd zonder makeup en geloof me, het is niks leuker dan zonder moeite te doen als vrouw te worden gezien.....

.....waar jij un beetje de Donna Cichotte uithangt en een idealistisch opzet hebt, leef ik gewoon mun dagelijkse leven en ben blij ondanks mun slonzige uiterlijk niet meer aangesproken te worden door toiletpersoneel omdat ze van mening zijn, dat ik de foute kant binnenloop......opvallen doe ik als de pest, maar niet meer omdat ze denken, zeg wat un rare kerel......nee ze denken, kijk wat voor een rare vrouw.......en dat zie ik als passabiliteit en voortzetting van mun punkachtige levensstijl, die ik al sinds mun prille jeugd op na hou......

.....het is leuk als je elke dag complimentjes krijgt, niet zo op je uiterlijk, maar op je persoon in kwestie.....passabiliteit is zoveel meer dan een mooi plaatje neer te zetten van een vrouw.....en geloof maar, ik doe echt geen moeite om dit plaatje neer te zetten......nee ik krijg de complimentjes op de aard hoe ik inmekaar steek en heb mun plaatsje veroveerd in een stoere mannenwereld zelfs.....de truckerswereld met name en heb daar het zelfde plaatsje dan al die andere taffe chaufeuses.....kijk eens op ons website...ik ben namelijk niet de enige chauffeuse bij ons bedrijf....alleen is de andere al sinds geboorte vrouw en krijgt de zelfde complimentjes dan ik.....en loopt zeker ook niet vrouwelijker rond dan ik.....ik zie haar haast nooit in makeup en ze loopt net zo slonzig bij dan ik op haar eigen manier.....

Passabiliteit is voor mij zeker geen kwestie van opmaak en kledij......en geloof maar....in mun blootje of met weinig aan ben ik nog het meest passabel en daar zit hem juist.....

groetjes

Mara

[Sticky]

In feite heb ik bijna 3 jaar in functie van mijn transitie geleefd.
En dat is echt wel heel erg vermoeiend en mentaal belastend.
Er is inderdaad enorm veel mogelijk.
Maar uiteindelijk is elke operatie/ingreep een zware belasting.
Zowel fysiek, mentaal als financieel.
Na enige tijd ben je het echt wel kotsbeu.
Ik kan geen ziekenhuis of chirurg meer zien op dit ogenblik.

Deze week heb ik zelfs mijn extensions uit mijn haar laten verwijderen.
Ik kon het gewoon psychisch niet meer trekken dat ik met een hoop gedoe in mijn haar zat.

Mooi geschreven Melina, al is het niet heel vrolijk.
Ik zou er niet goed van worden, jarenlang letterlijk en figuurlijk in de wachtkamer voor je FFSBVGHTSRS, dan moet je wel een hele grote operatiefetishiste zijn om dat leuk te vinden.
Terwijl een transitie ook zo mooi kan zijn.

Ik mag de vrouw zijn die ik ben.
Ik heb een omgeving die dat accepteert.
Een (bi) vriendje die open staat voor het meisje, maar ook het jongetje niet schuwt, helemaal geweldig is dat.
Redelijk passabel over straat, op z'n slechtst word ik herkend als een man die vrouw is.
En is dat dan zo slecht?
Is dat niet precies wat ik ben, een man die vrouw is?
Heel wat beter dan een vrouw die man moet zijn, zo voelde het vroeger.

Natuurlijk wil ik graag ongestoord passabel zijn, ik heb nog heel wat te doen, schreef ik al.
Maar tot die tijd wil ik wel van het leven kunnen genieten, anders zou ik eraan kapot gaan, dat kan de bedoeling niet zijn.

Sticky

[troeteltrans]

Mijn doel is om in vrede met mijzelf en met mijn uiterlijk te leven.

ja mee eens... een heel leuk topic vind ik..
Ik weet niet wat ik moet stemmen... mss over een paar jaartjes wel...
Er zal toch vast wel mee te leven zijn, zo dramatisch wil ik er niet tegenaan kijken. Het is natuurlijk wel moeilijk.
Passabiliteit boeit me het minst eigenlijk...de behandelingen enz... daar ligt bij mij wel de nadruk en daar ben ik het meest zenuwachtig over/om...

xx

[Joyy]

zo kwam ik er afgelopen week achter dat kleding me weinig meer doet, het is het lichaam wat de strop om de hals doet hangen gevoelsmatig

daarmee valt het gezeik (de energie die het kost) om er fatsoenlijk en vrouwelijk uit te zien grotendeels weg en dat vind ik eigenlijk wel prettig

een vrouw in een slobbertrui en joggingbroek is net zo pasabel dan die in een mantelpak met bijpassend entourage

en gezien het weer is het een mooi moment om meteen die garderobe eens giga uit te dunnen

[Sticky]

Trouwens typisch een vraag waarop ik iedere dag een ander antwoord kan geven, deze poll.

Sticky

[lief dinnetje]

Malle schreef :

zo kwam ik er afgelopen week achter dat kleding me weinig meer doet, het is het lichaam wat de strop om de hals doet hangen gevoelsmatig

daarmee valt het gezeik (de energie die het kost) om er fatsoenlijk en vrouwelijk uit te zien grotendeels weg en dat vind ik eigenlijk wel prettig

een vrouw in een slobbertrui en joggingbroek is net zo pasabel dan die in een mantelpak met bijpassend entourage

Wel daar zit inderdaad enige evolutie in.
In den beginne was kleding, make-up en juwelen zeer belangrijk.

Vandaag de dag loop ik 50% of meer van de tijd in sportkleding en inderdaad ik voel me er absoluut niet minder vrouwelijk door.
Integendeel ....in het peleton als vrouw tussen de andere vrouwen voel ik me juist heel vrouwelijk.
Wel wat onder de indruk soms hoor.
Het is toch wel wat om na zo een lange weg zo thuis te komen.

Maar kleding is dus van minder belang nu ......lichaam en haar zijn echter wel nog van heel groot belang.
Het 'lichaam' heb je echt wel nodig om te kunnen functioneren als vrouw tussen andere vrouwen, alsook in een relatie met een man.

Groeten,

Melina

[Joyy]

kleding is toch een beetje kunstmatig en vooral tijdleijk, maar extra vrouwlijk aanzeten dmv die atributen werkt voor mij niet

uiteraard, als je lichaam de gewenste contouren begint te krijgen hoef je ook minder te ' camoufleren' of te verdoezelen met kleding

en dat verdoezelen heb ik helemaal geen zin in, ook omdat het nep voelt

als er niks zit op de borstkas voelt een gevulde bh gaan dragen ook nep en belachelijk dus ook dat doe ik niet

kheb ook geen zin om op te vallen = is stress - dus kies een minder opvallende weg