Hoe ga je als travestiet met je vriendin/vrouw om ?

[Frederique_]

Natuurlijk maakt het uit: als zowel jij als die partner het minder zwart/wit zien dan is er samenwerking en verbetering mogelijk. Zeker daar waar er kinderen in het spel zijn lijkt me dat beter dan de boel tegen elkaar op te zetten en, als dat gelukt is, daarna hier de aftocht te blazen...

Groetjes,

Frederique
N.B: Wat zijn de voorletters van jouw voor- en achternaam en van de plaatsnaam waar jij woont? 'k Vind het een beetje flauw als jij anoniem wilt blijven terwijl de rest van de hoofdrolspelers in jouw verhaal minder privacy hebben...

[Babette]

Ik zou wel eens willen weten waar hier privacy gevoelige informatie is gegeven ? Als je een normaal onderzoeksrapport openslaat kun je ook dit soort verhalen vinden, zonder namen etc is er geen sprake van privacy schending. Ook wordt er niemand beledigd of aangevallen, er wordt advies gevraagd, dat er mensen zijn die daar heel andere dingen van maken daar kan ik niks aan doen !

je hebt zelf deze woorden gebezigd, niet iemand anders. En een onderzoeksrapport? Waar heb je het over??? Ik heb het gevoel dat ik hier in een goedkope detectiveroman ben beland! Ook ben ik het helemaal met Frederique eens dat het niet kies is om hier anoniem bezig te zijn, waar het andere mensen betreft, om vervolgens de benen te nemen met deze uitspraak: en verder heb ik ook niet veel te zoeken op dit forum.......

Groetjes,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Ik weet niet welke vriendin van mijn ex dit is, en heb ook geen zin om mij hier mee te bemoeien hier. Als ik het nodig vind hem de waarheid te vertellen zal ik dat wel persoonlijk doen. Ik heb nog steeds een sleutel van mijn ex, maar die zal ik niet gebruiken om hem te verrassen, dat is een beetje erg kinderachtig.

[ik_ben_wie_ik_ben]

Ik zie toevallig dat Nannette ook hier op dit forum weer is. Ik denk niet dat zij weet wie ik ben. Wat ik bedoel met dat onderzoeksrapport is een heel algemene opmerking dat als je van een onderzoek een rapport leest je ook bepaalde informatie vind.
Verder mijn excuses als ik het te persoonlijk heb gemaakt, dat was niet mijn oorspronkelijke bedoeling, maar moest even mijn hart luchten. Ik hoop dat we het hier bij kunnen laten. Verder discussiëren heeft weinig zin, tenzij het weer naar het algemene gaat. En ik zou graag dan ook wel wat meer van partners zelf horen ipv mensen uit de t* wereld zelf. Wat vinden hun wat wel en niet kan vooral ook binnenshuis. Met overleg, of mag de t* maar zonder meer doen wat diegene zelf wil ? (zonder dus ooit enig overleg met partner of wat dan ook gehad te hebben, dus het wordt je opgedrongen)

[Babette]

Met overleg, of mag de t* maar zonder meer doen wat diegene zelf wil ? (zonder dus ooit enig overleg met partner of wat dan ook gehad te hebben, dus het wordt je opgedrongen)

Uiteindelijk moet ieder mens invulling aan zijn/haar leven geven zoals dat hem/haar goeddunkt. Het T*-zijn is niet iets dat je gemakshalve even achterwege kunt laten omdat het de partner niet uitkomt: het is een essentieel onderdeel van je "mens-zijn". Wel is het zo, vind ik, dat je je partner deelgenoot moet maken van je genderdysforie, preferabel voordat je met iemand in zee gaat. Er zitten nog al wat consequenties aan verbonden. Waar het probleem in je tekst zit, is dat je de indruk wekt dat de ene partner voor de andere kan bepalen hoe diens leven er uit ziet. De kunst van een goede relatie is dat je elkaar volledig vrij laat in je groei- en levensprocessen. Kun je, of wil je dat niet van de ander accepteren, dan is, mijns inziens, de enigste weg het uit elkaar gaan.

Ik heb, om even bij mezelf te blijven, bij aanvang van mijn huidige relatie (17 jaar alweer) gelijk alles op tafel gelegd. Mijn partner heeft mij van meet af aan gestimuleerd om mezelf te ontdekken en mezelf te zijn. Uiteraard is dit wederzijds... Natuurlijk kom je wel eens wat hobbels tegen, maar met goede gesprekken kun je echt ontzettend veel oplossen.

Wat betreft het "horen van de partners zelf", kan ik melden dat m'n partner een hele drukke baan heeft, en niet zo de behoefte heeft om bij thuiskomst ook nog eens achter de computer te gaan zitten.

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Hallo Babette,
ik heb indertijd alles met mijn ex besproken. We hadden samen een documentaire op tv gezien en toen ging er mij (en ook haar denk ik) een licht branden. We hebben er over gepraat, samen dingen uitgezocht. Maar op dat moment durfde ik het hele proces nog niet aan. Zes jaar later wel, en toen kwam het dus ook niet als een verrassing voor haar, hooguit het moment. Ze is ook af en toe mee geweest om kleding uit te zoeken.
Helaas zijn we uit elkaar gegroeid door mijn geslachtsverandering. Alle veranderingen bij mij gingen te snel voor haar toen en heeft ze niet kunnen volgen. Op het moment van scheiding woonden we zelfs nog samen. Gelukkig met een mediator kunnen doen. Het samen wonen ging helaas op een gegeven moment niet meer, maar gelukkig hebben we wel altijd contact gehouden, ook in het belang van de kinderen. De oudste wilde toen bij mij komen wonen, en de andere 2 bij haar. Ik denk dat openheid en samen praten over zeker dit soort zaken erg belangrijk is, je moet toch samen door 1 deur kunnen zoals een gezegde dat zo mooi uitdrukt.

[Babette]

Hoi hoi Nannette,

een helder relaas lijkt mij! Het is inderdaad hartstikke belangrijk om veel en vaak te praten over allerlei ingewikkelde zaken, zoals genderdysforie dat kan zijn. Voor mij persoonlijk (voor ons allebei eigenlijk!) is m'n relatie erg belangrijk en we doorlopen dit proces, waar het ook uit zal komen, samen. Dat geeft erg veel rust, en voor mensen met een autistische aandoening (asperges ), zoals ik er ook eentje ben, is dat erg belangrijk. Goed om te lezen dat jullie nog een goed contact hebben, ook met jullie kinderen!

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Om even van het onderwerp af te dwalen, het is asperge tijd. Maar da's makkelijk bij, bij alle testen op autisme scoor ik hoog, krijg alleen de diagnose niet, maar ja, ik heb al ggz plakkertjes genoeg waar ik de rest van mijn leven niet meer van af zal komen volledig. Maar ik streef en blijf hopen op verbetering.

[Josette]

mijns inziens is een vorm van autisme hebben geen reden voor gebrek aan zelfredzaamheid. Ik kan niet uit je verhaal opmaken dat deze persoon zwak begaafd of verstandelijk beperkt is.

Autisme is inderdaad geen vorm van gebrek aan zelfredzaamheid of verstandelijk beperkt. Helaas denkt hulpverlening in het door mij zo gehate en o zo foute circuit nog vaak daar anders over en gooit ons op een hoop met verstandelijk gehandicapten

[ik ben hier niet meer]

Josette,

officieel staat autisme tegenwoordig te boek als een psychische handicap. Niet meer en niet minder. Niet leuk, waar wel nuttig zolang iedereen zich realiseert dat zoals bij alles dat er heel veel verschillende gradaties zijn, en de ene persoon met autisme de andere niet is.

[Babette]

Josette,

officieel staat autisme tegenwoordig te boek als een psychische handicap. Niet meer en niet minder. Niet leuk, waar wel nuttig zolang iedereen zich realiseert dat zoals bij alles dat er heel veel verschillende gradaties zijn, en de ene persoon met autisme de andere niet is.

helaas zijn we nog lang niet zover dat er op een genuanceerde manier hiernaar gekeken wordt, al zit er een lichte verbetering in. Het is inderdaad zo dat bij autistjes net zulke uiteenlopende verschillen zijn als bij andere mensjes! Als ik de personen in mijn familie met elkaar vergelijk zouden de verschillen niet groter kunnen zijn!

Autisme is inderdaad geen vorm van gebrek aan zelfredzaamheid of verstandelijk beperkt. Helaas denkt hulpverlening in het door mij zo gehate en o zo foute circuit nog vaak daar anders over en gooit ons op een hoop met verstandelijk gehandicapten

De hulpverlening heeft nog heel veel bij te leren en hoe groter de instelling, hoe trager het leerproces, dat lijkt me duidelijk!

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Hallo Babette,
helaas heeft de cliëntenraad waar ik voorzitter van ben niks over het autismecentrum hier (SARR) te vertellen. De bestuurders vonden dat dat bij de afdeling kinder en jeugd moest omdat daar de groei en financieringsmogelijkheden beter waren. Dus ook de volwassenen worden nu vanuit een op jeugd gericht zorgbedrijf gediagnosticeerd en geholpen etc. Ik vind dit een zeer kwalijke ontwikkeling, en wat mij betreft is daar het laatste woord nog niet over gezegd, zeker niet gezien het feit dat voor onder de 18 de wachtlijsten zijn afgenomen, en voor volwassenen flink toegenomen.
Gelukkig kan ik gewoon de voorzitter van de raad van bestuur rechtstreeks mailen.
groetjes, Nannette

[Babette]

Hoi hoi Nannette,

de woorden die meteen in het oog springen zijn: financieringsmogelijkheden en zorgbedrijf...

Dat is een perfecte samenvatting van de toestand van het land, als je mij vraagt. Ik begrijp heel goed dat dit een zeer kwalijke zaak is. Ik heb een tijdlang gedacht dat wij hier in Nederland een beschaafde en verlichte samenleving hadden, maar als je dergelijke dingen leest, heeft het er alle schijn van dat men niet eens weet waar het "lichtknopje" zit! Ik probeer me, waar mogelijk, zover mogelijk weg te houden van dergelijke instellingen!

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Hallo Babette,

ik kan helaas niet zonder hulp, maar tegelijkertijd probeer ik ook namens alle cliënten te zorgen dat de hulp en zorgverlening zo optimaal mogelijk is. Dat is niet makkelijk, je moet een lange adem hebben, maar er worden wel zaken bereikt door een cliëntenraad gelukkig.
Maar ik ben met je eens dat je ze beter niet nodig kunt hebben.
Groetjes, Nannette

[Babette]

Hoi hoi Nannette,

uiteraard kan ik alleen maar voor mezelf spreken, en vanuit die positie zou ik echt niet weten wat een zorginstituut zou kunnen betekenen voor m'n autistische aandoening... Lang voordat ik wist dat ik "asperges" had, heb ik een manier gevonden om daarmee om te gaan, hetgeen niet altijd even gemakkelijk was. Nu ik het wèl weet, is het voor mij een stuk gemakkelijker te worden om die situaties, die bij mij stress veroorzaken, waar mogelijk te vermijden en is het omgaan met de wereld waarin ik leef ook wat minder heftig geworden.

Ik ben overigens wel nieuwsgierig naar jouw situatie en de zorg die je daarvoor krijgt. Ik zou het best wel op prijs stellen als je me daar iets uitgebreider over zou kunnen informeren. Misschien kunnen we via peebeetjes e-mailadressen uit wisselen?

Groetjes en liefs,

Babette.